- 3 Aralık 2011
- 10.447
- 12.567
- 298
Merhaba,
Sanırım bıktınız benden her gün bir dertle, bende kendimden ve hayatımdan bıkmış durumdayım
Bir kaç gün önce eşim misafirlikte kalk yardım et diye kaş göz yapıyor konulu bir başlık açmıştım.
konu onunla bağlantı gibi ama farklı maddeler de var. Dünden beri ağlamamak için dişimi sıkarken bi yandan ben mi haksızım muhasebesi yapıyorum kendi içimde. Fikirlerinize ihtiyacım var.. biraz uzun olabilir kusura bakmayın çok doldum..
Dün sabah bayıldım. Artık bunu da hobi haline getirdim. son 3 senedir 5. bayılmam. ve ciddili bayılma kafamı duvarlara yerlere vura vura.
şuan kafam zonkluyor bunları yazarken. eşim evde yoktu. bayılanlar bilir bu hissi. bayılmayı anladım ve koltuğa oturmaya çalışırken ki o çaresizlik hissi. ve oturamadan kafamı duvara vurarak yere yığılmam falan filan.. çiçeklerim falan vardı herşey devrilmiş.. neyse salak ben kalktım o halde işe geldim kimseye bişi söylemeden.. elim ayağım bile tutmuyodu.. akşamı nasıl ettim bilmiyorum herkes eve göndermeye çalıştı yine gitmedim.. ilk yapılması gereken belki de o anda hastaneye gitmekti.. ya da yatıp biraz uyumak.. ama iş benden daha önemli dimi ? bu yüzden kendime değer vermeyi öğrenmeliyim. çünkü dün anladım ki ben kendime değer vermeyince eşim de dahil kimse bana değer vermiyor.
neyse ben işe geldim bi şekilde. eşime yazdım. bayıldım ben diye. daha önceki bayılmalarımı da biliyo tabi.. neyse sordu nasıl oldu iyimisin cart curt. ama akşama kadar beni aramadı biliyor musunuz ? düştüğüm yerde çok sivri köşeli çiçeklik vardı kafam falan girse oraya dağılırdım yani. durum öyle ciddi.. hani akşama kadar bi sesimi duymak istemez mi ? yok aramadı. neyse bunu geçtim şımarıklık yapmiyim hadi.
akşama misafirliğe davetliydik. gidip gitmeme arasında çok kaldım. eşim böyle şeyleri çok önemser ve halası gelmişti memleketten o yüzden daha da önemser. ne kadar gitmek istediğini biliyorum ama bense eve gidip yatmak için deliriyorum hala kendimde değilim. eşimi bi iki yokladım ağız ucuyla sen bilirsin gitsek iyi olur falan dedi. neyse dedim bende idare edim bari gidim erken kalkarız. (benim hatam) kendine de dedim 1 saat oturur kalkarız diye tamam dedi. neyse gittik 1 saat diğer misafirlerin gelmesini bekledik ama ben kafamı kaldıramıyorum. 2 saat oldu artık kalkalım dedim. bu arada halası içerde hazırlık yapıyor. gelini içerde bizle oturuyor. eşim bana kaş göz yapamadı bu sefer lütfetti hastayım diye laf soka soka diyo ki kimse kalkmıyo ben kalkim yardım edim bari. bende güle güle dedim.
neyse 2 saat oldu kalkalım diyorum bana ağzının içinde off otur yeni geldik falan yapıyo. yarım saat daha oturdum. hadi dedim yine tık yok. bi yarım saat daha geçti artık dedim yeter kalkalım yarın da iş var daha duşa gircem falan yol da 1 saat sürüyor. diyo ki kusura bakmayın hastalığına verin bugün de böyle olsun sende gelmişsin laf ediyosun diyo.
gidene kadar konuşmadı surat yaptı. eve geldik evin o dağılmış halini gördü bana sarılmaya çalıştı bırak dedim bende..
konuşmuyoruz şuan..
ne bi hastane randevusu aldı gidelim diye ne başka bişi..
ben bugün randevu aldım gidicem hastaneye hiç haber bile vermedim..
durumlar böyle.. neye ne açıdan yorum yaparsınız bilmiyorum.. kendime kızıyorum.. kendime değer vermediğime kızıyorum..
Sanırım bıktınız benden her gün bir dertle, bende kendimden ve hayatımdan bıkmış durumdayım
Bir kaç gün önce eşim misafirlikte kalk yardım et diye kaş göz yapıyor konulu bir başlık açmıştım.
konu onunla bağlantı gibi ama farklı maddeler de var. Dünden beri ağlamamak için dişimi sıkarken bi yandan ben mi haksızım muhasebesi yapıyorum kendi içimde. Fikirlerinize ihtiyacım var.. biraz uzun olabilir kusura bakmayın çok doldum..
Dün sabah bayıldım. Artık bunu da hobi haline getirdim. son 3 senedir 5. bayılmam. ve ciddili bayılma kafamı duvarlara yerlere vura vura.
şuan kafam zonkluyor bunları yazarken. eşim evde yoktu. bayılanlar bilir bu hissi. bayılmayı anladım ve koltuğa oturmaya çalışırken ki o çaresizlik hissi. ve oturamadan kafamı duvara vurarak yere yığılmam falan filan.. çiçeklerim falan vardı herşey devrilmiş.. neyse salak ben kalktım o halde işe geldim kimseye bişi söylemeden.. elim ayağım bile tutmuyodu.. akşamı nasıl ettim bilmiyorum herkes eve göndermeye çalıştı yine gitmedim.. ilk yapılması gereken belki de o anda hastaneye gitmekti.. ya da yatıp biraz uyumak.. ama iş benden daha önemli dimi ? bu yüzden kendime değer vermeyi öğrenmeliyim. çünkü dün anladım ki ben kendime değer vermeyince eşim de dahil kimse bana değer vermiyor.
neyse ben işe geldim bi şekilde. eşime yazdım. bayıldım ben diye. daha önceki bayılmalarımı da biliyo tabi.. neyse sordu nasıl oldu iyimisin cart curt. ama akşama kadar beni aramadı biliyor musunuz ? düştüğüm yerde çok sivri köşeli çiçeklik vardı kafam falan girse oraya dağılırdım yani. durum öyle ciddi.. hani akşama kadar bi sesimi duymak istemez mi ? yok aramadı. neyse bunu geçtim şımarıklık yapmiyim hadi.
akşama misafirliğe davetliydik. gidip gitmeme arasında çok kaldım. eşim böyle şeyleri çok önemser ve halası gelmişti memleketten o yüzden daha da önemser. ne kadar gitmek istediğini biliyorum ama bense eve gidip yatmak için deliriyorum hala kendimde değilim. eşimi bi iki yokladım ağız ucuyla sen bilirsin gitsek iyi olur falan dedi. neyse dedim bende idare edim bari gidim erken kalkarız. (benim hatam) kendine de dedim 1 saat oturur kalkarız diye tamam dedi. neyse gittik 1 saat diğer misafirlerin gelmesini bekledik ama ben kafamı kaldıramıyorum. 2 saat oldu artık kalkalım dedim. bu arada halası içerde hazırlık yapıyor. gelini içerde bizle oturuyor. eşim bana kaş göz yapamadı bu sefer lütfetti hastayım diye laf soka soka diyo ki kimse kalkmıyo ben kalkim yardım edim bari. bende güle güle dedim.
neyse 2 saat oldu kalkalım diyorum bana ağzının içinde off otur yeni geldik falan yapıyo. yarım saat daha oturdum. hadi dedim yine tık yok. bi yarım saat daha geçti artık dedim yeter kalkalım yarın da iş var daha duşa gircem falan yol da 1 saat sürüyor. diyo ki kusura bakmayın hastalığına verin bugün de böyle olsun sende gelmişsin laf ediyosun diyo.
gidene kadar konuşmadı surat yaptı. eve geldik evin o dağılmış halini gördü bana sarılmaya çalıştı bırak dedim bende..
konuşmuyoruz şuan..
ne bi hastane randevusu aldı gidelim diye ne başka bişi..
ben bugün randevu aldım gidicem hastaneye hiç haber bile vermedim..
durumlar böyle.. neye ne açıdan yorum yaparsınız bilmiyorum.. kendime kızıyorum.. kendime değer vermediğime kızıyorum..
