- 16 Temmuz 2023
- 4.895
- 13.373
- 128
- Konu Sahibi Miss Salvatore
-
- #41
Peki psikolojik destek alıyor musunuz?
Peki psikolojik destek alıyor musunuz?Çok uzun zamandır. Ne zaman nasıl başladı, ne tetikledi de içten içe tükenmeye başladım hiç bilmiyorum da açıkçası..
“Hiçbir şey olmasa bile kesinlikle bir şeyler oldu” desem yeridir.
Peki psikolojik destek alıyor musunuz?
Bence hata yapıyorsun.Çalışmayı düşünüyorum farklı bir bölüm okumak da istiyorum aslında ama şuan çalışmak için koşullar müsait değil. Annem hasta ev işlerine yetişemiyor, eve temizlikçi tutmak gibi bir düşüncemiz de yok. Bir yandan bizimle aynı apartmanda yaşayan kardeşimin 11 aylık kızıyla ilgilenip yardımcı oluyorum. Yengem bunalıma giriyor kendini tek hissediyor bebek sorumluluğu zor geliyor,uykusuz kalıyor. Bebekle 1 saat ilgilenip yardım etmeye çalışıyorum. O sırada kendisi duş alıyor, ev işlerini hallediyor ya da uyumaya çalışıyor. Nereye kadar böyle gider bilmiyorum. Ama kendi hayatımın içine ettiğimin farkındayım.
Kendinizi mutlu etmenin , psikolojik olarak güçlü olmanın yollarını çok iyi öğrenmiş ve kendinizi geliştirmişsiniz. Buna çok sevindim.Ben de senin gibi çok hassas ve merhametli doğmuşum, doğmuşum diyorum çünkü sonradan büyük bir değişim yaşadım, üstelik benim bir tarafım böyleyken diğer tarafım ise çok gaddar acımasız ve duygusuz. Hal böyle olunca inanılmaz hızlı duygu değişimleri yaşıyordum senin gibi, 19 yaşında yaptığım evliliği 21 yaşında bitirdikten sonra başladı gelişim ve değişim sürecim, etrafıma bakıyorum hayat devam ediyor insanlar iyi kötü yaşadıklarını bir kenara bırakıp iyi olmanın bir yolunu buluyor, ben olduğum yere çakılmış gibi çaresiz hiç evim ailem bir hayatım olmamış hissediyorum ileri değil hep geri gidiyorum derken iyileşmeye karar verdim kendimle uzun tartışmalar, beyin fırtınaları ve bilimum hasbihal sonrasında kurban rolünden çıkıp eski eşim dahil herkesi affettim kendi içimde, kendimde eksik ve aşırı gördüğüm her şeyi psikolojik tedaviyle beraber üstüne giderek hatta tabiri caizse kanırtarak aştım ama ne var oluş sancıları ne yıkılıp ayağa kalkmalar anlatamam, hayatımın en zorlu süreciydi. Bu süreçte hayatıma birisi girdi çok tutkulu ama toksik bir ilişkiydi 27 yaşında onu da 30 saniyede bıçak gibi kesip atınca hayatımın 3. ama en konforlu dönemine giriş yaptım, dedim ki bunca şey yaşandı ölmedim daha beni hiç kimse hiç bir şey üzemez, öyle de oldu :) içinde bulunduğum her durumdan keyif almayı öğrendim sonra, bugün ölüp gidebilirim o yüzden her anı ne kadar keyifli hale getirebilirsem o kadar iyi mantığıyla ve kendimi listenin en başına koyarak. İnsanların ya da olayların ben önemsediğim sürece var olduğunun kafamı çevirdiğim anda kaybolacaklarının bilincindeyim mesela, o yüzden kim ne yapmış kim ne demiş umurumda bile değil, bazen sınırlarım çok zorlandığında şunu diyorum 1 yıl sonra bu olayı hatırlayacak mısın? tabi ki hayır, o zaman kendine gel, halen gelemiyorsam içimdeki her şeyi söyleyerek rahatlıyorum ve konuyu orada kapatıyorum, böylelikle negatifi bile pozitife çevirmenin bir yolunu buluyorum ve daha iyi hissediyorum :)
Zamanında yüzleşemediklerimiz genelde bugünümüze taş koyan şeyler oluyor kendimden ve çevremden gördüğüm kadarıyla, öncelikle bunu gözden geçirmeni ve kesinlikle psikoterapi almanı öneririm bunların yanı sıra şu an hepimizde gelecek kaygısı, güvensizlik ve belirsizlik var haliyle bu durum bizi toplum olarak mutsuz ediyor orası da ayrı bir boyutukısacası hissettiklerin konusunda asla yalnız değilsin ve sen istersen tekrar iyi hissetmenin bir yolunu bulacağına eminim :)
İşte öncelik sırasına kendimizi koymayınca böyle tükeniyoruz. Kesinlikle kendinizi ihmal etmeyin, mutlaka psikolojik destek alın derim.Şu an hayır. Hayatım fazlasıyla dolu, fakat bir tek ona zaman ayıramadım, halbuki ilk önceliğimin bu olması lazımdı :)
Peki hissizleşme noktasına gelmeden önce sizi derinden etkileyen bir şey mi olmuştu? Neden öyle oldu sizce?Ben de sizin gibiyim artık hissizleştim. Hiçbir Hiçbir şey beni üzmüyor bu çok güzel hiçbir şeye çok fazla üzülmüyorum ama hiçbir şey beni mutlu etmiyor.her şey anlık mutluluk veriyor.
Haklısın emek ve hoşgörü gerekiyor hele ki ilişkinin başındaBoşandıktan sonra birkaç sevgilim oldu. Almanca kursundan tanıştığım olmuştu. Sosyal medyadan tanışıp buluştuğum kişiler de oldu. Arkadaşlarım da aracı olmak, birilerini tanıştırmak istiyor ben beğenmiyorum iyi enerji almadığımda tanışmak istemiyorum. Çevreme bakıyorum evli olanların çoğu mutsuz. Evli birkaç arkadaşım bana evliliğinden dert yanıyor sonra hiçbir şey olmamış gibi "sen de evlensen çift halinde takılır gezerdik" diyor mesela. Ben de evleneyim de başıma bela alayım dimi diyorum. Flört etmeyi seven birisiyim ama şuan önceliğim kendi ruh halimi iyileştirmek. Bu durumdayken biriyle tanışsam da her şeyi batırabilirim, çünkü bazen ağzımdan istemediğim sözcükler kaçabilir, patavatsızca konuşabilirim. Yanlış zamanda doğru bir insanla karşılaşır istemeden onu üzersem bu sefer de bir erkeğin canını yaktığıma üzülürüm. Sürekli empati kurmak da yoruyor beni.
4 yıl önce annemi kaybettim sonrasında aile büyüğümüzün hastalıklarıyla uğraştık. Hep gerçeklerle yüzleşmeyi ertelediğim içn böyle olduğunu düşünüyorum.Peki hissizleşme noktasına gelmeden önce sizi derinden etkileyen bir şey mi olmuştu? Neden öyle oldu sizce?
sen evlenince ne yapacaklar? gelininiz alt katinizda sizin verdiğiniz evde mi yaşıyor? eger oyleyse beleşe yasayip cocuguna baktirana kadar arasira ciksin annen cocuga baksin o da haftada bir ev temizlesin. ya da bazen iki yemek yapsin getirsin, abin gelince yapsin bazi yemekleri. annen de hasta da yatalak da degil sonucta arasira bjr corba yapar, arasira geceden sen yaparsin isitir vs. bir sekilde yasanir.Çalışmayı düşünüyorum farklı bir bölüm okumak da istiyorum aslında ama şuan çalışmak için koşullar müsait değil. Annem hasta ev işlerine yetişemiyor, eve temizlikçi tutmak gibi bir düşüncemiz de yok. Bir yandan bizimle aynı apartmanda yaşayan kardeşimin 11 aylık kızıyla ilgilenip yardımcı oluyorum. Yengem bunalıma giriyor kendini tek hissediyor bebek sorumluluğu zor geliyor,uykusuz kalıyor. Bebekle 1 saat ilgilenip yardım etmeye çalışıyorum. O sırada kendisi duş alıyor, ev işlerini hallediyor ya da uyumaya çalışıyor. Nereye kadar böyle gider bilmiyorum. Ama kendi hayatımın içine ettiğimin farkındayım.
Kendinizi mutlu etmenin , psikolojik olarak güçlü olmanın yollarını çok iyi öğrenmiş ve kendinizi geliştirmişsiniz. Buna çok sevindim.Umarım ben de sizin gibi olmayı öğrenebilirim." Kurban rolünden çıkıp herkesi affettim kendi içimde, kendimde eksik ve aşırı gördüğüm şeyleri psikolojik tedaviyle üstüne giderek çözdüm" yazmışsınız. Özellikle kurban rolü dikkatimi çekti. Bu rolden çıkmak eminimki o kadar kolay olmamıştır ama siz bunu başarmışsınız , darısı benim ve benim gibi hissedenlerin başına.
O kadar çok şey sayıp tek sebep gösterebildiğiniz şey neden yaş? Sizden 10 yaş büyük olup daha dolu dolu insanlar var ve inanır mısınız sevişiyorlar.Evet ben de eskisi kadar hayata bağlı, umutlu hissetmiyorum.eskiden de çok mutlu biri değildim ama nasıl desem tam anlatılmıyor da.sanki ileride birşeyler olacak gibiydi.mutsuzdum ama yine de beklentili ve coşkuluydum diyeyim.üzüldüğüm oluyordu ama ağlayıp, zırlayip tekrar hayata bağlanıyordum.o kadar rahatlamış oluyordum ki.şu an o kadar tekdüze hissediyorum ki ne mutlu olabiliyorum, ne mutsuz.hani Albert camunun yabancı diye bir kitabı vardı ya onun gibi.ilgisizlik gibi.31 yaşındayım.ben de konusunu açmıştım ama arkadaşlar bu yaşta yaşlanılmaz sende sorun var dediler.cinsel isteğim de hiç eskisi gibi değil.eskiden adet döneminin sonundaki birkaç gün delirecek gibi olurdum cinsel istekten.vajinam aşırı istekten ağrıyordu.o bölgedeki sinir uçları kaşınırdı, ağrırdı. Şimdi herşey sütliman.ilişki sırasında bile doğru dürüst ıslanmıyorum.bir dönem düzelir gibi oluyor sonra yine aynı.eee diyorum mutsuz da değilim neden böyle oluyor? Birilerine anlatıyorum herkes diyor bu yaşta cinsel istek azalmaz, yaşlanma olmaz.benim dedem nine 80 yaşında hâlâ yapıyor falan diyorlar.eee neden böyleyim o zaman? Kaç haftadır canlı müziğe gideyim, şöyle güzel bir eğleneyim diyorum onu da canım istemiyor.tatile çıkayım diyorum hevesim yok.yolla bile uğraşmak istemiyorum.işin içinden ben de çıkamıyorum.ee yaşla alakalı değilse ne o zaman? Bu arada psikiyatri ilacı da kullanıyorum.birileri ya evet haklısın yaşlanıyoruz yapacak birşey yok dese rahatlayacağım ama o da yok.tam tersini söylüyor herkes.
Amin hepimize inşallahSize de çok geçmiş olsun şifalar dilerim.
Yaptığım işi de beğendiremiyorum hep şikayet ediyor eleştiriyor annem. Babam onu kaygılı, mutsuz bir kadına çevirdi. Şimdi de annem beni delirtmeye çalışıyor. Sinirlenip hıncını benden çıkarıyor çünkü beni kolay lokma görüyor galiba. Daha geçen aylarda çaydanlıkta çay demledim neden bu suyu kullandın dedi bağırdı çağırdı sıcak suyu üzerime dökecekti sonra geri çevirip tezgaha döktü. Su kabloya geldi. Annem de pek sağlıklı birisi değil onun haline de üzülüyorum bana ettiği hakaretleri, psikolojik şiddeti görünce de soğuyorum kendisinden.e cok normal degil mi?
annen toksik bir anne, baban toksigin de ötesi kötü, abin desen karisindan ayrilmis seni cocugunun annesi yapmis, o cocugun herseyi sende tum sorumluluğu, öteki kardesin bedava bakici yapmis cocugunu basina atip duruyor, işin yok, ailenden istemeden kendine bir sac boyasi alamiyorsun, özgürlüğün yok, bugun kiz arkadasinda kalsan bir araba laf duyarsin, tatil matil zaten hayal, 10 gun evi temizle yemek yap 1 gün yat laf işitirsin.
sence bu hayatın nesine neşeyle uyanacaksin ki?
sorun da cok açık cevap da cok açık
tek yapman gereken bir ise girmek ve kendini ailenden olabildigince soyutlamak.
Başınız sağolsun Allah rahmet eylesin mekanını cennet eylesin inşallah annenizin... Ben de sanırım gerçeklerle yüzleşmekten korktuğum için bu hale geldim her şey birikti üst üste geldi ve taştım artık. Kendimi kaybettim sonunda. Öncelik sırasına kendimizi koyup kendimize değer vermediğimiz sürece mutlu olmamız imkansız gibi.4 yıl önce annemi kaybettim sonrasında aile büyüğümüzün hastalıklarıyla uğraştık. Hep gerçeklerle yüzleşmeyi ertelediğim içn böyle olduğunu düşünüyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?