Kimseye paylaşamadıklarımız

Orta yaşlarda bir bayanım çocukluk travmalarım yada eşimin bana yaptıkları yani gururumu kırışı gibi şeyleri kimselere anlatamıyorum sanki ben hataliymisim gibi yada yanlış bisi yaptımda bunlar oldu gibi bu ara çocukluğuma çok gider oldum hep bi mutsuzluk psikiyatriye gitmeyi düşündüm ama anlatamam ne yapmalıyım nasıl bir yol izlemeliyim benim gibi olan yada bunları aşan varmı
psikiyatriste neden anlatamazsın
 
Orta yaşlarda bir bayanım çocukluk travmalarım yada eşimin bana yaptıkları yani gururumu kırışı gibi şeyleri kimselere anlatamıyorum sanki ben hataliymisim gibi yada yanlış bisi yaptımda bunlar oldu gibi bu ara çocukluğuma çok gider oldum hep bi mutsuzluk psikiyatriye gitmeyi düşündüm ama anlatamam ne yapmalıyım nasıl bir yol izlemeliyim benim gibi olan yada bunları aşan varmı
Niçin cekiniyorsunuz ki. Sonucta bunlari yasadiginiz icin bu hayatin suclusu siz degilsiniz. Sizde böyle olsun istemezdiniz. Ozguveninizi geri kazanip güçlü bir kadin olarak yolunuzda devam etmelisiniz. Psikiyatriste ihtiyaciniz varsa oraya gidin. Olmadi esinizden bosanin. Dünya sizin gibi olanlarla dolu. Bizimde farkli sekillerde sorunlarimiz var sorunsuz insan olmaz. Ama soruna degil cozume odaklanmalıyız. Icinizdeki mutsuzlugu atip hayatin cok kisa oldugunu dusunerek kimsenin sizi ezmesine kirmasina asagilamasina izin vermeyin. Hicbirimiz mukemmel degiliz ki. Dünyanın güçlü kadinlara ihtiyaci var sizinde güçlü olmaya ihtiyaciniz var ne derdiniz varsa sirasiyla buraya yazin. Ne yasamis olursaniz olun bu hepimizin ayıbı. Etliye sütlüye karismayalim derdinde kendi gemilerimizi yurutmeye calisiyoruz derdi olanlarin dertlerini bile adam gibi dinlemiyoruz. Bu yuzden sakin uzulmeyin ve sıkmayın kendinizi. Gulumseyin ve sizi kimsenin uzmesine izin vermeyin
 
13 14 yaşında bile annemden dayak yedim konuştum dye bulasık yıkıyordu kaseyi Bi vurdu yüzüme kaşım açıldı lisedeydim o zamanlar bugün bile anneme göre o haklı cevap vermiş konuşmuşum ne diyim bize kalan bozuk psikoloji çocuklarımıza da onun öğrettikleri kendime dısardan bakıyorum annemden farkım yok bazen bazende bu ben değilim diyorum böyle böyle kendi iç savaşımı veriyorum
 
Konunuzu okudum ne kadar benzer hilayrlerimiz var benimde yıllardır kendi içimde savaştığım şeyler var benim annem de hasta biriydi hala öyle çocukluğumdan kalan güzel anılarım da var ama unutamadığım şeylerde 8 yaşında bir kız düşün ne suç işledim bilmiyorum bunu haketmek için annemin üzerime yastık bastığını unutamıyorum o görüntü gitmiyor gözümün önünden 30 yaşına geldim geçmiş geçmiyor sadece size şunu söylemeliyim tüm samimiyetimle kimse 4 dörtlük yaşamıyor bu hayatı hep mücadele her alanında sekiz yaşındaki ben yanında olsa ne söylerdin ne yapardın ben sarılırdım ve ona çok güçlü olmak zorundasın derdim bu hayat çok ama çok acımasız derdim bununla yüzleş kendinin aslında ne çok değerli olduğunu hisset herkesin itiraf edemediği bir yarası vardır bak bende itiraf ettim içindeki boşluğu sevgiyle doldur
Çok teşekkür ederim buraya yazmak sizlerle konuşmak inanın bana çok iyi geliyor normalde herzaman bununla boğuşmuyorum ama öyle anlar varki bir film bir video yada bir yazı o an iyi hissetmiyorum iste
 
Niçin cekiniyorsunuz ki. Sonucta bunlari yasadiginiz icin bu hayatin suclusu siz degilsiniz. Sizde böyle olsun istemezdiniz. Ozguveninizi geri kazanip güçlü bir kadin olarak yolunuzda devam etmelisiniz. Psikiyatriste ihtiyaciniz varsa oraya gidin. Olmadi esinizden bosanin. Dünya sizin gibi olanlarla dolu. Bizimde farkli sekillerde sorunlarimiz var sorunsuz insan olmaz. Ama soruna degil cozume odaklanmalıyız. Icinizdeki mutsuzlugu atip hayatin cok kisa oldugunu dusunerek kimsenin sizi ezmesine kirmasina asagilamasina izin vermeyin. Hicbirimiz mukemmel degiliz ki. Dünyanın güçlü kadinlara ihtiyaci var sizinde güçlü olmaya ihtiyaciniz var ne derdiniz varsa sirasiyla buraya yazin. Ne yasamis olursaniz olun bu hepimizin ayıbı. Etliye sütlüye karismayalim derdinde kendi gemilerimizi yurutmeye calisiyoruz derdi olanlarin dertlerini bile adam gibi dinlemiyoruz. Bu yuzden sakin uzulmeyin ve sıkmayın kendinizi. Gulumseyin ve sizi kimsenin uzmesine izin vermeyin
Çok şükür eşimle aram 10 yıldır iyi 10 yıl önce bir hata yaptı ve pişman oldu şuan sorun yok çok şükür sadece arada aklıma geliyor üzülüyorum annem konusu da 24 saat 365 gün aklımda değil ama öyle anlar oluyor ki bir günde olsa kendimi salıyorum ve ağlama krizine giriyorum dün eşime söyledim psikiyatri değil psikologa ihtiyacim var beni anlayarak dinleyen biri
 
Benimkine yakın bir hayat bu şiddet herkeste farklı etki yaratıyor bende kendine güvensiz kendini değersiz görmek kimseye hayır diyemem kedini ifade edememem etmeye çalişsamda sanki herkez beni suçlu gösterecek sanma gibi etkiler bıraktı aslında anneme kırgın olduğumu yeni farkettim hep kendimi kandırmışım bugün banyoda ağlarken ki şuanda ağlıyorum anne sen beni hiç sevmedin bende seni sevmiyorum dedim ama şuan bile kendimi suçlu gibi ihsediyorum
Annene kırgın olman değil, kızgın olman gerekiyor.
Kurtulmakla küsmekle biyere varamazsın.
Atilla Ilhan'in dediği gibi,
'Nasıl yaşardım ben bu hayatı
Içimdeki öfke olmasaydı.'
 
Çok şükür eşimle aram 10 yıldır iyi 10 yıl önce bir hata yaptı ve pişman oldu şuan sorun yok çok şükür sadece arada aklıma geliyor üzülüyorum annem konusu da 24 saat 365 gün aklımda değil ama öyle anlar oluyor ki bir günde olsa kendimi salıyorum ve ağlama krizine giriyorum dün eşime söyledim psikiyatri değil psikologa ihtiyacim var beni anlayarak dinleyen biri
Hepimizin duygusala bağladığımız anlar var. Iyi bir psikologa gitmeniz onemli ancak hatalarinizi gorerek yapmamaniz daha cok önemli. Mesela annenize benzediginizi soylemissiniz her kadin annesine benzer bir yonden de olsa siz kötü olanlari almayin. Cocugunuz varsa cocuklarinizi cok sevin ailenizi koruyun. Eskide yasadiginiz seyleri sineye cekmeyi kabul etmissiniz ki yolunuza ayni insanla devam etmissiniz. Tabiki akliniza sakladiklariniz bazen gün yuzune çıkacak bunu kintrol etmeyi ogrenmelisiniz. Sizi yipratan ne annenizi kaybetmeniz mi annenizin size olan davranislari mi? Hislerinizin kaynagini bulup hepsiyle tek tek yüzlesin.
 
Orta yaşlarda bir bayanım çocukluk travmalarım yada eşimin bana yaptıkları yani gururumu kırışı gibi şeyleri kimselere anlatamıyorum sanki ben hataliymisim gibi yada yanlış bisi yaptımda bunlar oldu gibi bu ara çocukluğuma çok gider oldum hep bi mutsuzluk psikiyatriye gitmeyi düşündüm ama anlatamam ne yapmalıyım nasıl bir yol izlemeliyim benim gibi olan yada bunları aşan varmı




iki olarak yaşamanın olmazsa olmaz sonuçları :110:
 
Hayatimda isler yolunda gitmediginde bende gecmise cok donuyorum son bir iki yildir , 42 yasindayim , yasla mi ilgili bu durum bilemiyorum
Aslinda cozdum , affettim dedigim seyler gun yuzune cikiyor ve bir honkurerek aglama ihtiyaci duyuyorum ama sorunum yokken mutluyken aklima bile gelmiyor
Ben oyle zamanlarda kendi kendimle yuzlesip kendime telkin yapiyorum iyi geliyor
Siz kendi kendinizi sakinlestiremiyorsaniz bir psikologdan destek alin
 
Hepimizin duygusala bağladığımız anlar var. Iyi bir psikologa gitmeniz onemli ancak hatalarinizi gorerek yapmamaniz daha cok önemli. Mesela annenize benzediginizi soylemissiniz her kadin annesine benzer bir yonden de olsa siz kötü olanlari almayin. Cocugunuz varsa cocuklarinizi cok sevin ailenizi koruyun. Eskide yasadiginiz seyleri sineye cekmeyi kabul etmissiniz ki yolunuza ayni insanla devam etmissiniz. Tabiki akliniza sakladiklariniz bazen gün yuzune çıkacak bunu kintrol etmeyi ogrenmelisiniz. Sizi yipratan ne annenizi kaybetmeniz mi annenizin size olan davranislari mi? Hislerinizin kaynagini bulup hepsiyle tek tek yüzlesin.
aslında anneme pek benzemiyorum huylarım düşüncelerim onun gibi sınırlı agresif olmamak için elimden geleni yapıyorum aslında annem dışarda melek olarak tanınırdı pek iyidi herkeze karşı bize çok sınırlıydı hastayken bile bize bir sarılsın isterdim ama o hep bağırdı bizlere bişeyler fırlattı üzgünüm kırgınım çocukluğum çok daha güzel olabilirdi çok daha güzel hatırlayabilirdim
 
Hayatimda isler yolunda gitmediginde bende gecmise cok donuyorum son bir iki yildir , 42 yasindayim , yasla mi ilgili bu durum bilemiyorum
Aslinda cozdum , affettim dedigim seyler gun yuzune cikiyor ve bir honkurerek aglama ihtiyaci duyuyorum ama sorunum yokken mutluyken aklima bile gelmiyor
Ben oyle zamanlarda kendi kendimle yuzlesip kendime telkin yapiyorum iyi geliyor
Siz kendi kendinizi sakinlestiremiyorsaniz bir psikologdan destek alin
😔😔😔😔
 
aslında anneme pek benzemiyorum huylarım düşüncelerim onun gibi sınırlı agresif olmamak için elimden geleni yapıyorum aslında annem dışarda melek olarak tanınırdı pek iyidi herkeze karşı bize çok sınırlıydı hastayken bile bize bir sarılsın isterdim ama o hep bağırdı bizlere bişeyler fırlattı üzgünüm kırgınım çocukluğum çok daha güzel olabilirdi çok daha güzel hatırlayabilirdim
Cocuklugunuzu yasayamadiginiz madem simdiki oldugunuz zamani bunlara hayiflanarak kaçırmayın. Ilerde diyeceksiniz ki keske gencligimde bunlara takili kalmasaydim da cocuklarimla her mutlulugu yakalamaya calissaydim. Kimsenin hayati dört dörtlük degil ki hepimizin takildigi arada aklina geldigi biseyler var ama surekli de hayatimizi bunlari dusunerek mahvedemeyiz. Yaralarimiz farkli olsa da benzer acilara sahibiz. Bu yüzden mutluluga odaklanin. Gulumseyin sebep olmasa bile. Gulumsemek mutlulugunuzu arttirir. Saglikla mutlulukla kalin.
 
Buraya yaz.
Nasılsa ne senı ne Esını tanımıyoruz.
Hayatını bilmiyoruz.
Rahatlarsın.
Buraya yazılmiycak şeyler var hayatta. Yadırgayan, suçlayan, anlamayan kimin ne yaşadığını bilmeden klavye delikanlısı olanlar var herkes herşeye açık değil diye buraya yazılmıyor herşey. Aldatılan birine affet demeyiz hiçbirimiz ama çoğu konuda BAZI YORUMLAR çok acımasızca.
 
Sonra gelsin sonu gelmeyen hastalıklar :KK61:
Doğum haritası baktırmıştım ben, astrologun dediklerini unutamıyorum. Senin kötü biri olman için seni uyuşturmaları gerek. Bunca iyi olunmaz. Kendine yapıyorsun demişti. Ne kadar doğru...
 
aslında anneme pek benzemiyorum huylarım düşüncelerim onun gibi sınırlı agresif olmamak için elimden geleni yapıyorum aslında annem dışarda melek olarak tanınırdı pek iyidi herkeze karşı bize çok sınırlıydı hastayken bile bize bir sarılsın isterdim ama o hep bağırdı bizlere bişeyler fırlattı üzgünüm kırgınım çocukluğum çok daha güzel olabilirdi çok daha güzel hatırlayabilirdim

Eşiniz nasıl aldatmıştı? Aldatan bir daha aldatır deniyorya pişman olup tekrar yapmamasına çok sevindim
 
Cocuklugunuzu yasayamadiginiz madem simdiki oldugunuz zamani bunlara hayiflanarak kaçırmayın. Ilerde diyeceksiniz ki keske gencligimde bunlara takili kalmasaydim da cocuklarimla her mutlulugu yakalamaya calissaydim. Kimsenin hayati dört dörtlük degil ki hepimizin takildigi arada aklina geldigi biseyler var ama surekli de hayatimizi bunlari dusunerek mahvedemeyiz. Yaralarimiz farkli olsa da benzer acilara sahibiz. Bu yüzden mutluluga odaklanin. Gulumseyin sebep olmasa bile. Gulumsemek mutlulugunuzu arttirir. Saglikla mutlulukla kalin.
Teşekkür ederim🙏
 
Back
X