Ölen Sevdiklerinizi Nasıl Unutuyorsunuz?

merhaba bu dedikleriniz tam olarak nedir nerede geciyor merak ettim, tesekkur ederim

Tekrar merhaba,

bu belirtmiş oldugum ögretide yer alan bilgiyi edinmenin baslangicidir.

Bilgileri edinmeye baslamis olan kisi yani sizlersiniz !

Bu belirtmis oldugum rituele gore buna aydinlanma, anlama, bilgilenme, bilgiyi ogrenmeye baslama veyahut (inisiye) deniliyor,

bu konuya nereden bakarsaniz bakin anlasilmasi zor bir konu olabilir !

Ancak baska bir anlami da "sırların paylaşilmasi" demektir,

önerici = rehber midir?

Ya iki önerici varsa rehber nedir?

İnsan önce sevdigi kisi ile güzel bir duyumsama icindedir, sonra sevdigini kaybettiginde acı icindedir.

İnsanoglu ölümlüdür. Kapildığınız duygudan ileri gelerek, tanrının vermek istediği telkinin ve asıl amacinın bu olduğunu bilmelisiniz,

sevdilerinizi kaybetmek ne kadar acı verirse versin, yaşamın akışına dur dememeliyiz.

Sevdiklerimizi neşeyle gururla anmali ve içtenlikle gizlememeliyiz unutmamaliyiz.

SAYGİLARİM . .
 
Acımız hafiflıyor o kadar unutmuyoruz aslaa.babamı kaybettıgım gun aklıma geldıkce kalbım hızlanıyor hala ve nefesım kesılıyor.5 kardes boy boy kalmıştık ;(.ama gercekten buda raabbımın bi lutfu o gun ki acı gıbı kalsa insan dayanamaz
 
Aklina gelince kalbine agri saplanir bogazin düğümlenir .
Seneler geçse bile unutulmaz ki..
Benim çok yakinim ölmedi çok dukur .
Ama tavsanim vardi ..
Camininiiçi.
3 yasinda oldu .
Nazil agladim .
Su an bile gözlerim doldu .
1 sene oldu hala alisamadim.
İçimsizliyor aklima ggeldikçe hala .
Rahat uyusun yavrum yerinde .
Pamuğum benim.
Öyle özledim ki.
Onu o halde gördüğüm an goxumun önünden gitmiyor inanin.
Çok zor tavsan olsa bile çok üzücü.
Yaşamayan anlamaz .
Allahim tavsanim ölmesin diye agladigim gecelerin haddi hesabi yoktu..
 
Rabbimın insana verdiği en büyük nimettir unutmak ya da şöyle diyeyim o an ilk duyduğun acıyı unutmak.. 19 sene önce babm öldü dedim ki bende öldüm zaman geçti acım çok hafifledi 2012 ekim sonunda dedem öldü bildiğini mahvoldum bana göre ikinci kez babamı kaybettim hayatımda hiç bayılmamıştım iş yerinde kendimden geçtim içime ateş düştü. Farkettiysenız dedemin vefatında yaşadıklarımı detaylı anlattım çünkü daha yeni. Unutmak nimettir
 
unutmaktan kastı acının hafiflemesi sanırım..
çözümü bulan varsa söyleyiversin .. geçmiyor o galiba ne bileyim hep
boğazında bir yumruk gibi nefes alamıyorsun her gülücüğün de yas çığlıkları saklı oluyor
gözlerinde hep bir hüzünlü hicran bilmediğin yada bilmediğini zannettiğin bir huzursuzluk iç sızısı bir kere başına geldiyse bir daha geçmiyor
akmayı beklemek üzere saklanan gözyaşların oluyor hali hazırda dokunsam ağlayacak dersin ya dokunulmasada akıyor işte aklına gelse
kokusu vursa burnuna..
acısa da öldürmüyor yaşıyorsun da , bence acısı geçmiyor..
 
Son düzenleme:
O gun aciniz tazeyken 41 tane mum yanarmis buyun mumlar tek tek soner en son bir tane kalirmis..bu sozu duymustum.ne kadar da dogru aci ilk gun ki kadar tze olmaz ama eskisi kadar ykmaz nede tamamen unutulur..hep kalbimizin bir kosesindedirler dua eder uzel gunleri anariz..allah herkeze sabir versin..
 

Öncelikle başınsağolsun.Senin 3 yıl olmuş,benim bugün tam 1 ay oldu,18 Şubatta kaybettim dedemi.Hemde hiçbir sağlık problemi yokken düştü,beyin kanaması geçirdi ve 1 hafta sonra vefat etti.Çok,çok acı elbette ki unutulmaz.Ama yüreklerimizde yaşatarak,hayatımıza bir şekilde devam etmek zorundayız.
 
Unutmak mı münkün değil!
Ben annemi 2 sene önce kaybettim, yüksek tansiyona bağlı beyin kanamasından, bir anda evin ortasında boylu boyunca yatarken buldum onu, uyuyor sandım çünkü arada bir sırtım ağrıyor diye yere uzanırdı, yaklaştım anne anne dedim iki sefer zoraki araladı gözlerini, ne oldu dedim? Bilmiyorum ki zor dedi, konuşamıyordu. O halleri hiç gitmiyor gözümün önünden, bir anda karardı dünyam, anlamını yitirdi herşey, hiç birşey eskisi gibi olmayacak bir daha, annem gelmeyecek, unutamam asla, sindiriyorum sadece, sindirmeye çalışıyorum. Hayat devam ederken başka çarem var mı ki?
 
Son düzenleme:
Unutmak asla! Acısına alışmak zamanla.. Allah sabır versin..
 
tam 108 gun oldu babamı kaybedeli , daha 20 günlük lohusayken.. buraya onunla ılgılı konu acmıstım dr. sormustum , unutkanlıgı vardı sadece. baska da bır sorunu yoktu. aniden düştü yere ,hastaneye kaldırdık o gece vefat etti. Allah rahmet eylesin.. unutamıyorum unutmak da istemiyorum. Kızım dogdugu gun cekılen videolara bakamıyorum. Onun notlarını okuyamıyorum dayanamıyorum.. En acısı da ona yasarken hıc senı sevıyorum dıyemedim. Öldüğü gece morg da cesedini öpüp seni seviyorum baba dedim.. Bu kalbimde bir yaradır.. Simdi , ahirette buluşacagız dıye kendimi rahatlatıyorum. Rabbim burda yaşayamadığımız güzellikleri sen cennetinde yaşattır diye dua ediyorum. İyi ki ahiret var, inanmayanlar nasıl sabrediyor acaba onun yok oldugunu dusunmek daha cok acı verirdi herhalde insana.. babam için iyilikler yapmaya çalışıyorum Kuran okuyup sadaka vermeye çalışıyorum..
 
Ya inisiyasyonla alakalı yorum yapılmıştı ben o konuda yardım isteyecektim ama sanırım yanlış kişiye yazdım . Acemilik işte yeni üye anlarsınız
 
Unutmuyorum. Sadece günlük koşuşturma içinde acısı yangını hafifliyor. Gün içinde aklımıza geliyor burukluk hissi oluşuyor sonra geçiyor. İnsan çok güçlü bir varlık
 
Unutulmuyorlar. 19umda annem gitti, dogumuma 1 ay kala da babam gitti ikisini de yikadim.Ikisi de pamuk gibiydi. Zaman yarama merhem oldu. Ama o yara hic iyilesmedi ve iyilesmeyecekte.
Bende asiri derece de hissizlige yol acti bu iki ölüm. Aci var aciyla oynayan vicdansizlarda var ama hissizlestim.
Aglayamiyorum mesela, dusununce ya da aklima geldiklerin de kalbimdeki duygulari beynim bastiriyor. Huy karakter kisilik meselesi benimki
Dedim ya zaman iste Zamana birakacaksin..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…