- 30 Nisan 2008
- 45.779
- 24.642
- 398
- Konu Sahibi aylakmadame
-
- #121
ben de düşünmüyordum taaa ki Doğan Cüceloğlu nun kitaplarını okuyana dek
resmen bende annelik hevesi oluşturdu ben de yapabilirim iyi bir çocuk büyütebilirim dedim...çünkü korkum çocuğumu iyi yetiştirememekti
siz neden istemiyorsunuz?
(hala bekarım gerçi daha var ama..)
Düzen ve plan konusunda obsesisifim ben. Tuvalete bile planlı giderdim. Su anda karşımda içinden taşan pantolonlara gülümseyen bir utu sepetim, bebek için yapılmış alisverisin neticesi olan masadaki bez ve mendil yığınları, dün akşamdan kalan bulasiklar var. Normal şartlarda böyle bir manzarada "deliyim gözü kara deliyim yakarim kirli bezleri yakarim" diye bogurup balkondan kacmam lazimdi ama ben oğlum en çok bu saatlerde gulup oynadığı için onunla oynuyorum. Planlı hayat diye bir şey yok artık :)
Eklemeyi unutmusum anneligin bendeki en olumlu etkisi insanlara karşı daha sabırlı ve hosgorulu oldum. Kimsenin gözüne ketçap sıkıp serçe parmağıni mandalla ezmek istemiyorum artık. Yanı en azından serçe parmağı değil. Baş parmak ezilebilir.
2 aylıkken gülüyo muAy ne değişik! Benimki de gülcek mi acaba lan
Gülüyor tabi. Özellikle tam bezini actigimda sifatima sıvı puskurtup gulunce gulusleri daha manalı oluyor.
Bilen bilir ben pek hamarat değilimdir hatta rahatıma düşkünümdür
Uykuyu da severim işe erken kalkmak bile zor gelirdi, pazar 11 e kadar yatardım
Şimdi bebeğim var gece çıt dese duyarım, uykusuz işe gelirim, bu da akşam işten eve ilk girişimiz
18:00 de işten çıkıyoruz 19:15 te annemde oluyoruz kızımı alıp 19:30 da evde oluyoruz, eve gelip montumuzu çıkardık, yeni yeni oyunlardan anlıyor diye sevindik eşim çekmişti.
Zor mu dersen ben başarıyosam herkes başarır diyeyimçünkü O buna değer.
Eki Görüntüle 1706883
. Merabalar iki çocuk annesi olarak cevap yazmak istedim oğlum 4 yaşında kizimda 7.5 aylık allah inşallah size ve isteyen lere nasip eder annelik bu hayat da en çok sevdiğim şey bi o kadar da zor tabiki ama olunca iyiki olmuş diyorsun çünkü çocuğun için her türlü fedakarlığa razı oluyorsun uykusuz geceler soğuyan çay ve yemekler paspal oluyorsun bir dönem istediğin anda dışarı cikamiyorsun kafana göre maddi olarak kendine almıyorsun çocuğuna aliyorsun ev işlerin çoğu zaman yarım kalır bir çok zorluğu var ama mükemmel bi duygu her şeye değer bence düşünün çocuk gibisi yokMerhaba arkadaşlar;
Bilmem benimle aynı durumu - ya da dumuru- yaşayan var mı ama; ben sanırım anne olmaya hazır hissedemiyorum kendimi.
Siz yeni anneler, eski anneler, kendini iyi gören ve kendinden hoşnut olmayan annelerden fikir istiyorum. Hem belki benim gibi birçok kişiye de yararı dokunur.
Sizler anne olmadan öncesi ve sonrası olarak hayatınızı nasıl görüyorsunuz?
Annelik öncesini hayatınıza ne kadar devam edebiliyor ve ne kadar kendinize bakabiliyorsunuz?
Fikirleriniz için şimdiden çok teşekkür ederim.
Sevgiler.
. Merabalar iki çocuk annesi olarak cevap yazmak istedim oğlum 4 yaşında kizimda 7.5 aylık allah inşallah size ve isteyen lere nasip eder annelik bu hayat da en çok sevdiğim şey bi o kadar da zor tabiki ama olunca iyiki olmuş diyorsun çünkü çocuğun için her türlü fedakarlığa razı oluyorsun uykusuz geceler soğuyan çay ve yemekler paspal oluyorsun bir dönem istediğin anda dışarı cikamiyorsun kafana göre maddi olarak kendine almıyorsun çocuğuna aliyorsun ev işlerin çoğu zaman yarım kalır bir çok zorluğu var ama mükemmel bi duygu her şeye değer bence düşünün çocuk gibisi yok
Annelik gercekten çok zor
ben 28 yasındayım 5.5 senedır anneyım neredeyse 1 senede hamılelıgı say
tabıkı oncelıgım evladım
elbette hersey ona göre ayarlanıyor ama bu benı sıkmıyor yanı benım gıdıp oyle arkadaslarımla gece cıkmalarım yok , nereye gıdersem cocugumuda goturebılırım. konserede gıttım partıyede gıttım dugunede gıttım hepsıne gıttım ve gıdıyorum.
sız asıl zorlugu okula baslayınca gorun 3 ay once oglum okula basladı 1 sınıfa k.çımızı toplayamaz olduk o ayrı mesele tabi
aa öylemi niye ki :)Valla sana en en en çok özeniyorum CuteMom, knoularını hatırlıyorum, arada profil resimlerini de
aa öylemi niye ki :)
bütün bunların cok daha fazlasını yapıyorum tatlım ama ınan herkes yapıyor ben cocuktan ayrı bı sosyal hayat ıstemedıgım ıcın hatta ben daha kısıtlıyımNe bileyim, hem konularından yaşadıklarına şahit oldum hem de bakıyorum öyle kilolu değilsin, kendine bakıyorsun, anladığım kadarıyla araç kullanabiliyorsun, hatta kendine yeni bir yuva kurmuşsun ve mutlusun.
Bence buralardaki pek çoğumuza örneksin.
bütün bunların cok daha fazlasını yapıyorum tatlım ama ınan herkes yapıyor ben cocuktan ayrı bı sosyal hayat ıstemedıgım ıcın hatta ben daha kısıtlıyım
avm yerıne parka gıdebılırım ben
korkmana gerek yok ınan
ben çocuksuz hayattan aldığımdan çok daha fazla tat alıyorum şimdiki hayatımdan. mesela bazı konularda planlı, düzenli olmak gerekiyor. Tabi, bazı konularda da ne kadar plan yaparsan yap, durum çocuğuna göre şekilleniyor. Bence bütün mesela bu. Bu yeni hayata ayak uydurmak önemli. Ben tezcanlı biri olduğum için, "ay çocukla evden çıkılmıyor şekerim" diyen tiplerden olmadım. hiçbir yere geç kalmazdım, hala kalmam. kilomu verdim, işime döndüm. Hatta işimde yükseldim. Anneliğin bana yaradığını çok duydum etrafımdan. Ben de gerçekten öyle hissediyorum. Kendimi daha güçlü, daha sabırlı, daha becerikli ve daha güzel hissediyorum.
Uykusuzluk en büyük korkumdu, gece uyurum da yavrumu duymam diye korkuyordum. şimdi tavşan uykusu uyuyorum. "ııh" dese duyuyorum. uykusuzluğa toleransım arttı. korktuğum gibi olmadı. Her şey kızımla daha anlamlı. Ona verebileceğim her değer, onu mutlu edecek her oyun beni daha da çok tamamlıyor. Evliliğimde de bazı şeyler yerine oturdu, işimle ilgili sıkıntım yok. Belki de bunların da etkisiyle bana ciddi bir doyum yaşatıyor annelik.
instagramda gördüğünüz veya bloglarda okuduğunuz annelerin hayatı gibi değil tabi her şey.
İki hafta lohusa hüznü yaşamış, emzirmede ciddi sıkıntılar yaşamış bir anneyim. Doktorumuzun ikinciyi düşünmezsiniz herhalde diyeceği kadar bizi yemek problemiyle uğraştıran bir çocuğun annesiyim. Deneyimlediğim her şey için şükrediyorum.
Sizi gaza getirmek için yazmadım. "Ay onun bi gülümsemesi..." diye klişe sözlerle de anlatmak istemedim.
ama "ay onun annecim demesi yok mu?" demeden edemeyeceğim:) Sevgiler..
bende çocuk sevmem itici bulurum hele de bilmiş çocukları, hatta Allah bana annelik duygusu vermemiş herhalde derdimbende başkasının çocuklarını seven biri değilim. ki kendi yeğenlerimi bile yeni doğmuş zamanlarında kucağıma almış biri değilimdir. şımartma yıjtur. teyzeleri içinde çekindikleri bir ben varım.
şimdi hamileyim. acaba diyorum kendi çocuğuma nasıl bir anne olacağım.. becerebilecek miyim.. birde eşim arası çok olmadan ikinciyi de yaparız diyor kısmet olursa. ki ben birinciyi nasıl becereceğimi düşünüyorum. endişem onu hakkıyla büyütemeden diğerinin olması. yinede herşeyin hayırlısı.
sanırım benzer durumda olanların sayısı baya çok.
Benim ablamda sizin gibibende çocuk sevmem itici bulurum hele de bilmiş çocukları, hatta Allah bana annelik duygusu vermemiş herhalde derdim
şimdi oğlum 1 yaşında her an, oyy kurban olurum iyi ki doğurmuşum nasıl da güzel doğurmuşum modunda geziyorum
ben anne olmayı çok sevdim, arayı açmak istemedim ve şuan ikinci bebeğime hamileyim
yalnız diğer çocukları hala sevmiyorum
muhtemelen siz de benim gibi olursunuz çünkü o duygu bebeğinizi kucağınıza aldığınızda geliyor, hamilelikte anlamıyorsunuz birşey
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?