- 5 Mart 2018
- 1.394
- 1.355
- 53
- Konu Sahibi Temiznevresimkokusu
-
- #1
Merhaba herkese,
Evet derdim tam olarak başlıkta olduğu gibi..
Ben insanlara yaranamıyorum.
8 aydır çalışıyorum çok şükür. Kendi paramı kazanıyorum. 2+mesai maaşım ve ortalama 2500ü buluyor. Bir-kac sene içerisinde evlenme düşüncem olduğu için bazı eşyalar aldım aylık onların taksidini ödüyorum. Başka giderim yok. Yemeyi,içmeyi çok seviyorum ve maaşımdan birikim yapamadım çok fazla.
Sorunuma gelecek olur isek.. Hayırlı bir evlat olabilmek için aileme her ay mutfak alışverişini yaparım dedim. Büyüttüler bu yaşa getirdiler ve meslek sahibi yaptılar. Haklarını ödeyemem. Ama ben yaranamıyorum.
Bu akşam yemekte babam haftasonu şöyle bir kahvaltı yapalım dedi tulum peyniri de olsun dedi güldü ama alay ederek. Babamı tanıdığım için bu gülüşün beni alaya almak için olduğunu anladım tabiki. ( geçen gün tulum peyniri al demişti bende markete uğramaya üşendiğim için ve artık ay sonu param az kaldığı için almadan eve gelmiştim yani o alaycı gülüş ona istinaden idi) bende neden güldün dedim bazen sinirlerim boşalıyor gülüyorum böyle dedi. Cevap vermedim. Bir peynir almadım diye bu şekilde davranıldım.
Bu ay 500 tl mutfak alışverişi yaptım. Geçen hafta paralarının olmadığını öğrendim bankadan bir miktar çekip anneme ve babama verdim. Telefonu kırıldı kıyamadım gittim taksitle telefon aldım 1700 tl tutarında..
Bu ay 1000 tlden fazla aileme yardımcı oldum neredeyse. Ve bir peynir almadım diye benimle neredeyse alay edildi..
Geçen ay ayakkabı aldım babama botunun eskidiğini gördüğüm için .
Bunlar benim gözümde asla değil. Ama yeğeniniz sen ne iş yapıyorsun teyze dediğinde babanız amelelik yapıyor diyor ise bütün bunları sorgulamaya başlıyorsunuz. 8 aydır evin mutfak alışverişlerini karşılıyorum. Ve bu süreçte 1500 tl kadar babama verdiğim de oldu.
Ama ben yaranamıyorum..
Ayakta duran güçlü bi kadın olabilmek için günde 10 saat çalışıyorum. Hedeflerim var ideallerim var. Hırsım var. Ama babama yaranamamak benim bütün motivasyonumu düşürüyor.
4 sene dirsek curuttukten sonra babanız için amele olmanız çok ağır geliyor. Ve gereken maddi desteği de vermenize rağmen bu şekilde alaya alınmak sanırım en kötü kısmi.
Sizce ben mi kötü düşünüyorum?
Evet derdim tam olarak başlıkta olduğu gibi..
Ben insanlara yaranamıyorum.
8 aydır çalışıyorum çok şükür. Kendi paramı kazanıyorum. 2+mesai maaşım ve ortalama 2500ü buluyor. Bir-kac sene içerisinde evlenme düşüncem olduğu için bazı eşyalar aldım aylık onların taksidini ödüyorum. Başka giderim yok. Yemeyi,içmeyi çok seviyorum ve maaşımdan birikim yapamadım çok fazla.
Sorunuma gelecek olur isek.. Hayırlı bir evlat olabilmek için aileme her ay mutfak alışverişini yaparım dedim. Büyüttüler bu yaşa getirdiler ve meslek sahibi yaptılar. Haklarını ödeyemem. Ama ben yaranamıyorum.
Bu akşam yemekte babam haftasonu şöyle bir kahvaltı yapalım dedi tulum peyniri de olsun dedi güldü ama alay ederek. Babamı tanıdığım için bu gülüşün beni alaya almak için olduğunu anladım tabiki. ( geçen gün tulum peyniri al demişti bende markete uğramaya üşendiğim için ve artık ay sonu param az kaldığı için almadan eve gelmiştim yani o alaycı gülüş ona istinaden idi) bende neden güldün dedim bazen sinirlerim boşalıyor gülüyorum böyle dedi. Cevap vermedim. Bir peynir almadım diye bu şekilde davranıldım.
Bu ay 500 tl mutfak alışverişi yaptım. Geçen hafta paralarının olmadığını öğrendim bankadan bir miktar çekip anneme ve babama verdim. Telefonu kırıldı kıyamadım gittim taksitle telefon aldım 1700 tl tutarında..
Bu ay 1000 tlden fazla aileme yardımcı oldum neredeyse. Ve bir peynir almadım diye benimle neredeyse alay edildi..
Geçen ay ayakkabı aldım babama botunun eskidiğini gördüğüm için .
Bunlar benim gözümde asla değil. Ama yeğeniniz sen ne iş yapıyorsun teyze dediğinde babanız amelelik yapıyor diyor ise bütün bunları sorgulamaya başlıyorsunuz. 8 aydır evin mutfak alışverişlerini karşılıyorum. Ve bu süreçte 1500 tl kadar babama verdiğim de oldu.
Ama ben yaranamıyorum..
Ayakta duran güçlü bi kadın olabilmek için günde 10 saat çalışıyorum. Hedeflerim var ideallerim var. Hırsım var. Ama babama yaranamamak benim bütün motivasyonumu düşürüyor.
4 sene dirsek curuttukten sonra babanız için amele olmanız çok ağır geliyor. Ve gereken maddi desteği de vermenize rağmen bu şekilde alaya alınmak sanırım en kötü kısmi.
Sizce ben mi kötü düşünüyorum?