Annemle gelmemi söyledi ama ben annemle gitmek istemiyorum açıkçası. Zaten kendisinin de gittiğimden haberi yok.
Annemle gelmemi söyledi ama ben annemle gitmek istemiyorum açıkçası. Zaten kendisinin de gittiğimden haberi yok.bir daha gelmenizi istedi mi peki? ben de gitmeyi düşünüyorum da...
Yaa çok iyi yapmışsınız. Aslında aklıma geldi benim de not fikri ama garip mi olur acaba dedim. Ki hiç ağlayacağımı düşünmüyordum. Koltuğa oturdum o an başladı her şey. Rezil oldum anlayacağınız. Aklıma geldikçe o anım sinirlerim bozuluyor.Bir kere bende gitmistim gitmek zorunda kaldığım zaman çok zor bir dönemden geçmiştim. Konu açıldığında daha ağzımı açmadan ağlamaya başlıyordum o sebepten psikiyatriye gitmeden önce bir kağıda anlatmak istediğim her şeyi yazmıştım. Doktor aynı sizin ki neyiniz var dediginde ağlamaya başladım ve yazdigim kağıdı verdim okudu. Iyi olmuştu. Yoksa bir seans boşa gidecekti.
Niye rezil olasiniz canım. Benim gittiğim doktorun masasında paket paket peçete hatta kağıt havlu vardi. Ilk agladigimda bende kendimi aciz güçsüz hissetmiştim ama sonra salim kafayla düşününce o rulo rulo kağıt havlularin pecetelerin sadece benim için hazırlanmadığını oraya gidenlerin ağladığını düşünüp kendimi rahatlatmistim.Yaa çok iyi yapmışsınız. Aslında aklıma geldi benim de not fikri ama garip mi olur acaba dedim. Ki hiç ağlayacağımı düşünmüyordum. Koltuğa oturdum o an başladı her şey. Rezil oldum anlayacağınız. Aklıma geldikçe o anım sinirlerim bozuluyor.
Çok teşekkür ederim içten yorumunuz için. Annemle olan sorunumu çözmem için onun da gelmesini istedi bence bir de onu dinleyelim gibisinden. Ara ara bir şeyler anlattım ama görseniz çocuk gibi. Cümle kuramadım demek istediğimi anlatamadım. Gerçekten çok kızdım kendime sonra. Not işi aklıma geldi ama herhalde unutmam diyeceklerimi dedim. Çoğu aklıma gelmedi ama anlatacaklarımın. En önemlileri hele ki. Doktor da bir çözüm bulamadı bence. Beni anladığını sanmıyorum o kadar bölük pörçüktü ki her şey. Görüşmeden çıkınca bir daha tövbe gitmem diyordum gittiğime de kızıyordum kendime ama şimdi tekrar mı gitsem diyorum kağıda yazsam dediğiniz gibi. Ama annemle gitmek istemiyorum kesinlikle. Tek başıma tedavi olmak istiyorum. İşin ilginç yanı kimseye anlatamam bu olanları iğrenç şeyler çünkü. Bilmiyorum...Ve seni tekrar gel diye gonderdi. Anladim. Bi dahaki sefere anneni yaninda getir demesi de sanirim sen anlatamazsan yine anneni konusturmak icin.
Tatlim ben olsam gitmeden once ne anlatmak istiyorsam yazardim. Hani olaki yine aglarsam da anlatamazsam diye verirdim doktora ve lutfen yuksek sesle okuyun bunlar anlatmak istediklerim derdim. Yanimda okumasini isterdim ki , okudugundan emin olayim.
Ama bir psikiyatrist aglayan ve derdini anlatamayan hastaya alisik olmali ya madem 25 dakikan vardi niye 7 dakikada gitmene izin verdi ki biraksaydı sure bitene kadar aglasaydin belki bi ara durur derdini anlatmaya baslardin. Ne biliyim bana boylesi daha makul geldi ama tabii bilemem.
Cok gecmis olsun canim emin ol gececek paylastikca, anlattikca, zamanla, sen iyi olmaya karar vermissin onemli olan bu. Doktora gitmen de ilk adim bak hersey cok daha guzel olacak...
Sizin adınıza gerçekten çok sevindim.Canım annenle gitsen bile anlatacaklarını madde madde yazıp git bundan sonraki görüşmeye. Ben hiç ağlamadığım ya da duygulanmadığım halde öf yine tam anlatamadım kendimi hissiyle çıkıyordum her psikiyatristten. Not defteriyle görüşmeye gitmek işime yaramıştı.
Bir de psikiyatrist, psikolog hatta yaşam koçu, kişisel gelişim seminerleri ve kendine yardım kitapları denemiş biri olarak şunu söylemek istiyorum kamu spotu olarak. Psikiyatristten korkmayın. 15 dk dinleyip ilaç yazıp gönderiyorlar işime yaramaz diye düşünmeyin. 20 dklık bir görüşme sonucunda nihayet bana uyan ilacı bulduğumuzda bende olumlu etkisi inanılmaz oldu. İlaca başladıktan sonra 15 kilo verdim hala vermeye devam ediyorum. Çok uzun bir süre yalnızlıktan sonra ciddi bir ilişkiye başladım. Sosyal hayatım gelişti. Eski arkadaşlıklarımı toparladım. Yeni arkadaşlıklar kurdum. Ailemle bağlarım sıkılaştı. Saydığım diğer herşey farkındalık sağlamak için bana yardımcı oldu hatta zaman zaman pratik çözüm önerileri sundu ama psikiyatristin verdiği ilaç olmasa ben hayatımı toparlayacak tahammüle, özgüvene ve motivasyona sahip olamazdım.
Açıkcası ilk goruşmeye ben de kimseyle gitmek istemezdim ne annem ne bi baskasi. Once icimdekileri kendim kimse mudahale etmeden dokmek isterdim.Çok teşekkür ederim içten yorumunuz için. Annemle olan sorunumu çözmem için onun da gelmesini istedi bence bir de onu dinleyelim gibisinden. Ara ara bir şeyler anlattım ama görseniz çocuk gibi. Cümle kuramadım demek istediğimi anlatamadım. Gerçekten çok kızdım kendime sonra. Not işi aklıma geldi ama herhalde unutmam diyeceklerimi dedim. Çoğu aklıma gelmedi ama anlatacaklarımın. En önemlileri hele ki. Doktor da bir çözüm bulamadı bence. Beni anladığını sanmıyorum o kadar bölük pörçüktü ki her şey. Görüşmeden çıkınca bir daha tövbe gitmem diyordum gittiğime de kızıyordum kendime ama şimdi tekrar mı gitsem diyorum kağıda yazsam dediğiniz gibi. Ama annemle gitmek istemiyorum kesinlikle. Tek başıma tedavi olmak istiyorum. İşin ilginç yanı kimseye anlatamam bu olanları iğrenç şeyler çünkü. Bilmiyorum...
İlk psikiyatri doktoru na gittimde ben de agladım çok neden agladım onu da bilmiyorumHerkese selam. Evet önceki konumdan sonra psikiyatriye gittim bu sabah. Sıra direkt bana geldi içeri girdim oturdum. Doktor sordu sorun nedir diye bana bir ağlama geldi bir ağlama geldi sesim değişti kendi sesimi tanıyamadım. Doktor peçete verdi sonra. Sorunlarımı anlatamadım bile. Sadece saçmaladım bir oradan bir buradan anlattım. Her şeyi de anlatamadım. Kendimi ifade edemedim. Kendimi çok aciz hissettim b*k gibi hissettim işin özü. Annemle birlikte tekrar gelmemi söyledi. Çıktım ben de... Hala ağlayasım var içim soğumuyor sadece anlatmak istedim...
Sizin sıkıntınız ne tam olarak bilmiyorum. Ben son psikiyatristime gitmeden önce çok alıngandım. Hem çok kolay sinirleniyordum hem en ufak lafa hemen gözlerim doluyordu. Kendimi çirkin, pasif ve her anlamda yetersiz hissediyordum. Yaptığım en ufak hata ne kadar gerizekalı olduğumun kanıtıydı. Öyle ki psikiyatriste bende teşhis edilmemiş bir çeşit otizm olabilir mi şüphesiyle gitmiştim ki şuan düşününce komik geliyor.
Böyle hissettiğinde insanın herhangi birşey yapmak için enerjisi ve isteği kalmıyor tabiki. Hayattan uzaklaşıyorsunuz. Zamanımı kendimde memnuniyetsizlik hissettiğim konularda kendimi ailemi ve hatta toplumu filan suçlayarak geçiriyordum.
Şuan ise kendi hayatımı son derece tatmin edici buluyorum. Olduğum kişi olmaktan memnunum, kim olduğumu, yeteneklerimi vs. Yeniden hatırladım ve bunları çekinmeden ortaya koyabiliyorum. Eskiden en keyifli aktivitelerde bile bitse de gitsek modunda olurdum. Şuanda hayattan zevk alıyorum eskisi gibi gülüp eğleniyorum.
İlk mesajımda da söylediğim gibi ben sadece psikiyatri desteği almadım. Endokronolojiye gidip vitamin+hormon takviyeleri de aldım. Kendine yardım kitapları da okudum. Kişisel gelişim seminerlerine de gittim. Yaşam koçuyla da çalışmaya başladım. Ki bu üç şeyi de inanılmaz küçümserdim eskiden. Her türünün tamamen para tuzağı olduğuna inanırdım. Şuanda da mucize yaratıyorlar diyemem ama kendi üstünüzde çalışıp sorunlarınızı çözme konusunda size kaynak sunabiliyorlar. İlaç ise size sorunlarınızı çözmek için gereken enerjiyi ve dayanıklılığı sağlıyor bu yüzden önemli.
Böyle durumlarda tüm hissettiklerini dök kapıda. Bi sonra ki randevuda doktora ver kağıdıHerkese selam. Evet önceki konumdan sonra psikiyatriye gittim bu sabah. Sıra direkt bana geldi içeri girdim oturdum. Doktor sordu sorun nedir diye bana bir ağlama geldi bir ağlama geldi sesim değişti kendi sesimi tanıyamadım. Doktor peçete verdi sonra. Sorunlarımı anlatamadım bile. Sadece saçmaladım bir oradan bir buradan anlattım. Her şeyi de anlatamadım. Kendimi ifade edemedim. Kendimi çok aciz hissettim b*k gibi hissettim işin özü. Annemle birlikte tekrar gelmemi söyledi. Çıktım ben de... Hala ağlayasım var içim soğumuyor sadece anlatmak istedim...
Bir sonraki görüşmeniz daha iyi geçecektir. Kendinizi kötü hisstemeyin. O anda böyle dağılmanız ve konuyu kolayca toplayamamanız çok normal. Karşınızdaki doktorun işi bu ve emin olun çok farklı durumlarla karşı karşıya gelmişlerdir.Herkese selam. Evet önceki konumdan sonra psikiyatriye gittim bu sabah. Sıra direkt bana geldi içeri girdim oturdum. Doktor sordu sorun nedir diye bana bir ağlama geldi bir ağlama geldi sesim değişti kendi sesimi tanıyamadım. Doktor peçete verdi sonra. Sorunlarımı anlatamadım bile. Sadece saçmaladım bir oradan bir buradan anlattım. Her şeyi de anlatamadım. Kendimi ifade edemedim. Kendimi çok aciz hissettim b*k gibi hissettim işin özü. Annemle birlikte tekrar gelmemi söyledi. Çıktım ben de... Hala ağlayasım var içim soğumuyor sadece anlatmak istedim...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?