Yaptığım işi de beğendiremiyorum hep şikayet ediyor eleştiriyor annem. Babam onu kaygılı, mutsuz bir kadına çevirdi. Şimdi de annem beni delirtmeye çalışıyor. Sinirlenip hıncını benden çıkarıyor çünkü beni kolay lokma görüyor galiba. Daha geçen aylarda çaydanlıkta çay demledim neden bu suyu kullandın dedi bağırdı çağırdı sıcak suyu üzerime dökecekti sonra geri çevirip tezgaha döktü. Su kabloya geldi. Annem de pek sağlıklı birisi değil onun haline de üzülüyorum bana ettiği hakaretleri, psikolojik şiddeti görünce de soğuyorum kendisinden.
Benim kalbimi kırıp 10 dk sonra hiçbir şey olmamış gibi yarın dışarı çıkalım gezelim mi diyor. Ee sen bende heves mi bıraktın? Sana dair sevgi mi bıraktın? Özgüvenimi yıktı, geçti ama ben artık çözüm bulmak istiyorum. Çözümü de çalışmak ve psikolojik destek almak kesinlikle.
Onun hastane işleriyle de uğraşıyorum kalp damar cerrahi, ortopedi, diyetisyen, dahiliye vs gezinip duruyoruz hastanelerde. Bazen kendine geliyor canım kızım diyor durduk yere beni övüyor. Böyle yaptığında çok yapmacık geliyor bana. Mutfağı topluyorum mesela, bu tabağı niye almamışsın diyor. İstiyorki her şeyi mükemmel yapayım. Ailemden her şeyimi gizliyorum saklıyorum. Bir sevgilim olunca ben kizlarla görüşeceğim diyorum. Zaten bir erkekle yakınlaştığımı, cinsellik yaşadığımı bilseler bu evden beni kovarlar kesin. Anneme içimi açamıyorum yalanlar söylerek yaşıyorum ne yazıkki.
Yalan söylemek istemiyorum ama buna mecbur hissediyorum kendimi. Ortaokul zamanı kızlarla buluşacakken çok baskı yapardı yanında ben de geleyim derdi arkadaşımın kapıya kadar gelirdi benimle. Geçen yıllarda kız arkadaşlarımla yazlık eve gittik 1 gece kaldık, abimle annem bana demediklerini bırakmadılar.
Bir erkekle konuştuğumu duyunca "neden konuşuyorsunki elin oğluyla , yabancılarla konuşup ne yapacaksın,konuşma etme" diyordu. Bu yıl garip davranıyor. Şimdi bana diyorki " hayatında birisi var mı kızım, konuştuğun birisi varsa söyle çekinme benden, evlilik düşünmüyor musun" diyor. Niye anlatayım ki , bu saatten sonra neyine güvenip anlatayım?
Maddi olarak abim para konusunda eksik etmez , bana paran var mı diye sormadan direkt kendisi verir. Ama kesinlikle insanın kendi parasını kazanıp özgür olması daha farklı hissettirir.
e annen bunca igrenc davraniyor tamam peki sen ona nasil bir dönüt veriyorsun?
yani annen onca sey yapiyor suyu döküyor falan sen ne yapiyorsun?
tamam annecim pardon mu diyorsun? agliyor musun?
sana hakaret edince hala annenin randevularini mi takip ediyorsun?
kadin bagirip cagirip rahatliyor sen hizmete devam ediyorsun. neden duzelsin ki?
annen yemegine hakaret ettiginde kalk tencereyi cope at, odana git ya da yengene git evden cik vs. o gun bir seye karisma mesela.
baban nasil terbiye etmis adama cit cikartamiyor sen de boyle terbiye et madem anneni. anladığı dil bu. inan böyle yapsan senden kiymetli evladi olamaz.
ya da hakareti duydugun anda "bana bunca hakareti ediyorsun 5 gün sonra hastane randevun var bana yalvarirsin gitmek icin. ama seninle gelmeyecegim, o gun arkadasimla gezecegim kocana söyle o götürsün" de, cidden de gitme.
boyle boyle seninle konusmadan once iki kere dusunmeyi öğrenir. annen sinir hastasi degil. öyle olsa babana - para getiren abine de sana ettigi hakaretleri ederdi. annen sadece güçsüzü ezen bir zorba
annendir seversin, yine sev ama ne oldugunu bil ona göre davran.
benim annem de inanılmaz toksik bir insan. yönetmeyi cok seviyor. ayrica asiri anksiyitesi var, eski panik atak hastasi. bir hastaligindan dolayi çabuk sinirleniyor. anksiyitesi ozellikle bizim basimiza bir sey gelir uzerine. o yuzden gec kalinca falan delirirdi. belli bir saato geceyim arayinca aslan gibi kukrerdi sesi masadaki arkadaslarim duyardi, utanirdim. "bana bagirmayi kes yokna telefonumu kapatacagim" diye tehdit ede ede, telefonda cigligi duydugum saniye komple telefonu kapatip onu merakta biraka biraka bu huyunu birakti. coook uzun yillar oldu asla yasamadik.
ayni sekilde bu kadar panik ve anksiyitesi yuksek kadinin kiziyim tek basima sirt cantamla kamplara gidiyroum ulkeler asıyorum. hic kolay olmadi, cok kavgalar ettim. ne zaman ki ne dese zaten degismeyecegini anladi birsey demeyi bıraktı. simdi sadece "ben kimim ki bana soran var" diye duygu sömürüsü yapiyor.
ayni sekilde siyasi seylerden evlatliktan reddederdi sen misin reddeden evi otel gibi kullandim aylarca , hep gec geldim. yemegini bile yemedim tok geldim ya da gece kalkip tost yaptim yedim. derken kendi evime çıkacaktım son bir konustuk dedim "allaha şükür kenarda evin kirasini depozitosunu odeyecek esya alacak param var. bunca hakareti duymayi haketmiyorum. bugun hakaret eden anneme boyun bukersem yarin hakaret eden kocama da boyun egmem gerekir. bunu mu istiyorsun? bu son olsun bir daha bu evde hakaret duyarsam giderim, suclusu da sen olursun" dedim. sonuc olarak 2019dan bu seneye 6 yil gecti bir daha asla siyaset kavgasi da yapmadi evden de kovmadi. acikcasi hakaretini de duymadım.
demek ki yapabiliyormus ama yapmiyormus.
senin annenin de sana boyle davranmasinin sebebi tamamiyla senin hicbir dönüt vermemen en fazla bagirman aglaman falan anneni güçlendiren sey zaten