Ölümünü izledim ..

Hepsini okuyamadım babamı yeni kaybettim bende. Benimki çok daha ayrı bir hikaye. Son anlarına doğru yoğun bakım daydı. Gittim yanına korkma baba ilaç verdiler biraz canın acıyabilir 3 gün dayan dedim. Beraber yürüyerek cikicaz burdan dedim. Doktorlar bilir dedim. Duydumu beni bilmem. Yalan söyledim ama hayalini kurarak söyledim.

Büyük ders verdi bana giderken. Çevremde küs olduğum herkesle görüştüm. Babamı yıllarca benden uzak tutanlara tek laf etmedim. Mezarı başında yanıma geldiler de babam duyar da üzülür diye sen ne yüzle yanıma geliyorsun demedim.
Ertesi gün yanına gitme hayali ile zar zor uykuya dalmışken sabaha karşı çağırdılar hastaneden.
Gitti babam. Acıları dindi.
Soru işaretleri ile gitti. Bakamadım dokunamadım nefes almayan haline.
Sadece yanaştım tabutuna. Kötü hiçbirşey hatırlamıyorum babam sadece çocukken ayaklarımı gıdıklayarak beni uyandırdığın anıları hatırlıyorum merak etme sen dedim.
 
Yazılanlar beni mahvetti.Babama cok duskunumdur.Her an dusunurum kaybedersem nasil olur diye cunku biliyorum ki arkamdaki saglam dayanagim herseyim o.Acinizi yasadim resmen kizlar,yasadim
Nasil gecer bilmem,düşüncesi bile gecmiyor avutacak birsey bulamiyorsun gercegini hic dusunemiyorum
Rabbim yardımcınız olsun,basiniz sagolsun
 
Allah sabırlar versin .. gerçekten çok zor ! Hicbirseye benzemiyor ..yeri dolmuyor ..telafisi, ilacı yok ! Ömür boyu kanayacak bir yara ..

Allah rahmet etsin ,cennette bulusursunuz insallah ..bu dünyada içinde kalan ne varsa orda yaşarsın ...
 
Amin ,teşekkür ederim. Ben de hiç geçeceğini sanmıyorum ..alevler küçülür ama yangın devam eder ..
 
Amin. Sen yine şanslısın bak hep güzel anılar var hatıralarında.
Benim durumum çok farklı. Gerçi bende hep derdim babam birgün benden uzakta ölse ne yaparım acaba belirsizlik doluydu icim ki son zamanları yanımızdaydı. Annemle helalleşerek ayrıldı bu dünyadan. Korktuğumu yaşamadım diyordum hep ama asıl korkulacak ebediyen görmeyecek olmakmış.
Ne kızgınlık var, ne haklılık nede haksızlık. Olende kalan gibi mi hisseder acaba gidince bu dünyadan. Ben onun cevaplarını duyamam ama duyarmı acaba hissedermi o benim cevaplarımı.
Biliyorsun ruh gidince duymaz insan seni. Ama duyuyormuş gibi geliyor işte konuşuyorum.
Gitti dedim bu sefer gelmememek üzere gitti. Geldi yanıma ama hepten gitti bu sefer.
 
Ben onu yogunbakimda birakip giysileriyle eve dondugumde ne zoruma gitmisti..
Odasi yatagi bostu giysi posetini odaya koyarken..;(
Ben hep çıkacak diyen umit ettim. Yoğun bakımdan. En son gördüm ince bir5çarşaf var üstüne. Görevliye dedim. Rica ediyorum kalın yorgan örtün. Üşür bacakları. Bizim sıcaktan yandığımız zamanlarda kalın yorganla yatardı. Annem alel acele yıkardı da yorganını ister dururdu. Kendini bilmez halde yatarken reflekslerini hep üşümesine yordum. Kaç gündür açık cam kapı yatıyorum üstümü ortmeden. Odamı böyle rahatsız hissetti diyorum. Sanki kimse beni anlamıyor. Eşyalarını çıkarmadım hala evden. 3. Günü çıkarılırmış evden nasıl yapıcam nasıl taşıycam bilmiyorum. Sanki oda son adım eşyalarda çıkınca evden herşey bitecek gibi. İnsan çok garip düşünüyor muş gerçekten. Bildiğin herşey farklılaşıyor. Sanki hala bir bağımız var. Az önce cantasına çarptı ayağım. Oma ait ne görsem hep aynı anlar geliyor gözümün önüne. Son hali.
 
Ne güzel, güzel anılarınız var. Ben hep şöyle düşünürüm; ölüm herkes için var er ya da geç ve bu yüzden kim olursa olsun bir insana hayattayken iyi ki var dediyseniz, çok güvenip çok sevdiyseniz, çok güzel anılar biriktirdeyseniz ölse bile yanınızda hissedebilirsiniz, hayatınızdan böyle bir insan geçtiği için mutlu olabilirsiniz, şanslısınız. Hassassınız umarım yanlış bir şey yazmamışımdır, çok zordur elbet, keşke olmasaydı...
Allah'ım rahmet eylesin, sizlere de sabırlar versin...
 
Son düzenleme:
Yazınızı okurken gözyaşlarımı tutamadım. Cok zor babasız olmak ben bilmiyorum ama bende babama asık bir insanım Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun insallah. Allah sabır versin. İlk günler aylar cok zor olur ama alınıyor insan Tabiki de boşluğu hiç gitmiyor eksik kalıyorsun ama ölene çare yok dua et bol bol dua
 
Amin ,çok teşekkür ederim sibelcim. .

Çok ağır ,bunun altından nasıl kalkacagimi bilemiyorum ..
Biliyorum kuzummm hepsi üst üste geldi biliyorum buda çok büyük oldu ama isyan etmeyelim üç melek oldular bak evladının yanına gittiler Allah ahirette kavuşmayı nasip etsin insallah
 
Başın sağolsun canımmm çok üzüldüm geçecek inşallah biraz zamana ihtiyacın var.

Ve eşine ihtiyacın var sakın ondan çekme kendini. Onu kendinden uzaklaştırma her fırsatta git sarıl. Yanında olmasına izin ver. Senin desteğe ihtiyacın olduğu gibi onunda sana destek olmaya ihtiyacı var. Sen onun eşisin. Hastalıkta sağlıkta, iyi günde kötü günde dediniz değil mi? Evlilik ahdimizdir bu sözünü tutmasına izin ver.

İyi olacaksın inşallah seni seviyorum canım benim
 
Amin inşallah gelen misafirlere yemek yediriosun ya neymiş ölünün agizinda bulunacakmis işte ben en sonunda sinir krizi gecirmistim babam öldü öldü farkindamisiniz nasıl su sofraya oturup yiyosunuz nasıl içiniz alıo benim babam olmuş herkes yemeye içmeye gelio die bagirmistim 10aylikti oğlum günlerce ona bakamamistim halada toparlanamadim çok çok zor bazen hep düşünürüm babamın yanına gitmek için can atarım dünya boş ve anlamsız yaşama istediğimi yitirdim ben dilerim sen toparlarsin
 
başın sağolsun

acını anlıyorum
biraz sakinleşmen lazım.
ölüm, hayatın bir parçası
şimdi yas dönemindesin bir süre sonra kabullenmeye geçeceksin.
evet zor bir şey yaşıyorsun
ama bu malesef doğal bir süreç.
keşke bu kadar erken olmasaydı.
ben de annemi kaybettim, uzun bir hastalık döneminden sonra.

onun göremeyeceği şeyleri, mesela çocuk sahibi olmamı, doğumgünleri gibi özel günleri vs. düşündükçe içim acıyor
ama bir gün öleceğimizi kabullendiğinde her şey biraz daha kolaylaşıyor.
üstelik ben ölümden sonraki hayata inanmadığım için ölüm benim için tamamen bir son.
yani ben bir daha annemi hiç göremeyeceğim ve hissedemeyeceğim diye düşünüyorum ve bu bazen çok acı veriyor.
sonra şöyle düşünüyorum
ilk insanlardan beri milyarlarca insan doğdu ve öldü.
her birinin sevdikleri, o sevdiklerine dair umutları, bir hayatları, planları vardı.
ama şu ana kadar bu durum milyarlarca insanın başına geldi ve bir şekilde herkes ölüme bir şekilde aşina.
sadece en yakınında olunca büyük bir yıkım oluyor.

yas sürecini yaşa ama kendinde kaybolma
sanırım normal bir yas dönemi 6 ay gibi bir süre
bu süre sonunda yine üzüleceksin ama artık özlemek daha ağır basacak
ona da bir şekilde alışıyorsun

fotoğraflarda, anılarda teselli bulacaksın.
bu aşamada yanında olup sana destek vermek isteyen eşini uzaklaştırma derim..
sabırlar dilerim...
 
başın sağolsun canım.

acını yaşa.

ama sevdiklerine sarıl bence onları uzaklaştırma. tek başına her tür acı daha zor. paylaştıkça azalır acılar.

eşini kovma da odana gir kapat kapını ağla uyu sonra uyan sımsıkı sarıl ona.

çocuklarına.

hayat bu. babanın acısı yakıyordur da. diğer sevdiklerinle geçirdiğin zaman da kıymetli. bu süreçte onları da öteleme

yasın evreleri var bak istersen. geçicek... sabır.
 
Ben onu yogunbakimda birakip giysileriyle eve dondugumde ne zoruma gitmisti..
Odasi yatagi bostu giysi posetini odaya koyarken..;(

bana da çorabını verdiler yoğunbakımdayken
geceliği vardı ama kalp masajı yapmak için yırtmışlar vermediler onu.
bir tek çorabı saklıyorum açıp bakamıyorum onun olduğu çekmeceyi.
ama ona da alışırım umarım bir gün.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…