- 26 Temmuz 2015
- 6.661
- 9.347
- 198
esimle flort donemimizde ki ben ilk acildim, resmen oylesine davrandim.ona. yazin tatile gideriz derdi, nerden belli yaza cikacagimiz derdim. defalarca sokak ortasinda biraktim gittim, bir defa evden kovdum. sonra baktim adam ciddi ben de coddolestim. gecmisimde 2 defa aldatildim ilk zamablar hirsimi esimden aldim. gececek ama adama cok eziyet etme.Kendimden çok sıkıldım, nereye başvurmam lazım kendimi boşamak için?
Çok dürüst olucam, ben hep it kopuk heriflerin peşinde koştum. Oldurmaya çalıştım.
İlk defa böyle olmayan bir insanlayım (hayatımda bir ilk cidden), ilk defa bana it gibi davranmayan, ağzımı burnumu kırmayacak biriyleyim, ilk defa "Demek ki saygı görmek böyle bir şeymiş he" dediğim anlar yaşıyorum.
İlk defa çevremdeki herkes sana ne güzel değer veriyor diyor, ilk defa ne argüman sunsam çevremdeki herkes abarttığımı, gereksiz endişe yaptığımı, her şeyin çok güzel olduğunu falan söylüyor.
O da zaten ne istesem yapıyor elinden geldiğince gücü yettiğince, gönlümü hoş tutmak için, ne bileyim akşam yemeği diye tutturdum geçen hafta mesela 10 saatlik uçuştan gelip tamam gel seni götüreyim diyor, ben burun kıvırıyorum, gel yarın öğlen gitmeden götüreyim diyor (gece yolculuğu + 8 saat uçuş öncesi), ona burun kıvırınca e haftaya götüreyim diyor falan, ne bileyim mesela mesajımı görmedi uçuştaydı 4 saat beni biliyor gerilirim çekmiş fotoğrafını atmış falan bak buradayım uçağın altında diye içim rahat etsin diye, şöyle yap diyorum yapıyor, bunu yapma diyorum yapmam tamam diyor vs
Annem hiçbir erkek arkadaşımı onaylamaz, ilk defa vazgeçme, bırakma falan tarzı öğütlüyor beni tartışmada şunda bunda.
Kendim de zaten ilk gördüğümden beri aşığım, seviyorum.
10 yıl sonra ilk kez böyle hissetmişim birine karşı yeniden.
Hatta daha iyisi çünkü güveniyorum ilk andan itibaren.
Hayır öncekilere bakıyorum tüm dünya karşı çıkardı, ben "Yoooooh ya seviyodur caanım, bence iyi çocuhtur kesin" deyip devam ederdim. Şimdi neden böyleyim
Hem herkes onaylıyor hem iç sesim onaylıyor hem her şey iyi neden negatifim!?
Neden kendimi mutsuz ediyorum!?
Neyse her şey bu kadar iyi (tahtaya vurma efekti)
Beynim sürekli bi' olumsuzluk arıyor arkadaşlar.
Sürekli negatif haldeyim.
Adam bana 5 kırmızı gül verse 6.yı alıp çöpe mi atmıştır acaba falan gibi (örnek böyle bişi yok) saçma ekstrem konulara gidiyor
Neden böyleyim
Ve gerçekten sıkıldım çünkü mutluluğumun önünde tek engel bu şu an
Bunu nasıl aşabilirim
Sanki ben hak etmiyorum, sanki benim hayatımda hiç iyi bi erkek olamazmış gibime geliyor
Bir de çok korkuyorum yine üzülürüm diye ondan mı acaba, yaşayan bilen varsa bana anlatsın ben de rahat bi nefes alayım ya ben de mutlu olayım aşkın tadını falan çıkarayım
Kendimden çok sıkıldım, nereye başvurmam lazım kendimi boşamak için?
Çok dürüst olucam, ben hep it kopuk heriflerin peşinde koştum. Oldurmaya çalıştım.
İlk defa böyle olmayan bir insanlayım (hayatımda bir ilk cidden), ilk defa bana it gibi davranmayan, ağzımı burnumu kırmayacak biriyleyim, ilk defa "Demek ki saygı görmek böyle bir şeymiş he" dediğim anlar yaşıyorum.
İlk defa çevremdeki herkes sana ne güzel değer veriyor diyor, ilk defa ne argüman sunsam çevremdeki herkes abarttığımı, gereksiz endişe yaptığımı, her şeyin çok güzel olduğunu falan söylüyor.
O da zaten ne istesem yapıyor elinden geldiğince gücü yettiğince, gönlümü hoş tutmak için, ne bileyim akşam yemeği diye tutturdum geçen hafta mesela 10 saatlik uçuştan gelip tamam gel seni götüreyim diyor, ben burun kıvırıyorum, gel yarın öğlen gitmeden götüreyim diyor (gece yolculuğu + 8 saat uçuş öncesi), ona burun kıvırınca e haftaya götüreyim diyor falan, ne bileyim mesela mesajımı görmedi uçuştaydı 4 saat beni biliyor gerilirim çekmiş fotoğrafını atmış falan bak buradayım uçağın altında diye içim rahat etsin diye, şöyle yap diyorum yapıyor, bunu yapma diyorum yapmam tamam diyor vs
Annem hiçbir erkek arkadaşımı onaylamaz, ilk defa vazgeçme, bırakma falan tarzı öğütlüyor beni tartışmada şunda bunda.
Kendim de zaten ilk gördüğümden beri aşığım, seviyorum.
10 yıl sonra ilk kez böyle hissetmişim birine karşı yeniden.
Hatta daha iyisi çünkü güveniyorum ilk andan itibaren.
Hayır öncekilere bakıyorum tüm dünya karşı çıkardı, ben "Yoooooh ya seviyodur caanım, bence iyi çocuhtur kesin" deyip devam ederdim. Şimdi neden böyleyim
Hem herkes onaylıyor hem iç sesim onaylıyor hem her şey iyi neden negatifim!?
Neden kendimi mutsuz ediyorum!?
Neyse her şey bu kadar iyi (tahtaya vurma efekti)
Beynim sürekli bi' olumsuzluk arıyor arkadaşlar.
Sürekli negatif haldeyim.
Adam bana 5 kırmızı gül verse 6.yı alıp çöpe mi atmıştır acaba falan gibi (örnek böyle bişi yok) saçma ekstrem konulara gidiyor
Neden böyleyim
Ve gerçekten sıkıldım çünkü mutluluğumun önünde tek engel bu şu an
Bunu nasıl aşabilirim
Sanki ben hak etmiyorum, sanki benim hayatımda hiç iyi bi erkek olamazmış gibime geliyor
Bir de çok korkuyorum yine üzülürüm diye ondan mı acaba, yaşayan bilen varsa bana anlatsın ben de rahat bi nefes alayım ya ben de mutlu olayım aşkın tadını falan çıkarayım
Bünye alışmamış güvene saygıya mutluluğa,reddediyor tepki veriyor :)
Sütten ağzınız yanmış , yoğurdu üfleyerek yemek istiyorsunuz ondan..
Salın kendinizi.akışa bırakın.
Zaten hayatta en kötüsünü yaşamışsınız.
Daha kötü ne olabilir ki.
Enfazla buda tırt çıkar..
başkalarına bol keseden dağıttığın şeyleri bu adamcağızdsn ne diye esirgiyorsun. sev gitsin
Şimdiye kadar neden hep it kopukla birlikte oldunuz sizce? Sizi çeken neden bu?
Bana cevap vermenize gerek yok ama kendinize cevap verin.
Birçok sevgilim oldu benim. Çoğu da uzun süreli ilişkiydi. İlk sevgilim biraz ruh hastasıydı ama onun dışındakiler hep düzgün insanlardı. Düzgün olmayanı birkaç görüşme sonunda eledim hep.
Her tecrübede eleyecek yeni özellikler keşfettim. Hiçbir zaman da ağzımı burnumu kırabilecek insanları seçmedim.
Herkesten önce kendime değer veririm çünkü.
Ciddi soruyorum, sizin sorununuz nedir?
Yanlış hatırlamıyorsam başka bir konuda daha önceki sevgililerinizin maço olup bunun öyle olmamasından şikayetçiydiniz.
Kendinize verdiğiniz değerle ilgili bir sıkıntı var gibi. Ya da toplumun size öğrettiği "erkek adam" tanımı sıkıntılı.
Güzel giden bir ilişkiyi böyle baltalamayın. Kaybederseniz anlarsınız kıymetini ama çok geç olur.
esimle flort donemimizde ki ben ilk acildim, resmen oylesine davrandim.ona. yazin tatile gideriz derdi, nerden belli yaza cikacagimiz derdim. defalarca sokak ortasinda biraktim gittim, bir defa evden kovdum. sonra baktim adam ciddi ben de coddolestim. gecmisimde 2 defa aldatildim ilk zamablar hirsimi esimden aldim. gececek ama adama cok eziyet etme.
Eşşekten inip ata binmeye benzemiş nedense..
Eski bir tabirin ters çevrilmesi...
Insanlar biraz zoru,uğraşmayı sever. Herşey yolunda gidince,her konuda aynı fikirde olunca,hiç çatışmayınca böyle hisler bence olabilir. Ilk yilinizdaysaniz ve asik olduguna inaniyorsan,karsi taraf bir sure sonra normale donecegi icin ilişkiniz de normale doner :)
Ben böyle sevilmeyi haketmiyorum diye dusunuyorsan da o biraz farklı.Benim iki çocuğum var,pedagojiye sardım bu aralar.O hissin çocukluğunla alakali.Küçüklüğünde yeteri kadr sevgi göremediğinden veya sevildiğini hissetmediginden şuan haketmediğini düşünüyorsun.Bir de küçükken hırpalanarak sevilenler ,büyüdüğünde sevdiginden şiddet gorurse terketmek istemez 'Ama o beni seviyor' diye düşünürmüş.Onceki ilişkilerin öyleydi sanırım
Bende çok sayko bir ilişkinin yaralarını sardıktan sonra ilk defa insan yerine konduğum bir ilişki yaşıyorum.
Evet korkularım var ve sürekli kendimi sabote edecekmişim gibi hissediyorum ama hiçbir zaman erkek arkadaşımın iyi yönlerini kurcalayıp kafama takmadım, şımarıklık yapıp daha fazla beklentiye girip kaprislenmedim.
Gerçekten hislerinden eminsen bu tavırların sadece fırsatını bulunca ortaya çıkmış olan şımarıklık bence. Bunları da sert bir dille değil gayet samimi hislerimle yazdım.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?