- 30 Haziran 2015
- 617
- 693
- 53
O sizin fikriniz ama:) kanunen çocuklara da pay düşüyor ölüm gerçekleştikten sonra
O sizin fikriniz ama:) kanunen çocuklara da pay düşüyor ölüm gerçekleştikten sonraKarı kocadan birisi yazarken mal hayatta olana kalır benim fikrime göre çocuklara değil.
Çünkü onlar çalışıp kazanmışlar.
Karı kocadan birisi yazarken mal hayatta olana kalır benim fikrime göre çocuklara değil.
Çünkü onlar çalışıp kazanmışlar.
Ben nasıl çalışayım çocukla? Kime bırakayım daha yeni 6 aylık oldu. Tabii ki yetmiyorsa ek iş bulup o çalışacak, haftasonu çalışmıyor çünkü, zamanı var.
:) fikrim olduğunu biliyorum. Anneme bir şey olsa (Allah esirgesin) "baba hadi bakalım şu kadarı benim hakkım. Hakkımı ver " demem. İşin aile olma boyutundan bahsettim.O sizin fikriniz ama:) kanunen çocuklara da pay düşüyor ölüm gerçekleştikten sonra
Bu ciddi haksızlık olmuşEvler sadece k.validem üzerineydi. Hak olarak kayınpederime ne kadar kalır bilemem ama şuan tüm kardeşlerin eşit şekilde hakları olduğunu biliyorum. Zaten yıllardır 2 kaynım yaşıyor o evlerde.
O sizin fikriniz ama:) kanunen çocuklara da pay düşüyor ölüm gerçekleştikten sonra
Anladım canım. Zannediyorum haksızlığa uğradığını düşünüyorsun ama var olan işimi bırakıp hemen hemen aynı ücretle farklı bir yere geçmek istemem ben olsam da. Geçim sıkıntısı zor bir durum evet ama en azından bir süre bu duruma ayak uydurman gerekecek gibi. Eşini atılgan bulmuyorsun iş bulma konusunda, biraz öyle gibi ama hemen hemen aynı şartlarda bir işi kabul etmesini bekleme bence. Hatta kabul etse sen engel ol, eşin rahat bir insansa çaba gösterip gösteremeyeceği de meçhul çünkü
Bu ciddi haksızlık olmuş
Siz bu kadar bunalırken onların yaşaması tabiki.Hangisi sadece kayınvalidem üzerine olması mı? Kayınlarımın yaşaması mı?
:) fikrim olduğunu biliyorum. Anneme bir şey olsa (Allah esirgesin) "baba hadi bakalım şu kadarı benim hakkım. Hakkımı ver " demem. İşin aile olma boyutundan bahsettim.
Bazen bardağın dolu tarafını görmek lazım. Hiç çocuğunun olmadığını düşünsene, en azından çocuğun olmuş. Eşine kızıyorsun ama bence bi bakımdan haklıymış. İlişkini zedelemek istemiyorsan bence miras meselelerini para kazanma konusunu çok fazla açmamalısın. Biraz şükretmek de lazım ama değil mi? Birbirinizle iyi iletişim kurarak para sorununuzu bi şekilde çözersiniz. Bir çözüm illa ki bulunur. Senin çalışmanda mümkün eğer geçinemiyorsanızÇalışarak bir şeyler olabilirdi. Çikolata kistim çıktı. Eşim baba olamayacağım korkusuyla düşünmeden hareket etti, ben istemediğim için hep kavga ediyorduk. Şimdi onu suçlama diyenler var ama elimde değil. Hiç bir şey sürpriz olmadı çünkü.
Bu konuyla ilgili görüşümü sonraki yorumda yapmıştım zaten.Sizin düşündüğünüz boyutta olsaydı ilişkiler (aile bağları kuvvetli olsaydı) zaten çocuklar arasında haksızlıkta yapılmazdı. Ayrıca sizin bahsettiğiniz durum başka, burada iki çocuğunuz yıllarca kira vermeden yaşıyorken diğeri geçinecek parayı bulamıyor. Ortada adaletsizlik var. Hak istemekten ziyade bir de kendinizi anne baba olarak düşünüp çocuklarınızın olduğunu düşünün. Birileri yatırımları vs düşünürken, yaparken bir diğeri bırakın yatırım kenarda dursun. Geçinmek için dönecek parayı bulamıyor.
Evde bir şeyler yapabilirsin. Çeyizlik havlu, seccade, amigurumi vs. Yufka açıp satabilirsin. Sarma sarıp satabilirsin. Evde yapılacak çok iş var. Mesela ütü yaparak bile para kazanabilirsin. Evde çocuk bakabilirsin. Pek çok seçenek var. Bir araştır istersen.Merhaba arkadaşlar, daha önceki konumda eşimle iletişimsizlik sorunumuz olduğundan bahsetmiştim. Çok şükür şimdi daha iyiyiz ve farkettik ki sıkıntılar maddi kaynaklı. Maddi imkansızlıklarımızın olduğundan da bahsetmiştim zaten.
Eşim 5 - 6 senedir aynı işyerinde çalışıyor. Ve ne uzadı, ne kısaldı. Maaşı yetmiyor. Ve zaten hep düşüktü. Ama o hiç başka iş bulmaya yanaşmadı. Ben artık sebebini zora gelememesine bağlıyorum. Her seferinde aynı bahaneleri öne sürdü çünkü, şimdi içten içe kendisi de pişman ama bir çocuğumuz olduğu için (çalışmıyorum) hiç risk alamıyor ve hatasının bedelini 3 kişi ödüyoruz.
Ailesi destek olması gerekirken hiç umursamıyorlar. (Normalde destek olmak zorunda değiller elbette ama yıllardır oturdukları daireler de eşiminde hakkı var k.validem vefat ettiği için, ortak miras) Ama umurlarında değil. Eltim arar ben bu kadar sıkıntı çekerken yediğine, içtiğine, aldığına kadar anlatır, öylesine hiç aramadı zaten, elti işte :)
Böyle nereye kadar diye düşünmekten ne uyku uyuyabiliyorum, ne de hayattan zevk alabiliyorum artık. Ev kira, borç var, tek maaş. Kafama taka taka bir hal oldum. Elimde değil, ve çocuğumun geleceğini düşünmek zorundayım.
Çalışmayı düşünüyorum ama çocuğum daha 6 aylık ve emiyor. Annem yok (5 sene önce kaybettim) olur mu? nasıl olur bilmiyorum? Ve ya siz benim yerimde olsaydınız ne yapardınız? Destek ve fikirlerinizi paylaşırsanız çok mutlu olurum.
Bu forumda o kadar çok çalışan anne var ki bebeğini 2 aylıkken, 3 aylıkken bırakıp çalışmaya geri dönen.
Gönül isterdi ki hepimiz 3-4 yaşına kadar çocuklarımızla evde kalabilelim, ama mecburiyet varsa 6 aylık bebeği bırakmak imkansız olmasa gerek.
Kime bırakayım demişsiniz? Sanki çözüm aramak yerine bahane sunmaya çalışıyorsunuz...Her şeyi eşinizin sırtına yıkmaya çalışıyorsunuz gibi...[/QUOT
SİZE KATILIYORUM
çocukla calısmak çok zor elbet ama mecbur olunca inan çalışılıyor
bende senle aynı sıkıntıları yasadım bebegm küçük dedim iyi bir işi bıraktım kızım 1 yas 2 aylıktı
sonra kendim baktım ve maddi sıkıntılar borcla yıllarca eşim ugrastı
bir sekilde yasadık gitti kızım büyüdü
şimdi 1 yılı aşkın çalısıyorm kızım birinci sınıfı bitirdi bu yıl 2 ye gecti çokkkkk şükür ama inan calısmak daha zor her yasta zor .şimdi yaz tatili kızım annanede kalmak istemiyor teyzede kalmıyor bizi özlüyor aglıyor evimizi seviyor kalamıyor bize babasıyla cok baglandı dahada.aglıyor eve getirdik şimdi evde yalnız biz işteyiz babayla. telefonumu kızıma verdim
evde bizi bekliyor hadi ben ne yapayım onun için çalısıyorm ben
borclar bitsin arabada aldım onuda kapatayım bir yıl daha calısayım benden iyisi yok
allah herkese yardım etsin sizede
ama sunu unutmayın hersey olucagına varır kendinizi hiç yıpratmayın eşinizide
ben çokkkkk yaptım zamanında eşime borcları sen yaptın öde diye cokkkkkkkk yüklendim işini değiştir diyom baskı kuruyorm hersey olacagına varıyor
inan yani
sana tavsiyem cocugun küçük daha sen bak büyüt sonra calıs ve cocuk içinde asla pişman olma geriye dönüp baktıgında hayatında yaptıgın en iyi sey o olucak ve en güzel sey
benim hayatta tek pişman olmadıgım sey tek servetim YAVRUM
ALLAHIM ONU ESİRGESİN
Bu forumda o kadar çok çalışan anne var ki bebeğini 2 aylıkken, 3 aylıkken bırakıp çalışmaya geri dönen.
Gönül isterdi ki hepimiz 3-4 yaşına kadar çocuklarımızla evde kalabilelim, ama mecburiyet varsa 6 aylık bebeği bırakmak imkansız olmasa gerek.
Kime bırakayım demişsiniz? Sanki çözüm aramak yerine bahane sunmaya çalışıyorsunuz...Her şeyi eşinizin sırtına yıkmaya çalışıyorsunuz gibi...
Bazen bardağın dolu tarafını görmek lazım. Hiç çocuğunun olmadığını düşünsene, en azından çocuğun olmuş. Eşine kızıyorsun ama bence bi bakımdan haklıymış. İlişkini zedelemek istemiyorsan bence miras meselelerini para kazanma konusunu çok fazla açmamalısın. Biraz şükretmek de lazım ama değil mi? Birbirinizle iyi iletişim kurarak para sorununuzu bi şekilde çözersiniz. Bir çözüm illa ki bulunur. Senin çalışmanda mümkün eğer geçinemiyorsanız
Ayağımı yorganıma göre uzatırdım ve çocuk yapmazdım. İşe girsen maaşını bakıcıya vereceksin, 6 aylık çocuk annesinden ayrı kalmasa daha iyi. Bence birazcık sabredin, bebiş kreş çağına gelsin öyle çalışın. Evde gelir getirebilecek şeylere bakabilirsiniz ne olabilir hiç bir fikrim Yok ama. Çalışan anne varsa onun çocuğuna bakabilirsiniz mesela.
SİZE KATILIYORUM
çocukla calısmak çok zor elbet ama mecbur olunca inan çalışılıyor
bende senle aynı sıkıntıları yasadım bebegm küçük dedim iyi bir işi bıraktım kızım 1 yas 2 aylıktı
sonra kendim baktım ve maddi sıkıntılar borcla yıllarca eşim ugrastı
bir sekilde yasadık gitti kızım büyüdü
şimdi 1 yılı aşkın çalısıyorm kızım birinci sınıfı bitirdi bu yıl 2 ye gecti çokkkkk şükür ama inan calısmak daha zor her yasta zor .şimdi yaz tatili kızım annanede kalmak istemiyor teyzede kalmıyor bizi özlüyor aglıyor evimizi seviyor kalamıyor bize babasıyla cok baglandı dahada.aglıyor eve getirdik şimdi evde yalnız biz işteyiz babayla. telefonumu kızıma verdim
evde bizi bekliyor hadi ben ne yapayım onun için çalısıyorm ben
borclar bitsin arabada aldım onuda kapatayım bir yıl daha calısayım benden iyisi yok
allah herkese yardım etsin sizede
ama sunu unutmayın hersey olucagına varır kendinizi hiç yıpratmayın eşinizide
ben çokkkkk yaptım zamanında eşime borcları sen yaptın öde diye cokkkkkkkk yüklendim işini değiştir diyom baskı kuruyorm hersey olacagına varıyor
inan yani
sana tavsiyem cocugun küçük daha sen bak büyüt sonra calıs ve cocuk içinde asla pişman olma geriye dönüp baktıgında hayatında yaptıgın en iyi sey o olucak ve en güzel sey
benim hayatta tek pişman olmadıgım sey tek servetim YAVRUM
ALLAHIM ONU ESİRGESİN
Mesajımı yazdıktan sonra okudum kusura bakmayın defaatle açıklamışsınız, bilinçli bir annesiniz. Sabırla bana da aynı açıklamayı yaptınız. Bakacak biri olmazsa çalışmak çok zor, başkasına emanet etmek ayrı zor, aklıma bir şey gelirse size yazacağım. En mantıklısı başka bir ufaklık bulup ona bakmak gibi geliyor ama kafanız kaldırır mı bilmiyorum. Yardım edecek biri olmadan ev işinizi bile zor yapıyorsunuzdur Emin'im. Çocuk gelişimi kitapları var, bazen onlar bize anlatmaya çalışıyor da biz anlamıyoruz. Belki öyle bir durum vardır oğlunuz size bir şey demeye çalışıyordur, fırsatınız olursa göz atabilirsiniz biraz. En kısa zamanda çare bulmanız dileğiyle hoşçakalınHastalığıma rağmen 6 ay erteledim zaten, bana kalsa gene ertelerdim ama eşim işte, senin yüzünden baba olamayacağım. En çok istediğim şey bir çocuğum olması. Olmazsa suçlusu sensin' ler.. İnsanı etkiliyor illa, peki benim anne olmaya hazır olmayışım ne olacaktı? Gerçi benim ne hissettiğim ne zaman önemli oldu en son? Hatırlamıyorum bile..
Şöyle pasta, kurabiye yapayım dedim, çocuğumla aynı gün doğumlu bir ark var yapıyor, nasıl yapıyorsun dedim cesaret geldi, k.validesi üst katında oturuyormuş. Yoksa yapamam dedi, çocuğa o bakıyor o sürede dedi, ben geri bas tabii. Zaten oğlum sürekli mızmız, yalnız durmuyor, ilgi bekliyor hep. Yani başlamadan bitmiş oldu bu düşünce de.
Ben çalışabilsem biliyorum ki her şey farklı olacak. Oğlumun geleceği için çalışmam şart. Ama biraz daha beklemeli mi? Yoksa vakit kaybetmemeli mi? Aslında benim konuyu açma sebebim buydu. Hayatımızdan bahsettim ki; eşimden, ailesinden örnekler verdim ki, benim ne kadar çalışmak zorunda olduğum görülsün diye.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?