- 31 Temmuz 2019
- 10
- 11
- 16
- 36
- Konu Sahibi nazarbocugu
-
- #1
Herkese Merhaba;
Burada yeniyim elimden geldiğince kısa anlatmaya çalışacağım. 4 yıldır evliyim çocuğum yok. Kayınvalidem ile aynı binada oturuyoruz.Evlendiğimizden beri sağlık sorunları ile sınanıyoruz. İlk yıl ben kanserdim 2 yıl tedavi gördüm eşim her zaman destekçim oldu. Ama ailesinin bana en ufak bir hayrı olmadı. Nasıl desem kaynanamın 5 cocugu var evlenen benden cıkar herkesin kendi derdi düşüncesine sahip sanırım. Beni dilleriyle kıran insanlar değiller kendi hallerinde sakin sessiz insanlar ama insan sadece sözle kırılmıyor malesef. Hastalık sürecimde asla yanımda olmadılar bir sıcak corba vermediler böyle ailemi olur diye bosanmayı çok düşündüm ama eşim her zaman yanımda ve destekçim biz birbirimize yeteriz kimseye ihtiyacımız yok dedi. Şimdide eşim böbrek yetmezliği hastası ve nakil olması gerekiyor yası cok genc diyalize girmesini istemiyoruz kardeşleriyle de kopuk kimse bir kere arayıp sormadı,2 ay eşimin yanında hastanede kaldım annesi babası dahil olmak üzere 2 kere ancak geldiler. Ben stresten ve neden böyleler diye düşünmekten kalp krizi geçirdim ölümlerden döndüm. Ben el kızıyım diyemi böyle yapıyorlar diyordum ama oğullarına da aynısını yapıyorlar. Kendi ailemden böyle bir şey görmedim çok cıkmazdayım. Kendileri en ufak grip oluyorlar ağızları susmuyor hep ilgi alaka bekliyorlar bize gelince kimse siz nasılsınız diye sormuyor. Kendi ailemde biz seni yolda bulmadık boşan gel diyor ama eşimi seviyorum bir problemimiz yok. Ben ne yapabilirim genç yasımda stresten öleceğim.
Burada yeniyim elimden geldiğince kısa anlatmaya çalışacağım. 4 yıldır evliyim çocuğum yok. Kayınvalidem ile aynı binada oturuyoruz.Evlendiğimizden beri sağlık sorunları ile sınanıyoruz. İlk yıl ben kanserdim 2 yıl tedavi gördüm eşim her zaman destekçim oldu. Ama ailesinin bana en ufak bir hayrı olmadı. Nasıl desem kaynanamın 5 cocugu var evlenen benden cıkar herkesin kendi derdi düşüncesine sahip sanırım. Beni dilleriyle kıran insanlar değiller kendi hallerinde sakin sessiz insanlar ama insan sadece sözle kırılmıyor malesef. Hastalık sürecimde asla yanımda olmadılar bir sıcak corba vermediler böyle ailemi olur diye bosanmayı çok düşündüm ama eşim her zaman yanımda ve destekçim biz birbirimize yeteriz kimseye ihtiyacımız yok dedi. Şimdide eşim böbrek yetmezliği hastası ve nakil olması gerekiyor yası cok genc diyalize girmesini istemiyoruz kardeşleriyle de kopuk kimse bir kere arayıp sormadı,2 ay eşimin yanında hastanede kaldım annesi babası dahil olmak üzere 2 kere ancak geldiler. Ben stresten ve neden böyleler diye düşünmekten kalp krizi geçirdim ölümlerden döndüm. Ben el kızıyım diyemi böyle yapıyorlar diyordum ama oğullarına da aynısını yapıyorlar. Kendi ailemden böyle bir şey görmedim çok cıkmazdayım. Kendileri en ufak grip oluyorlar ağızları susmuyor hep ilgi alaka bekliyorlar bize gelince kimse siz nasılsınız diye sormuyor. Kendi ailemde biz seni yolda bulmadık boşan gel diyor ama eşimi seviyorum bir problemimiz yok. Ben ne yapabilirim genç yasımda stresten öleceğim.