Kendi kayınvalidenize şükredeceksiniz...

Yanına bir bakıcı filan mı tutsa eşiniz, durumu müsaitse, Siz yokken. Eğer aklım kalacak diyorsa tabi. Bunun haricinde artık evlenmiş oğlunu 2 senelik yurt dışına göndermemek büyük haksızlık aslında.
 
Arkadaşlar merhaba. Ben 6 yıllık evliyim. İyi bir işim var gelir düzeyimiz çok şükür yerinde. Eşim çok gelişmiş bir ülkede iş buldu. Ama proje üzerinden çalışılacak ve 2 yıl süresi var yani süre dolunca geri döneceğiz. Ve buna hep ben teşvik ettim çünkü öyle bıkmış ve çaresiz haldeydim ki kaçmak istiyordum. Kayınvalidemin psikolojik tedavi görmesi gerektiğini düşünüyorum. Ciddi manada normal bir insan değil. Hayatta kmseden nefret etmem ondan nefret ettiğim kadar. Eşim tek çocuk, kayınpeder bırakmış gitmiş, dayanamadım diyor. Neyse ben eşimi gerçekten sevdiğim için ayrılmak icn büyük sebeplerim olmasına rağmen ayrılmadım değmez dedim ama şmdi diyorum ki ayrılsam daha iyi olurmuş. Eşim bu işi geçen şubat ayında buldu ve prosedür başladı, korona yüzünden gidemedik o da çok istiyor ben de. İkimiz için meslekte büyük artıları olacak bir imkan. Kayınvalidem arka sokakta oturuyor ve eşimle bugüne kadar bir şehrn ilçelernde olacak şeklde bile uzak kalmamışlar. Şmdi de takdir edersinz ki bizi göndermemek icn elnden geleni yapıyor. Ya hasta olursam ne yapacağım, işte filancanın oğlu gitmş hasta olmuş o. Ben de olurum büyük ihtmalle diye diye doldurdu eşimi. Bana da nispet yapar gibi ben göndermicem hiiç heveslenme bak gör nasıl engelliyorum dedi. Ben de saydım da saydım. Neyse eşim bunu kafasına çok taktı ve annemin psikolojisi için gitmekten vazgeçebilirm diyor. Çok moralim bozuk. Çok bekledim, çok zor bir pozisyon kazandı eşim. Çocuğumuz da var. Ona rağmen eğer gidersen sen yarı yarıya tr de kalcaksın annemle ilgileneceksin dedi onu bile kabul ettim. Ama şmdi tutmuş annem herşeyden önemli diyor. Eli ayağı tutarken sağlk problemi vs olmayan bir durumda gitmek varken niye böyle saçma bir şey yaşıyoruz? Belki ilerde tamamen ayak bağı olacak bize, hiç gidemeyeceğiz. Eşimin kariyeri için çok çok önemli. İş arkadaşlarında yurtdışı tecrübesi olmayan yok, mutlaka yükselmesi için böyle bir deneyim gerekli. Ama bu kadın tüm yollarımızı tıkamak için uğraşıyor, eşim de ona ayak uyduruyor. Bir insanın 37 yıllık hayatında annesini görmediği tek bir gününün geçmemiş olması normal mi sizce? Yani şuan annesini düşünerek gitmek istememesi (ki benim hayalimdi bu, erken evlendiğim için kendim gerçekleştiremedim, babamın sunduğu fırsatları teptim bunun da pişmanlığı var) olabilecek bir durum mu bana mı garp geliyor sadece?
Anne tek başına kalmış ve tek çocuğu var.Oğluna fazla bağlanmış yanından ayırmak istemiyor.Eşiniz de tabi ister istemez bunun yükünü taşımayı kendine borç biliyor.Sonuçta annesi hayatını tamamen ona adamış.İşiniz zor.Bu durum değişmez gibi geliyor.Annesini terk etmiş gibi hisseder giderse...
 
Kv de sizle gelsin ? 2 yıl degilmi. Dil kursuna gidersiniz kv evde yemek yapsın...
 
Kv teklif göturun yurtdışı na sizle gelsin. 6 ay anca durur alışamaz tr ye döner eminim. Başdan gelsin diye ikna edin. Herşey kvde bitiyor. Psikoloji ye oynayın. Oğlu ikna etsin oraya kapak atana kadar ayı ya dayı deyin
 
Şuan öyle zaten. Ben annesiyle mümkn olduğunxa görüşmyorm. Bu bile hayal edilemezdi benim için, bunu başarmış olmam çok büyük birşey😂 hissetmez olrmu tabi hissediyo. Ama mutlu ve huzurlu olduğu anların daha fazla olduğuna inanmak istiyorum

Kesnlkle bazı konulrda çok haklsnz kendm de söyledm zayıf oldgmu zaten ama başka problemler de var boşanamama sebeplerim yani. Şöyle ki çocuktan önce çok zayıftm ama ondan sonra çok güçsğz hşssetmyorm kendmi, hiçbir çocuğun anne babasının aynı evde yaşamasındansa ayrı olmalarını tercih edeceğini sanmyorm. Çok büyük olaylara şahit olmyor o uyuyunca tartışırz cnkü sadece. Velhasıl bunlar için bir terapiye gideceğim zaten bu hafta başlyorm

Hayallerinizi yikmak istemem ama ben anneleri babalari tarafindan psikolojik, fiziksel ve/veya ekonomik siddet gormus cocuklara oyun ablaligi yapiyorum gonullu olarak bir dernekte (sizin yasadiginiz psikolojik siddete giriyor). Ne olursa olsun annem iyi ki bunlara benim icin katlanmis diyen bir tane bile cocuk yok. Tekrar ediyorum, bir tanesi ile bile karsilasmadim bugune kadar. En naifi annem keske mutlululugunu secseydi diyor, daha sert mizacli olanlarinin dediklerini sizi uzmemek icin yazmiyorum. Cocuklar yalnizca yasca kucukler, zekaca degil, o yuzden emin olun evdeki gerilimi hissediyor ve hayati boyunca da hissedecek cocugunuz. Siz ergenlik caginda cocugunuza senin icin katlandim dediginizde buyuk ihtimalle 'Yapmasaydin' cevabini alacaksiniz, hazirlikli olun.

Sizin hissettiklerinizin cocugunuzla bir ilgisi yok, o sadece esinizle kalmak icin elinizdeki en guclu bahaneniz, ona tutunuyorsunuz. Terapiyle altinda yatan asil sebebi fark edip en azindan daha guclu olabilirsiniz, ben bosanmaniz konusunda yorum yapamam ama cocugunuza sen babana duskun oldugun icin ayrilmadim diyerek duygusal yuk yuklemeyin ileride lutfen. Ben caresiz hissediyordum yapamadim demek bile daha uygun bir secenek.
 
Ya çok çok haklısınz ama ben de bir o kadar crsaretsiizm ya😐
Eşiniz ne olursa olsun sözünü dinleten kadınlardan hoşlanıyor bu en uç örneği kayınvaliden farkında değilsin adam yönetilmek istiyor siz pasif kalıyorsunuz kayınvalide ise baskın yarın birgün kişilik olarak sizden daha baskın birini görürse kapılıp gider bu tipler.
 
Yanına bir bakıcı filan mı tutsa eşiniz, durumu müsaitse, Siz yokken. Eğer aklım kalacak diyorsa tabi. Bunun haricinde artık evlenmiş oğlunu 2 senelik yurt dışına göndermemek büyük haksızlık aslında.
Hem de ne haksızlık. Bakıcıyı da istemiyor rahat edemezmiş bakıma muhtaç değilmş. Oğlu lazımmş ona torunu lazımmş. Bak sinirlendm yne yaaaaa
 
Anne tek başına kalmış ve tek çocuğu var.Oğluna fazla bağlanmış yanından ayırmak istemiyor.Eşiniz de tabi ister istemez bunun yükünü taşımayı kendine borç biliyor.Sonuçta annesi hayatını tamamen ona adamış.İşiniz zor.Bu durum değişmez gibi geliyor.Annesini terk etmiş gibi hisseder giderse...
Valla durum ne zaman netleşecek belli değil ama şndi de bana diyor ki eğer annemle aran iyi olrsa en azından senin burda olduğun sürede ben de gidebilirm diyor. Ya şaka gibi ben kendime bir eğitm fırsatı buldum orada geçen yıl, adam kayıt yaptıracağımdan falan öyle korktu ki hayır sakın olmaz öyle şey aklından bile geçirme diye diye vazgeçirdi beni. Neden cnkü ben orda en cok 1 yıl kalabilirm ama bulduğum program 2 yıllıktı. Yani bu kadın yüzünden hayatımda karşıma cıkan en büyüj yurtdşı fırsatını değerlendirsem bile dil kursu haricinde birşey yapamayacağım...
 
Kv de sizle gelsin ? 2 yıl degilmi. Dil kursuna gidersiniz kv evde yemek yapsın...
Onu da düşndm ama birlkte oturduğumz 1 yıl hayatımın en en en kötü dönemleriydi ve amacım ondan biraz uzaklaşıp eşimin anasından biraz kurtulduğunda nasıl bir insan olacağını ve aile olabilecek miyiz olamayacak mıyız onu görebilmek
 
Kv teklif göturun yurtdışı na sizle gelsin. 6 ay anca durur alışamaz tr ye döner eminim. Başdan gelsin diye ikna edin. Herşey kvde bitiyor. Psikoloji ye oynayın. Oğlu ikna etsin oraya kapak atana kadar ayı ya dayı deyin
Çok mantklı gibi geliyor ama ben o kadını uzaktan gördüğümde bile tüylerm diken diken oluyor yine hiçbir şeye fırsat vermicek ki nereye gitsek gelicek ytak odamı karıştırıcak ayrı ev tutacak halimz yok ki. Çok net bir şeklde onunla gitmektense hiç gitmemeyi tercih ederim...
 
Valla durum ne zaman netleşecek belli değil ama şndi de bana diyor ki eğer annemle aran iyi olrsa en azından senin burda olduğun sürede ben de gidebilirm diyor. Ya şaka gibi ben kendime bir eğitm fırsatı buldum orada geçen yıl, adam kayıt yaptıracağımdan falan öyle korktu ki hayır sakın olmaz öyle şey aklından bile geçirme diye diye vazgeçirdi beni. Neden cnkü ben orda en cok 1 yıl kalabilirm ama bulduğum program 2 yıllıktı. Yani bu kadın yüzünden hayatımda karşıma cıkan en büyüj yurtdşı fırsatını değerlendirsem bile dil kursu haricinde birşey yapamayacağım...
Tam olarak neden şikayetlendiğinizi anlamadım.
Sizin şu hayatta en önemli ve tek amacınız kocanız.
Ne eğitim, ne yurtdışı, ne kariyer.
Kocanız işi bırak dese, bırakırsınız.
Siz gülüyorsunuz ama durumunuz gerçekten vahim.
 
Arkadaşlar merhaba. Ben 6 yıllık evliyim. İyi bir işim var gelir düzeyimiz çok şükür yerinde. Eşim çok gelişmiş bir ülkede iş buldu. Ama proje üzerinden çalışılacak ve 2 yıl süresi var yani süre dolunca geri döneceğiz. Ve buna hep ben teşvik ettim çünkü öyle bıkmış ve çaresiz haldeydim ki kaçmak istiyordum. Kayınvalidemin psikolojik tedavi görmesi gerektiğini düşünüyorum. Ciddi manada normal bir insan değil. Hayatta kmseden nefret etmem ondan nefret ettiğim kadar. Eşim tek çocuk, kayınpeder bırakmış gitmiş, dayanamadım diyor. Neyse ben eşimi gerçekten sevdiğim için ayrılmak icn büyük sebeplerim olmasına rağmen ayrılmadım değmez dedim ama şmdi diyorum ki ayrılsam daha iyi olurmuş. Eşim bu işi geçen şubat ayında buldu ve prosedür başladı, korona yüzünden gidemedik o da çok istiyor ben de. İkimiz için meslekte büyük artıları olacak bir imkan. Kayınvalidem arka sokakta oturuyor ve eşimle bugüne kadar bir şehrn ilçelernde olacak şeklde bile uzak kalmamışlar. Şmdi de takdir edersinz ki bizi göndermemek icn elnden geleni yapıyor. Ya hasta olursam ne yapacağım, işte filancanın oğlu gitmş hasta olmuş o. Ben de olurum büyük ihtmalle diye diye doldurdu eşimi. Bana da nispet yapar gibi ben göndermicem hiiç heveslenme bak gör nasıl engelliyorum dedi. Ben de saydım da saydım. Neyse eşim bunu kafasına çok taktı ve annemin psikolojisi için gitmekten vazgeçebilirm diyor. Çok moralim bozuk. Çok bekledim, çok zor bir pozisyon kazandı eşim. Çocuğumuz da var. Ona rağmen eğer gidersen sen yarı yarıya tr de kalcaksın annemle ilgileneceksin dedi onu bile kabul ettim. Ama şmdi tutmuş annem herşeyden önemli diyor. Eli ayağı tutarken sağlk problemi vs olmayan bir durumda gitmek varken niye böyle saçma bir şey yaşıyoruz? Belki ilerde tamamen ayak bağı olacak bize, hiç gidemeyeceğiz. Eşimin kariyeri için çok çok önemli. İş arkadaşlarında yurtdışı tecrübesi olmayan yok, mutlaka yükselmesi için böyle bir deneyim gerekli. Ama bu kadın tüm yollarımızı tıkamak için uğraşıyor, eşim de ona ayak uyduruyor. Bir insanın 37 yıllık hayatında annesini görmediği tek bir gününün geçmemiş olması normal mi sizce? Yani şuan annesini düşünerek gitmek istememesi (ki benim hayalimdi bu, erken evlendiğim için kendim gerçekleştiremedim, babamın sunduğu fırsatları teptim bunun da pişmanlığı var) olabilecek bir durum mu bana mı garp geliyor sadece?
Ya ben bir şeyi anlamıyorum bu anne sözüyle hareket eden erkekler evlenmesinler gitsin ömür boyu annesinin dizinin dibinde otursunlar
Evleniyorlar bu sefer eşlerinin hayatını mahvediyorlar
 
Yo yine etmedim ne etcem gdubetlere ne verdilerse elime onu sürerim yuzlerine
 
Hayallerinizi yikmak istemem ama ben anneleri babalari tarafindan psikolojik, fiziksel ve/veya ekonomik siddet gormus cocuklara oyun ablaligi yapiyorum gonullu olarak bir dernekte (sizin yasadiginiz psikolojik siddete giriyor). Ne olursa olsun annem iyi ki bunlara benim icin katlanmis diyen bir tane bile cocuk yok. Tekrar ediyorum, bir tanesi ile bile karsilasmadim bugune kadar. En naifi annem keske mutlululugunu secseydi diyor, daha sert mizacli olanlarinin dediklerini sizi uzmemek icin yazmiyorum. Cocuklar yalnizca yasca kucukler, zekaca degil, o yuzden emin olun evdeki gerilimi hissediyor ve hayati boyunca da hissedecek cocugunuz. Siz ergenlik caginda cocugunuza senin icin katlandim dediginizde buyuk ihtimalle 'Yapmasaydin' cevabini alacaksiniz, hazirlikli olun.

Sizin hissettiklerinizin cocugunuzla bir ilgisi yok, o sadece esinizle kalmak icin elinizdeki en guclu bahaneniz, ona tutunuyorsunuz. Terapiyle altinda yatan asil sebebi fark edip en azindan daha guclu olabilirsiniz, ben bosanmaniz konusunda yorum yapamam ama cocugunuza sen babana duskun oldugun icin ayrilmadim diyerek duygusal yuk yuklemeyin ileride lutfen. Ben caresiz hissediyordum yapamadim demek bile daha uygun bir secenek.
Çok teşekkür ederim yorumunuz öyle gerçek ki. Ben çocuğuma zaten böyle bir yük vermek istemem. İlerde senin icn katlandm demek aklmın ucndwn bile geçmedi hiç. Tabi yaşadığımızda ne olur bilemem. Ben de kendi alacağım terapiden ümitliyim açıkçası. Daha sağlıklı düşünüp anksiyetik duygulardan arınıp stresimi yönetmeyi öğrenebileceğime çok inanıyorum. Açıkçası boşandığımda hayatım bundan daha iyi olmayacak gibi düşünüyorum eşime bağımlılık gibi değil de.
1- kayınvalidem göbek atacak, oğlu ona taşınacak ve çocuğu her aldıklarında bana karşı aileme karşı dolduracak buna eminim. Ve şuan ben şunu yemeyeck vermeyin dediğimde hep dinler, ama o zman eminim ki daha rahat olacaktır.
2- Eşim çocuk konusunda gerçekten aşırı yardımcı.
3- Maddi olarak birlikteyken çok daha rahatız
4- Yaşadğımz şehr sevmiyorum. Eşim için buradayım. Büyüdüğüm özlediğim şehre taşınmak isterm ayrılırsam. Bu da çocukla mümkn değil. Yani çocuğmla tek başıma burada yaşama düşüncesi benim yüreğimi sıkıştırıyor.
5- Eşim iyiyken gerçekten çok iyi. 8 yıldır tanışıyorız bana bu sürede kattıkları asla göz ardı edilemez. Özellikle manevi desteği çok çok büyük oldu her zaman. Bir o kadar da üzdü evet ama
 
Eşiniz ne olursa olsun sözünü dinleten kadınlardan hoşlanıyor bu en uç örneği kayınvaliden farkında değilsin adam yönetilmek istiyor siz pasif kalıyorsunuz kayınvalide ise baskın yarın birgün kişilik olarak sizden daha baskın birini görürse kapılıp gider bu tipler.
Ben de birçok konuda yönettm aslında. Evi tek lafımla ayırdk fakat bu konuyu aşamıyoruz
 
Aynı benim babannem. Annemle babam tatile gittikleri zaman bile babannem bir önceki gece arayıp ben fenalaştım tansiyonum düştü diye babamı çağırırdı gecenin bir vakti sonra tatile gitseler bile (ki cogunda babam parayı da yakıp iptal ederdi) anneme söylenir dururdu zaten 3-4 gun gitmişsiniz sureklı anneme bir sey olacak senşn yuzunden geldik vs. Ki amcam babannemin alt katında oturuyor. ki babannemin evinde yatılı kadını var.
 
Back
X