ınsanların sırtından geçinmeye alışmış kişilerden nefret ediyorum.
Üstüne üstün bu kişiler 35 yaşına gelmiş,hala birşeyleri başaramıyor,başarmak için uğraşmıyor,birşeylere bedavadan sahip olmaya çalışan,saygı,sevgi göstermeyen insanlar ve işleri düşmedikçe arayıp sormayan ortalıkta gözükmeyen insanlarsa nefretten öte iğreniyorum bu kişiliklerden.
Katlanmak zorundamıyım hayır.
Ama bahsettiğim insanlar akraba sıfatında olunca tatsızlık çıkmaması adına,büyüklük bende kalsın deyip görüşmek zorunda kalıyorum ne yazık ki.
Ha,ben onların tüm hatalarını yüzüne vurduğum için suçlu olan ben oldum,ki ortada hiçbir hakaret,aşağılama...vs. sözcükleri kullanmadığım halde.
Neyse;
Benim için tamamen bittiler zaten daha o zaman hemde..
Hiçbir anlam ifade etmiyorlar bana,bir yabancıdan farksızlar..
Keşke hiç muhattap olmasak birbirimizle ama...
Aması var işte..