Psikolojik rahatsızlığım, lütfen yardımcı olun bana.

canım senin yaşadıklarının hepsini harfi harfine bende yaşadım 2011 senesinde,ani korkular elim ayağım boşalmalar,mide bulantıları..ölüm korkuları..defalarca hastaneye gittim tetkitlerden geçtim hepsi temiz çıkıyordu,tahlillerim temiz çıkıyordu,sonunda panik atak olduğumu söyledi doktor ve antidepresan yazdı 7 8 ay mide ilacıyla birlikte kullandım çünkü bendede gastrit var almazsam midem fena oluyordu,o sene panik atağımı yendim çok şükür,kızım var onun için kendi kendime dedim ki bu hastalık beni değil ben hastalığı yenerim dedim ataklarım geldikçe dikkatimi başka şeylere verdim bişeyler buldum kendime oyalanacak..üzerine gitmedim evhamlanmadım,yoksa düşündükçe atak hızlanıyor..nefessiz bile kalıyorsun..yanii kendini dinleme bişeylerle oyalan bi uğraş bul kendine,yada çocuk yap onla uğraşırken kendini dinlemeye fırsatın olmayacak bak..ara araa bazen ataklarım yokluyor ama artık başedebiliyorum ve beni yormuyor,birazda maneviyatını geliştir bol bol dua et,namazlardan sonrada dua et feraha ulaşacaksın eminim...geçmiş olsun canım umarım kısa sürede yenersin..

geçmiş olsun.
ilaçla tedavi dışında psikoterapi yapan bir uzman ile de görüşmeniz gerekir bence. daha kolay atlatırsınız.

smuwiLa .!.:

Sorma, ya bir insan 5 dk. önce ne yaptığından emin olmaz mı? Çok tuhaf..
Normalde ne olduğunu tam bilmiyorum, bana denen anksiyete-depresyon, devlet hastanesi olunca ayrıntıya giremiyorsun, bu doktorumu bulmama çok sevinmişken devam edememe sorun oldu, depresyon deniyor ama değilim, çünkü ben daha önce 4 sene depresyon tedavisi gördüm, şikayetlerim çok farklı, o zaman kimseye konuşmak istemez, sürekli karanlıkta tek başıma müzik dinlerdim hüzünlü şarkılar, ağlamalar, mutsuz hiç bir şey yapmak istemeyen biriydim. Hatta ölmek isterdim, tam kendime geldim, hiç olmadığım kadar mutlu, çok farklı bir smuwiLa varken, bu seferde kardeşimin arkadaşı aniden ölünce, o kadar üzüldüm ki kaç hafta ağladım bilmiyorum, ölüm beynimde öyle bir yer etti ki, babama bakıyorum arkasından ağlıyorum bir gün bu oturduğu yerde olmazsa? Hatta bir kez kendimi mezarda ölü görmüştüm, tabut içindeyim beni gömüyorlar, ben çırpınıyorum ne olur beni çıkarın diye?


Takıntılı duruma gelince öyleyim sanırım, söylenen şeylerden farklı anlamlar çıkarabiliyorum, biri bir şey dese bilerek veya bilmeyerek belki 1 ay tek düşündüğüm şey olur. Niye dedi? Neden dedi? Yok öyle demek istememiştir, istemiştir! Mesela bir arkadaşımla aramız bozulup tekrar düzeldi, arada bir konuşuruz keşke eskisi gibi olsak demiştim mesaj' da, eskiden her şey daha güzeldi diye, ki kastettiğim okul dönemi, annem vardı ben daha mutluydum, dert yoktu demek istedim o' da, hiç heveslenme, yine aynı smuwiLa, aynı meltem olurdu deyince, acaba kavga ettiğimizden sonrasını mı yani eskisi gibi olamazdık mı demek istedi, yoksa aynı kafada mı oluruz demek istedi diye bu konuşmanın üzerinden 1 hafta geçtikten sonra düşünmeye başladım..

Durum her neyse bundan ibaretim işte..

Genişletmek için tıkla...

Anlıyorum, çoğu şey bende de var..
Bu bahsettiğin şeyler çoğu kişide vardır eminim, önemli olan ilerlememesi, bazı şeyler hayatı cidden etkiliyor
Kafamızda bu olayları sorun haline getirmemeyi başarabilsek keşke ama bence pek mümkün değil.
İnşallah herşey daha iyi olur..

önce kendiniz bu korkuların,bu durumların üzerine gideecksiniz.altta yatan sorunları siz çözeceksiniz.yoksa ilaçlar sadece uyuşturur.kendini spor merkezine at.kendini gaza getir aynada kendin ile konuş.ne bileyim saçlarını boyattır mesela,boyalı ise rengini değiştir.ya da kestir.uğraş kendin ile...dediğim gibi gaza getir kendini:)

tamtatam .!.:

Anlıyorum, çoğu şey bende de var..
Bu bahsettiğin şeyler çoğu kişide vardır eminim, önemli olan ilerlememesi, bazı şeyler hayatı cidden etkiliyor
Kafamızda bu olayları sorun haline getirmemeyi başarabilsek keşke ama bence pek mümkün değil.
İnşallah herşey daha iyi olur..

Genişletmek için tıkla...

İnşallah canım, çocukluğumdan beridir böyle, insanların ne dediğini takmamayı bir öğrenebilsem keşke?

smuwiLa .!.:

İnşallah canım, çocukluğumdan beridir böyle, insanların ne dediğini takmamayı bir öğrenebilsem keşke?

Genişletmek için tıkla...

Belki yapınla alakalıdır Smuwila
Mesela bende öyleyim ama kırılgan alıngan bir tipim diye düşünüyorum, anksiyeteden ziyade yapım diye düşünüyorum..

BassDrum .!.:

Merhaba kızlar ben daha 23 yaşında yeni evli biriyim. Nerden başlasam bilmiyorum.
O kadar çok kötüyüm ki psikolojik olarak.

Bir kere, obsesif bozukluğum var. Bu yüzden herşeyi kafaya takıyorum. Aşırı sinirli biriyim. Stresliyim.

Bu yüzden birsürü rahatsızlığım çıktı.

Hep hastanelerdeyim. Doktorlar hep stresten deyip gönderiyolar.

Ayrıca hiç evden dışarı çıkasım gelmiyo, sürekli uyumak istiyorum. Üşeniyorum herşeye.

Dışarı çıkınca herkes bana bakıyo gibi geliyo. Sosyal fobi bunun adı sanırım.

Psikoloğa gidiyorum, depresyonda olduğumu ve bi adım atsam gerisinin geleceğini söyledi ama o adımı atamıyorum bi türlü.

Psikiyatriye gittim kaç kere, antidepresan verip gönderiyolar, Keşke kullanabilsem de iyileşebilsem ama midemden rahatsız olduğum için, kullanamıyorum.

Aşırı mide bulantısı ve kusma oluyo sonu acillik. Bu yüzden kullanmaya çok korkuyorum verilen ilaçlar hep bi tarafta duruyo.

Nasıl baş edeceğim bu hastalıklarımla hiç bilmiyorum.

O kadar kötü ki halim.

Ölüm korkusu var ayrıca, ufacık bir rahatsızlığımda ölecekmişim gibi geliyo. Kötü bişey olacakmış gibi.

Ufacık rahatsızlıklarda birsürü ilaçlar kullandım, ev eczane gibi.

Hayatı resmen zindan ediyorum kendime.

Kendi kendime söz veriyorum bi adım atacağım diye, sonra bir bakmışsın yine eskisi gibiyim.

Bütün gün evde aynı koltukta akşamı ediyorum, hep aynı.


Kızlar bana yardım edin lütfen, ne yapayım ben.

Kocaeli'de bildiğiniz iyi bir psikiyatri doktoru var mı? Benim derdime çare bulacak. Verdiği ilaçlar mideme dokunmayacak ve iyileştirecek.

Rabbim herkesin derdine derman olsun en kısa zamanda inşallah.

Benim gibi olupta sorununu çözen varsa lütfen söylesin.


Ayrıca ailevi sorunlarımızda var, bu yüzden son günlerde daha kötüyüm sanırım, sürekli ağrıyorum düşüncelerden kendimi alamıyorum.

Genişletmek için tıkla...

öncelikle derdi veren dermanını da verir merak etme derim..birşey ne kadar gözde büyültülürse o kadar büyür büyür kocaman olur.... mesela ben hastayım hastayım hastayım desen hastalığın iyice gözünde büyür kocaman olur....o yüzden hep iyiyi düşüneceksin ki iyi olasın... psikolokları psikiyatrileri depresan ilaçlarını topla kalbinden ve zihninden doğru çöpe at... evdeki tüm ilaçları çöpe uğurla... güzel yerlere git yeşillik doğalara çık temiz havanın ve yürüyebildiğinin görebildiğinin tadını çıkar... şükret.. güneşi görebiliyorsun... denizi görebiliyorsun... eşinin gülümseyişini görebiliyorsun.. ne güzel bunlar az şeyler mi.. hiç kimse sana yardım edemez insanlardan hiç kimse.... senin derdinin dermanı bu hayatta en iyi şekilde nasıl yaşabilirim diye düşüneceksin... buda somut olarak insanlara yardımdan geçer... en yakın bi pasta yap komşularına birer dilim gönder tadımlık mutlu olurlar... kapının önündeki kediciğe bir kap yemek ver... kuşlara ekmek ıslat balkonuna.... huzur evine gidip yaşlı bi teyzeyi mutlu et.... çocuk yuvasına git bi çocuğun başını okşa nasıl çikolata yediğini gör... bi bebeği kucakla ...onu hisset... eşinin hoşuna gideceği şeyler yap akşam... sıcacık tut elini yaslan omzuna bir fincan sıcacık çay eşliğinde... evdeki problemlere sebep şeyleri silkele dışarı... eşinle birlikte gülümseme yollarını bul... hastalığa gelince yoğun bakımdaki makineye bağlı insanları gördün mü hiç sen ... onların belki bi daha gzel yerleri görme şansları olmayacak ama senin var... onlar belki ne zanman güneş batıp doğuyor haberleri bile yok ama senin var... yeni günün doğuşunu pencerenden nefes alarak karşılayabilirsin... onlardan çok çok şanslısın.. şanslıyız... hepimiz öyleyiz... eğer kendini kıyaslamak istiyorsan kiminle kıyasla biliyo musun... hapsanedekilerle...hastahanedekilerle...mezardakilerle... artık onlar için yaşam kısıtlı ama senin için değil... içindeki evham kısıtlıyor seni.. onu kendin yapıyorsun... bu dediklermin farkına varırsan eğer çok şükür ya bende bir şey yokmuş diyeceksin... insan kendini keşfettikçe mutluluğu yakalar... kendini keşfet.. kendinin anahtarı ol... ölüm korkusuna gelince birgün herkes ölecek.. ne zaman ölecem diye endişeler yersizdir.... seni ilgilendirmiyor ki ne zaman öleceğin onu ayarlayan zaten ayarlamış.. ömrü veren ömrü biteceği günüde yazmıştır elbet.... doğacağın zaman ne zaman dğacam dediğin hiç oldu mu ki... rabbim izin verdi doğdun.. 23 yıl yaşamışsın... o izin verdiği zaman da vefat edip ahirete yolcu olacağız işte her fanii gibi... ölüm yok oluş değildir... öyle olsaydı bunca insan neden yaratıldı sence... gülüm bunlar duayla aşılacak şeyler... inşallah bende sana çok dua edicem...kendinde rabbime bol bol yalvar sana içine kalbine huzur versin eşinle mutluluk versin evinize rahmet yağdırsın diye... rabbim yardımcın olsun... selametle... :)

tamtatam .!.:

Belki yapınla alakalıdır Smuwila
Mesela bende öyleyim ama kırılgan alıngan bir tipim diye düşünüyorum, anksiyeteden ziyade yapım diye düşünüyorum..

Genişletmek için tıkla...

Yapımla alakalı olması yüksek bir ihtimal, kendimi bildim bileli böyleyim, bir de annem de böyleydi, hemen alınıp, kırılırmış sanırım bu yönden de ona benziyorum, ben karşımdakini kırmamak için uğraşırken insanların sarfettiği sözler çok canımı yakıyor, ama demek ki herkes benim kadar kırılgan değil, bakıyorum onların gülüp geçtiği şeyleri biri bana söylese, ben hemen farklı değerlendirirdim, günlerce üzülüp düşünürüm, karşı tarafa da hiç belli etmem bu arada..

Hersey insanin kendinden bitiyor. Bende senin gibiyim malesef. Ama nasil cozeriz bilmiiorm. Sanirim bir mucize olsun diye bekliyoruz

smuwiLa .!.:

Yapımla alakalı olması yüksek bir ihtimal, kendimi bildim bileli böyleyim, bir de annem de böyleydi, hemen alınıp, kırılırmış sanırım bu yönden de ona benziyorum, ben karşımdakini kırmamak için uğraşırken insanların sarfettiği sözler çok canımı yakıyor, ama demek ki herkes benim kadar kırılgan değil, bakıyorum onların gülüp geçtiği şeyleri biri bana söylese, ben hemen farklı değerlendirirdim, günlerce üzülüp düşünürüm, karşı tarafa da hiç belli etmem bu arada..

Genişletmek için tıkla...

Bir ablamın sözü vardır çok doğru 'insanları memnun etmek için asla uğraşma' derdi.
İyi olmak, iyi düşünmek, iyi davranmak her zmaan herkeze yaramıyor, bunu idrak edip ona göre davranmak gerek işte..
Örnek patronumdan olumsuz bir laf işiteyim saatlerce düşünüyorum bana neden böyle dedi, keşke böyle yapmasaydım..çözüm var mı sence, araştırdın mı hiç bu durumu?
Biraz gamsız olmayı öğrenmek gerekiyor, sanırım ben yavaştan öğreniyorum

tamtatam .!.:

Bir ablamın sözü vardır çok doğru 'insanları memnun etmek için asla uğraşma' derdi.
İyi olmak, iyi düşünmek, iyi davranmak her zmaan herkeze yaramıyor, bunu idrak edip ona göre davranmak gerek işte..
Örnek patronumdan olumsuz bir laf işiteyim saatlerce düşünüyorum bana neden böyle dedi, keşke böyle yapmasaydım..çözüm var mı sence, araştırdın mı hiç bu durumu?
Biraz gamsız olmayı öğrenmek gerekiyor, sanırım ben yavaştan öğreniyorum

Genişletmek için tıkla...

Benim annem 4 yıl tedavi gördü, babamın ailesiyle yaşadığı bir takım problemler sonucunda panik atak olmuştu, tedaviden sonra rahat bir insan oldu, ama yine de tam olarak bir değişme olmamıştı, mesela annem de unutamıyordu hiç bir şeyi, 20 yıl önce yaşananları dün yaşanmış gibi anlatıyordu o heyecan, o öfkeyle.

Aynı bende öyleyim, kin tutamasam bile unutamıyorum yaşanan bir olayı, dediğin gibi sanırım tek sıkıntı gamsız olamamak, boşverememek, zaten verebilseydik takıntı da etmezdik, beynimizi meşgul etmese amaaan deyip geçsek sorun kalmazdı.

smuwiLa .!.:

Benim annem 4 yıl tedavi gördü, babamın ailesiyle yaşadığı bir takım problemler sonucunda panik atak olmuştu, tedaviden sonra rahat bir insan oldu, ama yine de tam olarak bir değişme olmamıştı, mesela annem de unutamıyordu hiç bir şeyi, 20 yıl önce yaşananları dün yaşanmış gibi anlatıyordu o heyecan, o öfkeyle.

Aynı bende öyleyim, kin tutamasam bile unutamıyorum yaşanan bir olayı, dediğin gibi sanırım tek sıkıntı gamsız olamamak, boşverememek, zaten verebilseydik takıntı da etmezdik, beynimizi meşgul etmese amaaan deyip geçsek sorun kalmazdı.

Genişletmek için tıkla...

Zor değil Smuwila yaa..yani ne biliyim diyorum ya ben bazen başarıyorum, kendimizi telkin edebiliriz, bir süre sonra kendiliğinden var olur diye düşünüyorum
Anne çok büyük etken buna eminim, benim annemde çok kırılgan, hemen yaralanan bir kadın, mutlaka etkisi vardır

tamtatam .!.:

Zor değil Smuwila yaa..yani ne biliyim diyorum ya ben bazen başarıyorum, kendimizi telkin edebiliriz, bir süre sonra kendiliğinden var olur diye düşünüyorum
Anne çok büyük etken buna eminim, benim annemde çok kırılgan, hemen yaralanan bir kadın, mutlaka etkisi vardır

Genişletmek için tıkla...

Annem de öyleydi, hayatta bir şey söyleyemezdik hemen kızar, alınırdı hatta ağlardı çoğu zaman, teyzemler de böyle kime çektiğim belli oluyor :)

smuwiLa .!.:

Annem de öyleydi, hayatta bir şey söyleyemezdik hemen kızar, alınırdı hatta ağlardı çoğu zaman, teyzemler de böyle kime çektiğim belli oluyor :)

Genişletmek için tıkla...

:) Başka büyük derdimiz olmasın buna şükür diyelim artık canm

BassDrum .!.:

Doğru söylüyorsunuz. Hep olumsuzu, en kötüsünü düşünüyorum ben. Hiç iyi yanları görmüyorum.

Etrafıma bakıyorum, insanlar ne kadar mutlu, ben neden böyle değilim diyorum. Benim hatam kendime güvenmemem sanırım.

Kitap okumayı çok seviyorum, tavsiye ederseniz memnun olurum, çok teşekkür ederim cevabınız için ayrıca.

Genişletmek için tıkla...

Bence biraz mücadele etmelisin . Ailenle eşinle ve arkadaşlarınla vakit geçirmen lazım. Yalnız kalmak içinde bulunduğun durumu dahada çıkmaza sürükler ve tavsiyem Evrenden Torpilin var kitabını okuman. Eminim senin şu andaki durumucada yardımcı olacaktır. En kısa sürede iyileşmen dileğiyle.

Maalesef ilaclarini mutlaka alman gerekiyor.ilac tedavisiyle birlikte es zamanli psikologa gitmelisin.kitap okuayarak gecmeyebilir.kitabi niye okuyacaksin icindekileri uygulamadiktan sonra.is sende bitiyor.önce iyilesmeye karar vermen gerekiyor.ben kendimi kötü hissettigim andan itibaren baskalari ne derse desin doktora giderim.

Bende psikiyatra gittim anksiyete bozukluğu dedi ilaç verdi birde uyku ilacı verdi düzenli kullanıyorum 10 gündür.Yan etkisi olmadı bana bende senin gibi koltuktan kalkmıyorum yemek yiyesim gelmiyor dışarı çıkayım bir hava alayım diyorum üşeniyorum öyle oturmuş eşimi bekliyorum bir meşgale yok belki oyalanacağımız birşey olsaydı bu kadar yoğun anksiyete yaşamazdık.Bu apartmanda komşulukta yok seni o yüzden iyi anladım hemen hemen aynı durumdayız muhabbet edip konuşacağımız kimse de yok elimde kumanda tv ye bakıyorum yada bilgisayar başında duruyorum bir de öyle bir şey ki cesaretsiz güçsüz yapıyor bu kaygılar.Allahım şifa versin bizlere inşallah eski normal halimize döneriz.

Çözüm sen de sorunlarını biliyorsun mücadele edeceksin inatla bunlarla..

canım psikolojinin tedavisinin ilaçlarla mümkün olacağını sanmıyorum, ben de kullandım değil iyileştirmek yan etkileriyle daha da bunalıma sürüklüyor, neyi takıyorsun kafana derdin var mı derdin yokken bunları yaşıyorsan bir silkelen derim önce, sonra da şükretmeyi öğren derdin varsa bile. çalışıyor musun ? çalışmıyorsan iş bul kendine bazen bu tür şeyler boşluktan da olabiliyor ölüm korkusu vb vesveseler üstüne gittikçe artar önemsemezsen yok olur gider, hep böyle miydin yeni mi başladı yeni evli olanlar uyum sağlayamadıklarında psikolojik bunalıma giriyorlarmış. sen şükretmeyi biliyor musun peki ? bunu da bir sor kendine

Kızlar cevaplarınız için hepinize tek tek çok teşekkür ederim.

Elimde olduğunu biliyorum, bi adım atıyorum ama gerisi gelmiyo işte.

Çok çabuk değişiyo ruh halim.

Birgün çok azimliysem ertesi gün yine eskisi gibi oluveriyorum.

Bu yüzden zaten kendi başıma yenemeyeceğimi anladığım için doktora gitmeyi düşündüm.

Psikologla da başaramadım, belki de çok sık gidemediğim içindir bilmiyorum.

Bugün zorladım kendimi dışarı çıktım alışveriş yaptık annemle, ama onun gelip beni evden almasını istedim.

Hep böyle oluyo genelde, yalnız adım atamıyorum dışarı, illa yanımda birileri olacak

İyi geldi dışarı çıkmak ama yine hemen eve dönmek istedim.