Çocuğumun babasıyla uyumak için çırpınışlarını, her gece onunla yatarken gözlernin içinin nasıl güldüğünü, birlikte yemek yaparlarken ve bisikletle babası arkasına onu atıp gezdirirkenki mutluluğunu, hem babasına hem bana aynı anda sarıldığında nasıl kahkahalar attığını, üçümüz oyun oynarken nasıl dünyanın en mutlu çocuğuna dönüştüğünü görmesem, bunlara bir kez şahit olmamış olsam inanın boşanırdım. Çok küçük. 3 yaşında. Çok mülayim ve naif, ağzı var dili yok uslu ve huzurlu bir çocuk. Hem de erkek çocuğu babayla çok mutlu. O etkilenir diye çok rahatsızım, yoksa boşanmak iyi bir çözüm. Bununla sürekli karşı karşıya getirlyoum zaten eşim tarafından...