Olmak ya da olmamak

Annelik gercekten çok zor
ben 28 yasındayım 5.5 senedır anneyım neredeyse 1 senede hamılelıgı say
tabıkı oncelıgım evladım
elbette hersey ona göre ayarlanıyor ama bu benı sıkmıyor yanı benım gıdıp oyle arkadaslarımla gece cıkmalarım yok , nereye gıdersem cocugumuda goturebılırım. konserede gıttım partıyede gıttım dugunede gıttım hepsıne gıttım ve gıdıyorum.
sız asıl zorlugu okula baslayınca gorun 3 ay once oglum okula basladı 1 sınıfa k.çımızı toplayamaz olduk o ayrı mesele tabi
 
çalışıyorsanız mutlaka eve yardımcı alın çalışan anneler ,parası batsın deyin ,ben 4 yıldır hamile hamile evimin işin iyaptım 3 çocukla ama artık ben bile eve bir yardımcı almanın gerekliliğine inanıyorum ,sürekli aynı ev işleriyle meşgul olmak da insanı çok yıpratıyor ,inanın ben artık 24 saat çocuk baksam sıkılmam ama ev işlerinden oldukça sıkılmış durumdayım elim gitmiyor yapasım gelmiyor ama titiz düzenli biriyim mecbur yapıyorum ,keşke rahat salaş biri olabilseydim bazen öyle insanlara özeniyorum gerçekten ..
 

Bekarken ben genç annelik kalp ben modundaydım, dedim ya son anlara doğru yusuf yusuf :))
 

2 aylıkken gülüyo mu Ay ne değişik! Benimki de gülcek mi acaba lan
 
maşallah,annelik böyle bir şey işte fedakarlık ve kendinden ödün vermeyi gerektiriyor

onu doğurana kadar hayatta tek başınayken onu doğurunca, onun hayatıyla kendi hayatını hiç bir zaman ayrı düşünemiyor insan

önceliklerini hep ona göre belirliyor belirlemek zorunda
 
. Merabalar iki çocuk annesi olarak cevap yazmak istedim oğlum 4 yaşında kizimda 7.5 aylık allah inşallah size ve isteyen lere nasip eder annelik bu hayat da en çok sevdiğim şey bi o kadar da zor tabiki ama olunca iyiki olmuş diyorsun çünkü çocuğun için her türlü fedakarlığa razı oluyorsun uykusuz geceler soğuyan çay ve yemekler paspal oluyorsun bir dönem istediğin anda dışarı cikamiyorsun kafana göre maddi olarak kendine almıyorsun çocuğuna aliyorsun ev işlerin çoğu zaman yarım kalır bir çok zorluğu var ama mükemmel bi duygu her şeye değer bence düşünün çocuk gibisi yok
 

Peki mesela, çocuktan önce şöyleydim, çocuk oldu artık böyle oldum dediğiniz oluyor mu? Ya bazılarına bakıyorum maşallah bakımlılar, kendilerine de özen gösteriyorlar. Ne bileyim..
 

Valla sana en en en çok özeniyorum CuteMom, knoularını hatırlıyorum, arada profil resimlerini de
 
aa öylemi niye ki :)

Ne bileyim, hem konularından yaşadıklarına şahit oldum hem de bakıyorum öyle kilolu değilsin, kendine bakıyorsun, anladığım kadarıyla araç kullanabiliyorsun, hatta kendine yeni bir yuva kurmuşsun ve mutlusun.

Bence buralardaki pek çoğumuza örneksin.
 
bütün bunların cok daha fazlasını yapıyorum tatlım ama ınan herkes yapıyor ben cocuktan ayrı bı sosyal hayat ıstemedıgım ıcın hatta ben daha kısıtlıyım
avm yerıne parka gıdebılırım ben
korkmana gerek yok ınan
 
ben çocuksuz hayattan aldığımdan çok daha fazla tat alıyorum şimdiki hayatımdan. mesela bazı konularda planlı, düzenli olmak gerekiyor. Tabi, bazı konularda da ne kadar plan yaparsan yap, durum çocuğuna göre şekilleniyor. Bence bütün mesela bu. Bu yeni hayata ayak uydurmak önemli. Ben tezcanlı biri olduğum için, "ay çocukla evden çıkılmıyor şekerim" diyen tiplerden olmadım. hiçbir yere geç kalmazdım, hala kalmam. kilomu verdim, işime döndüm. Hatta işimde yükseldim. Anneliğin bana yaradığını çok duydum etrafımdan. Ben de gerçekten öyle hissediyorum. Kendimi daha güçlü, daha sabırlı, daha becerikli ve daha güzel hissediyorum.
Uykusuzluk en büyük korkumdu, gece uyurum da yavrumu duymam diye korkuyordum. şimdi tavşan uykusu uyuyorum. "ııh" dese duyuyorum. uykusuzluğa toleransım arttı. korktuğum gibi olmadı. Her şey kızımla daha anlamlı. Ona verebileceğim her değer, onu mutlu edecek her oyun beni daha da çok tamamlıyor. Evliliğimde de bazı şeyler yerine oturdu, işimle ilgili sıkıntım yok. Belki de bunların da etkisiyle bana ciddi bir doyum yaşatıyor annelik.
instagramda gördüğünüz veya bloglarda okuduğunuz annelerin hayatı gibi değil tabi her şey.
İki hafta lohusa hüznü yaşamış, emzirmede ciddi sıkıntılar yaşamış bir anneyim. Doktorumuzun ikinciyi düşünmezsiniz herhalde diyeceği kadar bizi yemek problemiyle uğraştıran bir çocuğun annesiyim. Deneyimlediğim her şey için şükrediyorum.
Sizi gaza getirmek için yazmadım. "Ay onun bi gülümsemesi..." diye klişe sözlerle de anlatmak istemedim.
ama "ay onun annecim demesi yok mu?" demeden edemeyeceğim:) Sevgiler..
 

Çok teşekkür ederim fikirleriniz için :)
Evet o cümleden gına geldi, artık diyecek oluyorum "ya gülümsemesin tamam ay yetheer" diye ama sonra susuyorum
 
Bir foto paylaştım akabinde ban yemişim
Hani tipten 6 ay yer cinsten hissettim kendimi neyse ki haftasonuna denk geldi yine
Sen ne yaptın aylakmadame yorumlardan sonra biraz daha birşeyler oturdu mu ?
 
bende çocuk sevmem itici bulurum hele de bilmiş çocukları, hatta Allah bana annelik duygusu vermemiş herhalde derdim
şimdi oğlum 1 yaşında her an, oyy kurban olurum iyi ki doğurmuşum nasıl da güzel doğurmuşum modunda geziyorum
ben anne olmayı çok sevdim, arayı açmak istemedim ve şuan ikinci bebeğime hamileyim
yalnız diğer çocukları hala sevmiyorum
muhtemelen siz de benim gibi olursunuz çünkü o duygu bebeğinizi kucağınıza aldığınızda geliyor, hamilelikte anlamıyorsunuz birşey
 
Benim ablamda sizin gibi
Hiç bi çocuğu sevmezdi
Sonra kendi evlendi ikizleri oldu yetmedi üçüncüyü yaptı. bi de çocuk sevsen kaç tane yapacaktın diyoruz şimdi
Herkesten daha düşkün çocuklarına, onlar nereyi severse oraya gider öncelikleri bile değişti
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…