Bence biraz birbirimizin düşüncelerine görüşlerine saygı göstermeliyiz. Ozguvensiz çocuklar yetistiriyosunuz ne demek. Kim kendinde böyle bir cümleyi kurma hakkı görebilir. Yuvayı çocuk varken sudan sebeplerle yıkmanın doğru olmayacağını söylemek niye boyle bi tepkiye sebep oluyor? Kaldı ki elinden gelen her şeyi yap diyor insanlar tavsiye olarak. Neden illa boşansın diyorsunuzki valla böyle haybeye konuşmak kolay. Kadın çalışmıyor boşansa annesinin evine gidecek O zaman mutlu olacağını kim bilebilir? Bi de başka bi yazinizda sadece karnım doysun mantigindasiniz gibi cümleler kuruyosunuz ne alakaysa. Çocuk 5 yaşında. Büyüdüğünde annem kendini mutsuz hissediyodu da o yüzden boşandı iyi yaptı mi der. Yoksa babasız annesiz büyüdüm mu der. Eminim annesini suçlar. Burda sadece fikir beyan ediliyor. Ister katılırsınız ıster katılmazsınız. Millete ozguvensiz çocuklar yetistiriyosunuz demek anneligine laf etmektir. Kendinize gelinasil benim oyle anlatmam gerekiyor ama neyse.
Dedigim gibi sizler karnim doysun gerisi mühim degil mantiginda insanlarsiniz, cunku sizin icin erkek demek eve bakan, evi gecindiren vs vs demekmutluymuş mutsuzmus kimin umurunda? Cocuk anne babayla buyusun de gerekirse mutsuz buyusun değil mi? Boyle boyle ozguvensiz cocuklar yetistiriyorsunuz
Sizi mutlu eden şeylere yönelmeye çalışsanız?evet ozaman herşeyi sineye çekip mutlu olmaya çalışmak zorundayım. ben mutsuz bi ailede sorumsuz bir babayla büyüdüm huzursuz bir evde büyümenin ruhsal bedellerini ödedim aynı durumları yavrum yaşamasın diye elimden geleni yapmaya çalışıyorum umarım yakın gelecekte geçmiş gitmiş yıllarıma üüzülüp pişman olmam
Otur diyen yok. Iyi düşünün öyle kararınızı verin deniyor. Kimsenin evliliğinden haberiniz yok. El üstünde mi tutuluyor yoksa ikinci plândalar mi onu siz dahil kimse bilemez de. Herkesin kendine yeterli özgüveni vardır siz tasalanmayin. Sadece fikrinizi beyan edin. Yazık miş. Sana yazık. Bu üslupla seninle tartisamicamsacmaliklari dinlemeyin lutfen. Once SİZ! mutsuzsan da otur diyenler genelde hayatta hep ikinci plana atilan, zamanla kendilerini de ikinci plana atmaya alisan tipler. Yazik:) bir cocuk anne babasıyla buyumek zorunda değil. Siz mutlu oldugunuz yasami kurun, cocugunuz zaten mutlu olacaktir.
Yani asla bitirin veya bitirmeyin diyemem haddime değil ama sanki yeterli değil gibi. Çünkü çocuk var. Çocuğun hayatını ikiye bölmüş olacaksınız. Düzeni değişecek. Haftasonlarını ikiye bölmek zorunda kalacak. Tabi ki her çocuğu olan mutsuz bir evliliğe katlanmak zorunda mı ? Değil tabi onu vurgulamıyorum ama eşinizin çok iyi biri olduğunu vurguladığınız için böyle söyledim. Ailemin yanında da rahat olamam diyorsunuz. Eşiniz yuvasını dağıtan kötü kalpli biri olsaydı ki bu örnekleri de burada çok okuyoruz,çocuk için zaten uygun ortam olmazdı. Ama bir yandan da siz mutsuzsunuzBir evliliğim var aramızda 13 yaş farkla beraber iyi kötü geçiniyoruz kendisi iyi birisi iyi bir baba iyi bir eş sorumluluk sahibi vicdan sahibi seven biri, şiddet yok kötü muamele yok ama ben mutsuzum yani nasıl desem 17 yaşında tanıştım 31 yaşındayım şuan bakış açım ve fikirlerim değişti dünya görüşüm değişti ve o bu görüşlerime isteklerime tamaaaamen karşı ve istemiyor asla ikimizde aslında zıt kutuplardaymışız her anlamda.
Sizce bir evliliği sürdürmek için yukarıda belirttiğim durumlar yeterlimi yani değişen düşünce yapımı sineye çekip evliliğimi sürdürmelimiyim?(çekemiyorum çünkü boğulacak gibiyim artık ) düzenimi bozmalımıyım? (oğlum var okulu var annemin evine dönebilirim ama kendi evimin konforunda olmayacak). Sizce bir evliliği bitirmek için sadece mutsuz olmak yeterli bir sebep olamazmı çokmu bencilce düşünüyorum? çokmu şımarıkça? rahatmı batıyor sana diyorsunuz? farklı görüşlere ihtiyacım var objektif ve gerçekçi olmanızı istiyorum.
17 yaşında evlenip hemen çocuk yapmadım gayet bilinçli hareket edip 5 yıl sevgili olup evlendikten 3 yıl sonra çocuk yaptım. 14 yıl sonra şıp diye şimdi anlamadıım elbette zamanla gelişen bir süreç oldu bu şimdi artık dolup taşmak üzere olduğum ve farklı düşüncelere ihtiyacım olduğu için yazıyorum buraya. Yaşadığım durum 'sana rahat batmış ' durumumu yoksa gayet normalmi bunu artık mukayese edemiyorum beynim durdu
monotonluk olabilir ama 40 küsür yaşındaki adamı artık değiştirip bu monotonluğu gidermem için onunda kendini değiştirmesi gerekir bunu yapabiliceğini hiç sanmıyorum. 5 yaşında bir çocuğum olmasaydı bende alır çantamı çıkardım ama yapamıyorum defalarsa çocuğun yararını düşünmek zorundayım. siz ne güzel farklılıklarınızlla mutlu olmayı başarmışsınız belki bizde başarabiliriz 14 yılda olmayan şey artık olurmu dersiniz.
boşanma sonrası yaşanıcak şeyleride etraflıca düşünmeliyim. mutsuzluğumun somut bir nedeni olmadığı için mutlu olacakmıyım boşanınca onunda somut bir nedenini bulamıyorum. sadece sanki özgürlüğümü geri almalıyım gibi geliyor evliliği sorumlukları ağır geliyor bi erkeğin üzerimdeki sorumluluğu ağır gelmeye başladıKendinizi bı dinleyin derim. Ama boşanma konusunda değil.
Hayata bakış açınız ile ilgili. Gerçek mutluluk içimizde. Afrika'da ki çocuk, temiz suyla mutlu olurken, Amerika'da bir çocuk, golf sahası helikopter pisti ile mutlu olabilir.
Yani mutluluk tanımı acaba sağlıklı mı? Onu bı analiz etseniz. Sizin dert dediğiniz konuları nimet bilip, sevinecek o kadar çok insan varki. Bu forumun en az %85i desem yalan olmaz.
Sonuçta hayatta hep mücadele halinde değil miyiz? Bosandiniz diyelim, o adamı havada kaparlar. Yeniden baba olur. Siz ise babasız bir çocuğun neden yuvamizi yıktın anne ? sorusunu cevaplamak zorunda kalabilirsiniz.
teşekkür ederim.Mutsuzluğu gozardi etmeyin tabi ki, ama caba göstermeden direkt ayrılmayı seçmeniz doğru olmaz. 30 lu yaşlar zaten ben kimim sorusunun gündeme geldiği yaşlar. Belki mutsuzlugunuz kendinizle alakalı, bakış açısıniz değişince evliliğe de yansıyabilir. Biz burada çok kısıtlı verilerle yorum yapıyoruz. Hayatınızın detaylarını bilmiyoruz. kesinlikle iyi bir terapist ile görüşün ve bence çalışma hayatına başlayın
evet çok küçük yaşta tanıştığım için kolay manüpile olmuş olabiliriim onun düşüncelerini kendiminkiler gibi benimseyip yaşamış olabilirim doğru. şimdi şimdi gözümdeki perde kalkmışta sanki kendi görüşlerimin düşüncelerimin farkına varmaya başladım çerçevenin dışından bakınca nekadarda farklıymışız aslında diyorumMutsuz olmak, farklı görüş açılarına sahip olmak elbette boşanma sebebidir. Üstelik siz kendinizi, dünyayı, hayatı tanırken hep evliymişsiniz. Yaşınız küçük olduğu için, eşiniz de bir miktar sizin düşüncelerinizi yönlendirdiyse yeni yeni kendi gözlerinizle hayata bakıyor olabilirsiniz. Kendi istek, düşüncelerinizi yeni keşfetmişsiniz. Bunları gayet normal karşılamak lazım elbette. Ancak çocuklu ve anladığım kadarıyla maddi özgürlüğü olmayan bir kadının bu nedenlerle boşanmaktan ve ulaşacağını hayal ettiği mutluluktan beklentisi nedir, onu da iyi düşünmesi gerektiğine inanıyorum. Eşinizden, onun soyadından, onunla bir hayatı paylaşmaktan vazgeçtiğinizde mutlu olacağınızdan emin misiniz? Mutsuzluğunuzun tek kaynağı tamamen evliliğiniz mi? Ve en önemlisi (eşiniz sizi mutlu edemiyor anladık) siz kendi mutluluğunuz için bugüne kadar neler yaptınız? Hangi değişiklikleri gerçekleştirdiniz? Açıköğretim gibi çoğunlukla toplumda işsizliği ötelemek, vicdan rahatlatmak dışında diplomasıyla bir yola girmeyeceğiniz boş bir çaba yerine doğrudan meslek öğreneceğiniz bir yola girseniz? Evliliği de bundan sonra değerlendirseniz. Annenizle de aynı hayat görüşüne sahip olduğunuzu sanmıyorum. Çocuk yetiştirme, ev düzeni, ahlak, siyasi görüşleriniz birebir aynı mı? Eğer hayatınıza annenizle devam edecekseniz ve eşinizi de bu gerekçelerle boşayacaksanız anneniniz görüşlerini de değerlendirmenizde fayda var. Dilerim en mutlu olacağınız şeyi yaparsınız.
teşekkür ederim sağolunsacmaliklari dinlemeyin lutfen. Once SİZ! mutsuzsan da otur diyenler genelde hayatta hep ikinci plana atilan, zamanla kendilerini de ikinci plana atmaya alisan tipler. Yazik:) bir cocuk anne babasıyla buyumek zorunda değil. Siz mutlu oldugunuz yasami kurun, cocugunuz zaten mutlu olacaktir.
benim için cinsellik olmasada olur şahsen sırf görev olsun diye de onunla birlikte olmuyorum yani çokta çekici gelmiyor bana artık (ki yaşına göre fit bi adam) istemediğim zaman üstelemez tamam der kendimi çok nankör gibi hissediyorum dışardan bakıldığında bukadar dörtdörtlük olabilicek bi adamın neyinden mutsuzsuz diycek insanlar var allahım bana bi çıkış yolu göstersinBirde yazan bı arkadaş gördüm, cinselliği görev olarak algılamış olabilir misiniz karı koca?
şuan çalışmıyorum çocuğum küçük olduğu için eğitim hayatına açıktan devam ediyorum üniversitedeyim bittikten sonra okuduğum bölüm üzerine çalışmayı düşünüyorum bunları hayata geçirmek belkide bana mutluluk getirirSizi mutlu eden şeylere yönelmeye çalışsanız?
Yaşam döngünüzü bilmiyorum ama o döngüyü kırmaya başlasınız size iyi gelecektir.
Çalışıyor musunuz? Ne mezunusunuz? Erken evlenmişsiniz eğitiminize devam edebildiniz mi?
mesela ben kitap okumayı çok severim koca bi kitaplığım var istiyorumki okuduğum kitap üzerine konuşalım onla ama kendisi o kafada değil benim için mutluluk o kitabın üzerine konuştuğumuz o dakikalar ama tabi bu sadece bir örnek bu örneği genellemeyelim.Mutlu insan nasıl olmalı sizce?
teşekkür ederim kesinlikle okuyacağıımFatih Reşit Civelekoğlu' nun evlilik Kader mutluluk tercihtir diye bir kitap var mutlaka okuyun derim. Kendisi de klinik psikolog Instagram dan takip edin YouTube videoları var
teşekkür ederimYani asla bitirin veya bitirmeyin diyemem haddime değil ama sanki yeterli değil gibi. Çünkü çocuk var. Çocuğun hayatını ikiye bölmüş olacaksınız. Düzeni değişecek. Haftasonlarını ikiye bölmek zorunda kalacak. Tabi ki her çocuğu olan mutsuz bir evliliğe katlanmak zorunda mı ? Değil tabi onu vurgulamıyorum ama eşinizin çok iyi biri olduğunu vurguladığınız için böyle söyledim. Ailemin yanında da rahat olamam diyorsunuz. Eşiniz yuvasını dağıtan kötü kalpli biri olsaydı ki bu örnekleri de burada çok okuyoruz,çocuk için zaten uygun ortam olmazdı. Ama bir yandan da siz mutsuzsunuzGerçekten bilemedim. Sanki çocuk için çocuğunuzun düzeni için eşle oturup konuşulmalı gibi. Ama kendi içinizde olmayan birşeyler varsa da zorlamanın bir mantığı yok. Hakkınızda hayırlısı olsun
hayır 17 yaşında tanıştım dedim nezaaman evlendiğimi konuyu açarken yazmamışım 5 sene sonra evlendik.Siz 17 yaşında evlendim dediniz şimdi 5 yıl sevgili olup beraber gezdim sonra evlendim diyorsunuz. 12 yaşında mı bu adamla sevgili oldunuz? Beynim yandı
sanırım mutsuzluğumun nedeni yaş farkının getirdiği farklılıklar gibi gelmeye başladı burda konuşulunlardan sonraBelkide mutsuzlugun senin kendinle ilgilidir ne dersin?
akşamları o çay içerken ben kahve içiyorum o telefonlar oynarken ben tvye bakıyorum buna vakit geçirmek derseniz tek geçirdiğimiz vakit bu maalesefBeraber hiç mi vakit gecirmiyorsunuz
Lütfen bir psikologla görüşün, belki basit bir ilac tedavisiyle iyi hissedeceksiniz. Her seyi daha farkli göreceksiniz. Bu önemli karari vermeyi tedavi sonrasina birakın.içten gelen bi huzursuzluğum var benim ve bu huzursuzluk mutsuzluk bu düzeinimi bozmak için geçerlimidir mantıklımıdır bunu bilmek istiyorum
Ayni yasta olup ortak zevkleriniz olmayabilirdi yine..neye gore yasa bagladin mesela..şuan çalışmıyorum çocuğum küçük olduğu için eğitim hayatına açıktan devam ediyorum üniversitedeyim bittikten sonra okuduğum bölüm üzerine çalışmayı düşünüyorum bunları hayata geçirmek belkide bana mutluluk getirir
mesela ben kitap okumayı çok severim koca bi kitaplığım var istiyorumki okuduğum kitap üzerine konuşalım onla ama kendisi o kafada değil benim için mutluluk o kitabın üzerine konuştuğumuz o dakikalar ama tabi bu sadece bir örnek bu örneği genellemeyelim.
teşekkür ederim kesinlikle okuyacağıım
teşekkür ederim
hayır 17 yaşında tanıştım dedim nezaaman evlendiğimi konuyu açarken yazmamışım 5 sene sonra evlendik.
sanırım mutsuzluğumun nedeni yaş farkının getirdiği farklılıklar gibi gelmeye başladı burda konuşulunlardan sonra
Bizde boyleydık en sonunda herseyı beraber yapalım dıye bı kural getirdim ona uyuyoruz ıkımızde, bazen dısarda turlamak bile iyi gelır maksat bırlıkte vakit gecirmek, siz bence esınızı karsınıza alıp konusun, bunlardan memnun olmadıgınızı ve degısıklık yapmak ıstedıgınızı soyleyın eger buna da karsı cıkacaksa ayrılmayı o vakit dusunursunuz derimakşamları o çay içerken ben kahve içiyorum o telefonlar oynarken ben tvye bakıyorum buna vakit geçirmek derseniz tek geçirdiğimiz vakit bu maalesef
eşimi sevdim çünkü babam gibi değildi tam tersi bir adamdı. sanırım burda hata yaptım bunları göz önünde bulundurup diğer beklendilerimi tamamen göz ardı etmişimIyi bir babaysa, oglunuz babasini seviyor ve mutluysa bosanmayin bence. Aranizdaki sski tekrar canlandirmayi deneyin. Belki bir zamanlar esinizi neden sevdiginizi tekrar anlarsiniz.
mutlaka düşünücem burdaki birçok kişişi destek almam gerektiğini söyledi sanırım doğru olan bu önce bir destek almalıyım sonrasında karar vermelyiimLütfen bir psikologla görüşün, belki basit bir ilac tedavisiyle iyi hissedeceksiniz. Her seyi daha farkli göreceksiniz. Bu önemli karari vermeyi tedavi sonrasina birakın.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?