- 25 Ağustos 2015
- 1.088
- 1.806
- 133
amin inşaallah amin.nevşehir amasya safranbolu kastamonu uzungöl ve çevresi hatay heryeri görmek istiyorum . benimde tarihi yerlere ilgim çokk
amin inşaallah amin.nevşehir amasya safranbolu kastamonu uzungöl ve çevresi hatay heryeri görmek istiyorum . benimde tarihi yerlere ilgim çokkCanim insAllah sanada sizede nasip olur kuzular buyur gezersiniz.
inşaallah bi sorun olmadan uyazıyı alırsınız.yurtdışı tatili de güzel elbet peki nereye gideceksiniz.çok tutar mı ücreti. ben yurtdışına çıkacak olsam önce umreye gitmek istiyorum.Rabbim nasip etsin inş.karadenizi ben çok iyi biliyorum. bir süre orada yaşadım ama uzun zamandır gitmiyorum. aslında bildiğim bir yere gitmek için o kadar para harcamak da pek işime gelmiyor ama eşim çok istiyor.
tanıdık kişilerle gezi güzel olur.
ayy inşallah. aslında izinler açık ama ohal nedeniyle yeşil pasaportlu olanlar ha diyince çıkamıyor artık. çalıştığımız kıurumlardan izin almamız gerekiyor. yurt dışına çıkmasında sakınca yoktur diye.
Ürgupu bende gormek istiyorum gerisini gezdim gordumamin inşaallah amin.nevşehir amasya safranbolu kastamonu uzungöl ve çevresi hatay heryeri görmek istiyorum . benimde tarihi yerlere ilgim çokk
nisanda bahar alışverişi yapılacak illa ki yaniiii ama dimi
güzel güzel ciciler cıkmış bize bakarkennnn
Delikanlı olmuş maşallah sen temelini Güzel oluşturmuşsun artık ayakları üzerinde durma vakti gelmiş oğlunun. Gurur duy ama vicdan azabı duymaSiz benim ailem oldunuz yani ailemden gibi.
Herseyimide paylasiyorum artik gunluk gibi oldu topik.
Kazadan sonradan bu zamana kadar vicdan azabi cekiyordum.
Oglumun anasinifindan beri tum ders odev herseyiyle ben ilgileniyorum.
Tum konularina hakimim.
Hatta oturup once ben kitabi okuyorum
Notlar aliyorum.
Ona soru cevaplar hazirliyorum.
Cevremdeki arkadaslarimda bilir beni arar bana sorarlar neye calistirdin calistiniz diye.
Su 2.5aydir ilgilenemedim
Okuyamadim takip edemedim skildim yazmak notlar almak istemedim.
Birazda surekli evde olusumun psikolojisimiydi bilmiyorum darlandim bakarken. Bakamadim derslerine.
Kendi cabasiyla 2. Doneme basladi.
Kendi calisti kendi dinledigiyle anladigiyla.
Dersleri zaten iyiydi hep ama elimi uzerinden cekince annelik iste vicdan yaptim.
Matematikden 100 almis
Fenden en yuksek notu oglum almis 95
Ingilizceden sinif 1.siymis.
Gitarada basladi
Gururlaniyorum.
Gozlerim doluyor burnumun diregi sizliyor.
Buyudu kendisi cabaliyor artik kendi mucadele veriyor.
Kendi duzen kuruyor.
Kendi duzenine kendi uyuyor artik evlat.
Ne ara buyuyolar ya ne ara?
Bu ara neye sukredecegime sasirdim.
Allah ne buyuk ne bol veren.
Sabretmelerin mukafatini fazlasiyla veren.
Sınayan, derman,sabir veren.
Sukrettikce surkedeceklerimiz cogalir umarim
Sagol canim Rabbim hepsini hayirli evlat etsin.Delikanlı olmuş maşallah sen temelini Güzel oluşturmuşsun artık ayakları üzerinde durma vakti gelmiş oğlunun. Gurur duy ama vicdan azabı duyma
InsAllah keske gorusebilsek ne cok isterimmaşallahtr_lelli Allah mezuniyetlerini güzel günlerini görmeyi nasip etsin
ben de burayı çok seviyorum ya
çok şükür etrafımda sevdiğim paylaşımda bulunduğum dostlarım var ama
burada para konuşabilmek
ne bileyim herkesin güzel yönlendirmeleri
umarım yıllar içinde daha da sıkılaşır hatta görüşürüz topikçe
Aşağıdaki yazıyı az önce okudum. Paylaşmak istedim. İyi geceler herkese...
Ortalama bir Türk evinde, illa ki büfede saklanan özel porselen takımlar, çekmecelerde çeyizlik örtüler, ve misafir için ayrı bardaklar vardır.
Bizde de öyle.
Benim çocukluğum da, gençliğim de, bu anlayışla geçti.
O dönemler her evde bir oturma odası, bir de salon olurdu. Genelde hayat oturma odasında yaşanır, salon ise ancak misafir geldiğinde açılan ve girilen bir yer olarak kullanılırdı. Anneciğim öyle sınırlar koymazdı bize. Evin şu odasına girme, bu odasına dalma gibi bana abuk gelen kurallar bizim evde asla olmadı. Her odamızda hayat vardır, hep ve her zaman.
Hiç unutmam, bir çocukluk arkadaşımın evine gidip, direkt salona yöneldiğimi.. Arkadaşımın beni telaşla durdurup, “Dur, orası salon!” dediğini.. Bakakalmıştım yüzüne... “Eeee?”
“Yani sadece misafirler için kullanıyoruz”.
“ E ben de misafir değil miyim?”
“Ama biz çocuğuz.”
“Ne saçma! Sanki çocuktan misafir olmaz mı?”
“ Misafir büyüklerden olur”
“Ben bu evin çocuğu değilim ki, misafir de değilim. Ben neyim o zaman?”
“Arkadaşımsın” dedi saf saf...
Yani misafir kategorisine giremiyorum bu yaşta. Salona girme hakkını elde etmek için yaş sınırı neydi acaba? O şık tabakları, bardakları, örtüleri kullanma hakkımız ne zaman doğacaktı?
Bakmayın şimdiki halim selim halime, çocukken pek bi asiydim ben. Aklıma yatmayanı feci sorgulardım.
O eve her gidişimde, çok gizli birşey yapıyormuşum gibi yüreğim küt küt atarak salonun kapısını açıp, içeri bakıp, o tertemiz, pırıl pırıl, ama ruhsuz odaya girmemenin aslında pek de bir kayıp olmadığını düşünürdüm.
Evet tertipliydi, evet mis gibiydi, ama perdeleri bile kapalıydı halılar solmasın diye. O güzelim tabaklar büfelerde hapis. Koltukların üstünde kılıflar. Neymiş, misafir gelince kullanılacak..
Hem.. onların oturma odası çok daha güzeldi bence. Işıl ışıl güneşli, somyanın örtüsü ile perdeler bir örnek, kenarda Gülsen Teyzemin örgü sepeti, masanın üstünde Cevat Amcamın dün bıraktığı gazetesi, bir yanda arkadaşımın oyuncakları. Pencerenin içinde bir saksı sardunya. Radyo açık, oradan gelen bir Türk Sanat Müziği namesi.. Yani “yaşıyor” oturma odası.. Salon? I-ıh. Tık yok. Ölü resmen. Kasvet.
Bir yakınını kaybetmenin en acı yanlarından biri nedir deseler, aklıma ilk ,“eşyalarını toplamak” gelir. Anneannemle dedemi kaybettiğimizde o evi kapatmak feci ağır gelmişti bana. Onların yıllarca kullandığı o güzelim eşyaları teker teker, iki gözümüz iki çeşme kaldırırken, bir şeyi fark ettim.
En çok yüreğime batanlar, onların en çok kullandıkları şeylerdi.
Öylesine bir beyaz saplı bıçak, anneannem mutfakta herşeyi onunla doğrardı... Şu mor bardak, taa Beybadedemden kalma, dedem ilaçlarını alırken suyunu ondan içerdi. Şu örtü, her gün mutfak masasında serili olan, dili olsa da konuşsa... Şu zarif kase, hani salatanın suyuna ekmek bandığımız, şu ince belli çay bardağı, küçükken paşa çayı içtiğim...
Annem diyor ki,” Bak, bu anneannenin çeyizlik takımı.” “ Bak bu ta Naile Nine'nden kalma porselenler.”
İyi de, ben onlarla toplasanız on kez yememişim. Özel günlerde, kutlamalarda çıkartılan tabaklar hepsi.
Hala da evliliklerde böyle değil mi? Bir gündelik takımımız var, bir gerilik takım. Taksit tuksit , emek emek ödeyip alıyoruz, kim için? Misafir için.
Yahu, evdeki pahada en değerli şeyi, "sizin dışınızda biri kullansın" diye almak akıllıca bişey mi?
Annemi İstanbul’a taşıdığımız zaman, dedim ki, “ En güzel tabaklarla fincanlarla biz kendimiz yiyip içelim. Kullandıkça değer kazanıyorlar bence. Onları en değerli yapan şey, anılar."
Kırmadı beni sağolsun.
Şimdi anneannemin çeyizlik fincanları mutfakta rafta duruyor. Annem, en has çeyizlik takımlarını hala büfede tutuyor, ama biz kendimiz kullanıyoruz onları da. Yani evet canım her gün değil, ama ne bileyim bir Pazar kahvaltısında. Kendi aramızda bir kutlamada..
Kızım ilerde böyle hatırlasın sofraları diyorum. O tabaklarda kahkahalar, sohbetler, kucaklaşmalar,neşeli anılar biriksin.
İlerde bir gün, o tabağa baktığında, içinde anneannesinin domatesli pilavını görsün, tabağın kenarında benim elim belirsin, babasının şakaları çınlasın kulağında.
Bizler çoktan beyaz küheylanlara binip gitmiş olsak bile, o sevgi dolu sofraları hatırlasın, yemeklerin kokusu gelsin burnuna, aile olmanın kıymetini hatırlasın.
Evdeki en değerli örtüleri kendi sofranıza serin, en şahane fincanlarla kendiniz için, evin en güzel odasında siz yaşayın.
Bizim kültürümüzde elbetteki misafir çok değerli. Başımızın tacı. Ona da özenli sofralar kurun.
Ama unutmayın. O evin en kıymetlisi sizsiniz.
Hani derler ya, “Herkese yetişir, kendine geç kalırsın”.
Cemal Süreya’nın ruhu şad olsun, boşuna değil söylediği :
“Hayat kısadır kuzucuklarım
Yine de uzundur kuzucuklarım”
Önce kendinize yetişin.
Günaydın
Bizim yazin gezme rotamiz belli olmaya basladi
Yani gitsin paralar moduna girmeye basladik.
Nisan,mayis,haziranda da birikim yaparim temmuz agustos eylulde birikime mola.
Temmuzun ilk haftasi karadeniz turu ayarliyor esimler.
Suan otel bakma asamasindalar fiyat belli olmamis.
Bizde odermiyiz bilmiyorum (esim turizm sirketinde zaten) genelde bu tarz gezilerde para odemiyoruz belki otelin parasini veririz ama orada harcamalar olur ufak ufak eksiklerim icin alisverise baslamam gerek.
Daha sonra otel ve köy planimiz var.
Hepsi para yani
Arabayida tam o ara bulursak tırt yani.
Haziran ramazan oruclu oruclu alisveris yapmayi sevmiyorum nisan ve mayisda alisverisi halledicem.
Yani sezonun basi oluyo ama yapicak bisi yok.
Saglikli huzurlu gunlerimiz olsun.
Her gelen gun guzellikleriyle geliyor sukurler olsun.
Siz benim ailem oldunuz yani ailemden gibi.
Herseyimide paylasiyorum artik gunluk gibi oldu topik.
Kazadan sonradan bu zamana kadar vicdan azabi cekiyordum.
Oglumun anasinifindan beri tum ders odev herseyiyle ben ilgileniyorum.
Tum konularina hakimim.
Hatta oturup once ben kitabi okuyorum
Notlar aliyorum.
Ona soru cevaplar hazirliyorum.
Cevremdeki arkadaslarimda bilir beni arar bana sorarlar neye calistirdin calistiniz diye.
Su 2.5aydir ilgilenemedim
Okuyamadim takip edemedim skildim yazmak notlar almak istemedim.
Birazda surekli evde olusumun psikolojisimiydi bilmiyorum darlandim bakarken. Bakamadim derslerine.
Kendi cabasiyla 2. Doneme basladi.
Kendi calisti kendi dinledigiyle anladigiyla.
Dersleri zaten iyiydi hep ama elimi uzerinden cekince annelik iste vicdan yaptim.
Matematikden 100 almis
Fenden en yuksek notu oglum almis 95
Ingilizceden sinif 1.siymis.
Gitarada basladi
Gururlaniyorum.
Gozlerim doluyor burnumun diregi sizliyor.
Buyudu kendisi cabaliyor artik kendi mucadele veriyor.
Kendi duzen kuruyor.
Kendi duzenine kendi uyuyor artik evlat.
Ne ara buyuyolar ya ne ara?
Bu ara neye sukredecegime sasirdim.
Allah ne buyuk ne bol veren.
Sabretmelerin mukafatini fazlasiyla veren.
Sınayan, derman,sabir veren.
Sukrettikce surkedeceklerimiz cogalir umarim
tr_lelli karadeniz nasıl güzeldir ya
Şimdiden iyi tatiller
Birimde belli oldu az çok. Temmuz'da yurtdışına çıkacağız. Biletler oteller hazır ancak kurumlarımızdan izin alabilir miyiz bilmiyorum. Malum ohal nedeniyle kurumlardan izin almak gerekiyor. Alamazsak yanacak herşey. Kötü düşünmek istemiyorum.
Ben yine bir Ege istiyorum. Dalyan Akyaka olabilir.
Eşim Karadeniz diyor. Kendi arabamızla gidelim. Batum'a kadar diyor.
Bakalım nasip. Allah ne gösterir.
Eşin tur firmasında mı çalışıyor.
@Papatya esim turizm sirketinde mudur (kara turizm yani servis cekiyolar fabrika,tershane,okul) soforlerin muduru esimde 100e yakin arabadan sorumlu.
Her yaz belli yerlere tur duzenliyorlar ama sadece sirket ici yani bizler icin
Patronlar esleri kardesleri biz yabanci yok yani
1 otobus ediyoruz patronlari kalabaliklar
Yani tayfa hep ayni tayfa degisik yerler geziyoruz goruyoruz.
Gecen sene amasra safranbolu bursa yaptik.
Bu sene karadeniz.
Daha sonra baska yerlerde cikar.
Baya eglenceliler otobuste sarki soyleyerek oynayarak gidiyoruz seviyorum onlarla gezmeyi.
Otel icinde fethiye istiyo esim gecen sene son kararla bodruma gittik fethiyeyi cok istemesine ragmen gidemedi otel begenemedi.
Bu sene fethiye diyo bakalim nasip.
Ama karadeniz turu bayadir istiyordum ozellikle ayder yaylasini cok merak ediyorum
Ben biraz dogaciyim :)
Biz çıktık ..Kurumdan yazı aldık 1günde çıktı..bir sıkıntı olmadı ..yalnız yazıyı 10gün önceden alın erken almışız biz..sonra sorun çıkar dediler bir daha aldıkkaradenizi ben çok iyi biliyorum. bir süre orada yaşadım ama uzun zamandır gitmiyorum. aslında bildiğim bir yere gitmek için o kadar para harcamak da pek işime gelmiyor ama eşim çok istiyor.
tanıdık kişilerle gezi güzel olur.
ayy inşallah. aslında izinler açık ama ohal nedeniyle yeşil pasaportlu olanlar ha diyince çıkamıyor artık. çalıştığımız kıurumlardan izin almamız gerekiyor. yurt dışına çıkmasında sakınca yoktur diye.
Ben kilo veriyorum kizlar arada bi duruyorum ama olcak okadar
Hastalikdan eve kapanip surekli sut yumurtaya yemege yuklenmekden 60 olmustum.
Hareketsizdimde.
57.500üm suan.
10 -15 gundur dikkat ediyorum yediklerime
Aksam hic bisi yemiyorum
2.5 kilo iyi sanki.
54falan olsam bana yeter
Haziran sonu 54 olucam oyle bir kararla devam ediyorum bakalim olcakmi.
Biz arabamizla trabzona kadar gittik tum sahil ama bilmedigimizden ne hangi yolda nerede kaliyo pek gezemedikbiz de tatil düşünme aşamasındayız, karadeniz turaları nasıl oluyor. arabayla gitsek nasıl olur. nereye gitsek karar veremedik. bu arada bozuk para şişemin ancak yarısını doldurabildim. harcama yapmayınca bozuk para da olmuyor :)
Amin canimMaşallah, ne güzel yazmışsınız, rabbım hep ıyılerle karsılastırsın bızleri...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?