- Konu Sahibi gelincik37_34
-
- #301
DML,yelz,glnk hoşgeldiniz kızlar ve hepinizin başı sağolsun geçmiş olsun Allah sabır versin arkadaşlar.bizim durumumuzu bizlerden başka anlıcak kimse yokki herkes geçer üzülmeyin desede geçmiyo işte.kimse bilmiyo geçtiğini sadece öyle sanıyorlar.ama bizler üzülmeyelim ki minik meleklerimizde üzülmesinler bizler için sakında mutlu olduğunuz zamanlarda kendinizi suçlamayın ki yavrularımız bizi mutlu görüp de babalarıyla beraber onlarda mutlu olsunlar demi ama artık üzülmeyelim ki bebişlerimizde üzülmesin sağlıklı bir şekilde tekrardan kucaklarımıza alalım kardeşlerini.
Aynı şeyleri düşünüyoruz canım.Hemen hemen hepimiz aynı şeyleri hissediyoruz.Benim bebeklerim için düşük denmesini bile hazmedemiyorum.Ha karnımda ölmüşler ha doğunca farkeden birşey yok biliyorum ama tahammül edemiyorum.Hayır diyorum ben doğum yaptım.Son ana kadar doğana kdr kalp atışlarını duydum sürekli.Birini kaybederken bi yandan diğerinin kalbi dinleniyordu.Doğduktan sonra 4-5 defa atıp durmuş kalpleri. :gitme:
Sabır ilk zamandadır derler ya ben ilk anda sabır ettim de gün geçtikçe daha da zorlanıyorum.
Psikolog bi kaç arkadaş asıl kaybın 9 ay dolunca anlaşılacağını söylemişti.Sanırım haklılar.Ben o güne yaklaştıkça daha çok kahroluyorum.Çizelgemi de kaldırmadım henüz.Günler bitsin öyle kaldırıcam.Çok özlüyorum yavrularımı.Bazen karnımın sağ ve sol taraflarında hafif kıpırdanmalar hissediyorum.Baloncuk patlar gibi.Bi an elim karnıma gider gibi oluyor.Sanki orda sevip okşayacak bi bebeğim varmış gibi.Psikolojik olduğunu düşünmüyorum.Son zmnlarda oluyor ve hiç aklımda yokken ders anlatırken bile olabiliyor.O anlarda kendimi salıp ağlayasım geliyor yapamıyorum.Sürekli içime atıyorum.
Aslında kıyameti geciktirmemeli.Bağıra bağıra ağlayıp sonra susup oturmalı.O kadar yoğun geçiyor ki günlerim sürekli kendimi bastırmak zorunda kalıyorum.Şu okul bi bitsin ne olacak bakalım :gitme:
28 haftalık bebeğim karnımda öldü bugün 12.gün bebeğimi yaşatamadım diye kendi kendimi yiyorum yazdıklarınızı okudum hissettiklerimde yalnız oladığımı gördüm herkes üzülme diyor ama mümkün değil
merb.canım,sağol.
Ben topralnamıştım ta ki düne kadar..10 gün önce hasta omuştum doktora gittim ilaç verdi ama triotlerinde bi sorun var gözküo baktr lütfen dedi.bende başımdan geçen bu olayı anlatınca lütfen baktır hemen dedi.bende dün için randevu alıp gittim baya bi test istedi doktor,triotlerimle ilgili,demir testi ve şeker testi istedi.kansızlık var dedi ama diğer sonuçlarım yarın belli olucak şekerden şüpheleniyorum dedi.
akşam eşimle konuştuk doktor böyle diyor diye.eğer şeker hastalığın varsa ben bebek istemiyorum tekrar aynı acıları yaşamaktan korkuyorum dedi.gece bıyu ağladım ondan gizli gizli uyuyamadım.eşim benden çoooook daha fazla etkilendi bu durumdan ve çok korkuyor tekrarlanmasından.ama böyle hastalığın varsa bebek yapmayalım demesi beni çok üzdü.biliyorum aslında çok istiyor ama cesareti yok tekrar aynı şeyleri yaşamaya.
eğer bende doktorun dediği hastalıklar çıkarsa,hamileyken gittiğim doktoru boğarım.çünkü hamileliğim boyunca benden hiç test istemedi yaşın genç bişi yoktur dedi hep.9 ay boyunca sadece üçlü tarama yapıldı bana.eğer doktorumun ihmalinden dolayı,bendeki hastalıktan dolayı bebeğim gitti ise ben bu kez hiç toparlanamam.
çok korkuyorum.yarın sonuçlar için gidicem doktora,dua edin nolursenağlama
evet bana da senin gibi oluyo tam karnımı tutucam olmadığını anlıyorum hemen ağlıyorum aklıma geliyo nasıl hareketliydi meleğim ben 3 gün çok iyiydim biraz yoparlanıcam heralde dedim ama dün gece bi patlama yaşadımki evde kimse yoktu komşularıda düşünmedim bağıra bağıra ağladım canım sende sıkma kendini yanlız kaldıkça ağla boşalt içini ileride bi hastalık çıkıcak içimize ata ata
28 haftalık bebeğim karnımda öldü bugün 12.gün bebeğimi yaşatamadım diye kendi kendimi yiyorum yazdıklarınızı okudum hissettiklerimde yalnız oladığımı gördüm herkes üzülme diyor ama mümkün değil
canım benimde inegöl de çok taıdığım var ama tam olarak oraları bilmiyorum yani.sen bursalı değimisin canım.
Aynı şeyleri düşünüyoruz canım.Hemen hemen hepimiz aynı şeyleri hissediyoruz.Benim bebeklerim için düşük denmesini bile hazmedemiyorum.Ha karnımda ölmüşler ha doğunca farkeden birşey yok biliyorum ama tahammül edemiyorum.Hayır diyorum ben doğum yaptım.Son ana kadar doğana kdr kalp atışlarını duydum sürekli.Birini kaybederken bi yandan diğerinin kalbi dinleniyordu.Doğduktan sonra 4-5 defa atıp durmuş kalpleri. :gitme:
Sabır ilk zamandadır derler ya ben ilk anda sabır ettim de gün geçtikçe daha da zorlanıyorum.
Psikolog bi kaç arkadaş asıl kaybın 9 ay dolunca anlaşılacağını söylemişti.Sanırım haklılar.Ben o güne yaklaştıkça daha çok kahroluyorum.Çizelgemi de kaldırmadım henüz.Günler bitsin öyle kaldırıcam.Çok özlüyorum yavrularımı.Bazen karnımın sağ ve sol taraflarında hafif kıpırdanmalar hissediyorum.Baloncuk patlar gibi.Bi an elim karnıma gider gibi oluyor.Sanki orda sevip okşayacak bi bebeğim varmış gibi.Psikolojik olduğunu düşünmüyorum.Son zmnlarda oluyor ve hiç aklımda yokken ders anlatırken bile olabiliyor.O anlarda kendimi salıp ağlayasım geliyor yapamıyorum.Sürekli içime atıyorum.
Aslında kıyameti geciktirmemeli.Bağıra bağıra ağlayıp sonra susup oturmalı.O kadar yoğun geçiyor ki günlerim sürekli kendimi bastırmak zorunda kalıyorum.Şu okul bi bitsin ne olacak bakalım :gitme:
28 haftalık bebeğim karnımda öldü bugün 12.gün bebeğimi yaşatamadım diye kendi kendimi yiyorum yazdıklarınızı okudum hissettiklerimde yalnız oladığımı gördüm herkes üzülme diyor ama mümkün değil
Canım benim geçmiş olsun umarım sonuçların iyi çıkar.Eşinin dediğinin aynısını benim eşimde söylemişti.Günlerce aklımdan çıkmadı ve onu üzmekten o kadar çok korkuyorum ki.Benim çalışmamı istemediğimi söylemişti tekrar dayanamam dedi.Aslında bebeklerimi kaybettiğim zaman çalışmıyordum.2.5 ay oldu başlayalı.Ama erkekler bizden daha kötü oluyorlar genelde.Bizlerde çok etkilenip yıpranıyoruz ama en azından dışa vurabiliyoruz.Eşlerimiz bunu yapamıyor.Son zamanlarda bende hep eşimi düşünüyorum.Ben yalnız kalıp kendimi dinleyebiliyorum ama o bunu yapamıyor.İşten geliyor eve,evde de ben varım.Benimle de paylaşabilir elbette ama yalnızlığa herkesin ihtiyacı var :çok üzgünüm:
Bende her seferinde ağlayacak derece de kötü oluyorum ama ağlayamıyorum malesef. Yer ve zaman uygun olmuyor genelde.:1no2:
Geçmiş olsun diyebilecek pek birşeyim yok.İnna lillahi ve inna ileyhi raciun:gitme:
işte bizim istediğimiz bi teselli sadece. yoksaki ilk gözağrılarımızı,ilk heyecanalrımızı unutmak ne mümkün.
Sağol canım.Evet erkekler bizler gibi dışa vuramıyor malesef.Bizimle paylaşımı nekadar içten olur ki...kendini çok ii ifade edemezki bizler üüzlmeyelim diye.dediğin gibi onların da yalnızlığa ihtiyacı var.allah hepimizin yardımcı olsun.
Buarada doktora gittim.Çok üşükr şeker ve demirim iyi çıktı fakat guatr hastalğım varmış ve kalp ritim bozukluğu.haftaya holter takılacak 24 saat duracak,ritim bozukluğunu anlamaları için.bakalım perşembe günü onunda sonucunu öğrenicem.
28 haftalık bebeğim karnımda öldü bugün 12.gün bebeğimi yaşatamadım diye kendi kendimi yiyorum yazdıklarınızı okudum hissettiklerimde yalnız oladığımı gördüm herkes üzülme diyor ama mümkün değil
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?