Şahsen polemik peşinde değilim, agresif bir şekilde yazmadığıma da emin olabilirsiniz papatya çayı içiyorum şu an. Ama bilim tektir şeklinde epey emin konuşmanız dikkatimi çekti. Konu insansa doğru tek değildir, çünkü bir değil onlarca belki de yüzlerce parametre var. Ayrıca bilimde her şey sorgulanabilir, hem de her şey. Böyle gelişir zaten.Bilim tektir , inancdan bahsetmiyoruz bilimden bahsediyoruz , benimle ayni seyi savunmak derken ?? Ben bilgiyi savunuyorum , benimle ayni seyi soylemiyorsaniz bilmiyorsunuz demektir
Forumda yenisiniz , polemik yasak , bir daha beni alintilamayin
Benim icin bilim kendi aksini ispatlayana kadar tektir , pedogoji de bir bilimdirŞahsen polemik peşinde değilim, agresif bir şekilde yazmadığıma da emin olabilirsiniz papatya çayı içiyorum şu an. Ama bilim tektir şeklinde epey emin konuşmanız dikkatimi çekti. Konu insansa doğru tek değildir, çünkü bir değil onlarca belki de yüzlerce parametre var. Ayrıca bilimde her şey sorgulanabilir, hem de her şey. Böyle gelişir zaten.
Ben de zaten onu soruyorum ne yapmak nasıl açıklamak lazım diyorum. Sanırım anne değilsiniz. Beni anlayamamışsınız. Prenses olmasa da sağlıklı bireyler yetiştirmek amaç.Yanlış anlamayın da herkes neden bu kadar drama quenn meraklısı. Çocuk bu ağlar üzülür sonra ilk o unutur. Neden bu kadar saksıda yetiştirme meraklısısınız? Siz küçük prensler prensesler yetistiricez aman travması olmasin diye pamuklara sararak onları gerçeklikten uzak bir hayata hazırlıyorsunuz. Sonra büyüyünce az acı görsün sarılıyor psikolojik desteklere. Yapmayın bu kadar hassas degil hicbir canlı pat pat yüzüne haykırın acı çeksin demiyorum ama acının varlığından da haberdar olsun çocuk
Ben de aynı şekilde. Zaten ben fikrinize bir şey demedim, yalnızca bilim tektir lafınız bana biraz despotça geldi. Ben de işin az çok içinde olduğum için söylüyorum, kazın ayağı hiç de öyle değil.Bu benim fikrim , karsi fikirlere hakaret olmadigi surece her zaman acigim
Bir çocuğa ne kadar açık olunabilirse o kadar açık olun demeye calisiyorum ben de. Bu kadar korkarak adım atmamaniz gerektiğini çocuğun bir gün sizin korumanizdan çıkacağını ve kimsenin bu kadar dusunmeyecegini anlatmaya çalıştım yeterince açık olmamış galiba kusura bakmayın. Çocuğa direkt öldü diyemezsiniz ama kırılmasın diye de dönecek gibi sözlerle beklentiye sokmanız yanlış. Onun geri gelmeyeceğini anlatabilmeniz gerekiyor ve inanın bunu anlayacaktır çocuklar düşündüğünüz kadar savunmasız değiller psikolojik acıdan kendilerine yetecek büyük bir dünyaları varBen de zaten onu soruyorum ne yapmak nasıl açıklamak lazım diyorum. Sanırım anne değilsiniz. Beni anlayamamışsınız. Prenses olmasa da sağlıklı bireyler yetiştirmek amaç.
Teşekkür ederim söylediğim gibi o anki kargaşada annemle uğraşırken çocuğa öyle söylemek zorunda kaldık. Tavsiyeleriniz için çok teşekkür ederim."Yakında gelecek" diye çocuğa yalan söylemeniz iyi olmamış, güvensizlik yaratacak bir durum. Böyle kaçamak ifadeler kullanmak, yalan söylemek uygun değildir. 5 yaş öncesi ölümü gerçekçi değerlendiremez, ölümü geri dönüşümsüz bir olay olarak algılayamaz. 5 yaşından sonra anlıyorlar genelde ölen kişinin geri dönmeyeceğini ama ölümü yakın çevresine yakıştırmaz, başına geleceğini düşünmez. Kesin olarak ölüm kavramını anlamak 10-11 yaş civarı oluyor.
Bu yaşlardaki çocuklara "toprağın altında" gibi açıklamalar yapmayın, travmatik olabilir. Toprağın altında üşüyordur, acıkmıştır gibi düşüncelere kapılabilir. Bence şöyle bir açıklama yapılması uygun. "Kızım anneanne çok hastaydı, bu yüzden teyzenin yanındaydı (artık böyle denmiş bunun üzerinden gidin). Ağır bir hastalığı vardı (ağır hastalığı olduğunu belirtin ki kendisi de her hastalandığında öleceğini düşünerek genelleme yapmasın, hafif ve ağır hastalık şeklinde belirtmek lazım), bu ağır hastalık yüzünden artık bizimle olamayacak, yanımıza gelemeyecek. (Dini inancınız varsa "Allah Baba'nın yanına gitti" gibi bir açıklama da uygun olabilir diyor çocuk psikiyatristi Bengi Semerci ama kişiye kalmış) Ama istersen onunla konuşabilirsin, ona dua edebiliriz, bunu hisseder." şeklinde bir açıklama yapılabilir. Yine de çok net anlamasını beklemeyin, yaşı küçük çünkü. 6-10 yaş arası bile tam kafasında oturtamıyor ölüm kavramını. Başınız sağ olsun.
Teşekkür ederim, keşke o gün paylaşsaydım buradan destek isteseydim. Hastanelerde uğraşmaktan hiç aklıma gelmedi.Bir çocuğa ne kadar açık olunabilirse o kadar açık olun demeye calisiyorum ben de. Bu kadar korkarak adım atmamaniz gerektiğini çocuğun bir gün sizin korumanizdan çıkacağını ve kimsenin bu kadar dusunmeyecegini anlatmaya çalıştım yeterince açık olmamış galiba kusura bakmayın. Çocuğa direkt öldü diyemezsiniz ama kırılmasın diye de dönecek gibi sözlerle beklentiye sokmanız yanlış. Onun geri gelmeyeceğini anlatabilmeniz gerekiyor ve inanın bunu anlayacaktır çocuklar düşündüğünüz kadar savunmasız değiller psikolojik acıdan kendilerine yetecek büyük bir dünyaları var
Ben de aynı şekilde. Zaten ben fikrinize bir şey demedim, yalnızca bilim tektir lafınız bana biraz despotça geldi. Ben de işin az çok içinde olduğum için söylüyorum, kazın ayağı hiç de öyle değil.
bilim dışında herhangi bir gercekliginizin olması iyi hoş da sizin sandığınız gibi tek bir gerçeklik yok. bilim olarak matematiği kastediyorsaniz belki ama psikoloji, sosyoloji gibi alanlarda bir sürü farklı akim ve farklı görüş vardır.Isin icinde degilim , sadece bilimi kendime referans alan bir insanim , bilimsel gercek disinda herhangi bir gerceklik yok benim icin
başınız sağolsunMerhabalar herkese 3,5 yaşında bir kızım var annemlerle altlı üstlü oturuyoruz. Yaklaşık 2 yıldır annem hasta olan anneanneme ayın en az 20 günü baktı yani 2 yıldır anneannem sürekli annemlerdeydi diyebilirim. Anneannem kızımı kızım da anneannemi çok seviyordu. Maalesef anneannemi 22 gün önce kaybettik. Öldüğünde ben işteydim anneme haber geldiğinde annem çok ağladığı için çocuk çok korkmuş. İlk günler sürekli büyük anneanne öldü diyodu. Biz de hayır teyzeye gitti yakında gelecek dedik. Tabii gelen giden derken çocuğun kafası karıştı. Herkes geliyor b anneanne neden gelmiyor durumu oluştu. Şu an yaptığı herşeyde anne bak bunu büyük anneanne için yaptım çok beğenecek. Büyük anneanneyi özledim neden gelmiyo hadi gidip alalım diyip duruyo. Annem de o öyle söyleyince daha çok üzülüyor. Şimdi artık büyük anneannesinin gelemeyeceğini bi şekilde anlatmalımıyım yoksa daha çok küçük olduğu için gelecek diyip unutmasını mı beklemeliyim. Pedagok için randevu tarihini 2-3 ay sonraya veriyorlar. Aranızda böyle bir durum yaşayan oldu mu daha da içselleşmeden ne yapabiliriz? Sürekli ilgimiz üzerinde konuyu açmıyoruz hiç ama kendisi gece yaymadan bile fotoğraflarına bakmak istiyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?