- 15 Kasım 2013
- 621
- 458
- 303
uzun süreli bi ilişki sonrası depresyonamı girdim acaba farkında değilim yani sabahlarıda mutsuz ve yorgun uyanan biriyim zaten sanki bütün gece kendimi sıkarak uyumuşumda bütün vücudum ağrıyarak uyanıyorum
uzun süreli bi ilişki sonrası depresyonamı girdim acaba farkında değilim yani sabahlarıda mutsuz ve yorgun uyanan biriyim zaten sanki bütün gece kendimi sıkarak uyumuşumda bütün vücudum ağrıyarak uyanıyorumBelki depresyondasin yani yediklerinden tat aliyor musun mesela? Ya da sabah kalkinca ne hissediyorsun? Depresyon baya sinsi birsey farketmeyebiliyorsun bazen..
bunu bir ara denemeye çalıştım ama uzun sürmedi bir süre sonra eski rutine döndük tekrar denicem ve onunla konuşmalıyımBizde boyleydık en sonunda herseyı beraber yapalım dıye bı kural getirdim ona uyuyoruz ıkımızde, bazen dısarda turlamak bile iyi gelır maksat bırlıkte vakit gecirmek, siz bence esınızı karsınıza alıp konusun, bunlardan memnun olmadıgınızı ve degısıklık yapmak ıstedıgınızı soyleyın eger buna da karsı cıkacaksa ayrılmayı o vakit dusunursunuz derim
tamda böyle eşim aslında yaşı gereği normal olanı o yaşıyor ve bende yaşım gereği kendi doğamı yaşıyorum çakışıyoruz ve bu mutsuzluklar yaşatıyor bende bunlar yeterli nedenlermi boşanmak için bilmiyorumAyni yasta olup ortak zevkleriniz olmayabilirdi yine..neye gore yasa bagladin mesela..
Sana ornek vereyim mesela simdi 40 li yaslarim asla 20 lere benzemiyir daha sukunet istiyorum evi seviyorum.. kafam kaldirmiyor bazi seyleri ve insanlara karsi toleransli degilim.. eskiden gezmek olsun farketmezdi yaz kis.. ama artik biraksan elimde kahve aksama kadar bir noktaya bakarim modundayim bazenyani bu gibi farklar mi?
Ben bi ara girmisin depresyona farkina varmadim bile.. psikologum soyledi.. ama benim vaktim yok depresyona girmeye demistimuzun süreli bi ilişki sonrası depresyonamı girdim acaba farkında değilim yani sabahlarıda mutsuz ve yorgun uyanan biriyim zaten sanki bütün gece kendimi sıkarak uyumuşumda bütün vücudum ağrıyarak uyanıyorum
Konusmakla düzelmezse mutlu olmadıgınız yerde durmanın anlamıda yok yasınızda genc daha ömür boyu cekmek zorunda kalmayınbunu bir ara denemeye çalıştım ama uzun sürmedi bir süre sonra eski rutine döndük tekrar denicem ve onunla konuşmalıyım
gerçekten o çocuklar şuan mutlumu yani anne ve babanın ayrı olmuş olması çocukluklarında hiç hasar bırakmamışmıÖncelikle tabii ki 17 yaşındaki sizle 31 yaşındaki siz çok farklı iki insan, hepimiz için bu böyle. Bu yüzden erken yaşta evlilik fikri sağlıklı değil, insanların hayata bakış açıları, beklentileri çok değişiyor. Şöyle dönüp bakıyorum da, 17 yaşımda aşkından öldüğüm adamla evlenseydim, muhtemelen boşanmıştım.
Sorunuza gelecek olursak, sadece mutsuz olmanız bir evliliği bitirmeniz için yeterli. Artık heyecan duymuyorsanız, sevgi hissetmiyorsanız, paylaşacak ortak temalar bulamıyorsanız, diğer yarınız gibi hissetmiyorsanız; dahası boğuluyorsanız bence bitmiştir. Evlilik, bizim toplumumuzda çocuklar için “tahammül” edilecek bir oluşummuş gibi addediliyor, ben öyle düşünmüyorum. Ailesi boşanmış birçok yerli yabancı arkadaşım var, hepsi sağlıklı, mutlu bireyler, kendilerini eksik, yarım olarak tanımlamıyorlar. Sonuçta boşanınca annelik babalık vasfı düşmüyor, sadece karı koca olmuyorsunuz.
Eşlerimizle Her konuda aynı fikirde olamayız. Olmamalıyızda bence evliliği güzel yapan yanıda farklı düşüncelerin bir arada tutulmaya çalışılmasıdır ve evliliğin anlamını oluşturur. Basit bir örnek eşim salatayı zeytinyağlı sevmez ama ben çok severim ve onun bu tutumuna saygı gösterip salatasını istediği gibi hazırlarım ama kendimede zeytinyağlı hazırlarım bu durumda kimse kimseye uymaz herkes istediğine ulaşır. Ortayı bulmak önemliBir evliliğim var aramızda 13 yaş farkla beraber iyi kötü geçiniyoruz kendisi iyi birisi iyi bir baba iyi bir eş sorumluluk sahibi vicdan sahibi seven biri, şiddet yok kötü muamele yok ama ben mutsuzum yani nasıl desem 17 yaşında tanıştım 31 yaşındayım şuan bakış açım ve fikirlerim değişti dünya görüşüm değişti ve o bu görüşlerime isteklerime tamaaaamen karşı ve istemiyor asla ikimizde aslında zıt kutuplardaymışız her anlamda.
Sizce bir evliliği sürdürmek için yukarıda belirttiğim durumlar yeterlimi yani değişen düşünce yapımı sineye çekip evliliğimi sürdürmelimiyim?(çekemiyorum çünkü boğulacak gibiyim artık ) düzenimi bozmalımıyım? (oğlum var okulu var annemin evine dönebilirim ama kendi evimin konforunda olmayacak). Sizce bir evliliği bitirmek için sadece mutsuz olmak yeterli bir sebep olamazmı çokmu bencilce düşünüyorum? çokmu şımarıkça? rahatmı batıyor sana diyorsunuz? farklı görüşlere ihtiyacım var objektif ve gerçekçi olmanızı istiyorum.
Bence yeterli değil. Hele ki huzuru yerinde sağlıklı bi ortamda büyüyen mutlu bi çocuk varsa bence bu ona haksızlık. Mutluluk evlilikte aranmamalı huzur varsa mutluluk farklı etkinliklerle faaliyetlerle tamamlanabilir. Başkasıyla ilişkiniz olsa onunla da sonsuza kadar mutlu olamayacaksınız nihayetinde o mutluluk anlık ama huzur baki. Sizi kısıtlamıyor veya engel olmuyor gibi anladım yazım tarzınızdan. Belki de monoton ve sürekli yan yanasınız bu da etken olabilir. Dolayısıyla kendinize farklı uğraşlar bulup özlemeye fırsat vermeniz gerekli sanki.
Yani bu soylenilenlere gore cocuk yapan hic bir kadin bosanmayacak cunku babasiz buyutmemek gerek?peki kadinin ruh sagligi? Yani bizim toplumda var ya dusunce cocuklar kendini kurtarsin oyle bosan.. cocuklar buyur ee el icine cikacaksin ayip.. sonra torun torba sahibisin bosanma olmaz yasindan basindan utan.. ee bu kadin ne zaman hayatini yasayacak.. hatali bir evlilik yapti diye omru boyu cekmeli mi yani ha cocuklar evet haklisiniz ama….geri yollayacak degilsiniz cocuklari.. yarinin ne getirecegi belli degil..bugun mutlu bir evliligmiz olmasi yarinda oyle olacagi anlamina gelmez..bence her durumda ne olursa olsun evli ya da bekar mutlu olmaya calismak ve cocuklarimiza her sartta bunu ogretmemiz gerek.
boşanma sonrası yaşanıcak şeyleride etraflıca düşünmeliyim. mutsuzluğumun somut bir nedeni olmadığı için mutlu olacakmıyım boşanınca onunda somut bir nedenini bulamıyorum. sadece sanki özgürlüğümü geri almalıyım gibi geliyor evliliği sorumlukları ağır geliyor bi erkeğin üzerimdeki sorumluluğu ağır gelmeye başladı
teşekkür ederim.
evet çok küçük yaşta tanıştığım için kolay manüpile olmuş olabiliriim onun düşüncelerini kendiminkiler gibi benimseyip yaşamış olabilirim doğru. şimdi şimdi gözümdeki perde kalkmışta sanki kendi görüşlerimin düşüncelerimin farkına varmaya başladım çerçevenin dışından bakınca nekadarda farklıymışız aslında diyorum
teşekkür ederim sağolun
benim için cinsellik olmasada olur şahsen sırf görev olsun diye de onunla birlikte olmuyorum yani çokta çekici gelmiyor bana artık (ki yaşına göre fit bi adam) istemediğim zaman üstelemez tamam der kendimi çok nankör gibi hissediyorum dışardan bakıldığında bukadar dörtdörtlük olabilicek bi adamın neyinden mutsuzsuz diycek insanlar var allahım bana bi çıkış yolu göstersin
.. benim için cinsellik olmasada olur şahsen sırf görev olsun diye de onunla birlikte olmuyorum yani çokta çekici gelmiyor bana artık (ki yaşına göre fit bi adam) istemediğim zaman üstelemez tamam der kendimi çok nankör gibi hissediyorum dışardan bakıldığında bukadar dörtdörtlük olabilicek bi adamın neyinden mutsuzsuz diycek insanlar var allahım bana bi çıkış yolu göstersin
Eşinizle tanıştığınızda siz toy tecrübesiz biriymişsiniz, eşiniz ise 30 yaşında yaşı oturmuş olgun bir adam.17 yaşında evlenip hemen çocuk yapmadım gayet bilinçli hareket edip 5 yıl sevgili olup evlendikten 3 yıl sonra çocuk yaptım. 14 yıl sonra şıp diye şimdi anlamadıım elbette zamanla gelişen bir süreç oldu bu şimdi artık dolup taşmak üzere olduğum ve farklı düşüncelere ihtiyacım olduğu için yazıyorum buraya. Yaşadığım durum 'sana rahat batmış ' durumumu yoksa gayet normalmi bunu artık mukayese edemiyorum beynim durdu
monotonluk olabilir ama 40 küsür yaşındaki adamı artık değiştirip bu monotonluğu gidermem için onunda kendini değiştirmesi gerekir bunu yapabiliceğini hiç sanmıyorum. 5 yaşında bir çocuğum olmasaydı bende alır çantamı çıkardım ama yapamıyorum defalarsa çocuğun yararını düşünmek zorundayım. siz ne güzel farklılıklarınızlla mutlu olmayı başarmışsınız belki bizde başarabiliriz 14 yılda olmayan şey artık olurmu dersiniz.
şuan çalışmıyorum çocuğum küçük olduğu için eğitim hayatına açıktan devam ediyorum üniversitedeyim bittikten sonra okuduğum bölüm üzerine çalışmayı düşünüyorum bunları hayata geçirmek belkide bana mutluluk getirir
mesela ben kitap okumayı çok severim koca bi kitaplığım var istiyorumki okuduğum kitap üzerine konuşalım onla ama kendisi o kafada değil benim için mutluluk o kitabın üzerine konuştuğumuz o dakikalar ama tabi bu sadece bir örnek bu örneği genellemeyelim.
sanırım mutsuzluğumun nedeni yaş farkının getirdiği farklılıklar gibi gelmeye başladı burda konuşulunlardan sonra
bana bu yaş farkıymış gibi gelmeditamda böyle eşim aslında yaşı gereği normal olanı o yaşıyor ve bende yaşım gereği kendi doğamı yaşıyorum çakışıyoruz ve bu mutsuzluklar yaşatıyor bende bunlar yeterli nedenlermi boşanmak için bilmiyorum
Zamanla idare edilen şeyler vardır.Aldatma her yaşta olabilir evet. Hayat görüşü nün aynı olup olmadığı çok da değişken olmamalı. Biriyle hayat görüşün ya uyuyodur ya uymuyodur. Bunun genellemesi nerde :)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?