Kimseye paylaşamadıklarımız

Burada derdini anlatmak için;
1-Çalışıp kendi ayakların üzerinde durman gerek(en azından bunun için çabalıyor olman gerek kurs vs.)
2-Kimseden bir destek almamış olman gerek(birinin evinde oturmak,para yardımı almamak gibi)
3-İlk iki madde sende yoksa yani çalışmayıp birinden yardım alıyorsan bir şekilde çok güçlü durman gerek.
Çünkü bir kısım insan burada diğer türlü tabiri caizse seni yerler.Ona göre derdini aç derim.

İnsanlar sana bunları söylüyor çünkü açtığın 10 konudan 9’u evlilik neticesinde maddi olarak nasıl mağdur olduğuna dair. İnsanlar diyor ki madem şartlardan memnun değilsin bir şeyler yap değiştirmek için. Bir iki istisna hariç, ben henüz bir şeyin ucundan da ben tutayım dediğini görmedim.
Burada konu bambaşka. Gerçekten bambaşka....
Konu sahibi dilerim bir gün ruhun iyileşir ama iyileşmesi için konuyla yüzleşmen sonra da kabullenip kapatman gerekiyor. Umarım iyi bir terapist bulursun.
 
Her damakta kendimi suçlamama sebeb oldu ne olursa ben suçluydum anlatmama fırsat vermeden başlardı dövmeye dövme dediğim öyle bir tokat değil en yarım saat sürerdi hem konuşur hem döverdi saçlarım elinde kalırdı burnum bile kanardi kardeşimde aynı şekilde yıllarca normal bisi gibi yaşadık o ölünce bile ama işte anne olunca çocuğuna bakınca yaşadıklarının normal olmadığını anliyorum
Canim benim annen hastaymis bunu psikolojik bir hastaliga yakalanmyan bilemez benim de hayatimda bi 3 ay kadar bi donem oldu baslangiciydi o da cocuklrimi en ufak hatada parcalamk istyrdm sanki her seyin sebebi onlrmis gibi kendimi tutyrdm ama aglamktan artik gece gunduz mahvolyrdm sonra doktora gittim tedavi oldm baslamdn bitti Allahim ya devam etseydi o halim diye hala gece yatklrdan sicriyrm cocuklrm aklima gelince anneniz de rahatsizmis aslinda onu oyle kabullenin simdi biyolojik bi hastalik olunca insan kabulleniyor ama psikolojik olunca sanılıyor ki bilerek isteyerek yapılıyor.Hayır o derde düşmeyen bilmez en kötü hastalık aslında annenizin şartları kendisi ve çevresi bu bilinçte değilmiş onu oyle kabullenin affedin hastaymis diyin nasil ki cok siddetli ates cikinca insan kendinde olmyr oyle varsayin.Siz diyorsunuz ya anne olunca anladim annelik bu degil diye belki anneniz de o hastalik da olmasaydi ya da kendini duzeltebilecek iradesi olsaydi yapmazdi ama olmus iste kabullenin ve affedin,annenizi yargilamyin ne zaman akliniza gelirse hastaymis bu yuzden olmus deyin isterseniz biraz psikoloji videolri acin dinleyin ordaki insanlari neler yasamislar psikolojik hastalik donemlerinde eminim bi nebze de olsa kafanizi yatistirir belki annenizin rahatsizgindan dolayi yaptigina ikna olursunz siz zayif kucukmussunz ama bazen de imtihanlar kimileri icin daha dogmadan hatta anne karnindayken basliyor cocugunuz icin guclu olun kimse bu dunya da yarasiz degil gercekten
 
Bak canim,burada boyle bir iki konu acildi.Gordukki hicte az degiliz.
Ama konustuk,paylastik,kimler neler yazdi,yazdik bilsen.
Buraya daha cok gel.
Icinin acimasi azalacak,yukun hafifleyecek emin ol.
Hepimiz koca kadinlariz,fakat icimizde kucucuk,kirgin kiz cocuklari...
Evet çok haklısın ıçimdeki o minicik kız çocuğu hiç büyümedi günlerdir sezen aksunun gatkindayim şarkısını çevirir çevirip diniliyorum
 
İnsanlar sana bunları söylüyor çünkü açtığın 10 konudan 9’u evlilik neticesinde maddi olarak nasıl mağdur olduğuna dair. İnsanlar diyor ki madem şartlardan memnun değilsin bir şeyler yap değiştirmek için. Bir iki istisna hariç, ben henüz bir şeyin ucundan da ben tutayım dediğini görmedim.
Burada konu bambaşka. Gerçekten bambaşka....
Konu sahibi dilerim bir gün ruhun iyileşir ama iyileşmesi için konuyla yüzleşmen sonra da kabullenip kapatman gerekiyor. Umarım iyi bir terapist bulursun.
Umraım canım okuyanlar ne anladı bilmiyorum ama benim işim de var maddi durumum da iyi benim tek problemim psikolojimb
 
Evet çok haklısın ıçimdeki o minicik kız çocuğu hiç büyümedi günlerdir sezen aksunun gatkindayim şarkısını çevirir çevirip diniliyorum
Bi de diyorsun ya canim sarki filan dinliyorum oyle modunu huzunlu seylere cevirme farkli seylere odaklan bi hobi olur ya da kitap olur ya da başka bir şey yani öyle dalıp gitmene seni hüzünlendiren şeyleri çıkarmaya çalış hayatından yoksa şeytan fırsatını buldukça körüklüyor zayıf anlarimızı yakalamaya çalışıyor yani ben öyle melamilik hallere düşünce hemen farkedyrm bunu başka sana mutluluk veren şeylere yonel🌺
 
Canim benim annen hastaymis bunu psikolojik bir hastaliga yakalanmyan bilemez benim de hayatimda bi 3 ay kadar bi donem oldu baslangiciydi o da cocuklrimi en ufak hatada parcalamk istyrdm sanki her seyin sebebi onlrmis gibi kendimi tutyrdm ama aglamktan artik gece gunduz mahvolyrdm sonra doktora gittim tedavi oldm baslamdn bitti Allahim ya devam etseydi o halim diye hala gece yatklrdan sicriyrm cocuklrm aklima gelince anneniz de rahatsizmis aslinda onu oyle kabullenin simdi biyolojik bi hastalik olunca insan kabulleniyor ama psikolojik olunca sanılıyor ki bilerek isteyerek yapılıyor.Hayır o derde düşmeyen bilmez en kötü hastalık aslında annenizin şartları kendisi ve çevresi bu bilinçte değilmiş onu oyle kabullenin affedin hastaymis diyin nasil ki cok siddetli ates cikinca insan kendinde olmyr oyle varsayin.Siz diyorsunuz ya anne olunca anladim annelik bu degil diye belki anneniz de o hastalik da olmasaydi ya da kendini duzeltebilecek iradesi olsaydi yapmazdi ama olmus iste kabullenin ve affedin,annenizi yargilamyin ne zaman akliniza gelirse hastaymis bu yuzden olmus deyin isterseniz biraz psikoloji videolri acin dinleyin ordaki insanlari neler yasamislar psikolojik hastalik donemlerinde eminim bi nebze de olsa kafanizi yatistirir belki annenizin rahatsizgindan dolayi yaptigina ikna olursunz siz zayif kucukmussunz ama bazen de imtihanlar kimileri icin daha dogmadan hatta anne karnindayken basliyor cocugunuz icin guclu olun kimse bu dunya da yarasiz degil gercekten
Yıllarca hep öyle avuttum kedimi çok çekti bize sardı diye yaaa tamam anne döver bizim zamanımızda tüm çocuklar dayak yerdi ama benimki farklıydı bugün görebiliyorum. Çok zayıftım ben çocukken iştah açıcı aldılar bana öğün içtim ve 1 ekmek yemişim ben onun için yarım saat dayak yedim nasıl bir ekmek yersin ilacı fazlamı içtin bekli beni ilaç öldürmedi ama annemin o dayağı yıllarca içimde yara olarak kaldı
 
Bi de diyorsun ya canim sarki filan dinliyorum oyle modunu huzunlu seylere cevirme farkli seylere odaklan bi hobi olur ya da kitap olur ya da başka bir şey yani öyle dalıp gitmene seni hüzünlendiren şeyleri çıkarmaya çalış hayatından yoksa şeytan fırsatını buldukça körüklüyor zayıf anlarimızı yakalamaya çalışıyor yani ben öyle melamilik hallere düşünce hemen farkedyrm bunu başka sana mutluluk veren şeylere yonel🌺
Çalışıyorum zaten çok şeyler yaşadım şükür yuvam kurtuldu düzeldik dedim tam herşey yolunda derken dayak yiyen bir kız çocuğunun videosunu tesadüfen görmem ile başladı herşey farkına vardım yaşadıklarımın 41 yaşında farkına vardım
 
Minik bir kedim var geçenlerde biraz ısırdı diye bi reflex ile vurdum 3 gündür kedimin gönlünu yapamay özür dilemeye çalışıyorum çocuklarım bana gülüyor anne abartma diye ama ben böyleyim benim yüzümden kimse üzülmesin kırılmasın
 
Cahil biri değilim belki okumadım dışardan bitirdim liseyi bile iyi bir işim var ayrıca youtubede bir örgü kanalım var inanın kendimi hiç boş bırakmadım hep çalıştım ürettim boş kalamiyorum zaten ama dedimya bir video bir oğlumun ben şakayla anlatınca ağlaması beni suanki duruma sürükledi ve haklısınız bir psikiyatriye gideceğim burda anlatmak bile iyi geldi teşekkür ederim hepinize
 
EŞ olayı çoğu kadının yaşadığı şeyler gib aktarma erkek utanması gerekirken kadının utanıp bunu sır gibi salması erkeğin hala ortalıkta hiçbirşey yapmamış gibi dolaşması falan ıste
Anlat ayol rahatlarsin kimse tanimio seni
 
İçinde tuta tuta kendini daha çok sıkıyorsun canım kimse seni tanımıyor bize anlatmak istemiyorsan kesinlikle psikoloğuna anlat rahatlaman gerek
Ya da yaz bir günlük gibi sonra sakla onu bir yere kimse bulamasın ama bir şekilde dökmen gerek içini kendine yazık ediyorsun böyle yaparak
 
Yıllarca hep öyle avuttum kedimi çok çekti bize sardı diye yaaa tamam anne döver bizim zamanımızda tüm çocuklar dayak yerdi ama benimki farklıydı bugün görebiliyorum. Çok zayıftım ben çocukken iştah açıcı aldılar bana öğün içtim ve 1 ekmek yemişim ben onun için yarım saat dayak yedim nasıl bir ekmek yersin ilacı fazlamı içtin bekli beni ilaç öldürmedi ama annemin o dayağı yıllarca içimde yara olarak kaldı
Gecmiste kalirsan hergun o dayagi yersin vucudundaki yerler bile psikolojik olarak sizilar gecmisi birak zorda olsa birak bunu cocuklarin icin yap surekli üzgun bir anneleri olmasin bunu kendin icin yap sana zarar vereni zihninde öldurki tekrar tekrar sana eziyet edemesin sorunluydu veya degildi hic bir sey siddeti hakli cikaramaz benim annem dayak yerdi bize sarilirdi aldatilirdi mektuplar yakalardi aglardi sonra kalkip bize corba yapardi ama dovmezdi cokkk sinirlendirirdik kadini elini masaya vurmustu eli catlamisti ama bize vurmamisti annelik duygusu baska birsey döven insan acimiyordur yarim saat dayak atmak korkunc birsey unut onu unutki tekrar gül
 
Öyleyse yapacağın en güzel şey bi uzman bulup anlatmn.Istanbullu gelini izledin mi hiç ordaki Adem karakterini ve psikologla konuşmalrinı, inslh sen de öyle iyi deneyimli bi psikologa denk gelirsn cnm bu travmalrini atlatrsn inslh dua edicegiim senin icin🌸🌸🌸
 
Gülseren Budayıcıoğlu’ndan Hayata Dön kitabını bir okuyun lütfen,kendinizden çok şeyler bulacaksınız.Sizin yaşadıklarınıza benzer şeyler yaşamış bir kadının iyileşmesini göreceksiniz,belki okuyunca size de iyi gelir
 
Bugün yine geldi aklıma uzun uzun düşündüm yaşadıklarımı nedenmi aklıma geldi bir anket gördüm 10 yaşına geri dönmek istermisin diye herkez evet demiş ben ise asla dedim asla
 
Konunuzu okudum ne kadar benzer hilayrlerimiz var benimde yıllardır kendi içimde savaştığım şeyler var benim annem de hasta biriydi hala öyle çocukluğumdan kalan güzel anılarım da var ama unutamadığım şeylerde 8 yaşında bir kız düşün ne suç işledim bilmiyorum bunu haketmek için annemin üzerime yastık bastığını unutamıyorum o görüntü gitmiyor gözümün önünden 30 yaşına geldim geçmiş geçmiyor sadece size şunu söylemeliyim tüm samimiyetimle kimse 4 dörtlük yaşamıyor bu hayatı hep mücadele her alanında sekiz yaşındaki ben yanında olsa ne söylerdin ne yapardın ben sarılırdım ve ona çok güçlü olmak zorundasın derdim bu hayat çok ama çok acımasız derdim bununla yüzleş kendinin aslında ne çok değerli olduğunu hisset herkesin itiraf edemediği bir yarası vardır bak bende itiraf ettim içindeki boşluğu sevgiyle doldur
 
Back
X