Psikolojik rahatsızlığım, lütfen yardımcı olun bana.

Merhaba, geçmiş olsun öncelikle. Psikoloğa gittiğinizi söylemişsiniz. Düzenli olarak gidiyor musunuz ve ne kadar zamandır gidiyorsunuz? Ayrıca psikoloğunuza güvenmeniz, onunla gerekli yakınlığı oluşturmanız da iyileşmenizi etkileyen çok önemli bir faktör. Bunun yanı sıra antidepresan kullanamadığınızı söylemişsiniz mide problemnizden dolayı. Bazı antidepresanlar başlangıç aşamasında birtakım yan etkilere sebep olup daha sonra sıkıntı oluşturmayabiliyor. Doktorunuzla mide problemnizi konuşursanız size uygun ilacı verecektir ve devamında gene sorun yaşarsanız gerekli ayarlamayı yapacaktır. Doktorunuza ve psikoloğunuza güvenin öncelikle. İyileşmek adına adım atamadığınızı söylemişsiniz. Bunun üzerine düşünmenizi öneririm. Sizi geriye çeken ne? Bunu irdelerseniz birtakım nedenlerin farkına varabilirsiniz. Ayrıca kendinizi dinlemeyi bırakın, en azından deneyin bunu. Vücudunuzda olan reaksiyonlara odaklandığınız sürece sürekli yeni şeyler fark edip kendinizi daha zor bir duruma sokmanız işten bile değil. Çevrenizle ilişkileriniz nasıl? Yakın arkadaşlarınız var mı? Bu dönemde onlardan da destek almayı denemeniz işinizi kolaylaştırabilir.
 

Evet özellikle hesap yaparken, yanlış olduğunu düşünüp defalarca yapıyorum..
Şu ocak işide pek klasik yaa..bende öyle :)

İlaç kullanıyor musun Smuwila?
Sende sadece anksiyete değil okb'de var sanırım değil mi..saydıkların takıntı belirtileri çünkü..
Bende var mesela.. hem anksiyete hem okb.. ilaç kullanmıyorum ama kullanmam gerek doktora gideceğim..
 

Keşke gidebilsem canım ama mümkün değil.
 

Düzenli gidemiyorum maddiyattan dolayı canım. Hipnoz bile olamıyorum.

6 ay oldu başlayalı ama faydasını göremedim maalesef

Yakın arkadaş derken, sürekli görüştüğüm yok maalesef

Kendimi sadece eşime adadım ve kötü yaptığımın farkındayım
 

Sorma, ya bir insan 5 dk. önce ne yaptığından emin olmaz mı? Çok tuhaf..
Normalde ne olduğunu tam bilmiyorum, bana denen anksiyete-depresyon, devlet hastanesi olunca ayrıntıya giremiyorsun, bu doktorumu bulmama çok sevinmişken devam edememe sorun oldu, depresyon deniyor ama değilim, çünkü ben daha önce 4 sene depresyon tedavisi gördüm, şikayetlerim çok farklı, o zaman kimseye konuşmak istemez, sürekli karanlıkta tek başıma müzik dinlerdim hüzünlü şarkılar, ağlamalar, mutsuz hiç bir şey yapmak istemeyen biriydim. Hatta ölmek isterdim, tam kendime geldim, hiç olmadığım kadar mutlu, çok farklı bir smuwiLa varken, bu seferde kardeşimin arkadaşı aniden ölünce, o kadar üzüldüm ki kaç hafta ağladım bilmiyorum, ölüm beynimde öyle bir yer etti ki, babama bakıyorum arkasından ağlıyorum bir gün bu oturduğu yerde olmazsa? Hatta bir kez kendimi mezarda ölü görmüştüm, tabut içindeyim beni gömüyorlar, ben çırpınıyorum ne olur beni çıkarın diye?


Takıntılı duruma gelince öyleyim sanırım, söylenen şeylerden farklı anlamlar çıkarabiliyorum, biri bir şey dese bilerek veya bilmeyerek belki 1 ay tek düşündüğüm şey olur. Niye dedi? Neden dedi? Yok öyle demek istememiştir, istemiştir! Mesela bir arkadaşımla aramız bozulup tekrar düzeldi, arada bir konuşuruz keşke eskisi gibi olsak demiştim mesaj' da, eskiden her şey daha güzeldi diye, ki kastettiğim okul dönemi, annem vardı ben daha mutluydum, dert yoktu demek istedim o' da, hiç heveslenme, yine aynı smuwiLa, aynı meltem olurdu deyince, acaba kavga ettiğimizden sonrasını mı yani eskisi gibi olamazdık mı demek istedi, yoksa aynı kafada mı oluruz demek istedi diye bu konuşmanın üzerinden 1 hafta geçtikten sonra düşünmeye başladım..

Durum her neyse bundan ibaretim işte..
 

Canım okuyunca cok üzüldüm çünkü bende oyle oluyordum eskiden. Ama sağlam bir doktor sayesinde kullandığım ilaçla atlattım bunu. Ve ayrıca ikinci en büyük etken sosyalleşmem oldu.
Aynı sehirde olsak kankan olur birlikte gezdirir yardım ederdim sana ya
Bende seninle yaşıtım. Bu hastalığı atlatmam bundan iki sene önce oldu.
Hala öfke kontrol sorunum vardır ama. Bir nebze azaltmak icin hem namaz hem de meditasyon yapıyorum. Gercekten ikisi de cok faydalı.
 
Melisey .!.:
Bu konuda sizin en büyük destekçiniz ve yol göstericiniz eşiniz olmalı...
Genişletmek için tıkla...

O da işyerinde çok yoğun çalışıyor, ve beynini meşgul eden dikkat gerektiren bir iş yapıyor o sebeple ilgilenemiyor pek benimle.

Benimle değil kendisiyle bile ilgilenemiyor, bu durumdan fazlasıyla şikayetçiyim aslında ama hayat şartları işte
 

Sosyalleşmeye benimde çok ihtiyacım var ama, sıkı bir arkadaşımın olması şart canım.

Dediğim gibi, birinin beni dürtmesi gerekiyor bunun için.

Keşke aynı şehirde olsaydık güzel olurdu

Namaza başlamayı bende istiyorum aslında ama sadece düşünüyorum icraat yok
 
Son düzenleme:


Ne sıklıkta gidiyorsunuz peki? Fayda göreceğinize inanmanız çok önemli. Ve bunun için çaba harcamanız, bir yerden başlamanız gerekiyor. Şu anki hayatınızdan ne kadar mutlu olmasınız da gene de belli bir düzeniniz, alışkanlığınız var. Ve ne kadar değiştirmek isteseniz de bunu bir anda yapmak; alışkanlıklarınızdan vazgeçmeniz noktasında kolay olmayabilir. O yüzden önce küçük değişikliklerle harekete geçmeye başlayabilirsiniz. Önce bir düşünün, şu anda yapmakta en zorlanacağınız şeyler neler? Daha kolay yapabileceğiniz şeyler neler? Bunların doğrultusunda hareket etmek başlangıç için iyi bir yol olabilir. Ufak da olsa bir şeylere dokunmak, değişime başlamak sizi daha büyükleri için harekete geçirebilir, cesaretinizi ayaklandırabilir. Size kendinizden daha çok yardım edebilecek kimse yok. Bu yolda yardımcı olacak, işinizi kolaylaştıracak kişiler olabilir ama asıl siz kendinize yardım edebilirsiniz.
 

Önceden ayda 2 kere gidiyordum. Fakat daha sonra ayda 1 ve 2 ayda bir olmaya başladı maddi yönden dolayı.

Alışkanlıklardan vazgeçemiyorum bu da var tabiki.

İnan bazen koltuktan kalkıp yemek yemek bile zor geliyor.

Kendimden başka kimse yardım edemez bana doğru, doktora gitsem bile yardımcı olacak tabi ki bana ama inanmam çok önemli.
 
Sadece ilk mesaja göre yorum yapacağım, bir süre kliniğe yatmayı düşündün mü?
Ayıp değil günah değil, eğer işin içinden çıkamıyor, bünyen ilaçları reddediyorsa -özellikle bir üniversite hastanesinde- yatarak tedavi olabilirsin.
 

Bunu bugün düşündüm aslında canım biliyo musun?

Bizim bi tanıdığımız vardı, evde kapalı kapalı durmaktan kimseyle konuşmamaya falan başlamıştı.

Sonra hastaneye yatırdılar bisüre tedavi gördü, şimdi çok iyi.

Annem diyo, sokaktan eve girmiyo şimdi, hep komşularla içiçe çok iyi gelmiş.

İstiyorum bende aslında, ama ziyaret bile yasakmış sanırım, belli günde oluyomuş.

Eşim olmadan nasıl yaparım bilmiyorum
 

Eğer düzelmek istiyorsan yapacaksın canım, önemli olan senin iyi olman.
Bu şekilde ailene bir faydan yok, onlar senin adına daha fazla üzülüyor emin ol.
 
_MedceziR_ .!.:
Eğer düzelmek istiyorsan yapacaksın canım, önemli olan senin iyi olman.
Bu şekilde ailene bir faydan yok, onlar senin adına daha fazla üzülüyor emin ol.
Genişletmek için tıkla...

Çok haklısın canım, çok üzülüyorlar benim için.

Şimdi başka bir rahatsızlığım için uğraşıyorum,

onu hallettikten sonra bu konunun daha çok üstüne gideceğim, araştıracağım ve iyileşmek için bişeyler yapacağım.
 
Canım seni iyi anlıyorum bende hemen hemen aynı durumdayım bir türlü atmam gereken adımları atamıyorum canım hiçbir şey yapmak istemiyor. Panik atak var, ilk başlarda yoğun şekilde yaşadım ama ilaç kullanmamakta inat ettim, şimdi sanki biraz daha azaldı. Ölüm korkusu kabusum olur bazen öleceğim diye 2-3 gün uyumadığımı bilirim. Girdiğim işlerde hiç kalıcı olamadım iyisine de kötüsüne de bir kulp takıp ayrıldım.Tam bir hayalkırıklığı yaşıyorum kendimle ilgili,bir yandan gençliğim dört duvar arasında geçiyor diye üzülürken bir yandan bir adım atamamak çok saçma Arkadaşlarımla da görüşmez konuşmaz oldum.2 sene izmitte kaldım bende orda okudum hala orda olmuş olsaydım belki görüşür birbirimize destek olurduk.Seni anlayabildiğimden yorum yapmak istedim kendimi kitaplara verdim ve spora başlayacağım ve hatta kendime ney aldım üflemeyi öğrenmeyi çok istiyorum kursa gideceğim ilk fırsatta :)
 

Cevabın bile destek olmaya yetti canım, çok teşekkür ederim.

Benimle aynı durumda olanları görmek, tek olmadığımı görmek biraz olsun rahatlatıyo içimi.

Bende bişeylere vermek istiyorum kendimi ama sadece istemekle oluyo icraat yok

Çünkü destek olacak kimsem yok
 

Önemli değil canım senin benim gibi olan bir sürü insan var. Ama bu hayata bir kere geldik ve bir kere yaşayıp gideceğiz bunu hiç unutmamak lazım, bu erteleme ve adım atamama durumu uyuşturuyor insanı. Burda yazılan yorumlardan destek alarak kendine yeni ufuklar açabilirsin umarım...
 

Haklısın canım, Burdaki yorumlar çok destek oldu bana zaten.

Hemen bi adım atmak için ayaklanacağım.

Gençliğimin böyle heba olmasını istemiyorum.
 


Geçmiş olsun,iyi bir psikiyatriste gitmenizde fayda var bende sizde olan şeyleri yaşadım ilaç kullanıyorum ve atlattım sayılır,şikayetlerinizi söyleyin doktor ona göre bi ilaç yazar size herhalde
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

E
sevdiğim kişi 4 yaş küçük??
2
Yorumlar
37
Görüntüleme
1K
kendincebirii
K
Kronik ürtiker için aşı tedavisi olanlar!! Destek olun bana lütfen
2 3
Yorumlar
47
Görüntüleme
1K
Yenidenfit
Böyle Arkadaşlıklar Sadece Dizi ve Filmlerde mi Var
2
Yorumlar
20
Görüntüleme
1K
gaffounette
G
Annemin Uzun Süren Misafirliği ve İçsel Sorgulamalarım
2
Yorumlar
36
Görüntüleme
5K
leyla_17
L
G
Evliliğim konusunda dertleşmek istiyorum
2 3
Yorumlar
49
Görüntüleme
8K
mineokur
M
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…