Hanımefendi bundan kahrolacak ne var?Aksine sevinmeniz gerekir.Çocuğun hayatında sadece siz yoksunuz sonuçta.Diğer aile bireyleriyle de bağ kurması önemli.Önceki konunuzdan anladığım kadarıyla evliliğinizde de sorunlarınız var.O yüzden kızınızın üzerine çok çok düşmüşsünüz.Yine bir önceki konuda verdiğim tavsiyeyi yineliyorum.Uzman desteğine başvurmalısınız.Herkese merhaba. 10 aylık bir kızım var ve ben kızımı doğduğu günden beri eşim hariç herkesten kıskanıyorum. Bu zmana kadar kimseye 1 saat bile emanet etmişliğim yok. Her seyi tek basıma yapmaya calısıyorum gecem gündüzüm o. Son zamanlarda çok fazla tetikenlendiğimi fark ettim. Annemi 10 yıl önce kaybettim. Babamla görüşmüyorum. Eşimin ailesi ise çok düşkün kızıma. Kızım normalde evden paçamdan ayrılmaz, odadan çıksam ağlar, kimseye gitmez babasına bile. Bugün ilk kez babaannesi halası dedesi hepsine gitti onlarla oyunlar oynadı beni hiç ama hiç aramadı. Hatta dedesinin kucağından çağırdığımda gelmedi bile. İçten içe o kadar kahroldum ki size anlatamam… bunu yaşayan var mı?
Ne beklentim var ki? Ne anladınız yazdıklarımdan? Kendi içimde yaşadığım durum Sağlıklı bir durum değil biliyorum ama çocuktan bir beklentim yokSizi sağlıklı bulmadım. Daha 10 aylık bebekten beklentileriniz de çok fazla.
Ben olsam oh bir nefes aldım derimHerkese merhaba. 10 aylık bir kızım var ve ben kızımı doğduğu günden beri eşim hariç herkesten kıskanıyorum. Bu zmana kadar kimseye 1 saat bile emanet etmişliğim yok. Her seyi tek basıma yapmaya calısıyorum gecem gündüzüm o. Son zamanlarda çok fazla tetikenlendiğimi fark ettim. Annemi 10 yıl önce kaybettim. Babamla görüşmüyorum. Eşimin ailesi ise çok düşkün kızıma. Kızım normalde evden paçamdan ayrılmaz, odadan çıksam ağlar, kimseye gitmez babasına bile. Bugün ilk kez babaannesi halası dedesi hepsine gitti onlarla oyunlar oynadı beni hiç ama hiç aramadı. Hatta dedesinin kucağından çağırdığımda gelmedi bile. İçten içe o kadar kahroldum ki size anlatamam… bunu yaşayan var mı?
Çocuğunuz sizin kucağınıza çağırdığında gelmezse sevinçten göbek mi atarsınız?Kahır mı oldunuz? Sağlıklı düşünceler değil bunlar.
Daha neler duyacam bakalimHerkese merhaba. 10 aylık bir kızım var ve ben kızımı doğduğu günden beri eşim hariç herkesten kıskanıyorum. Bu zmana kadar kimseye 1 saat bile emanet etmişliğim yok. Her seyi tek basıma yapmaya calısıyorum gecem gündüzüm o. Son zamanlarda çok fazla tetikenlendiğimi fark ettim. Annemi 10 yıl önce kaybettim. Babamla görüşmüyorum. Eşimin ailesi ise çok düşkün kızıma. Kızım normalde evden paçamdan ayrılmaz, odadan çıksam ağlar, kimseye gitmez babasına bile. Bugün ilk kez babaannesi halası dedesi hepsine gitti onlarla oyunlar oynadı beni hiç ama hiç aramadı. Hatta dedesinin kucağından çağırdığımda gelmedi bile. İçten içe o kadar kahroldum ki size anlatamam… bunu yaşayan var mı?
Ne beklentim var ki? Ne anladınız yazdıklarımdan? Kendi içimde yaşadığım durum Sağlıklı bir durum değil biliyorum ama çocuktan bir beklentim yok
Tamamoyunlar oynadı beni hiç ama hiç aramadı. Hatta dedesinin kucağından çağırdığımda gelmedi bile.
Hepiniz çok biliyorsunuz, hepiniz çok sağlıksınız. İnsan kınamadığını yaşamadan ölmezmiş. Ne diyim buraya dertleşmeye konu açıyorum yazılanlara bak inanılmazDaha neler duyacam bakalim
Arkadaşlar terapi görüyorum bu arada uzun yıllardır hemde. Ama bu kendi içimde çözemediğim bir durum. Sağlıklı olmadığını ben de farkındayım. Belki bu durumu yaşayıp çözmeye çalışan ya da çözmüş olan birileri vardır diye konu açtım. “Kahrolacak ne var” diye sorarken yaşadıklarımı yaşamadığınız için size konuşması kolay geliyor. Çocuğu kendime bağımlı yetiştirmek gibi bir derdim yok bu elimde olmadan kendi içimde yaşadığım bir durum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?