Cok tesekkurler
Her zaman soylerim babam cennetlik adamdir
Mesajima yine gozum ilisti
goz yaslarimi yine tutamadim
Kac erkek katlanir ki buna?
cogu birakiyor cocuklari yurda verip yeni hayat kuruyor!
Simdi hepimiz okuduk evlendik coluk cocuga karistik bir yerlere dagildik
Ama babam hala annemin yaninda hala onca seyine yardim ediyor...
Cok tesekkurler
Her zaman soylerim babam cennetlik adamdir
Mesajima yine gozum ilisti
goz yaslarimi yine tutamadim
Kac erkek katlanir ki buna?
cogu birakiyor cocuklari yurda verip yeni hayat kuruyor!
Simdi hepimiz okuduk evlendik coluk cocuga karistik bir yerlere dagildik
Ama babam hala annemin yaninda hala onca seyine yardim ediyor...
tinylove anladığım kadarı ile eşin kötü bi adam değil ..
belki leride inşallah çok geç kalmaz, iyi bir baba olabilir.
anne baba boşanabilir ama kimse annelikten , babalıktan istifa edemez, etmemeli.
benim eşimde 5 yaşındayken annesiyle babası boşanmış zavallı iki arada büyümüş ve ağzını tutmayı içine atmayı öğrenmiş ona bir şey söyle onda ölene kadar gitsin öle yani,
ona hiç soramıyorum çocukluğunu anne ve babasını üzmek istemiyorum sadece onun anlattıkları kadarını biliyorum oda anlatmıyor zaten
ama en önemli sorun evlenmemizden beri çocuk isterdim ve asla çocukları sevmezdi ve istemezdi bir kere bile bir çocuğa güldüğünü sevdiğini görmedim,
en sonunda bana dayanamadı ve 6 yıllık evliliğimizde çocuk sahibi olduk
hamileyken çok korktum bu adam bu çocuğu istemiyor sevmiyecek napıcam ben diye ama inanın kızlar herşey değişti kızını öyle bir seviyorki ilk defa bu adamın kucağında bir çocuk var.
Benim düşünceme göre çocukluğunda yaşadığı bu parçalanmayı başka bir çocukta görmek istemiyordu ve başaramamaktan korkuyordu çocuğumuzla beraber aştık bu konuyu artık oda evladına harika bir baba olucak ve kendi yaşadıklarını yaşatmıycak buna kesinlikle inanıyorum .
Bunu pek heryer de anlatmam ama anlatacagım
Bizim olayımız çok çok farklı
Annemle babamın mutsuz bir evliliği yoktu aslında,
ama babamın omuzlarındaki yük o kadar fazlaydı ki ,
bir de asker olmasının etkisiyle aşırı agresif, dediğim dedik bir adamdı...
Hala da öyle...
Babamın omuzundaki yük ;
Annem erkek kardeşime ( en küçüğümüz) hamileyken preeklemsi nedeniyle yüksek tansiyondan ,
beyin damarı tıkanıyor ve acil doguma alınıyor.
Doktorlar yaşamaz ölecek diyorlar annem için.
İkizim ve ben o zamanlar 4 , ablam 6 yaşında, ortada yeni dogmuş bir bebek
erkek kardeşimi babamın amcasının oglu alıyorlar biz bakarız diyorlar.
Bizlerse orda burda birilerinin yanında kalıyoruz.
Her şeyden habersiziz , bizlere söylenmiyor ama o küçücük yaşımızda aslında her şeyin farkındayız.
Babam arada geliyor bizi annemin yattıgı hastaneye ziyarete götürüyor
(başka bir şehirde)
Hatta bir gün hiç unutmuyorum beni de götür baba diye ne çok aglamıştım ve babam da götürmüştü...
Uzun bir hastane sürecinden sonra annem taburcu ediliyor,
ama sol eli ve sol bacagı artık kullanılamaz durumda.
3 yıl yatıyor annem. Babam altından alıyor, bu arada işe gidiyor(O zamanlar 6 yaşındayız) Yemek, ev temizliği, bizlerin banyosu,
çamaşırı ( ki o zamanlar merdaneli makine var) her şey ama her şey babam da.
(Bunu parantez geçeyim, otomatik çamaşır makinası çıkar çıkmaz babamın ilk aldıgı şeydir.
Kimsenin evinde yokken maaşının 2 katı fiyatına almıştı canım babam ve ne çok sevinmişti)
Bizler çok üzülüyoruz babam çok yoruluyor diyerek bütün ev işini ögrenmeye, annemin altından almaya başlıyoruz.
Küçücük halimizle ayaklarımızın altına tabure koyup bulaşık yıkadıgımızı bilirim.
Babam asla yapın demezdi, biz babamın haline çok üzülür kendimiz yapardık.
Bu arada asker olması nedeniyle şehirler degiştiriyoruz vs.
Akrabalarımızdan bir Allahın kulu da çıkıp da siz ne yapıyorsunuz demiyor...
Babam annemin iyileşmesi için hiç pes etmiyor.
Doktorlardan umudu kesince bitkisel tedaviye başlıyor. Lokman hekim kitapları, İbn-i Sina kitapları vs
aynı zamanda Tarihçidir babam ve çok araştırmacıdır, anneme bitkisel tedeaviler uyguluyor.
Veee 3 yılın sonunda tedavi sonuç veriyor annemin beyin damarları açılıyor, koltuk degneyi ile de olsa yürümeye başlıyor.
Bundan sonra babam artık annemi, bizi her akşam alıp yürüyüşe çıkarıyor.
Aradan zaman geçip annem koltuk degneklerini de atıp bagımsız yürümeye başlayınca babam annemi de alıp ,
yapılacak bir şey yok diyen doktorların yanına gidiyor.
Veee doktorlar inanamıyor, nasıl olur diyorlar.
Babam sizin başaramadıgınızı ben başardım diyor!
Ve anlatıyor neler yaptığını!
Babam! Canım babam! Fedakar babam!
Küçücükken canımız her şeyi istediğinde yapan, sadece hamur işi istemeyin kızım yapamam ,
dışardan alayım diyen babam !
Hakkını nasıl öderiz !
Allah başımızdan eksik etmesin seni!!!
Annem canım annem, çocuklugunuzu yaşayamadınız hiç kızım diyen sürekli aglayan annem!
Bu arada atladım. Erkek kardeşime babamın amcasının oglu ve hanımı 3 yaşına kadar bakıyorlar.
3 yaşından sonra babam onu alıp yanımıza getiriyor. Bir anlamda onu bizler büyütüyoruz...
Offffffffffffffff aglamaktan helak oldum yazarken ,
daha neler var da bu ancak bir kısmı ...
Evet kötü bir adam değil kötü bir babada değil. Belki 3-5 sene sonra düzelecek herşey ama ben artık dayanamıyorum. Bundan sonrası için isterim ki oğlum benimle kalsın ama babası her hafta sonu gelsin 2 günü de oğlumla geçirsin bende olabilirim yanalrında ama beraberde olabilirler. Bakalım bunun için çabalayacağım.
Davadan önce görüştüğümüzde bana ağlayarak; sen doktor doktor tedavi olmak için gezerken ben her ilişkiye girdiğimizde Allahım bana cocuk ver demedim, yürekten istemedim. Ben cocuk nasıl sevilir bilmiyorum. Bugüne kadar hep kendimi düşündüm bir başkasının sorumluluğunu almadım, nasıl alınır bilmiyorum o yüzden senden özür dilerim, dedi.
Ya ben hamile kalsaydım? Şuanki psikolojimle büyük bir ihtimalle düşürürdüm. Risk almışsınız, Allah da sizi utandırmamış.
Kendi annesi kucuk yasta vefat ettigi icin sorumsuz babasi tarafindan kucucuk yasinda bir buyuk sehirde akrabalarina terkedildigi icin 13 yasinda buyumek zorunda kalan bir erkek cocuk ve ayni buyuk sehirde yatili okudugu halde anne kuzulugundan kurtulamamis bir kiz cocugun evladiyim ben de.Birisi becerikli ama agresif, digeri sakin ama yetiskinlikten epeyce uzak iki insandilar. Surekli kavga gurultu olan klasik bir ev...Bir kac arkadas tespitleri yapmis zaten.
Tespit insani olursunuz, cunku surekli birseyleri anlamaya,yorumlamaya,hakliyi haksizi ayirt etmeye,anne babaniz arasinda hakemlik yapmaya calismakla gecer cocuklugunuz.Buyudugunuzde de agresif, sert hatun, guclu bir kadin olursunuz. Surekli dunyayla kavga edersiniz, insanlarin hatalari, dunyanin carpikliklari sizi yildidir, nasil bas edeceginizi bilemez, ofke nobetleri gecirir, surekli herseyden kaygi duyarsiniz.
Mukemmel olmak icin cabalarsiniz cunku kavganin gurultunun bir sebebi de siz olmak istemezsiniz.Annenizin yaptigi hatalarin surekli farkinda olursunuz ki babaniz ayni sebepten size de kizamasin.Sizin yuzunuzden evde ariza cikmasin. Universiteyi ailenizle ayni sehirde bile okusaniz evde durmamanin yollarini arar, birlikte eve cikilabilecek arkadaslar arar, kohne, bakimsiz, isinmayan ogrenci evlerinde huzurunuzla kalir, ailenizin cok konforlu evine mecburiyetten ayda 1 ugrarsiniz.
Buyudugunuzde baktiginiz cocukluk fotograflarinizda kendinizi hep asik suratli , catik kasli gorursunuz.O mutsuz cocuga acirsiniz.O mutsuz cocugu alip konusmak, dinlemek, cocuk ruhunu biraz tamir etmek, gelecekte ona basina gelecekleri anlatmak, yuzunu guldurmek istersiniz.
Hani bir arkadas demis ya hamile oldugumuzda cogumuz hasta moduna geciyor ekstra ilgi bekliyoruz diye, iste siz o moda hic gecmezsiniz, cunku siz sevgi, sefkat ne zaman beklenir, nasil nazlandirilan bir cocuk olunur hic bilmediniz ki, hasta olmaniz bile kavga sebebi oldugu icin hep ben iyiyimcilik oynadiniz, 8 aylik hamileyken bile hep iyisinizdir o yuzden.
Yine bir arkadas demisti, benim de yillar once yaptigim kisisel tespitimdir. Birseylerin nasil yapilmamasi gerektigini bilirsiniz de nasil yapilmasi gerektigini hic bilmezsiniz. Kendi evliliginizde ayni seyleri yasamamak icin cabalarken bi taraftan da kendi cocugunuza aynilarini yasatmaktan korktugunuzdan uzun zaman cocuk dusunmezsiniz. Kendiliginden geliveren bir evlatcik oldugunda da onun dogduktan sonra ne usumesinden, ne hastalanmasindan korkarsiniz, mutsuz olmasindan korktugunuz kadar.
O kadar güzel anlatmışsın ki beni birden hıçkırarak ağladım...........Hamilelik olayını ben yazmıştım..Çünkü ben hiç naz yapmamıştım...Hatta tuhafmıyım normalmiyim bilemedim yıllardırValla nedenini şimdi tam anladım Teşekkür ederim.....
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?