Biz yıllardır böyleyiz, iki çocuk var. Gecen eşim dedi ki gidelim de birkaç tişört alalım, cocuklari bırakacak insan bulamadık. Malum çocuklarla avm geçilmiyor. Yani cocuk 5 6 yaşına gelene kadar böyle sürünmeye devam maalesef. Allah yardımcınız olsun...Merhabalar,
Dertleşmek için yazıyorum çünkü şu an gerçekten nefes alamıyorum. Çocuğumun her şeyiyle ilgileniyorum. 29 aylık bi oğlum var ve gerçekten kendi anneme bırakmak bile bi yılan hikayesi meselesi. Şu sıralar 2 yaş sendromu, tuvalet eğitimi derken sürekli başım ağrıyor, hıçkıra hıçkıra ağlayasım geliyor sürekli. Geçen gün anneme bırakacaktım gece 5te mesaj atmış yeni uyuyoruz biz, geç getir diye. Annemin bu uyku sevdası yüzünden işe dahi başlayamıyorum. Çünkü çocuğu kreşe göndersem en ucuzu 13 bin bulunduğumuz yerde, bakıcı bulsam zaten yine aynı. Annem zaten iki gün arka arkaya bile bakmaz. Haftada bi gün bıraksam temizlik mi yapıyım, kendime mi vakit ayırayım, halletmem gereken işleri mi halledeyim yetişemiyorum. Ya bu şikayetlerimin hiç biri oğlumla ilgili değil bu arada. O çocuk ve çocuklara özgü istekleri oluyor. Eşim hafta içi işte, hafta sonu kariyeriyle ilgili sabahları kursa başladı. Sürekli bir şeylerden şikayet eder, canı isterse destek olur canı istemezse olmaz. Ciddi anlamda manevi destek görememekten çıldırcam. Ya eşim mesela aldı hafta sonu yemeğe götürdü ama çocuğu yedircem diye yine bir şey farketmedi. Kendimi çok özledim ve bana kendim olmam için zaman yaratmamda yardımcı olmayan herkese kırgınım. Ben kimse çocuğuma 7*24 baksın demiyorum. Çok iyi kariyerim vardı, bitti. Şimdi bi şirketle görüştüm ve bana çok iyi bi teklifte bulundular sorun şu ki şu an bile yetemiyorum, ne yapcam bilmiyorum. Anneme gelince kendisi babaannemin bize bakmasından dolayı yıllarca çalışıp, kendi ayakları üstünde durabildi. Geçen gün bana geldi sanki çalışıyorsun da bırakamıyorum diyorsun dedi. Eleştirecek olan varsa lütfen yazmasın, gerçekten çok bunaldım. Eşim, annem çalışmadığım sürece çocuğa bakmamın, ev işlerini halletmemin görevim gibi olduğunu ve şikayet etmemem gerektiğini düşünüyorlar. Ama çalışsam da sorumluluklarımı kimse bölüşmeyecek zaten. Ya şu sıralar deli gibi yorgunum ve eşim gelmiş az önce diyor ki pasta niye yapmadınız, otur da kendin yap dedim. Ay öyle kızlar işte ya. Gerçekten travmasız çocuk büyütmeye çalışmaktan, kendi travmalarımın sürekli tetiklenmesinden ve kendime vakit ayıramamaktan çok yoruldum.
Ben de biraz kontrol manyaklığı da var sanırım. Bu kendini parçalama muhabbeti ordan geliyor. Tek sorun benim bu işe girdiğimde ayda en kötü 3-4 gün şehir dışında olmam gerekecek. Asıl dananın kuyruğu o kısımda kopar gibi geliyor. Eşim ayarlayabilirsek biz de geliriz diyor, merak etme diyor. İşe başlama kısmında destek oluyor ama şöyle bi durum var işe başladığımda hibrit çalışcam ve çoğunlukla yine aynı evde olcam. Bu sefer evden çalışıyorsun zaten muhabbeti olacak.Aynı benim annemi anlattınız. Mesela uykusundan asla feragat etmiş değildir. 12 de yatar ve 10 dan önce kalkmaz. Bu saatler değişmez.
Ben hastaneye giderken çocuğu napıcaksin diyor. Ben de sen bakacaksın diyorum. O gün kızgınsam alıp götüreceğim diyorum. O şekil olduğu zaman tamam bana bırak diyor.
Benim şanslı olduğum nokta eşimin mesaisinin az olması. Şu an çalışmıyor zaten tatilde
Hep o bakıyor hakkını yiyemem.
Benim amacım dört dörtlük olmak değil. Mesela pasta meselesi. Eşim evde hiç pasta yaptığımı görmediği için böyle bir beklentisi de olamaz. Yemek bulursa öpüp başına koyar. Evim temizdir ama yemek konusunda sınıfta kaldığımı söyleyebilirim.
Çocuğumda travma olmasin diye kendinixi parlacarsaniz siz travma gecirirsiniz. Sizin sağlıksız olmanız şu an eviniz için ağır bir problem anlamına geliyor.
Eşiniz olacak beyefendiye çocuğu ile ilgilenmesi konusunda baskı yapın.
Annenize de acımayın. Vakitli yatıp kalksın da torununa baksın biraz. Tam zamanlı bakmak zorunda değil ama yardimci olmak zorunda.
Ya keşke yapabilse, beni yemeğe götür desem nereye diye sorar. Saçmasapan şeylere vakit ayırır da gelirken bi çiçek almaz, güzel bi mesaj atmaz. Eşim hep böyleydi. Ama bunlar şu an kötü yanlarını konuştuğumuz için bahsettiğim şeyler yoksa iyi huyları da var, diğer türlü çekilmezdi. Bu hale gelene kadar çok uğraştım ya. İlk evlendiğimizde soğuk suya makarna atıp pişirmeye çalışıyordu, annesi çayına şekerini atıp odasına kadar götürüyormuş evlenmeden önce. Böyle bi adamın şu an çocuğun karnını doyurması falan mucize gibi ki yapıyor. Tek tek komut verdiğim zaman, ama bi adım atlarsam eline yüzüne bulaştırır.
Şöyle aslında şirket resmen annemden ve eşimden daha anlayışlı davrandı bana ve çocuğunuza göre şartlarınızı esnetebiliriz dediler ama bu ücrete yansıyacak. Pozisyonun normal getirisinden %20 civarı daha az alcam bu yüzden. Mesela normalde 6 mesai bitişiyse çocuğu 4te kreşte almam için 4 paydos gibi vs. Her türlü kreş ücretini kendim bile maaşımla buna rağmen karşılayabilirim.Aldığınız iş teklifinin ücreti iyi mi? Kreşe başlatmak iyi bir seçenek olabilir. Hem bezi bıraktırıyorlar çabucak. Bu süreci de daha kolay atlatmış olursunuz. Hem sizin ruh sağlığınız düzelir. Dört duvar arasında çocuk bakmak çok yıpratıcı. Bırakın ev işi kalıversin. Çalışırken iş bölümü yaparsınız eşinizle, sonuçta şartlarınız eşit olacak.
yapmayacak. Annesinden destek/sevgi görmeyen başka bir kadın olarak yazıyorum size bunu. Yaramız benzer. Anneniz bunu farkedebilecek derinliğe sahip değil. Bu yaşına kadar yapmadıysa bundan sonra da yapmayacak. Yapamayacak. En çıkar yol ondan tüm beklentiyi kesmek. Kasaba müdana edene kdar kesip kolunu yemek.Çocuğu yatılı nüfusuna alsın demiyorum. İhtiyacım olduğunda bi kaç saat söylenmeden baksın istiyorum. Doktora gitmek gibi, bankaya vs gitmek gibi belki kuaföre gitmek gibi.
Ya işte kimse anlamıyor, gerçekten bu nefes almak herkesin gözü arkada kalmadan çocuğunu birine emanet edip bi kaç saat hava almaya ihtiyacı var.Biz yıllardır böyleyiz, iki çocuk var. Gecen eşim dedi ki gidelim de birkaç tişört alalım, cocuklari bırakacak insan bulamadık. Malum çocuklarla avm geçilmiyor. Yani cocuk 5 6 yaşına gelene kadar böyle sürünmeye devam maalesef. Allah yardımcınız olsun...
Ya ay hiç güleceğim yoktu güncellenebilir versiyon sevdiğim bi terim olduBence beklentilwrinizi minimize ederek baslayin bu ise. Esinizede hata yapma payi birakin. Cocugu yedirirken sacina kadar yemek mi olmadi, altini degistirirken poposunu kakalı mı birakmadi, saclarini ceke ceke tarardi. Yazsam neler neler var. Hepsinde bak boyle sileceksin, böyle yedirsen daha iyi olur vs dogrusunu anlattim. Birakin once eline yuzune bulastirsin. Bu sene onun sectigi kotu bir otele gidin, bidahaki sene bak "bunlar bunlar olmustu, bu sefer dikkat et" dersiniz.
Esiniz siz söylediğimizde yapiyosa ogrenmeye acik demektir. Hic yapmayan adamlar var, onlar degismez. Ancak sizin esiniz guncellenebilir bir versiyon.
Cicek alma, guzel mesaj atma kismi da degismez bu arada
Ya babam işe girmemi falan destekliyor mesela biz hallederiz diyor. Alır gerçekten 2-3 saat parka götürür sıkıldım demez. Anneme buna rağmen zor geliyor bakmak bence.yapmayacak. Annesinden destek/sevgi görmeyen başka bir kadın olarak yazıyorum size bunu. Yaramız benzer. Anneniz bunu farkedebilecek derinliğe sahip değil. Bu yaşına kadar yapmadıysa bundan sonra da yapmayacak. Yapamayacak. En çıkar yol ondan tüm beklentiyi kesmek. Kasaba müdana edene kdar kesip kolunu yemek.
Ben annem babamın yanında evleneyim çocuguma da yardım ederler diye anne babmın yaşadığı şehre taşındım. Aonra çocugum 1 yaşına gelmeden başka bir ülkeye taşındım. O kadar faydasızlardı ki ha onlarla ha onlarsız dedim. Olmuyor. Kimi aileler böyle. Ben hala kabullenmeye çalışıyorum. Size de kabullenmeye çalışmanızı tavsiye ederim. Annenizden beklentiniz ne kadar az olursa o kadar mutlu olursunuz.
Ya ay hiç güleceğim yoktu güncellenebilir versiyon sevdiğim bi terim olduevet evlendiğinizden beri her ay sürüm yükselttim hala eksikler var. Ya yer dağınık görür ama toplamaz. Çöp dolar kafasına eserse çıkartır, yediğini makineye koymaz lavaboda bırakır.
Sizi anlıyorum fakat çocuğunuz için onunla biraz daha vakit geçirin ve bundan keyif almaya bakın. 5 yaş civarı devlet anaokuluna yollayın. İnanın, o zaman sizin için de evladınız için de en iyisi olacak.Merhabalar,
Dertleşmek için yazıyorum çünkü şu an gerçekten nefes alamıyorum. Çocuğumun her şeyiyle ilgileniyorum. 29 aylık bi oğlum var ve gerçekten kendi anneme bırakmak bile bi yılan hikayesi meselesi. Şu sıralar 2 yaş sendromu, tuvalet eğitimi derken sürekli başım ağrıyor, hıçkıra hıçkıra ağlayasım geliyor sürekli. Geçen gün anneme bırakacaktım gece 5te mesaj atmış yeni uyuyoruz biz, geç getir diye. Annemin bu uyku sevdası yüzünden işe dahi başlayamıyorum. Çünkü çocuğu kreşe göndersem en ucuzu 13 bin bulunduğumuz yerde, bakıcı bulsam zaten yine aynı. Annem zaten iki gün arka arkaya bile bakmaz. Haftada bi gün bıraksam temizlik mi yapıyım, kendime mi vakit ayırayım, halletmem gereken işleri mi halledeyim yetişemiyorum. Ya bu şikayetlerimin hiç biri oğlumla ilgili değil bu arada. O çocuk ve çocuklara özgü istekleri oluyor. Eşim hafta içi işte, hafta sonu kariyeriyle ilgili sabahları kursa başladı. Sürekli bir şeylerden şikayet eder, canı isterse destek olur canı istemezse olmaz. Ciddi anlamda manevi destek görememekten çıldırcam. Ya eşim mesela aldı hafta sonu yemeğe götürdü ama çocuğu yedircem diye yine bir şey farketmedi. Kendimi çok özledim ve bana kendim olmam için zaman yaratmamda yardımcı olmayan herkese kırgınım. Ben kimse çocuğuma 7*24 baksın demiyorum. Çok iyi kariyerim vardı, bitti. Şimdi bi şirketle görüştüm ve bana çok iyi bi teklifte bulundular sorun şu ki şu an bile yetemiyorum, ne yapcam bilmiyorum. Anneme gelince kendisi babaannemin bize bakmasından dolayı yıllarca çalışıp, kendi ayakları üstünde durabildi. Geçen gün bana geldi sanki çalışıyorsun da bırakamıyorum diyorsun dedi. Eleştirecek olan varsa lütfen yazmasın, gerçekten çok bunaldım. Eşim, annem çalışmadığım sürece çocuğa bakmamın, ev işlerini halletmemin görevim gibi olduğunu ve şikayet etmemem gerektiğini düşünüyorlar. Ama çalışsam da sorumluluklarımı kimse bölüşmeyecek zaten. Ya şu sıralar deli gibi yorgunum ve eşim gelmiş az önce diyor ki pasta niye yapmadınız, otur da kendin yap dedim. Ay öyle kızlar işte ya. Gerçekten travmasız çocuk büyütmeye çalışmaktan, kendi travmalarımın sürekli tetiklenmesinden ve kendime vakit ayıramamaktan çok yoruldum.
Ya bu çok yorucu değil mi ben zaten bi çocuk büyütüyorum. Sizin boşanma sebebiniz bu tarz konular mı? Yani kadın olmak yeterince zor değil gibi detaylı düşünme opsiyonu da sadece biz de bulunuyor.Soyleyin ya bisey olmaz. Her aksam bulaşıkları toplayip makineye yerlestirir misin diye diye bisre sonra ben söylemeden toplamaya baslamisti benimki. Eli alisinca soylemenize gerek kalmaz. Erkekler komutsuz çalışmıyor
Çocuğum benim için öncelikli zaten, iş teklifini bile onun için esneterek yaptılar. Ama artık kendimi kaybetmeme çok az kaldı. Gerçekten sinirlerim çok bozuldu. Üç sene daha iş hayatından uzak kalmam demek kariyerimi çöpe atmam demek.Sizi anlıyorum fakat çocuğunuz için onunla biraz daha vakit geçirin ve bundan keyif almaya bakın. 5 yaş civarı devlet anaokuluna yollayın. İnanın, o zaman sizin için de evladınız için de en iyisi olacak.
Bırakın sizin kokunuza doysun. Anaokuluna başlayınca siz de işe başlarsınız . Ama şimdi öncelik evladınız olsun. Bir çocuk kolay büyümüyor..
Ya bu çok yorucu değil mi ben zaten bi çocuk büyütüyorum. Sizin boşanma sebebiniz bu tarz konular mı? Yani kadın olmak yeterince zor değil gibi detaylı düşünme opsiyonu da sadece biz de bulunuyor.
Benim de herkes gezerken kardeşime bakma zorunluluğum yoktu ama baktım. Bu arada kız kardeşlerm var bıraktığımda genelde onlar seve seve oynuyor, babam alıp en az 2-3 saat parka götürüyor annemin totalde baktığı haftada 2 saati geçmez. Bu da bence bi insanın aile bireyinden bekleyebileceği kadar düşük bi saat. Unutmuşum bu arada yan komşusunun 1,5 yaşında kızı var ve komşusuna demiş ki annene götüremezsen bana bırakabilirsin ben de çalışan anneydim bilirim bırakacak kimsenin olmamasının ne olduğunu. Çocuğu yatılı nüfusuna alsın demiyorum. İhtiyacım olduğunda bi kaç saat söylenmeden baksın istiyorum. Doktora gitmek gibi, bankaya vs gitmek gibi belki kuaföre gitmek gibi.
Ya bu çok yorucu değil mi ben zaten bi çocuk büyütüyorum. Sizin boşanma sebebiniz bu tarz konular mı? Yani kadın olmak yeterince zor değil gibi detaylı düşünme opsiyonu da sadece biz de bulunuyor.
O süre bizde bi türlü istenen kıvama gelmiyor, bi ara kafasına estikçe üstüne gittiğimde boşa o zaman diyordu en son tamam git evden dedim, gitti sonra koşa koşa beş saat sonra döndü. Eğer iyiysek yapar, ama kötüyse aramız inatlaşır. Anlatırken aklıma geldi yine yoruldum mental olarak.Yok değil. Bende de guncellenebilir versiyon vardi. Iş, bebek bakimi falan yapiyodu. Dedigim gibi bisure sonra alisacak ve siz soylemeden iş yapmaya baslayacak esiniz. Her aksam copu cikartmasiniz isterseniz bir hafta sonra kendiliginden çıkartacak mesela
O zaman iyi bir yerse geliri iyi olacaksa çocuğunuzu kreşe göndermekten başka çareniz yok..Çocuğum benim için öncelikli zaten, iş teklifini bile onun için esneterek yaptılar. Ama artık kendimi kaybetmeme çok az kaldı. Gerçekten sinirlerim çok bozuldu. Üç sene daha iş hayatından uzak kalmam demek kariyerimi çöpe atmam demek.