Ben böyle şeyler duydukça kan beynime sıçrıyor. Kuzum neden bu kadar ezdiriyorsunuz kendinizi? İçine dert olur tabii. Annesisin sen o çocuğun ANNE. Yok ötesi. Torunudur, görmezden gel, özenmiştir falan geçsin herkes bunları. Kimse anneden daha fazla özenebilir mi? Bu kadın bütün çilesini çekiyor o çocuğun. 9 ay hamilelik, doğunca emzirmesi, beslemesi, hastalığı ohooo uzar gider. Dede iki hoplatsın kucağında, adını koysun. Annenin yanında dede kim allah aşkına.
Eşinin seni odada sıkıştırması, tehdit etmesi özür dilerim ama öküzlükte bir dünya markası olduğunu gösteriyor. Böyle ciddi konularda her türlü rezilliği göze alıp kararlı bir şekilde fikrinden vazgeçmemek gerekiyor. İşte o odadan çocuğunu alıp çıkıp gidebilsedin ne bileyim ailenin yanına, güvendiğin bir yere. Meydan okusaydın eşine, kararlı dursaydın karşısında... Olmuş bitmiş olay üzerinden vahlanmak gereksiz. Bunları bundan sonra kendini ezdirme diye yazıyorum. Söz konusu çocuksa söz anne ve babaya düşer gerisine çenesini kapamak düşer.
Eşine kırgın olman normal. Aryıp yanına anıl ekleyelim mi diye sorması, bi de babası beğenmeyince koymamaları falan tuz biber olmuş.
Mutlu keyifli bir döneminizde eşinle bu konuyu konuş, duygularını ona aç. Dışarda konuşun ama, evde kavgaya dönmesin. Güzel güzel bi yemeğe çıkın mesela güle oynaya. Ya da bir kahvaltıya gidin orda açın konuyu, bu sebepten çok kırgınım diye. Güzel güzel anlatın derdinizi. Kendi annesinden örnek verin, annenin senin üstünde hiç mi hakkı yok diye. Ben gönlümden anıl koydum ismini nüfusuna da ekletelim de. Belki bu konuşma bir sonuç verir. Sonra siz anıl diye seslenirsiniz olur biter