Ben bazı anneleri hiç anlayamıyorum ya..
Ben de anneyim..
Ben çocuğum için dünyayı yakarım..Kimseyi sallamam, çocuk sözkonusu olunca herkez 2.plandadır benim için..
14 yaşındaki evladınızı gençlik evi midir nedir oraya vermeyi nasıl düşünürsünüz? Neden ?
2.kocanız öyle istiyor diye..
''Babasına yolluycam ama babası kabul etmez'' vs..
El birliği ile kızdan kurtulmaya çalışıyorsunuz yazık o kıza..
Ben de diyorum gece yarısı neden evden kaçmış gitmiş..Eh aptal değil aklı eriyor bazı şeylere.Ergenlik dönemi tabii tam ilgiye ihtiyacı olduğu dönemde..
Ama kabul etmeniz gereken bir gerçek var ki o da sizin bir kızınınz var..
Dünyayı onun etrafında döndürmeye çalışmanız lazımken
Valla birşey söyliyim mi, bazen TV de izliyoruz ya büyümüş belirli bir yaşa gelmiş kızlar ''annemden babamdan nefret ediyorum, beni çocukken soğaka attılar, bilmem nereye verdiler'' falan diyorlar da biz de diyoruz ya '' aaaa annedir olur mu öyle şey?''..
Şimdi annelerinden babalarından nefret eden insanları daha iyi anlıyorum..Belki bu cümleme kızanlar olabilir, buyrun kızın bence sorun değil..
Ama kendinizi biraz 14 yaşındaki o kızın yerine koyun..Kızınızı biryerlere verme gibi bri hata yaparsanız, onun nefretini kazanmayı hakedersiniz..O kadar..
Annelik fedakarlıktır, kendinden önce yavrusunu düşünmektir..
Bana ''kocamın öyle istiyor, mecburum, boşanamam'' lafları etmeyin..Ben kabul etmiyorum..
Kocanızın içkici ve kızınıza o.. gibi laflarını konuşmak bile istemiyorum. Söyleyecek ne olabilir ki?
2.kocam ''ya kızın ya ben '' diycek..
Tek cevabım olurdu; hadi yallah...