Oğlumun kulağını çektim :( Vicdan azabından ölüyorum..

o bakıştan nasıl anlatabiliyorsunuz? varsa bi yöntem bize de söyleyin lütfen...
 
şiddetin her türlüsü kötü. kulak öyle çekmeyle uzamaz ama çocugun kalbinde yara açmamak lazım
 
O totoyu ısırmak istiyorum Kaç yaşında bu,benim kızımla yaşıt herhal

9.5 aylık teyzesi

adam olacak kız
kız o ne 9 aylık yuruyormu masallahhh

yürümüyor da her bulduğu yerde hemen dikiliyo böyle deli oluyo makinaya bende incelemesine izin verdim resimden sonra daha da girdi içeriye dedim yeter fazla merak iyi değil
 
9.5 aylık teyzesi



yürümüyor da her bulduğu yerde hemen dikiliyo böyle deli oluyo makinaya bende incelemesine izin verdim resimden sonra daha da girdi içeriye dedim yeter fazla merak iyi değil
ızlerken bakmaması gerek ama tatlım
calısmıyorken bı baktır cek uzerını fılanmı ortsen acaba
baya hareketlı masallah benımkıde 10 ayllıkken yurumustu elı kulagındadır onunda
 
rahmetli babam bakışla terbiyenin üstadıydı ama o yöntem bende ise yararken kardeşimde hep geri teperdi
o vakit toto şaplağı kulak çekmesinden ve acı biber sürmesinden sonra bakış olayınıda listeden çıkarıyoruz ..bu durumda istisnasız dünyanın tüm çocuklarında etkili %100 terbiye metotları kitabını alıyoruz
 
ızlerken bakmaması gerek ama tatlım
calısmıyorken bı baktır cek uzerını fılanmı ortsen acaba
baya hareketlı masallah benımkıde 10 ayllıkken yurumustu elı kulagındadır onunda

çalışırken dolap kapağı kapalı oluyo ama biliyo bebe ve hatta yıkanmak istiyo sanki öyle bi heyecan te Allahım Yarabbim
 
Benim annem beni hic dovmedi.
En ufak bir saplak dahi.
Lakin ben kucucukken beni evde birakip baga bahceye giderdi.
Bu 2 yasindan sonra kendimi bildim bileli.
Ben uyanir korkar camin onune oturur gelen geceni izlerdim.
Cahillik yaptigi tabii ama yine de affedemiyorum. Ozellikle cocugum olduktan sonra hele de su an 2 yasinda.
Onu evde yalniz birakma dusuncesiyle anneme hinclaniyorum.
Onunla hic konusmadim bu konuyu.
Sunu demek istiyorum dovmemek falan da yetmiyor. Bir coguna gore annem mukemmel annedir. Ama belki de ben bu yalniz kalmalarin sonucu olarak hala korkuyirum evde yalniz kalmaktan
 
Aynı evde yetişen çocuklar bile ne kadar farklı oluyo bazen, her çocuk aslında kendi karakteri ile geliyo dünyaya
 
Aynı evde yetişen çocuklar bile ne kadar farklı oluyo bazen, her çocuk aslında kendi karakteri ile geliyo dünyaya

Evet, kendi karakteri ile geliyorlar dünyaya bazısı şiddeti unuturken bazısında iz bırakıyor, bu iz de kızarıklık gibi olacak değil yani kızarıklık geçince etkisi bitmiyor. Şunun için söylüyorum 2-3 yaşımdan şu ana kadar bana vurulan her bir fiskeyi hatırlarım, o insanlara hala içten içe kin beslemiyorum veya yıllardır uykudan önce intikam için adlarını sayıklamıyorum ama ne tam anlamıyla güveniyorum ne de anlamıyla seviyorum. Öğretmen/arkadaş gibilerinden kurtuldum ve hayatımdan çıkardım zaten, hayatımdan çıkaramadıklarım ise hısım/akraba olarak duruyolar fakat yüzlerini bile görmek istemem, o kişinin o an ne düşündüğü beni ilgilendirmiyor, sinirlerinin zorlanıp zorlanmadığı da. Bana vurdu mu vurdu, o kadar.

Olayı düşündüğümde mesela atıyorum yola dikkatsizce çıktım o an gelen panikle, korkuyla tutup sarstı, vurdu veya refleks olarak canımı acıttı kabul edebilirim tabii ki, şartlar olağan üstü olduğundan ama derste yanımdakinden silgi gibi bir şey istemek için fısıltıyla konuştuğumu görüp döven öğretmen gibi yanlış bir şey yapmadığım halde benden yaş ve akıl olarak daha üstün olmalarını beklediğim kişilerden karşılık olarak fiziksel şiddet mi gördüm, değerleri yok benim gözümde. Affetmem, herhangi bir şekilde muhtaç olmamak için elimden geleni de yaparım.

Bir tanesinin çocuğu var şimdi öyle ya da böyle denk gelmek zorunda kalıyoruz, çocuğuna da mukayet olamıyor, çocuğun saldırgan davranışlarının sebebini pek ala da anlıyorum, "böyle mi yetiştirilir bu çocuk!!" diye kendisine ahkam kesecek değilim, nasıl bir karakterde olduğunu biliyorum çünkü yıllardan beri, armut dibine düştü. Ben de artık büyüdüm bir gün bana emanet etti, hayatımda hiç çocuk bakmış falan değilim ama uyutamadığını biliyorum, oturdum sakin sakin kitap okudum geldi iki defa saçımı çekti bir iki defa vurdu, sonra baktı hiç tınlamıyorum kitabı dinleyerek yanımda kıvrılarak kedi gibi uyudu çocuk, üstüne sarıldı bir de. Elini korkak alıştırma canını yakarsa diye güya nasihat etmişti bir de odadan çıkarken peh. Ne yaptın da uyudu diye sordu, seni dinlemedim dedim. Senin çocuğun yok anlamazsın ki dedi bir de, he ya öyle. Benimkini de ilerde görecekmiş güya, olursa görebileceğini falan hiç sanmıyorum. Ne öyle aklı verene ihtiyacım var, ne de o zaman artık değiştirilemeyecek hale gelmiş çocuğuyla benimkinin arkadaş olmasına. İsimleri falan yeter. "Dayağı hakettik çünkü çok yaramazdık." muhabbetleri eksik kalsın.
 
çocuğum yok ama bizim ailede gelenek Anneanne,anne,teyze hep bakışlarıyla anlatıyorlar Biz anladık ...Umarım benimkilerde anlar ..

valla nasıl bir bakışsa öğrenmek isterim çünkü gittiğim yerde dizlerimi sıkmaktan çene kemiğim ağrıyor...
artı eşimle de sen niye bakmıyorsun, sen niye otur demiyorsun çocuğa diye atarlandığımda yanıma kar kalıyor
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…