Ölümünü izledim ..

Baba...
Acısını o an, yokluğunu bir ömür hissedersin.
Küçücük çocukların bile babalarıyla olan muhabbetini kıskanırsın imrenerek bakarsın.
Hani kolunu falan bir yere çarparsın sıcağıyla birşey anlamazsın sonra çıkar ya acısı işte öyle birşey.
Ama alışıyor insan.
Doğuma nasıl inanıyorsak ölüme de inanmalıyız ve isyan etmemeliyiz.
Kolay değil biliyorum ama alışıyor insan.
İlk günkü acınla şimdi ki bile bir değildir.
Şükretmelisin ki babanla ne güzel anıların olmuş vakit geçirebilmişsin.
Ya daha küçükken babası ölenler, onları düşün bir de.
Babanın ne demek olduğunu bilmiyorlar.
Öncelikle kabullen.
Bak senin de bir ailen var.
İsyan etme Allahın gücüne gider.
Allah rahmet eylesin, mekanı cennet olsun.
Size de dayanma gücü versin Rabbim.
 
Şans mı şanssızlık mi bilemiyorum ..anılar beynimi kemiriyor .. şimdi burda olsa böyle yapardık ,şuraya giderdik bilmem napardik gibi bir sürü engel olamadığım düşünceyle boğuşuyorum .ilgisiz bir baba olsaydı daha az acırdı icim .en azından hayatta olsa da bana bir faydası yok ,ya köşesinde oturacak yada kendi işleriyle meşgul olacak derdim .

Öleceğini biliyordum ama beynim reddediyordu .son nefesine kadar umutla bekledim .sanki bir mucize olacak da o kan revan içindeki adam kalkıp bana sarılacak ,bitti ,burdayım ,diyecek diye bekledim ..benim sıkıntım fazla hassas olmam .çok aşık olmam ..hayatımın tam ortasına onu koymam .şimdi ne yapacağımı bilemiyor olmam merkezimin çöküşünden ...hiç hesap etmemiştim .zaten böyle birşey nasıl hesap edilir ki ? Nasıl hazırlar insan kendini buna ? Kardeşim diyor ki "hiç tanımadığım insanlar bağıra çağıra ağladı " kocaman adam bunlar ..Kim bilir nasıl güzel anılarına ağlıyor ..iyiler neden hep erken gidiyor ? Hem de daha 50 den sonrasını gorememisken. .
 

cok uzuldum yazini okuyunca... benim babam da benim icin cok kiymetlidir, herseyimdir o benim.. gozumu kirpmadan canimi veririm onun icin. kendimi biran senin yerine koydum. acini yuregimde hissettim arkadasim, allah sana sabirlar versin.. benim babamin yasi da 60'i gecti cok sukur... allah uzun omurler versin ama elim yuregimde, icimde hep bir korku, hep bir endise.. acaba birsey olacak mi, acaba buraya kadar mi.. hem annem hem de babam icin ayni duygulari hissediyorum. yaslar ilerledikce insan cok dusunur hale geliyor bunlari. cunku hepimiz bir gun gocup gidecegiz. arkadaslarimdan haber aliyorum bazen, annesi veya babasi vefat etmis, diyorum o zmn icimden, sira bana da gelecek bir gun, iste o an icimi inanilmaz bir huzun kapliyor, nasil dayanirim diyorum o gun geldiginde, nasil ayakta durabilirim? ama allah sabrini veriyor heralde. diger turlu hicbir insan katlanamazdi acilara. ama insanlar evlatlarini kaybediyorlar ki evlat acisi acilarin en buyugu derler, allah kimseye yasatmasin. metanetli ol arkadasim, ne guzel anilariniz varmis babanla, cok guzel zamanlar gecirmissiniz birlikte, o anlari dusunup mutlu olmaktan baska yapabilecegin birsey yok malesef... allah mekanini cennet etsin..
 
Ben onu yogunbakimda birakip giysileriyle eve dondugumde ne zoruma gitmisti..
Odasi yatagi bostu giysi posetini odaya koyarken..;(
İşte o çok kötü ..Babamın doktoru ,hastaneye gitmesine gerek yok , (2 gün önce görmüştü ) yapacak birşey de yok ,Allah sabır versin demiş ..yani ölümünü bekleyin ,umut yok ..

Babamın evde hasta yatağı vardı yada medikal yatak mi herneyse ..götürdüler, yatak boş kaldı ..ben görmeyeyim diye hemen kaldırıp götürmüşler .salon büyük ama hiç okadar boş gelmemişti bana ..ilk bakışta yatağın gittiğini de anlamadım ..o boşluğu görünce kalbimi pres makinesi arasında sıkışıyor gibi hissettim .omuzlarımda ağır bir yük ,benı aşağı çekiyor ..içımden bir ses ,sen x in kızısın eğilme ,dik dur diyor .omuzlarım yüke dayanamıyor ..o durumda bile kimin kızı olduğumu unutmuyorum ..Çok karmaşık düşünceler içerisindeyim ..kendimi ifade edemiyorum .bir anda hayallere dalıyorum .düzgün yazamıyorum .
 
Amin ,teşekkür ederim.

Babamı kaybetmeden önce bunları kabul edebilirdim .şuan edemiyorum ..sanki sonsuza kadar yaşayıp ,babama kavuşamayacakmışım gibi geliyor ..
 
Amin ,teşekkür ederim.

Baba aşkı çok zor bir imtihan ..sahte aşklara benzemiyor ..
 
Ağlattınız beni
Geçmiyor ki
Geçiyor geçecek diye kandıramam sizi
Şiddeti azalıyor evet
İlk günkü gibi olmuyor
Çünkü "unutmak nimetini" vermiş yaradan
İyi ki vermiş
Yoksa bu acı insanı öldürebilirdi
...
İlk günler ne olur rüyama gel diye ağlayarak uyurdum
Nefret ettiğim mezarlık bana bir mutluluk yeri gibi gelmişti sürekli mezarlıktaydım

( ki biz babamla aynı evde hiç yaşamadık mutlu tek bir tane anımız yoktur ve dahası bana ettiği zulumleri beni tanıyan herkes bilir... ben hep derdim ki "ölse hiç üzülmem"...ama öyle değilmiş işte dünya tepesine geçiyor insanın)

Sonra etrafınızda vefat eden bir baba haberi aldığınızda ama her aldığınızda aynı acıyı aynı şekilde yaşıyorsunuz

Sonra bir reklamda bile görseniz babasına sarılan bir kızı kendinize engel olmak ne mümkün ağlıyorsunuz dağılıyorsunuz

Geçmiyor yani
Geçecek diyemem
 
Başınız sağolsun..mekanı cennet olsun .
Bende 3 yıl önce kaybettim babamı. Nasıl bir acı olduğunu çok iyi bilirim.Aynı sizin yazdığınız gibi çocukluk anıları birer birer geçer gözünüzün önünden. Sesini ve yüzünü unutmaktan ödunuz kopar.Resimlerine bakmak müthiş acı verir ilk zamanlar..çünkü o donuk resim konuşmaz sizinle yada duymaz..Haykırışlarla ağlarsınız geri gel baba diye..
İlk aylar çok zordur.Hatta bütün bir yıl belkide hergün ağlarsınız. Gülen ve mutlu insanları görmek,babanızın yaşında insanları sağlıkla hayatta olduklarını görmek bencil ce ve kötü bir duygu olsa bile size acı verir.
Merak etmeyin geçiyor. İnsan kabulleniyor.Alışmak zorunda kalıyor yokluğuna.
Şu anki kadar acımayacak zaman geçtikçe..
Sabır diliyorum..
 
Amin ,teşekkür ederim.

Eşimin fazla ilgisi boğuyor ,dokunmasına bile tahammül edemiyorum .sanırım psikolojik bir durum ve tedaviyle asicam. .bugün randevum var ,doktorum gelmiş ..umarım yardımcı olabilir ..

Bende seni seviyorum ..hicbirsey eskisi gibi olmaz ama geri gelicem. .
 
Okurken gözyaşlarıma engel olamadım Genç olsun yaşlı olsun anne baba vefat ettiğinde üzülür insan .İnsanın anne babasının öldüğü düşüncesi bile insanı üzerken gerçeği kimbilir nasıl zordur.Allah rahmet eylesin babanıza,size de sabır versin.
 
Ben eve gelenleri kovmaktan beter ettim .zaten yatmadığım zamanlarda evde hortlak gibi dolandığım için eminim benden korkuyorlardir. Halka filmindeki kuyudan çıkan kız gibiyim ..hele gülenlere uyuz oluyorum ..hepsini kovdum. .git babanın evinde gül dedim ..ölmüşse de mezarında bassın kahkahayı ..Çok saygisiz misafirimiz yoktu ..en azından ben yukarda ki izole odamda olduğum ,misafir kabul etmediğim ve aşağı inmedikce görmediğim için pek bilmiyorum ..bir iki kendini bilmez vardı ,onları da kovdum ..
 
Teşekkür ederim.

İnanmasan da anneni göreceksin ..buna inan .. Allah merhametlidir ..

Ben biraz ağır yaşıyorum bu durumu ..zaten hassas biriydim ,başkasının acısına bile üzülürdüm .şimdi canımın yarısını toprağa verdim ,tepkisiz kalamıyorum ..sadece içeceklerle besleniyorum .gerçi sadece iki içecek ..midem başka birşey kabul etmiyor ..dış dünyayla bağlantımı kestim .evime kimseyi kabul etmiyorum .dışarı çıkmıyorum ..perdeleri kapatıp yarasa gibi yaşıyorum ..

Eşimi itmiyorum ..ben seni anlıyorum ama uzak duramıyorum diyor ..onunla alakalı bir sıkıntı yok ..Şuan tek isteğim ,yaşamın olmadığı bir gezegene ışınlanmak. .tek başıma orda kalayım . .insan görmeyeyim ..psikolojik birşey herhalde ..Çok sosyal bir insandım çünkü ..bugün psikiyatrist görüşmem var .o söyleyecek neler olduğunu ..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…