- 2 Temmuz 2015
- 3.973
- 3.452
- 83
- 36
- Konu Sahibi Pink_Women
-
- #161
poşetlere yardım edip etmemesi bir kriter değil benim için.
hele ki dışarıdaki insanlara bu tür yardımlarda bulunmasını da önermiyorum, uygun da görmüyorum.
genel olarak ortamın bozulması sebebi ile yabancı insanlara karşı yaklaşımları kısıtlı çocuğumun.
böyle de kalmalı zaten.
babasına da pekala yardım ediyor:))
endişelenmeyin yahu.
öğreniyorlar.
önemli olan çok daha ciddi meseleler var.
Benim bir evladım olmadığı için sizin gibi duygusal çerçevede bakamıyor olabilirim kusura bakmayın amaSadece benden ve babasından emir alıp istediklerimizi yapacak dışarda her önüne gelene yardıma koşamaz ben kesinlikle izin veremem böyle bişeye daha bugün gördük 3 yaşnda çocuga yapılanları eve gelse bigün anne bi amcaya yardm ettm poşetini evine kadar taşıdım dese çok büyük ceza veririm tekrarlamaması adına ilerde ben aglıycama çocuk aglasın net.
Duygusal bakmiyorum.Benim bir evladım olmadığı için sizin gibi duygusal çerçevede bakamıyor olabilirim kusura bakmayın ama
Bir insanın elinde poşet varken girdigin kapıyı 5 saniye tutmak yerine kapatıp gidiyorsa ben verilen insanı değerleri biraz sorgularım
Çocuklarımızı elbette koruyacağız
Bir evladım olmaması beni bütün çocuklara duyarsız hale getirmez
Ben eğer sokakta yalnız küçük bir çocuk görsem onu asla öylece orada bırakmam
Annesini babasını bulana kadar çabalarım
Benim böyle söylemem sizi yanıltmasın ben çocuk konusunda çok tutucu bir insanımdır
Ama bir kapıyı tutmakta hiç bir çocuğu hizmetkar yapmaz
Merhaba Hanımlar...
Hayırlı Cumalar hepinize...
Dün yaşadığım bir olay bana bunu sorgulattı
'Biz toplum olarak ne zaman ve neden bu hallere geldik'
Eşim şehir dışında olduğu için alış verişi ben yapayım dedim
Götürmem sıkıntı olmasın diye ne kadar az almaya çalışmış olsam da elimde müthiş ağırlık oldu
Eve doğru yürürken parmaklarım artık hissetmez olmuştu
Yanımdan bir sürü liseye giden gençler geçti
Hiç biri yardımda bulunma teklifinde bile olmadılar (kesinlikle yanlış anlaşılmasın asla zorunda değiller)
Neyse bahçeye girdim 12-13 yaşlarında bir kız ve kardeşi apartmana doğru yürüyorlardı
Bende kapıyı açarlar poşetleri bırakmadan girerim demiştim
Ben hızlandıkça kız yavaşladı
Neyse kapıya benden önce gitti
Kardeşi kapının şifresini söylüyor bu girmedim bekledi zili çaldı
Neyse ben kapının açılmasını bekleyemeyeceğim için bıraktım poşetleri açtım kapıyı
Asansöre bineceğiz ya kapıyı bile tutmadı(zorunda değil tekrardan belirtiyorum)
Kendimi düşündüm sonra ben şimdi bile benden küçük veyahutta büyük olsun fark etmez
İnsanların kapısını açarım yeri gelir inecekleri katta asansörden çıkar kapıyı tutar inmeleri için yardımcı olurum.
Bunlar gerçekten çok ufak ve basit şeyler
Neden bu duygularımızı kaybettik
Tamam hergün haberlerde öyle kötü şeyler izliyoruz ki herkes korkuyor ama
Neden unuttuk güzel şeyleri?
Tanımadığın kimseyle konuşma olayı sizce sakıncalı değil mi
Benim evladım yok anneliği bilmiyorum
Çocuk psikolojisi ile düşünmeye çalışıyorum
Eğer annem sürekli bana yabancılarla konuşma derse olaki konuştum
Bunu o kızar diye hiç dile getiremezdim
O insan hele ki kötü birşey söylediyse ha annen sana demişti diye birde üstüne içime kapanirdim
Iyi de siz genc ve eliniz kolunuz saglamsa, size niye yardim etsinler anlayamadim, onlar sizin hamalliginizi niye yapsinlar? Elbette kapi tutmalari gerekir de yuk tasima isini anlayamadim. Yurt disinda carsidan aldiklarini kendileri tasir kadinlar kizlar kimse donup bakmaz bile, ama kapiyi tutarlar.Ikisi ayni sey degil ki.yolda beraber yürüyorduk
yani bide burası küçük yer herkes birbirinin yüzüne az çok aşikar
bide hani ben şöyle düşündüğüm için belkide
Hani genç bir kadın onlara zarar vermez
Yada onlar poşetlere yardım ettikleri için genç bir kadına.
Bu yüzden belirttim
Şahsen ben sırf o kötü haberler yüzünden oğlumu yabancılar ocuymus gibi yetistiriyorum. Bu durumdan memnunmuyum hayır ama elimden gelen başka birşey yok. Hadi apartmana girerken cocukların kapıyı acmamasını anlarımda yolda giden birinin posetini kim taşır ki. Belki bir sokak ileriden dönecek çocuk. Bence iyidir çocukların gençlerin herkesten uzak durması.Merhaba Hanımlar...
Hayırlı Cumalar hepinize...
Dün yaşadığım bir olay bana bunu sorgulattı
'Biz toplum olarak ne zaman ve neden bu hallere geldik'
Eşim şehir dışında olduğu için alış verişi ben yapayım dedim
Götürmem sıkıntı olmasın diye ne kadar az almaya çalışmış olsam da elimde müthiş ağırlık oldu
Eve doğru yürürken parmaklarım artık hissetmez olmuştu
Yanımdan bir sürü liseye giden gençler geçti
Hiç biri yardımda bulunma teklifinde bile olmadılar (kesinlikle yanlış anlaşılmasın asla zorunda değiller)
Neyse bahçeye girdim 12-13 yaşlarında bir kız ve kardeşi apartmana doğru yürüyorlardı
Bende kapıyı açarlar poşetleri bırakmadan girerim demiştim
Ben hızlandıkça kız yavaşladı
Neyse kapıya benden önce gitti
Kardeşi kapının şifresini söylüyor bu girmedim bekledi zili çaldı
Neyse ben kapının açılmasını bekleyemeyeceğim için bıraktım poşetleri açtım kapıyı
Asansöre bineceğiz ya kapıyı bile tutmadı(zorunda değil tekrardan belirtiyorum)
Kendimi düşündüm sonra ben şimdi bile benden küçük veyahutta büyük olsun fark etmez
İnsanların kapısını açarım yeri gelir inecekleri katta asansörden çıkar kapıyı tutar inmeleri için yardımcı olurum.
Bunlar gerçekten çok ufak ve basit şeyler
Neden bu duygularımızı kaybettik
Tamam hergün haberlerde öyle kötü şeyler izliyoruz ki herkes korkuyor ama
Neden unuttuk güzel şeyleri?
Asureyi verecek kimse yokki. Şahsen ben 8 senedir aynı mahalledeyim evine girip çıktığım bir komşum var. Davet eden olsada gitmiyorum. Kimseyi davet de etmiyorum.. Ben bir asure gotursem oda bana getirecek derken gelmişken oturacak vs derken yabani gibi kaldım. Annemin mahallesinde olsam eski komşular vardı en azından. Birbirimizi yıllardır tanıyoru. Ama o mahalleye yeni bir sürü insan geldi şimdi. Artık komsuluklar bir başka oldu. Insanların selamı bile bir samimiyetsiz. İlk evlendim eşim mide kanaması geçirdi kapı önüne ambulans geldi siren cala cala sadece o görüştüğüm komşu geldi o sayede tanıştık. Diğerleri ile birdaha görüşme gereği duymadım sokakta merhaba merhabaMalesef cok degisti toplum. Millet asuresini bile sadece facebookta paylasiyor :)
Merhaba Hanımlar...
Hayırlı Cumalar hepinize...
Dün yaşadığım bir olay bana bunu sorgulattı
'Biz toplum olarak ne zaman ve neden bu hallere geldik'
Eşim şehir dışında olduğu için alış verişi ben yapayım dedim
Götürmem sıkıntı olmasın diye ne kadar az almaya çalışmış olsam da elimde müthiş ağırlık oldu
Eve doğru yürürken parmaklarım artık hissetmez olmuştu
Yanımdan bir sürü liseye giden gençler geçti
Hiç biri yardımda bulunma teklifinde bile olmadılar (kesinlikle yanlış anlaşılmasın asla zorunda değiller)
Neyse bahçeye girdim 12-13 yaşlarında bir kız ve kardeşi apartmana doğru yürüyorlardı
Bende kapıyı açarlar poşetleri bırakmadan girerim demiştim
Ben hızlandıkça kız yavaşladı
Neyse kapıya benden önce gitti
Kardeşi kapının şifresini söylüyor bu girmedim bekledi zili çaldı
Neyse ben kapının açılmasını bekleyemeyeceğim için bıraktım poşetleri açtım kapıyı
Asansöre bineceğiz ya kapıyı bile tutmadı(zorunda değil tekrardan belirtiyorum)
Kendimi düşündüm sonra ben şimdi bile benden küçük veyahutta büyük olsun fark etmez
İnsanların kapısını açarım yeri gelir inecekleri katta asansörden çıkar kapıyı tutar inmeleri için yardımcı olurum.
Bunlar gerçekten çok ufak ve basit şeyler
Neden bu duygularımızı kaybettik
Tamam hergün haberlerde öyle kötü şeyler izliyoruz ki herkes korkuyor ama
Neden unuttuk güzel şeyleri?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?