Anlatayım.. bu sabah canım yumurta salatası çekti . Önce krep çekmişti. Krep yapalım demiştim. Sonra Ayy yumurta salatası da olsa dedim. Kahvaltıyi o hazırlıyordu mecburen. bulantidan kalkamadigim için yerimden. Bir anda ters ters bakıp sende bi karar ver artık yeter ha dedi. İkisini de yapalım olmazmi dedim. patates Kızartması da yapacakti. İstersen sadece bu ikisi olsun kizartmayla ugrasma dedim. onun için zor olmasın diye. Benimle ters ters konuştu. Çok kırıldım. Zaten canım ne cekse bir bahane. bende doldum o sinirle gerizekalı dedim yatak odasına gittim. Peşimden koşarak geldi bacagima Tokatlar attı. Üstüme çıktı. Cabuk özür dile yoksa butun gün aglarsin bu eve gelmem falan tehditler. Sende beni kırdım diyorum. Özür dile diye bağırıyor. Ona karşı içimde birçok şey gitti bitti. Bundan sonra yeni bi yaşam için yollarimi cizcem. Çünkü ben ölmek yada öldürülmek istemiyorum. Çok gencim yaşamak istiyorum. Benim diğer insanlardan ne farkim varki. .
Sırf sana yorum yapmak için üye oldum.
Hayat çok kısa ve sen mutsuzsun.
Çocuk çok büyük bir hata.
Tek başına anne olabilşrsin tabikide ama o çocuk istermi bu yaşamı.
Sana şöyle bir örnek vereyim.
Okullarda(okulöncesi)aile katılımı diye bi etkinlik var. Malesef.
Bu etkinliğe katılmazsan çocuk çok üzülüyo orda anne baba ayrı çocuklarda var.anne katılsa babasıyla geleni kıskanıyo baba katılsa anneyle gelenleri kıskanıyo yavrucaklar.
Haklılar bu hayatı o masum çocuklar seçmediki.
En basiti buydu.
Benim içim acıyo o çocukları gördükce.
Okulların bu aile etkinliklerine çok kızıyorum ailesi vefat etmiş yada boşanmış çocukların boyunları bükük kalıyo.
Çocuğu aldır aldırma diyemem.
Çocuk okula başladığı zaman tek anne olmak herşeyden zor toplum acımasız...
Dünyanın en mutlu çifti olup çocuğunu en iyi şartlarda (maddi-manevi) yetiştiren anne baba da vefat etmiş olabilir. Belki sonradan anlaşamayıp ayrıladabilirler. Hiçbir şeyin garantisi yok bu dünyada. Bu dünyada ailesi olsada birçok yönden hayatı zor olup mutsuz olanlar da var. Bütün çocukların psikoloji sadece ayrı olan anne babadan dolayı meydana gelmiyor. Hem anne babanın ayrılması çocuğundan ayrılacağı anlamına da gelmiyor..
Öyle ya da böyle o bebek anne karnında ve o bebeğin yaşam hakkını kimse elinden alamaz. Bu anne baba da olsa! İstemiyorlarsa da çocuğu en başından önlemini alcaklardı. Kimse o bebeği öldür deyip o mutsuz anneye ikazda bulunmamalı. Oldu eşlerin sorununu o bebek hayatıyla ödesin. Burada en masum, en günahsız olan o bebek ama en büyük bedeli ödeyecek olanda o görüşlerinize göre!!!
Çocukların etkinliklerdeki haline üzülüyorsunuz ama bir bebeğin yaşam hakkını elinden alacak tavsiyeler veriyorsunuz. Sırf çıplak gözle göremediğiniz için mi bu kadar ucuz geliyor o masumun canı.
Bebeğini aldır diyenler bu hayatta sorumluluk altına girmekten korkan kişilerin tavsiyesi. Çok şükür eli ayağı tutuyor annenin. Çalışıp çabalayıp tek başına bebeğini büyüten ne eli öpülesi kadınlar var. Kocasından ayrılsa bile o bebeği en iyi yerlere getirebilir (Allah'ın izniyle)
son cumlelerin yuregimi ciz ettirdi cok uzuldumAnlatayım.. bu sabah canım yumurta salatası çekti . Önce krep çekmişti. Krep yapalım demiştim. Sonra Ayy yumurta salatası da olsa dedim. Kahvaltıyi o hazırlıyordu mecburen. bulantidan kalkamadigim için yerimden. Bir anda ters ters bakıp sende bi karar ver artık yeter ha dedi. İkisini de yapalım olmazmi dedim. patates Kızartması da yapacakti. İstersen sadece bu ikisi olsun kizartmayla ugrasma dedim. onun için zor olmasın diye. Benimle ters ters konuştu. Çok kırıldım. Zaten canım ne cekse bir bahane. bende doldum o sinirle gerizekalı dedim yatak odasına gittim. Peşimden koşarak geldi bacagima Tokatlar attı. Üstüme çıktı. Cabuk özür dile yoksa butun gün aglarsin bu eve gelmem falan tehditler. Sende beni kırdım diyorum. Özür dile diye bağırıyor. Ona karşı içimde birçok şey gitti bitti. Bundan sonra yeni bi yaşam için yollarimi cizcem. Çünkü ben ölmek yada öldürülmek istemiyorum. Çok gencim yaşamak istiyorum. Benim diğer insanlardan ne farkim varki. .
Çocuk büyük bir sorumluluk.
Aldır ya da aldırma demedim.
İlerki dönemlerde çocuğuyla yaşayacagı sıkıntıların en basitini verdim.
En köklüsünü boşanmış ailesi yanında çocuk doğurunca anlar.
Acı ama gerçek..
Gripin tarcin.bunlar bebek dusurmek icin kullaniliyor diye biliyorum.ben bebeginizi aldirmaniz konusunda karsiyim sadece bilgi vermek istedim.insanlar yillarca tedavi gorup bebek sahibi olamazken.o cocugu aldrmaniz haksizlik diye dusunuyorum.esinizi dayaga iten sey ne aranizdaki sorunlari oturup konusarak cozemez misiniz? Bi yuva kurup o yuvayi dagitmak kolay degil ama dayanamiwcaa sdrecedeyseniz birsey diyememBeni tehdit ediyor. Eğer bu evlilik biterse o çocuk bende kalacak onu alırım sana bırakmam sen bi doğur görürsün diyor. Eş izni gerekiyormuş kürtaj için de sanırım. Ailem de çocukla kabul etmez zaten. Kendi ayaklarimin üstünde durabilmem tek care belkide
böyle bir insandan neden ayrılmadınız hiçmi gururunuz yok herşey sevgi değil. ve bu adamdan hamile kaldınız. iyi bir ortam diyosanız boşanırsınız sınavlara girersiniz çocuğunuz paşalar gibi yaşar. her gün evde ayı gibi gezen bir babadan daha iyidirÖncelikle merhaba..yeni üyeyim bu yüzden konuyu dogru yere açıp acmadıgımdan emin değilim ama yinede yazmak istiyorum. Yasim 24. Önlisans mezunuyum fakat elimde gelecege yönelik bi meslek güvence yok. Suan ev hanimiyim anlycaginiz. Güvence olsaydı zaten suan burada bunları yazıyor olmazdım başımı alıp çeker giderdim. Uzun yillar Hayatımda hep sorunlar ve acı olaylar vardı.Belki de hayatındaki tek doğru okumakti. ite kalka okudugum üniversite biter bitmez mutlu olmak adına aşık olarak bi evlilik yaptım. Bu evlilikte defalarca şiddet gördüm. Ne olursa olsun şiddet olmamalıydı. Ama karşımdaki insan hakediyorsun gibi cümlelerle kendini hep haklı buldu. Oysa bundan böyle gozunden bir damla yas akmayacak hep mutlu olacaksin derdi. Aradan belli bi zamanla Hamile kaldım. Ve bir kaç kez de bu halimle bana vurdu. Ailem benimle konuşmuyor eşimi sevmedikleri ve üstüne üstün kötü giden evliligimde hamile kaldığım için banada küsler. Kimsem yok yalnızım. Mide bulantilarim ve yaşadığım üzüntüyle bütün gün koltuğa gömülmüş ağlıyorm. İlgilenenim yok anlayacağınız. Zaten hiç arkadaşım da yok yanımda olabilecek kadar yakın. Komşumda yok. Yani hayatımda ondan başka kimse yok gibi. Oda bana vurup çekip gidiyor ve ben bütün günü bi koltuk üzerinde ağlayıp zıplayarak geçiriyorum.Zaten yaşadığım yer küçük bir kasaba ve etrafa rezil olma korkusuyla içimi döke döke ağlayamiyorum bile. Kürtaj düşündüm bir çok kez ama vicdanı uç noktalarda yaşayan biriyim. Kalbi bile atıyor bunu yapmaya cesaretim yok. Dünyaya gelirse de ona kötü bir hayat yaşatmak istemiyorum. Benim yaşadıklarimi o yaşamasin. Kavgalı bi aile ortamında büyüyüp sorunlu bi cocuk olmasın istiyorum. Çünkü bunların acısını biliyorm. Peki ne yapmalıyım. Ne yok etmek nede dünyaya getirmek istiyorum. Gitgellerim var. Şuan anne baba sevgisine mutluluga kendim o kadar açken ona nasıl yetebilcem. Ölümü düşünüyorum bazen.. kendimi asmayı. Ama ailemi perişan etme düşüncesi karnimdaki bebeğin vebali ve ölüm korkum beni geri itiyor. Çok kötüyüm. Aranızda çok mantıklı düşünen iyi insanlar var biliyorum. Sağlıklı düşünemiyorum bana birseyler söyler misiniz. Ne duymak istediğimi bilmiyorum ama birseyler duymak istiyorum..
Belki de sana yeni arkadaş, sevgili, umut ve mutluluk olarak geliyordur bu bebek... Boşanmıyorsun, Boşanamıyorsun belli ki, ama en azından ümidin olsun. Gözünden akan yaşı dahi o bebek silecek. Kocanı da boşver. Allah ıslah etsin. Yine de aklının bi ucunda bulunsun, sığınma evine gidebilirs, iş bulabilirsin.Öncelikle merhaba..yeni üyeyim bu yüzden konuyu dogru yere açıp acmadıgımdan emin değilim ama yinede yazmak istiyorum. Yasim 24. Önlisans mezunuyum fakat elimde gelecege yönelik bi meslek güvence yok. Suan ev hanimiyim anlycaginiz. Güvence olsaydı zaten suan burada bunları yazıyor olmazdım başımı alıp çeker giderdim. Uzun yillar Hayatımda hep sorunlar ve acı olaylar vardı.Belki de hayatındaki tek doğru okumakti. ite kalka okudugum üniversite biter bitmez mutlu olmak adına aşık olarak bi evlilik yaptım. Bu evlilikte defalarca şiddet gördüm. Ne olursa olsun şiddet olmamalıydı. Ama karşımdaki insan hakediyorsun gibi cümlelerle kendini hep haklı buldu. Oysa bundan böyle gozunden bir damla yas akmayacak hep mutlu olacaksin derdi. Aradan belli bi zamanla Hamile kaldım. Ve bir kaç kez de bu halimle bana vurdu. Ailem benimle konuşmuyor eşimi sevmedikleri ve üstüne üstün kötü giden evliligimde hamile kaldığım için banada küsler. Kimsem yok yalnızım. Mide bulantilarim ve yaşadığım üzüntüyle bütün gün koltuğa gömülmüş ağlıyorm. İlgilenenim yok anlayacağınız. Zaten hiç arkadaşım da yok yanımda olabilecek kadar yakın. Komşumda yok. Yani hayatımda ondan başka kimse yok gibi. Oda bana vurup çekip gidiyor ve ben bütün günü bi koltuk üzerinde ağlayıp zıplayarak geçiriyorum.Zaten yaşadığım yer küçük bir kasaba ve etrafa rezil olma korkusuyla içimi döke döke ağlayamiyorum bile. Kürtaj düşündüm bir çok kez ama vicdanı uç noktalarda yaşayan biriyim. Kalbi bile atıyor bunu yapmaya cesaretim yok. Dünyaya gelirse de ona kötü bir hayat yaşatmak istemiyorum. Benim yaşadıklarimi o yaşamasin. Kavgalı bi aile ortamında büyüyüp sorunlu bi cocuk olmasın istiyorum. Çünkü bunların acısını biliyorm. Peki ne yapmalıyım. Ne yok etmek nede dünyaya getirmek istiyorum. Gitgellerim var. Şuan anne baba sevgisine mutluluga kendim o kadar açken ona nasıl yetebilcem. Ölümü düşünüyorum bazen.. kendimi asmayı. Ama ailemi perişan etme düşüncesi karnimdaki bebeğin vebali ve ölüm korkum beni geri itiyor. Çok kötüyüm. Aranızda çok mantıklı düşünen iyi insanlar var biliyorum. Sağlıklı düşünemiyorum bana birseyler söyler misiniz. Ne duymak istediğimi bilmiyorum ama birseyler duymak istiyorum..
aynen hakkediyor hamileye el kaldırran ana babasınıda döver.böylesi adamlar polisi görünce altına eder.....hiç bir şey yapamıyorsanız ;varsa bir yakın bildiğiniz komşu söyleyin kavga esnasında polisi arasın, sonra değişmiyorsa vur kı.ına tekmeyi!hayatınızı böyle bir adamla çürütmeyin,bebeğinizle!
herşey beklenir böylesinden...umarım çok fazla tecrübe etmez konu sahibi!aynen hakkediyor hamileye el kaldırran ana babasınıda döver.
depresyona girer böyle giderse hamilelik pskolojisi hormonlar altüst ben ona yapması gerekenleri anlattım.ölmektense bırakırım cehenneme gitsin devlet nasılsda yardım eder bi şekildeherşey beklenir böylesinden...umarım çok fazla tecrübe etmez konu sahibi!
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?