duygularımın önüne geçemedim daha sesini duymadım yüzünü görmedim ama konuşmalrıyla ne biliyim çok farklı çok samimi çok mantıklı geldi.
tam yorum yazıyordum yanlış yazmamak için tekrar ilk mesajı okuyayım dedim...çok eminsin kendinden,olmasan kendini bu kadar kaptırmazsın..sesini duymamana sebep nedir? çok polis ve askerle tanıştım netten....hadi onu bırakalım,hiç kimse bir çekincesi yoksa telefon vermemek,aramamak gibi bir durumda bırakmaz insanı...hatta geçenlerde şöyle bir olay yaşadım bizzat,ne kadar ilgini çeker bilmiyorum ama..iyi niyetine güvendiğim,tanıdığım için mutlu olduğum,olgunluğunu ve samimiyetini beğendiğim biriyle bir kaç ay görüştüm..yaklaşık bir yıl öncesine dayanan da bir tanışıklığımız vardı...araya zaman girdi,sonra biraz daha samimi olacak şekilde üstelik telefonda! görüştük..istanbul a gelicekti görüşecektik de yüzyüze vs..sonra ben sana bağlanıyorum diyip görüşmemizi bir şekilde sonlandırdı...artık pek çok duruma alışık olan ben ve erkeklerin her hareketinden yorum çıkarmak konusunda yine yeterli tecrübeye sahip olan ben, anladım ki altın da bişiy vardı bunun...geçenlerde mesaj yollamış bana..ne kadar üzgün olduğunu belirten,beni üzdüğünü belirten ...vs..meğerse evliymiş,11-7 yaşlarında iki oğlu varmış ve boşanma arifesindeymiş..şaşırmadım...diyorum ya pek çok şey yaşamak mümkün..bu konudaki hevesini kırmak istemem ama bırak evlilik tarzındaki konuşmaları, bir ilişki düşünmek bile yüz yüze görüşmeden,telefonda konuşmadan çok zor.....üzgünüm ama sanırım ilk kez falan olmasından ötürü çok anlam yüklemişsin..
hayırlısı olsun hakkında...