Hangi akılla ben çalışıyorum yetiyor diyorlar? Bu kadar kötü insan nasıl sevebilir, ne kadar sevebilir..Sevdiği kadını her gün işe gönderdiği gibi birde kürtaja gönderiyor zorla ve korunmadan. Lütfen fake olsun.
Bence bunlar aynı kişiler..Geçenlerde yine üyelik iptali yapan bir kadın konu açmıştı, inatla korunmadıkları için 3 kere kürtaj olmuş. Bu konu sahibi de o tarz bir konuyla gelir muhtemelen birkaç aya…
Boş beleş çalışmayan geliri olmayan yan gelip yatan adam tabi istemez bebek falan. Karısı ne güzel çalışıyor besliyor bakıyor, bebek olursa bu durum değişecek. Bütün ilgi maddi manevi bebeğe yönelicek ve en kötüsü adam da çalışmak zorunda kalacak. Kocanız kadar siz de hatalısınız kendinizi masum göstermeyin. Korunmamak demek hamilelik demek.Sorumluluk almaktan korkuyor
Bu adamla hala evli misinizMerhaba, daha önce hiç kimseyle paylaşamadım ama birine anlatmaya ihtiyacım olduğu için yazıyorum. Evlenmeyi ve çocuk yapmayı düşünen biri değildim ancak biriyle tanıştım birbirimizi sevdik ve evlendik. Eşim de ben de çalışıyorduk. Evlenmeden önce de çocuk konusunu konuştuk eşim kesinlikle çocuk istemediğini söyledi ben de onunla aynı fikirdeydim. Eşim korunmuyordu, onu uyarmama rağmen korunmuyordu ve ben bundan 1 yıl önce hamile olduğumu öğrendim. Eşim bazı nedenlerden dolayı işten ayrıldı ve çalışmıyordu, sadece ben çalışıyordum hala da öyle eşim çalışmıyor ben çalışıyorum tek maaş geçiniyoruz ama yeterli miktarda maaş alıyorum. Ben hamile olduğumu öğrendikten sonra aslında çocuğumun olmasının güzel bir şey olduğunu ve onu istediğimi fark ettim. Şaşkındım, dehşete düşmüştüm eşimin bana bebeğimi aldırmam konusunda baskı yapacağını biliyordum. Eşim öğrendiğinde hiç düşünmeden kürtaj olmam konusunda diretti. Bana psikolojik baskı yaptı, ya o ya ben dedi. Bu yolda yalnızsın eğer kararlıysan dedi. Onu sevmediğini hiç sevmeyeceğini gözünde gördüm. Bir gece bana o kadar bağırdı ki orda anladım bebeğimden vazgeçeceğimi. Çok direndim çok ısrar ettim bebeğim 7 haftalıktı 8. Haftaya girmiştim. Doğum günü de babasıyla aynı gün olacaktı bir mucizeydi bana . Sonra bu dünyaya babası tarafından sevilmeyen ve istenmeyen bir çocuğu getirmenin ne kadar doğru olduğunu düşündüm. Ona vereceğim sevgi belki ona yeterdi. Ama bu dünyada bir tarafı hep yarım kalacaktı. Babasının sevmediği bir çocuk olacaktı başka çocukları görerek imrenecekti. Benim sevgim yeterdi belki ben onun için güçlü olacaktım ama bir yere kadar olacaktım baba sevgisinden mahrum kalacaktı. Maddi olarak zorlanmayacaktım ama manevi olarak bu yolda yalnızdım. Babamın bana olan sevgisini düşünüyordum. Bebeğim bu sevgiden hayatı boyunca mahrum kalacaktı. Ve ben korkak olduğum için bebeğimi bu dünyaya getiremedim. Bunu hiç kimseye anlatamadım. Biliyorum bunu isteyen milyonlarca kişi var Allah isteyen herkese versin. Ama hamileliğim süresince çok stresliydim bebeğime iyi bakamadım iyi beslenemedim hep ağladım üzerime düşeni yapamadım. 1 sene oldu ama onu düşünmediğim bir günüm bile yok. Zaman zaman doğursam ne olurdu acaba diye düşünüyorum. Cinsiyeti neydi kime benzerdi. Ben cennetlik değilim bunun bedelini her gün ödüyorum ve ödeyeceğim. Bazen rüyama giriyor. Vicdan azabım dinmiyor. Acım dinmiyor cesur olamadım. Onu rahmetli babamın yanına gönderdim melek oldu babam gibi. Bu acı dinmez biliyorum. Suçluyum. Bütün hata benim. Sadece paylaşmak istedim. Umarım beni affeder ben onun iyiliğini düşündüm. Ölene kadar da her günüm onu düşünerek geçecek. Sadece paylaşmak istedim arkadaşlar 1 yıldır içimde tuttum, isteyen herkese nasip olmasını dilerim.
Ne demek olursa aldıracağız sizin bedeniniz üzerindeki kararı o nasıl verir? Bir kadını fizyolojik ve manevi olarak yıpratan bir olayı sakız çiğner gibi nasıl anlatır ne biçim iş bu bu kadar koca meraklısı olmayın. Sizi böyle bişiye kendi zevki için nasıl zorlar nasıl itiraz edemezsiniz aklım almıyor ne okudum ya ben. Beyefendi rahat rahat boşalacak diye zevkine bir cana nasıl kıydınız. Bu nasıl iğrençliktir. Vicdanınız sizi ölene dek bırakmayacak bu da bu kadar kocacı olup kendini yok saymanın bu dünyadaki cezasıdır size.Eşimi daha önce de uyardım ancak korunmamaya devam etti, olursa aldıracağımızı ima etti bir keresinde. Ama vicdanı var olan bir bebeği aldırmaya izin vermez diye düşünüyordum. Ben de istemiyordum ama var olanın canına kıymayı da hiç istemedim.
Kusura bakmayin da esiniz biraz serefsizmis. Madem cocuk istemiyor korunsaymis o zaman. Hazir cocuk da yokken derhal ayrilin ondan. Zaten evi de siz gecindiriyormussunuz. Oh ne guzel yan gel yat osman.Merhaba, daha önce hiç kimseyle paylaşamadım ama birine anlatmaya ihtiyacım olduğu için yazıyorum. Evlenmeyi ve çocuk yapmayı düşünen biri değildim ancak biriyle tanıştım birbirimizi sevdik ve evlendik. Eşim de ben de çalışıyorduk. Evlenmeden önce de çocuk konusunu konuştuk eşim kesinlikle çocuk istemediğini söyledi ben de onunla aynı fikirdeydim. Eşim korunmuyordu, onu uyarmama rağmen korunmuyordu ve ben bundan 1 yıl önce hamile olduğumu öğrendim. Eşim bazı nedenlerden dolayı işten ayrıldı ve çalışmıyordu, sadece ben çalışıyordum hala da öyle eşim çalışmıyor ben çalışıyorum tek maaş geçiniyoruz ama yeterli miktarda maaş alıyorum. Ben hamile olduğumu öğrendikten sonra aslında çocuğumun olmasının güzel bir şey olduğunu ve onu istediğimi fark ettim. Şaşkındım, dehşete düşmüştüm eşimin bana bebeğimi aldırmam konusunda baskı yapacağını biliyordum. Eşim öğrendiğinde hiç düşünmeden kürtaj olmam konusunda diretti. Bana psikolojik baskı yaptı, ya o ya ben dedi. Bu yolda yalnızsın eğer kararlıysan dedi. Onu sevmediğini hiç sevmeyeceğini gözünde gördüm. Bir gece bana o kadar bağırdı ki orda anladım bebeğimden vazgeçeceğimi. Çok direndim çok ısrar ettim bebeğim 7 haftalıktı 8. Haftaya girmiştim. Doğum günü de babasıyla aynı gün olacaktı bir mucizeydi bana . Sonra bu dünyaya babası tarafından sevilmeyen ve istenmeyen bir çocuğu getirmenin ne kadar doğru olduğunu düşündüm. Ona vereceğim sevgi belki ona yeterdi. Ama bu dünyada bir tarafı hep yarım kalacaktı. Babasının sevmediği bir çocuk olacaktı başka çocukları görerek imrenecekti. Benim sevgim yeterdi belki ben onun için güçlü olacaktım ama bir yere kadar olacaktım baba sevgisinden mahrum kalacaktı. Maddi olarak zorlanmayacaktım ama manevi olarak bu yolda yalnızdım. Babamın bana olan sevgisini düşünüyordum. Bebeğim bu sevgiden hayatı boyunca mahrum kalacaktı. Ve ben korkak olduğum için bebeğimi bu dünyaya getiremedim. Bunu hiç kimseye anlatamadım. Biliyorum bunu isteyen milyonlarca kişi var Allah isteyen herkese versin. Ama hamileliğim süresince çok stresliydim bebeğime iyi bakamadım iyi beslenemedim hep ağladım üzerime düşeni yapamadım. 1 sene oldu ama onu düşünmediğim bir günüm bile yok. Zaman zaman doğursam ne olurdu acaba diye düşünüyorum. Cinsiyeti neydi kime benzerdi. Ben cennetlik değilim bunun bedelini her gün ödüyorum ve ödeyeceğim. Bazen rüyama giriyor. Vicdan azabım dinmiyor. Acım dinmiyor cesur olamadım. Onu rahmetli babamın yanına gönderdim melek oldu babam gibi. Bu acı dinmez biliyorum. Suçluyum. Bütün hata benim. Sadece paylaşmak istedim. Umarım beni affeder ben onun iyiliğini düşündüm. Ölene kadar da her günüm onu düşünerek geçecek. Sadece paylaşmak istedim arkadaşlar 1 yıldır içimde tuttum, isteyen herkese nasip olmasını dilerim.
Eşim bazı nedenlerden dolayı işten ayrıldı ve çalışmıyordu, sadece ben çalışıyordum hala da öyle eşim çalışmıyor ben çalışıyorum tek maaş geçiniyoruz
Konu sahibi umarim bir sekilde okuyorsundur.Sorumluluk almaktan korkuyor
Siz korunsaydınız. Olursa aldırırız demiş, siz de kuzu kuzu kabul etmişsiniz bunu. Babası sevmezdi diyerek de vicdan rahatlatmayın. O çocuk sonuç olarak var olmuşEşimi daha önce de uyardım ancak korunmamaya devam etti, olursa aldıracağımızı ima etti bir keresinde. Ama vicdanı var olan bir bebeği aldırmaya izin vermez diye düşünüyordum. Ben de istemiyordum ama var olanın canına kıymayı da hiç istemedim.
İyi de nasıl bir kafa bu ,korunmam ama hamile kalırsan sen aldırırsın diyen adamla sevişmem şahsen ne münasebet. Sanki basit bir eşyadan bahsediyor adam bu tişortu alayim beğenmezsem atarım,değiştiririm der gibi ama cocuk bu yani,adam korunmayı istemiyor diye 10 kere hamile kalsanız 10unu da aldıracakmısınız.Eşimi daha önce de uyardım ancak korunmamaya devam etti, olursa aldıracağımızı ima etti bir keresinde. Ama vicdanı var olan bir bebeği aldırmaya izin vermez diye düşünüyordum. Ben de istemiyordum ama var olanın canına kıymayı da hiç istemedim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?