S.O.S. Hissizleştim galiba :(

miray408

Üye
Kayıtlı Üye
26 Mart 2013
2
0
16
İstanbul
Merhaba,
aranızda yeni değilim sizlerin bir sürü hikayesini okudum, kendimce ortak oldum kendimden bişeyler buldum ve bugün bende bir çıkmazın içindeyim :(

iki yıldır birisiyle birlikteyim yakın zaman önce ailelerimizi tanıştırdık ve yakın bir tarihte nişanlanmayı planlıyorduk,
aslında sürekli kavga eden araya zaman koyarak düzeltmeye çalıştığımız bi ilişkimiz vardı fark ettim ki onun için kendimden çok fazla ödün vermişim kıyafetlerime karışır istemediği arkadaşlarımla görüşmem kendimden başka birisi olmuşum ve dur' dedim kendime napıyorsun..
Bir ömür böyle geçmez, her kavgamızda bana beni bi kaç gün arama benden uzak dur derdi ve çok üzülürdüm, son tartışmamızda ise ben dedim arama beni uzak diye o da tamam dedi ve görüşmüyoruz.
hal böyleyken düşünüyorum ben nası bu adamla evlenicem kendimden yaşam tarzımdan nası vaz geçicem hep severek giydiğim kıyafetlerimi nası bianda çöpe atıcam arkadaşlarım ne olucak, imrendiğim şeylere gözümü kapatsam herşey boğazımda düğüm olmuş mu yaşasam mutlu olucam....
Görüşmüyoruz bu onun takdiğiydi sinirlerimiz yatışınca arardık birbirimizi ama yine dibine kadar kırardık birbirimizi, ŞİMDİ ne hissediyorum hiç koca bi HİÇ! Aramıyorumda arasam ne diyeceğimi bilmiyorum.

Kocaman bi boşluktayım :(

siz olsanız ne yapardınız?
 


Unutma ki,senin de bir hayatın var. Çocuk yaşta da değilsin ki birisi sana karışsın?
Bu kısıtlamaları hiç doğru bulmuyorum ben. Seviyorsa seni ilk gördüğü gibi kabul edecek.
Bir şeyleri değiştirmeye de çalışmayacak. Senin arkadaşlarını sevmiyor olabilir ama konuşmana izin vermeyecek kadar da bencil olmaması gerekir.
Ben olsam uzaklaşırdım. Ne kadar çok sevsem de ben böyle kısıtlamalara katlanamıyorum çünkü.
Ayrılık çok acı veriyor,onca emek onca yaşanmışlıklar bitince,insanı hissizleştiriyor.
Bence iyi düşün,eğer içinde olmayacağına dair en ufak bir şüphe dahi varsa;
Yol yakınken dön.
 


Unutma ki,senin de bir hayatın var. Çocuk yaşta da değilsin ki birisi sana karışsın?
Bu kısıtlamaları hiç doğru bulmuyorum ben. Seviyorsa seni ilk gördüğü gibi kabul edecek.
Bir şeyleri değiştirmeye de çalışmayacak. Senin arkadaşlarını sevmiyor olabilir ama konuşmana izin vermeyecek kadar da bencil olmaması gerekir.
Ben olsam uzaklaşırdım. Ne kadar çok sevsem de ben böyle kısıtlamalara katlanamıyorum çünkü.
Ayrılık çok acı veriyor,onca emek onca yaşanmışlıklar bitince,insanı hissizleştiriyor.
Bence iyi düşün,eğer içinde olmayacağına dair en ufak bir şüphe dahi varsa;
Yol yakınken dön.

Cok tesekkur ederim ilginize, ne kadar aci verirse versin gecicek biliyorum. Bi omur boyle gecmez gecmemeli...
 
eger cok sevıyorsanız bunlar dert olmaz sızın ıcın fakat sevgınız yeterlı degılse katlanamazsınız bunlara....
 
Back
X