Neden bu hallere geldik!!!

Korkuyoruz ve maalesef yapımızda müsait bu kaba sabalığa,dolayısıyla böyle olduk.
2 gün önce kalabalık bir caddede park yüzünden genç bir çocuk,diğer adama saldırdi,kendinden 15 yaş büyüktür adam ki adamın arabasının arkasina çıkamayacağı şekilde park eden kendisiyken. Bir Allahın kulu ayırmadı uzun bir süre. O adam gayet yumruk yedi,millet durdu izliyor. Korkanda olmuştur muhakkak,ama zevkine izleyende var,sırf bu sebepten yardım etmeyende. Kaza olur,millet durmaz ama yavaşlar dibine kadar kaza seyreder. Dur o zaman çek sağa yardım et ama yok,o trafiğin içine etmek pahasına tin tin geçip izleyecek o kazayı,huyu bu,meraklı.
Öte yandan arabayla giderken yayaya yol veriyorum,bir havalar bir tripler,ağır ağır yürümeler derken pişman oluyorum yol verdiğime. Böyle de bir durum var. Bazen yaptığıniza pişman eden durumlarda olmuyor değil.
Ben ortaokula giderken,annem yaşlarında bir kadin gördüm elinde poşetleri vardı,yürüyordu,gittim yanına yardım ettim. Evine kadar bıraktım hatta,yoldada bana sordu adın ne baban ne iş yapıyor vs diye,hatta bizim bir alt sokakta oturuyordu,evin yerinide sordu söyledim,ama ismimi doğru söylemeye çekindim,ablamın ismini verdim.(Ne safmısim,madrm saklayacaksın,aklına gelen ilk ismi niye veriyorsun dimi ) Kadına herşeyi anlattım ama sonradan çekindim,korkmaya başladım ve adımi doğru vermek istemedim
zira o dönem kayıp 2 çocuk vardı semtimizde.Annemede demedim böyle böyle oldu diye,tırstım biliyorum kızacak evine kadar niye çıktın diyecek. Neyse 2 gün sonra okuldan bir geldim,annem ve teyze bizim apartmanda bizim evin kapısında konuşuyor,dedim yandık. Ablamın ismini verdim ya,ablamı görmüş kadın yok demiş bu değil,o sırada ben geldim. Ha dedi bu bana hediye getirmiş kadin,gitmiş bana ufak tefek birşeyler almış gelmiş. Neyse kadin sordu neden öyle dedin vs diye. Dedim çekindim. Neyse kadın gitti annemden zılgıtı yedim tabi. Tamam yardım et kızım ama evine kadar çıkmasaydın vs diye. Baya bir fırça yemiştim hiç unutmam. Bunun gibi işte. Baxen yaptığımız iyi şeylerin sonucu böyle olabiliyor. Bir daha kimsenin evine poşet moşet taşımadım. O son oldu.
 
dedim ya bak ben karnım burnumdayken elimde kaç tane ağır poşetle beklemedim bu yardımı.
poşetlere yardım etme adeti özellikle çok gerilerde kalmış.
bunu gözlemliyorum.
bir tanıdığın vs. değilse kimse kimsenin elindekine uzanıp ta yardım da teklif edemiyor.
ne bileyim işin bir de bu kısmı var.
karşılıklı güven kaybının sonucu.
 
belki insanlar daha güler yüzlü olsa bomba patlatacak insan daha önce anlaşılır
hepimiz maşaallah bomba patlatacak gibi gergin ve mutsuzuz
 

benim evladım yok o yüzden çocuk yetistirmek hakkında bilgimde
çocuklar iyiyi kötüyü pek ayırt edemez mesela
diyelim ki babası işten gelirken onu karşılamasını, elinde ki poşetlere yardımcı olmasını nasıl anlatacaksınız
Çünkü onu iyi olarak anlatırsanız herkese öyle davranmak isteyecek olabilirler
 
poşetlere yardım edip etmemesi bir kriter değil benim için.
hele ki dışarıdaki insanlara bu tür yardımlarda bulunmasını da önermiyorum, uygun da görmüyorum.
genel olarak ortamın bozulması sebebi ile yabancı insanlara karşı yaklaşımları kısıtlı çocuğumun.
böyle de kalmalı zaten.
babasına da pekala yardım ediyor:))
endişelenmeyin yahu.
öğreniyorlar.
önemli olan çok daha ciddi meseleler var.
 
doğru diyorsun da , ben suçlayamıyorum bu devirde çocukları. o kadar "tanımadığın kimseyle konuşma" diye tembihlemek zorunda kalıyoruz ki maalesef, onlar da bu şekilde öğreniyor. komşularınızdan herhangi biri olaydı aynı şeyleri düşünürdüm kesin.
 
Sadece benden ve babasından emir alıp istediklerimizi yapacak dışarda her önüne gelene yardıma koşamaz ben kesinlikle izin veremem böyle bişeye daha bugün gördük 3 yaşnda çocuga yapılanları eve gelse bigün anne bi amcaya yardm ettm poşetini evine kadar taşıdım dese çok büyük ceza veririm tekrarlamaması adına ilerde ben aglıycama çocuk aglasın net.
 
Karnım burnumda hamile iken metrobüsle işe giderken bile yer vermeyenlerin sayısı hiç te az değildi mesela.Ben de ozaman idrak ettim ne oldu bu insanlara diye
 
Batılılaşacağız derken, çarpık saçma sapan bir şey olduk da ondan.

Halbu ki ne gerek vardı? Batılı olmaya değil, modern olmaya ihtiyacımız vardı.

Güzel ve sıcak bir Türk kültürümüz vardı.


Neyse, ben açıkçası tanımadığım biri poşetimi taşımak istese işkillenirim. (Yaşadığım hırsızlık ve taciz olaylarından dolayı)

Genelde de çantamı önüme alıp yürürüm. Kalabalıksa bir de sarılıyorum


Ama kapı tutma konusunda haklısınız.

Bak madem batılılaşacaksın bunu da alsana? Bilmiyorum, yurtdışında yaşıyorken

Apartmanda tanıdık, tanımadık herkes "Günaydın" İyi günler" "Nasılsınız" gibi şeyleri söylüyordu yani.

İnsanlar gülümsüyor, bizde herkes somurtuyor, gergin, burnundan kıl aldırmıyor
 
Bunu mu taktın boşver diye diye bu hallere geldik.
Takılmayacak mesele olur mu ya?
Dünya yaşanılacak yer olmaktan çıktı.
Herkes mutsuz, depresif ve şikayetçi bir yaşam sürüyor.
Hep bu basit, küçük görünen meselelerin birikimi bunlar..
 
Mesela geçenlerde mezun olduğum okulun öğrenci işlerine gittim. Başvuru belgelerim için.
Sırada beklerken insanların tavırlarına bir baktım.

Kimse orada çalışan kadına ne bir teşekkür ediyor, ne başka bir şey.
Herkeste bir emrivaki, buyurgan tavır, rica etmek yok, teşekkür yok.

Çünkü bellemiş o kadının görevi o.

Ama ben üzüldüm. Hele mezunum diye belgelerim daha uzun sürdü.
Sabrınız için çok teşekkür ederim, dedim utana sıkıla

Kadın şaşırdı
Sonra o da gülümsedi :)

Ben karar verdim bundan sonra hep böyle gülümsemeyen, teşekkür edilmeyen insanları şaşırtacağım
Ben de mutlu oluyorun :)

Hiç aklınıza gelmeyen, düşünmediğiniz insanların da insan gibi hissetmeye, fark edilmeye ihtiyaçları var.

Biri ufak da olsa bir iyilik yapıyorsa veya fark etmez parayla yapıyorsa da o işi teşekkür edin...
 
Pink_Women .!.:
çok çok haklısınız
benim 4 yaşında yiğenim var
ablam komşularına oturmaya gittiğinde
kızının tableti nerede diye sormuşlar
sanki zorunlu olması gereken birşey gibi
Genişletmek için tıkla...
tabi çocuk bunun üzerine insanlara verilen değer eşyalara verilir zannedio muhtemelen ve gördüğünü de yansıtıyorlar sana, bana bütün herkese, yazık !!! nasıl değişiyor değerlerimiz
 
Evet kimse mecbur değil belki ama merhamet duygusu,saygı insana has duygulardır biz zamanında bunları öğrendik böyle yetiştirildik!! Yardım etmek bir lütuf değil insanlığın gereğidir!!
Küçük ama aslında çok büyük bir sorun bu! Eskiden komşuluk vardı insanlar bir birine selam verir paylaşırdım şimdi aman kimse gelmesin rahatım bozulmasın oldu milletin yediğini içtiğini söyleyenleri okudum ben burada, daha neler neler...
Şaşırmıyorum çünkü toplum olarak o kadar dejenere olduk ki özümüzü unuttuk şimdi size yardım etmemiş o çocuklar ben ne diyeyim çok çok üzüldüm. cidden bize ne oldu AHALİ diyorum ve susuyorum....
 
Ne zaman biliyor musunuz?
Çocuklu bayanlara yer verdiğimizde çocuklarını kucaklarına alıp oturmak yerine çocuklarını oturtup kendilerinin ayakta bekledikleri zamana tekabül ediyor.
 

Aynen ben de aynı şeyi düşünüyorum. Mesela avmlerdeki temizlik yapanlar, ya da herhangi bir yerde önemsiz görülen ama emek isteyen işleri yapanlara özellikle teşekkür ederim ki kendilerini değersiz hissetmesinler. Emek işçisi onlar çünkü ve sistemin en değersiz gördükleri malesef. Bizim insanımız da zaten öküz kimsenin teşekkür ettiği yok. Bir gülümseme bir teşekkürden kimse ölmez oysa ki.
 
Merhaba canım,

Yazdığın konu aslında günümüz toplumun kaybedilen bir değerine hitap eden bir konu... Yani aslında en çok konuşulması gereken bir konu!

Ben çocukluğumu hatırlıyorum da, her pazar evimin önünde pazar kurulurdu. Pazardan dönen komşuyu görmemiz yeterdi (hatta buna ailelerimizin kavga ettikleri bile dahildi, biz çocuktuk problemimiz olamazdı) koşarak gider alırdık poşetleri. Büyüklere yer vermeyince ateşte yanacak sanardık kendimizi, ben çocukluğumda otobüslerde ve bankalarda mesela hiç ayakta yaşlı görmezdim. Şimdi çocuklara tecavüz eden, çocukları öldüren komşular, çocuğunu deli dana olmuş gibi döven anne/babalar... Toplumda artık kimsenin kimseye güveni kalmadığındandır mı bilinmez, ama böylesine duyarsızlaşma aslına bakarsanız toplumda yabancılaşmaya sebep olmakta.

Düşünsenize, bugün çocuklarımızı uyarıyoruz "yavrum tanımadıklarınla konuşma" diye. Eskiden bizleri anne babamız selam vermesek ayıplardı...

Zaman, her şeyi nasıl da değiştirmiş. Bilmiyorum, konu bana çok duyarlı ve güzel geldi. Yalnız olmamak güzel. Ayrıca tebrik ederim sizi :)
 
Zorunlu değil ama yapmıyorsa insanda değil. Bir kapı açmak çokta zor değil
 
ne yazıkki kibarlık nezaket adına birşey kalmamış
 
Tanımadığın kimseyle konuşma olayı sizce sakıncalı değil mi
Benim evladım yok anneliği bilmiyorum
Çocuk psikolojisi ile düşünmeye çalışıyorum
Eğer annem sürekli bana yabancılarla konuşma derse olaki konuştum
Bunu o kızar diye hiç dile getiremezdim
O insan hele ki kötü birşey söylediyse ha annen sana demişti diye birde üstüne içime kapanirdim
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

27 Mayıs - 2 Haziran 2024 Haftalık Burç Yorumları
2
Yorumlar
28
Görüntüleme
4K
Nhessa
E
Boşanmak istiyorum
2 3 4
Yorumlar
73
Görüntüleme
13K
Carolined
C
  • Sabit
Popüler Konu DUA nedir? DUA nasıl yapılmalı? DUA da içtenlik usül adab aşırılık ve Kabul olmayan DUA
Yorumlar
15
Görüntüleme
8K
MssPARE
H
  • Kilitli
İşyerinde ki adamin gereksiz yersiz tavırları
2 3 4
Yorumlar
71
Görüntüleme
5K
Cui Bono
D
Boşanıyorum kocam beni hiç sevmedi mi
18 19 20
Yorumlar
395
Görüntüleme
44K
Sibelim84
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…