Kendimi 18 aylık bebeğime bağırırken buluyorum

meraklibirkisi · Dün 20:54

zubeyde1 .!.:
Herkese merhaba arkadaşlarım. 18 aylık bir kızım var. Doğumdan bu yana çok zorlu süreçlerden geçtik. İlk 9 ay bağırması durmadı, kolik bir bebekti. Gece uykuları halen düzensiz. Hiçbir şeye ilgisi yok oyuncak vs. oynamaz. Evin içinde dolanıp duruyor haliyle canı sıkılıyor. Havalar soğıduğu için sürekli dışarı çıkaramıyorum. Aktiviteler, farklı oyunlar her şeyi denedim ama ilgisini çekmiyor 2-3 dk sonra sıkılıyor. Yardım edenim yok. Eşim işten gelir sever bırakır destek olmaz. Ev işleri, bebeğimin bakımı, hastalık, diş dönemleri her şeyi bu zamana kadar kendin üstlendim. Uyumamaya bile alıştım. Günlerce iş yapmadım, sadece kızımın mutluluğunu düşündüm saatlerce elimden tuttu evi dolaştırdı, dolandım. Ama artık bir şeyler ters gidiyor sanki… Eski tahammülüm kalmadı, son bir haftadır kendimi sürekli kızıma bağırırken buluyorum. Bu durum beni kahrediyor. Biliyorum bağırarak ona en büyük zararları verdiğimin, ben bağırınca gözlerindeki o ifade mahvediyor. İnsanlığımı, vicdanımı ve anneliğimi sorguluyorum. Kendime de hakim olamıyorum. Lütfen direkt yargılamayın arkadaşlarım, yaptığımın yanlışlığının farkındayım ama artık desteksizlik, yorgunluk, kendime bi alan açamamak sürekli ağlayan huzursuz bir bebekle 7/24 baş başa olmak yıprattı. Biliyorum ki yaşadıklarımı yaşayan anneler bir yerde var. Siz bu durumlarla nasıl başa çıkıyorsunuz, bağırmadan, sakin kalarak. Vicdanım rahat bırakmıyor onunla birlikte oturup ağlıyorum. Tavsiyelerinize ihtiyacım var

Oğlum 22 aylık olacak çok zor bir bebek daha yaşına girmeden ameliyat olmak zorunda kaldı vs vs çok zor günler geçirdik en başta bizi zorlayan desteksiz olmak senin kızdığın kişi çocuğun değil yaşadığın durumlar ama biliyorum sinirlenip başırdıpın anlar bunlar aklına gelmiyor gelse zagen bağırmyacaksın. Bende yaşıyorum yaşadıklaını ve emin ol 2 yaşa girerken her şey daha zor oluyor huyu suyu düzgün olan çocuklar bile tuhaflaşıyor. Bu yaştaki bebekler etkinlikten anlamaz keşfetme dönemindeler. O instagramda her gün etkinlik yapan anannelerin hayatı yalan ya da çocukları cidden çok uslu. Çok uslu olsa bile ben inanmıyorum bu aykardaki bir çocuğun oturup 5 dk dan fazla bir şeyle oynayacağını. Bir eşyaya çok uzun süre vakit geçiyorsa anlamıyorsa uslu duruyorsa bence asıl o zaman sıkıntı vardır. Kendini yalnız hissetme herkesin iyi oldupu kötü olduğu tarafları var seni yargılamak bize düşmez. Çünkü herkes kendi yolunda ilerliyor ama şunu da bil kimsenin çocuğu kolay değil ya da her şey kolay ilerlemiyor. Biraz kendimize zaman ayırabilsek biraz uyuyanilsek pamuk gibi olucaz. Ben 2 yıldır 1 kere yalnız başıma dışarı çıkmadım her yere çocuğumla gitmeye çalışıyorum ama durmuyor her yerde ağlıyor öyle ev oturmalarına falan da gidemiyorum işte işim olacakta çarşı pazara gidicemç mecburum çocukla gitmeye kime bırakıcaö. Eşim altını değiştirmez yemek yapamaz eşime de bırakam. 3 sene gözden çıkarmak lazım inşallah 3 yaşından sonra rahag ederiz

Turunc chemist · Dün 20:54

zubeyde1 .!.:
Herkese merhaba arkadaşlarım. 18 aylık bir kızım var. Doğumdan bu yana çok zorlu süreçlerden geçtik. İlk 9 ay bağırması durmadı, kolik bir bebekti. Gece uykuları halen düzensiz. Hiçbir şeye ilgisi yok oyuncak vs. oynamaz. Evin içinde dolanıp duruyor haliyle canı sıkılıyor. Havalar soğıduğu için sürekli dışarı çıkaramıyorum. Aktiviteler, farklı oyunlar her şeyi denedim ama ilgisini çekmiyor 2-3 dk sonra sıkılıyor. Yardım edenim yok. Eşim işten gelir sever bırakır destek olmaz. Ev işleri, bebeğimin bakımı, hastalık, diş dönemleri her şeyi bu zamana kadar kendin üstlendim. Uyumamaya bile alıştım. Günlerce iş yapmadım, sadece kızımın mutluluğunu düşündüm saatlerce elimden tuttu evi dolaştırdı, dolandım. Ama artık bir şeyler ters gidiyor sanki… Eski tahammülüm kalmadı, son bir haftadır kendimi sürekli kızıma bağırırken buluyorum. Bu durum beni kahrediyor. Biliyorum bağırarak ona en büyük zararları verdiğimin, ben bağırınca gözlerindeki o ifade mahvediyor. İnsanlığımı, vicdanımı ve anneliğimi sorguluyorum. Kendime de hakim olamıyorum. Lütfen direkt yargılamayın arkadaşlarım, yaptığımın yanlışlığının farkındayım ama artık desteksizlik, yorgunluk, kendime bi alan açamamak sürekli ağlayan huzursuz bir bebekle 7/24 baş başa olmak yıprattı. Biliyorum ki yaşadıklarımı yaşayan anneler bir yerde var. Siz bu durumlarla nasıl başa çıkıyorsunuz, bağırmadan, sakin kalarak. Vicdanım rahat bırakmıyor onunla birlikte oturup ağlıyorum. Tavsiyelerinize ihtiyacım var

Annelik bazen çok bunaltabiliyor. Çevrendekilere bunaldım dediğimiz zaman annesin olur o kadar diyorlar. Eş desteği çok önemli. Kızım küçük ama kucak bağımlısı. Eşim işten gelince 1-2 saat aralıksız onda olur. Emzirir veririm bi sonraki emzirmeye kadar o bakar. Bende ya yemek yapar ya da kahve vs içer kendi halimde takılırım. O 1-2 saat olmasa kafayı yiyebilirim sanırım. Bi insanın 7/24 size yapışık olması kolau değil

zubeyde1 · Dün 22:36

reynax .!.:
Oyun gruplarına götürün. Havalar soğuk ama üstünü giydirince birşey olmaz. Biraz dolanin sizede iyi gelir. Eşinize söyleyin aksamlark birlikte oynasinkar ama ne kadar etkili olur bilmiyorum. Görmüyor mu sizin halinizi

Söylemekle etkili olmuyor maalesef. Tek dediği sen iyi her şeyi yapabiliyorsun hiç durmuyor. Yapamıyorum, yetişemiyorum çok bunalıyorum diyorum tek dediği markete gitmeye üşendiğinde hadi ben bakayım sen markete git hava al.

zubeyde1 · Dün 22:40

UmayUmay0 .!.:
Ben gurbetteyim, desteğim yok 13 aylık bebeğim. Aynı şekilde çok destek göremiyorum eşimden. Bazen destek veriyor ama bazen salıyor. Vallahi bende saldım ondan, bir dönem yemek yapmadım bize, geldi yaptı. Ya da makarna var dedim yanına bişey yaptı vs. Sonra bana bi rahatlama geldi . Ama tabi arka arkay iki gece uykum bölünse (gündüz de yorgun olsam) benim de sinirlerim geriliyor her insan gibi. Bebeğim alerjik, emzirdiğim için 6ayına kadar süt ürünü, 1 yaşına kadar yumurta haliyle paketli gıda yiyemedim. Üstüne hala gaz kaka sorunları devam ettiği için (kolik mi derler bilmiyorum ama yaşına kadar sürdü hala ara ara oluyor) çok yıprandım, devamlı aynı şeyi yaşayınca insan yıpranıyor. Anlıyorum sizi. Bende bağırınca yüzündeki o hal beni benden alıyor üzerine ağlıyorum. 1,5 aydır kaşlarımı bile alamadım bıyıklı geziyordum çok şükür bugün hallettim artık. Bu bile modumu düşürüyor.
Keşke gerilmesek keşke bağırmasak, keşke. Çok darlandığım zaman sıkı sıkı giydirip dışarı atıyorum kendimi, öyle boş boş geziyorum bebek arabasında bebeğim.
Kendinizi diğer konularda sıkıştırmayın, sadece bebeğinize ve kendinize odaklanın derim ben. Diğer konular (ev vs) sıkıştırınca insan geriliyor onu fark ettim.

Bende eve çok takılmıyorum temizlik yemek yapmadığım çok zaman oldu. Ama insan kendine alan açmak istiyor. Kızım öğle uykusuna uyuyunca onun yemeğini akşam yemeğini vs hallediyorum. Uyanınca ona ayırıyorum. Bu rutin bile boğuyor çünkü paçaya yapışan, sürekli ağlayıp, bağıran bir bebek yoruyor bazan. Ev dağınık olur toplamam eşim dur ben kaldırayım demez. Yemek olmaz dışardan söyler geçer. Dediğiniz gibi bende bazen saçımın kaşımtısından anlıyorum 2-3 gün duş almamışım Allah sabır versin desteksizlik çok zor. İnsan patlıyacak gibi oluyor.

zubeyde1 · Dün 22:43

Turunc chemist .!.:
Annelik bazen çok bunaltabiliyor. Çevrendekilere bunaldım dediğimiz zaman annesin olur o kadar diyorlar. Eş desteği çok önemli. Kızım küçük ama kucak bağımlısı. Eşim işten gelince 1-2 saat aralıksız onda olur. Emzirir veririm bi sonraki emzirmeye kadar o bakar. Bende ya yemek yapar ya da kahve vs içer kendi halimde takılırım. O 1-2 saat olmasa kafayı yiyebilirim sanırım. Bi insanın 7/24 size yapışık olması kolau değil

Kesinlikle öyle… eş desteği bile yeter insana kendine ayırabildiği 1 saat bile çok kıymetli. Kızımı gece uykusuna yatırıyorum, bulaşık mı yıkayayım, evi mi toparlayayım, kendime mi zaman ayırayım, yoksa uyuyayım mı ? Bunları düşünürken saat 23.00-24.00 oluyor. Kendime zaman ayırsam uykusuz kalıyorum direkt yatsam aynı döngü boğuyor. Bu da sinir , stres olarak geri dönüyor.

Turunc chemist · Dün 22:46

zubeyde1 .!.:
Kesinlikle öyle… eş desteği bile yeter insana kendine ayırabildiği 1 saat bile çok kıymetli. Kızımı gece uykusuna yatırıyorum, bulaşık mı yıkayayım, evi mi toparlayayım, kendime mi zaman ayırayım, yoksa uyuyayım mı ? Bunları düşünürken saat 23.00-24.00 oluyor. Kendime zaman ayırsam uykusuz kalıyorum direkt yatsam aynı döngü boğuyor. Bu da sinir , stres olarak geri dönüyor.

Tabikide. Benim eşim 8-9 gibi geliyor emziriyorum veriyorum 11-12e kadar kendime vakit ayırıyorum. Tekrar kızımı emzirip yatırıyorum, bi sonraki emmesine kadar evin işini yapıyorum benimde uyumam 2-3ü buluyor yine

zubeyde1 · Dün 22:46

meraklibirkisi .!.:
Oğlum 22 aylık olacak çok zor bir bebek daha yaşına girmeden ameliyat olmak zorunda kaldı vs vs çok zor günler geçirdik en başta bizi zorlayan desteksiz olmak senin kızdığın kişi çocuğun değil yaşadığın durumlar ama biliyorum sinirlenip başırdıpın anlar bunlar aklına gelmiyor gelse zagen bağırmyacaksın. Bende yaşıyorum yaşadıklaını ve emin ol 2 yaşa girerken her şey daha zor oluyor huyu suyu düzgün olan çocuklar bile tuhaflaşıyor. Bu yaştaki bebekler etkinlikten anlamaz keşfetme dönemindeler. O instagramda her gün etkinlik yapan anannelerin hayatı yalan ya da çocukları cidden çok uslu. Çok uslu olsa bile ben inanmıyorum bu aykardaki bir çocuğun oturup 5 dk dan fazla bir şeyle oynayacağını. Bir eşyaya çok uzun süre vakit geçiyorsa anlamıyorsa uslu duruyorsa bence asıl o zaman sıkıntı vardır. Kendini yalnız hissetme herkesin iyi oldupu kötü olduğu tarafları var seni yargılamak bize düşmez. Çünkü herkes kendi yolunda ilerliyor ama şunu da bil kimsenin çocuğu kolay değil ya da her şey kolay ilerlemiyor. Biraz kendimize zaman ayırabilsek biraz uyuyanilsek pamuk gibi olucaz. Ben 2 yıldır 1 kere yalnız başıma dışarı çıkmadım her yere çocuğumla gitmeye çalışıyorum ama durmuyor her yerde ağlıyor öyle ev oturmalarına falan da gidemiyorum işte işim olacakta çarşı pazara gidicemç mecburum çocukla gitmeye kime bırakıcaö. Eşim altını değiştirmez yemek yapamaz eşime de bırakam. 3 sene gözden çıkarmak lazım inşallah 3 yaşından sonra rahag ederiz

Evet bende 18 aydır hiç tek başıma dışarı çıkmadım. Ufak tefek market alışverişi dışında. Eşlerimiz biraz destek olsa dediğiniz gibi pamuk olucaz. Yaşanılan her şey birde üstüne uykusuzluk, yorgunluk insanı yıpratıyor. Sosyal medya bebekleri dediğiniz gibi oyunlar, etkinlikler insan bazen benim çocuğumda bir sıkıntı var sanırım diyor.

pelolin · Dün 22:47

gisla .!.:
Doktora git sakinleştirici iç. Bebek karşındaki bebek ha vurmuşsun tekme tokat ha bağırmışsın farkı var mı?

Yardım isteyen, destek isteyen bir anneye şu yorumu nasıl yazdın ya
Ayrıca bir de bayılsın istersen abartma!! Tekme tokat vurmussunla bu anlattığı nasıl aynı şey.
Empatiden duygusundan bi haber gelmiş burda akıl veriyor

zubeyde1 · Dün 22:49

Turunc chemist .!.:
Tabikide. Benim eşim 8-9 gibi geliyor emziriyorum veriyorum 11-12e kadar kendime vakit ayırıyorum. Tekrar kızımı emzirip yatırıyorum, bi sonraki emmesine kadar evin işini yapıyorum benimde uyumam 2-3ü buluyor yine

Ne güzel kendinize zaman ayırabilmeniz, eşinizin desteği. Darısı tüm annelerin başına.

gisla · Dün 22:50

pelolin .!.:
Yardım isteyen, destek isteyen bir anneye şu yorumu nasıl yazdın ya
Ayrıca bir de bayılsın istersen abartma!! Tekme tokat vurmussunla bu anlattığı nasıl aynı şey.
Empatiden duygusundan bi haber gelmiş burda akıl veriyor

Evet farkı yok empatiyi ben bebeğe yaparım normal diyemem anne diye kimse dokunulmaz laf edilmez değil. Gidin azıcık kitap okuyun çocuk psikolojisi için o zaman aynı yorumu yapar mısın bebeğe ne kadar zarar veriyor bağırmak kızmak öğrenirsin

lilamint · Dün 22:52

zubeyde1 .!.:
Herkese merhaba arkadaşlarım. 18 aylık bir kızım var. Doğumdan bu yana çok zorlu süreçlerden geçtik. İlk 9 ay bağırması durmadı, kolik bir bebekti. Gece uykuları halen düzensiz. Hiçbir şeye ilgisi yok oyuncak vs. oynamaz. Evin içinde dolanıp duruyor haliyle canı sıkılıyor. Havalar soğıduğu için sürekli dışarı çıkaramıyorum. Aktiviteler, farklı oyunlar her şeyi denedim ama ilgisini çekmiyor 2-3 dk sonra sıkılıyor. Yardım edenim yok. Eşim işten gelir sever bırakır destek olmaz. Ev işleri, bebeğimin bakımı, hastalık, diş dönemleri her şeyi bu zamana kadar kendin üstlendim. Uyumamaya bile alıştım. Günlerce iş yapmadım, sadece kızımın mutluluğunu düşündüm saatlerce elimden tuttu evi dolaştırdı, dolandım. Ama artık bir şeyler ters gidiyor sanki… Eski tahammülüm kalmadı, son bir haftadır kendimi sürekli kızıma bağırırken buluyorum. Bu durum beni kahrediyor. Biliyorum bağırarak ona en büyük zararları verdiğimin, ben bağırınca gözlerindeki o ifade mahvediyor. İnsanlığımı, vicdanımı ve anneliğimi sorguluyorum. Kendime de hakim olamıyorum. Lütfen direkt yargılamayın arkadaşlarım, yaptığımın yanlışlığının farkındayım am a artık desteksizlik, yorgunluk, kendime bi alan açamamak sürekli ağlayan huzursuz bir bebekle 7/24 baş başa olmak yıprattı. Biliyorum ki yaşadıklarımı yaşayan anneler bir yerde var. Siz bu durumlarla nasıl başa çıkıyorsunuz, bağırmadan, sakin kalarak. Vicdanım rahat bırakmıyor onunla birlikte oturup ağlıyorum. Tavsiyelerinize ihtiyacım var

Ben de sizin gibi tahammülsüzlük içindeydim. Çocuklara değil de eşime ve çevreme yansıtıyordum. Daha sonra bu durum kronik migrene dönmeye başladı. Psikiyatriste gidip ilaç almaya başladım. 18 aylık olmuş kızınız artık sütten kesebilirsiniz. Kendi sağlığınız için gidin psikiyatriste. Eşinizden ve çevrenizden daha fazla destek alın. Çocuksuz vakit geçirmeye çalışın. Parka götürmek de çok işe yarıyor ayrıca tüm enerjisini atıyor

pelolin · Dün 22:53

gisla .!.:
Evet farkı yok empatiyi ben bebeğe yaparım normal diyemem anne diye kimse dokunulmaz laf edilmez değil. Gidin azıcık kitap okuyun çocuk psikolojisi için o zaman aynı yorumu yaparsın

Kadın doğduğundan beri bağırıyorum mu demiş
1 haftadır kendimi bağırırken buluyorum demis demek ki bu durumdan rahatsız yaptığının da farkında ki buraya konu açmış.

Bir kitap sen okudun zaten.
Eyvahlar olsun şimdi o çocuk 1 hafta annesi bağırdı diye ömür boyu kendine gelemez zaten.

Turunc chemist · Dün 22:54

gisla .!.:
Buraya konu açıp cevap alınca niye sorun anlamadım? Bebeğine bağıran sensin. Ha döv ha bağır farkı yok yazık o yavruya kıyamam ya

Gisla aslında bağırdığı kişi çocuğu değil.
Çaresizliğine, yardımsızlığına, ilgisizliğine, vazgeçtiği benliğine bağırıyor. Bazen kızımda beni o kadar delirtiyor ki. Çığlık çığlığa evi yıkmak istiyorum. Sonra farkediyorum ki benim sinirim kızıma değil kendime. Dışardaki mükemmel anne figürüne o kadar çok uymaya çalışıyoruz ki. Bize bunu aşılayan yine kadınlar. Anne olunca süper güçleri olacak sanıyor insan işte. Kim ister ki evladına bağırsın etsin. Vicdanı sızlamış işte kadının. 18 aylık hareketli bi bebek yormaz mı insanı hiç? Eşinden de desteği yok yapayalnız.
Dövmemiş etmemiş. Şuanki nesil sopadan bi haber ama bizim neslimiz anneden dayak yiyerek büyüdü. Bağırmakla dövmek bir değil, bağırdığı kişi çocuğu da değil aslında.. üstüne gitmemek lazım

gisla · Dün 22:54

pelolin .!.:
Kadın doğduğundan beri bağırıyorum mu demiş
1 haftadır kendimi bağırırken buluyorum demis demek ki bu durumdan rahatsız yaptığının da farkında ki buraya konu açmış.

Bir kitap sen okudun zaten.
Eyvahlar olsun şimdi o çocuk 1 hafta annesi bağırdı diye ömür boyu kendine gelemez zaten.

Devamı gelmeyeceğinin garantisi mi var ya tamam çocuk sizin bağırın durun ne önemi var dimi nasılsa dışarıya herkes iyi ana

zubeyde1 · Dün 22:55

lilamint .!.:
Ben de sizin gibi tahammülsüzlük içindeydim. Çocuklara değil de eşime ve çevreme yansıtıyordum. Daha sonra bu durum kronik migrene dönmeye başladı. Psikiyatriste gidip ilaç almaya başladım. 18 aylık olmuş kızınız artık sütten kesebilirsiniz. Kendi sağlığınız için gidin psikiyatriste. Eşinizden ve çevrenizden daha fazla destek alın. Çocuksuz vakit geçirmeye çalışın. Parka götürmek de çok işe yarıyor ayrıca tüm enerjisini atıyor

Bende psikiyatriste gitmeyi düşünüyorum. Çevremede eşime de öfkeliyim, kimsenin destek vermemesi özellikle eşimin beni bu kadar geren bu aslında. Emzirmeyi bırakmaya cesaret edemiyorum şu an için. Bıraktırabilsem bir dakika düşünmem. Bu kadar zorlanırken birde emzirmeyi bırakma sürecini başarılı ilerletemem diye korkuyorum.

Turunc chemist · Dün 22:57

zubeyde1 .!.:
Ne güzel kendinize zaman ayırabilmeniz, eşinizin desteği. Darısı tüm annelerin başına.

Şuan kızım daha küçük, büyüdükçe nasıl ilerler bilemiyorum. Artık bunaltmaya başladı. Eşim bazen nolur gel al bunaldım kafayı yiyorum diyor. Altı üstü yarım saat ağlamasına şahit oluyorlar. Bugün işten gelir gelmez bu çocuğun gözleri neden kıpkırmızı ne oldu dedi . Aralıksız 6 saat ağladı altı üstü.. eşim olsa kafayı yerdi neden susmuyo neyi var susmuyo diye dayanamazdı

pelolin · Dün 22:57

gisla .!.:
Devamı gelmeyeceğinin garantisi mi var ya tamam çocuk sizin bağırın durun ne önemi var dimi nasılsa dışarıya herkes iyi ana

Devamı gelse buraya gelip yazmaz dimi insan gibi yaklaşmak çok mu zor.
Kadının çaresizliğini, yorgunluğunu burdan hissettim.
Yardım alma fikrinizi daha kırmadan destekleyici söyleseniz ne kaybedeceksiniz!

Anneden önce insanız robot değiliz illa ki hatalarımız olur.. bunları gorebilmek çok önemli

Kadın yargılanma korkusundan cekinerek yazmış konusu da

gisla · Dün 22:59

Turunc chemist .!.:
Gisla aslında bağırdığı kişi çocuğu değil.
Çaresizliğine, yardımsızlığına, ilgisizliğine, vazgeçtiği benliğine bağırıyor. Bazen kızımda beni o kadar delirtiyor ki. Çığlık çığlığa evi yıkmak istiyorum. Sonra farkediyorum ki benim sinirim kızıma değil kendime. Dışardaki mükemmel anne figürüne o kadar çok uymaya çalışıyoruz ki. Bize bunu aşılayan yine kadınlar. Anne olunca süper güçleri olacak sanıyor insan işte. Kim ister ki evladına bağırsın etsin. Vicdanı sızlamış işte kadının. 18 aylık hareketli bi bebek yormaz mı insanı hiç? Eşinden de desteği yok yapayalnız.
Dövmemiş etmemiş. Şuanki nesil sopadan bi haber ama bizim neslimiz anneden dayak yiyerek büyüdü. Bağırmakla dövmek bir değil, bağırdığı kişi çocuğu da değil aslında.. üstüne gitmemek lazım

Ben dayaksız büyüdüm valla çok da yaramazdım çocuk için bağırmak dövmek aynı şey olmasa da farkı yok travmatik beyni duyguları hisleri yeni gelişiyor en güvenli limanı annesi annesi ne yapıyor bebeği stresse sokuyor korkutuyor yazık yahu bunun savunulacak bir yani yok öfke kontrolü karakter meselesi annemle tartıştım sesim vs yükselmedi sadece çok konuştuk bebeğim uykusunda korkudan zıpladı korktu yani. Zor olabilir kolay değil psikolojik destek alsın gerekiyorsa ilaç kullansın bundan daha başka çözüm mü var benim fikrim bu

zubeyde1 · Dün 23:00

Turunc chemist .!.:
Şuan kızım daha küçük, büyüdükçe nasıl ilerler bilemiyorum. Artık bunaltmaya başladı. Eşim bazen nolur gel al bunaldım kafayı yiyorum diyor. Altı üstü yarım saat ağlamasına şahit oluyorlar. Bugün işten gelir gelmez bu çocuğun gözleri neden kıpkırmızı ne oldu dedi . Aralıksız 6 saat ağladı altı üstü.. eşim olsa kafayı yerdi neden susmuyo neyi var susmuyo diye dayanamazdı

Aslında o yarım saatlik bunalmada anlamaları lazım tüm gün neler yaşadığımızı. O ağlamalar hem bizi bunaltıyor, hemde evlatlarımız gözlerimizin içine bakıp ağladığında içimizi yakıyor.

meraklibirkisi · Dün 23:02

pelolin .!.:
Devamı gelse buraya gelip yazmaz dimi insan gibi yaklaşmak çok mu zor.
Kadının çaresizliğini, yorgunluğunu burdan hissettim.
Yardım alma fikrinizi daha kırmadan destekleyici söyleseniz ne kaybedeceksiniz!

Anneden önce insanız robot değiliz illa ki hatalarımız olur.. bunları gorebilmek çok önemli

Kadın yargılanma korkusundan cekinerek yazmış konusu da

Bu arkadaşın bir profiline bakın. Kendisi açıkça yazmış benim bebeğim sakin uyuyor vsvs diye. Bazı insanlar şanslı ama bunu görmüyorlar gelip burda zorluk yaşayan insanları daha da kötü hissettirmeye çalışıyorlar. Hangi anne çocuğuna bile bile bağırır. Kötü olan zagen bağırmakla kalmıyor haberlerde görüyoruz. Kadın vicdan yapmış buraya yazmış. Hala emziren bir annenin vücudunda hormonlar bile normal olmuyor. Cidden bazı insanlar çok merhametsiz ve empatiden yoksun ya

Kendimi 18 aylık bebeğime bağırırken buluyorum

Aktif Üye

Cafuné 🙏

Üye

Üye

Üye

Cafuné 🙏

Üye

Aktif Üye

Üye

Popüler Üye

Üye

Aktif Üye

Cafuné 🙏

Popüler Üye

Üye

Cafuné 🙏

Aktif Üye

Popüler Üye

Üye

Aktif Üye

Benzer Konular

Privacy & Transparency

Privacy & Transparency