- 15 Aralık 2009
- 8.485
- 19.329
- 773
- Konu Sahibi NickimTam13Harf
-
- #61
Hmm..
Bana da biraz fazla samimi geldi
Bana da biraz fazla samimi geldi
Siz çalışıyo musunuzBen mi abartıyorum lütfen bana diyin ki senin abartman bu.
Mevzuyu anlatıyorum. Eşim market işletiyor. İkisi erkek biri kız olmak üzere 3 tane part time çalışan öğrenci var. Eşim birbirlerinden haberdar olmak için bir grup açmış whatsapta. Mesela yarın sabah kim açabilir diyor, x kişisi diyor ki sınavım var, y kişisi ben açarım abi diyor falan buraya kadar sıkıntı yok.
Sıkıntı şu ki grupta sohbet de dönüyor espriler gülüşmeler falan. Eşim 32 yaşında. Kız 23-24 falan. Kızla alakalı sorunum yok, sorunum eşimin lakayitliği. Sanki işveren değil de onlara denk bekar öğrenci gibi takılıyor.
Birine ahmet birine mehmet ötekine de ayşe diyelim. Yaz tatilindelerdi malum burda değildi üçü de. Ahmet demişki memlekette sıkıldım artık özledim oraları. Eşim de demişki "ahmetten başka özleyen yok heralde". Ayşe de demişki "yoldayım abi geliyorum yarına"
Allah aşkına ya normal mi bu muhabbetler. Kendimi anormal görmeye çalışıyorum yemin ederim kendime fesat diyorum. Ama şu mesajları okuduktan sonra da başıma ağrılar girdi
Eşimle daha önce konuştum bunları. Çocuklarla aranda resmiyet yok dedim, işveren ağırlığın yok dedim. Burdaki kastım kimsenin üstünden ego tatmini yapması değil. Orası sonuçta bir işletme, ve eşimin çalışanlarla arasında bir ağırlığı olması gerekiyor. Doğum yapana kadar çalıştım, çok işte çalıştım, bugune kadar hiç bir patronum bana ofisi özlemedin mi burayı özlemedin mi gibi bi soru sormadı. Yada bu kadar samimi bi işveren görmedim.
Ben bu konuyu açınca kavga ediyoruz, asla haklısın demiyor. Fesatsın diyor, yanlış düşünüyorsun diyor. Telefonunu karıştırıyorum diye de gruptaki mesajları siliyor.
katılıyorum madem fesatsın sen varken eşin aynı tavrı sergileyecek mi bakalımSen de gruba kendini ekle.
Gerçekten şikayetçi olsa işten çıkarırdı.Patronlarım yaşça benden çok buyuktu hep. Bi tanesi çok babacandı, çok severdim. Ama çok da çekinirdim. İşim neyse hepsini yapardım.
Patron ağırlığından kastım da şu; eşim onlara dükkanda iş yaptıramıyor. Kendisi de rahatsız. Sebebini de söylüyorum senden çekinceleri yok diye. Mesela bi tanesi dükkanı boş bırakıp yan tarafta öğrencilerle pişti oynuyor. Benimkini umursayan bile yok :) sinirlenip bana anlatıyor. Ben de diyorum işveren ağırlığın yok kanka görüyolar seni. Mevzu bu yani. Hem şikayet edip hem aynen devam ediyor.
Son işverenim de bana özlemedin mi burayı dese ben şahsen rahatsız olurdum.
Ya işte tam net böyledir diyemiyorum. Ben kendimde arıyorum kabahati. Eğer flörtleşmeye çalışıyorsa gerçekten arkama dönüp bakmam affım yoktur bu konuda. Ben öyle hissediyorum, öyle anlıyorum. Ondan rahatsızım yada öyle olmadığını kendimi iknaya çalışıyorum.
Normalde kibar konuşan biridir başkalarına karşı. Ama karşısındaki müşteri kız öğrenciyse adamın ses tonu 2 ton inceliyor. Kırılıyor resmen kibarlıktan konuşurken. Her müşteriye karşı değil, sadece kızlara karşı böyle.
Bana eşiniz lakayt dEğil de fazla kayıtlı gibi geldi bana...bence hiç de art niyetli değilsin òzlemek falan ne demek öyle şey mi olurBen mi abartıyorum lütfen bana diyin ki senin abartman bu.
Mevzuyu anlatıyorum. Eşim market işletiyor. İkisi erkek biri kız olmak üzere 3 tane part time çalışan öğrenci var. Eşim birbirlerinden haberdar olmak için bir grup açmış whatsapta. Mesela yarın sabah kim açabilir diyor, x kişisi diyor ki sınavım var, y kişisi ben açarım abi diyor falan buraya kadar sıkıntı yok.
Sıkıntı şu ki grupta sohbet de dönüyor espriler gülüşmeler falan. Eşim 32 yaşında. Kız 23-24 falan. Kızla alakalı sorunum yok, sorunum eşimin lakayitliği. Sanki işveren değil de onlara denk bekar öğrenci gibi takılıyor.
Birine ahmet birine mehmet ötekine de ayşe diyelim. Yaz tatilindelerdi malum burda değildi üçü de. Ahmet demişki memlekette sıkıldım artık özledim oraları. Eşim de demişki "ahmetten başka özleyen yok heralde". Ayşe de demişki "yoldayım abi geliyorum yarına"
Allah aşkına ya normal mi bu muhabbetler. Kendimi anormal görmeye çalışıyorum yemin ederim kendime fesat diyorum. Ama şu mesajları okuduktan sonra da başıma ağrılar girdi
Eşimle daha önce konuştum bunları. Çocuklarla aranda resmiyet yok dedim, işveren ağırlığın yok dedim. Burdaki kastım kimsenin üstünden ego tatmini yapması değil. Orası sonuçta bir işletme, ve eşimin çalışanlarla arasında bir ağırlığı olması gerekiyor. Doğum yapana kadar çalıştım, çok işte çalıştım, bugune kadar hiç bir patronum bana ofisi özlemedin mi burayı özlemedin mi gibi bi soru sormadı. Yada bu kadar samimi bi işveren görmedim.
Ben bu konuyu açınca kavga ediyoruz, asla haklısın demiyor. Fesatsın diyor, yanlış düşünüyorsun diyor. Telefonunu karıştırıyorum diye de gruptaki mesajları siliyor.
Fesatsın diyor, yanlış düşünüyorsun diyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?