cidden anlamıyorum sizinle gurur duymayı neden akıl etmiyor o zaman ikinizde mutlu olabilirdiniz.Nereden başlamam gerektiğini bilmiyorum o yüzden biraz uzun olacak. Yaklaşık bir senedir bir erkek arkadaşım var, başlarda her şey çok güzeldi. Farklılıklarımız vardı ama hep ortak nokta bulmaya çalışıyordu, beni bir nevi hayalimdeki erkek olduğuna inandırdı. Sevgilim aynı zamanda iş arkadaşım, iş ve akademik yönden yaşıyorduk tartışmalarımızı. Benim akademik olarak ne zaman önemli bir dönemim olsa, mutlaka kavga çıkartıp ilgiyi üzerine topluyordu, bana bir yük de o ekliyordu. Önceleri bunu fark etmedim, fark ettiğimde ise sevgilime söyledim böyle düşündüğümü. Önce çok aşırı tepki verdi, sonra evet bilinçaltımda senin başarılarını kıskanıyor olabilirim çünkü ben senin kadar başarılı uğraşsam da olamam dedi, dikkat edeceğim dedi özür diledi ben de uzatmadım. Ancak bu olay kopma noktamız oldu... Bundan sonra hiç toparlanamadık. Bu arada ben yüksek lisansımı yeni bitirdim, erkek arkadaşım yüksek lisans öğrencisi bu dönem mezun olacak. Aynı şirkette aynı pozisyonlarda çalışıyoruz, sandığı gibi bir ayrılığımız yok o yalnızca 2 senedir çalışıyor ben erken başladım 6 senedir çalışıyorum yaklaşık olarak.
İkimiz de yurtdışında doktora yapmak istiyoruz, bunun için burslara başvurduk, ben kabul aldım o alamadı ve bana daha çok bilenmeye başladı. Herkese gülerken bana soğuk davranıyordu, dışarıya çıktığımızda konuşmuyordu kafasını telefonundan kaldırmıyordu, ben de bir gece iyice sıkıştırdım ve sebebini sordum. Başladı içindekileri boşaltmaya... Ben ortadoğulu bir erkeğim modern olamam, senin bu kadar özgüvenli olmanı kaldıramıyorum. Sen çok başarılısın ben senin kadar başarılı senelerce uğraşsam da olamam çünkü sen dünyaya şanslı gelmişsin, iyi imkanlara sahip bir ailede büyümüşsün, özel okulda okumuşsun, yurtdışında çalışma imkanın olmuş ben hiçbirine sahip değilim ve bu artık benim egoma çok dokunuyor. Ben yanımdaki kadın benden aşağıda olsun isterim çünkü yüksek olursa bunun altında eziliyorum, ben bu baskıya dayanamıyorum artık dedi. Lise mezunu olacak benim evleneceğim kadın, benden az maaş alacak, yükselme riskini göze alamam dedi. Ben şok oldum! Bana feminizm nidaları atıyorken ne oluyordu dedim, o evleneceğim kadın hariç. Ben egosu yüksek bir erkeğim, başka türlü yapamıyorum, sana arkadaş olarak yükselmene destek olurum ama sevgili eş olarak olamam egomu incitiyorsun dedi.
Bu olaydan sonra ben bir süre konuşmadım ama işyerindeki profesyonelliği koruyamadı. Yüzüme bakmadı, beni gördüğü yerde kaçtı, iş ile ilgili sorularıma bile cevap vermedi. O yüzden biraz da benim salaklığımdan tekrar görüşmeye başladık ama eskisi gibi değildik. Dün bütün ipler koptu, çünkü bana bir sürü şartla geldi!
-Ben onun kız arkadaşlarına karışmayacakmışım, hatta benimle konuşurken hayatına biri girerse bile beni ilgilendirmezmiş.
-Benimle iş yeri harici dışarıda görüşmek istemiyormuş.
-Sosyal medyadan onu takip etmemi yasaklamış (!), her yerden çıkarmış geri ekleyemezmişim.
-İşten ayrılınca da benimle görüşmek istemiyormuş.
Peki ben bu şartlar karşısında ne kazanacağım dedim? Benimle işten ayrılana kadar görüşme hakkı kazanacaksın dedi! İnanamadım, şok oldum, daha önce hiç böyle bir ego seviyesi ile karşılaşmamıştım. Eğer kabul etmezsem işte yine huzurumu bozacakmış geçen seferki gibi. Ben 1 ay sonra işten ayrılıyorum, 1 ay idare ederim dedim kesinlikle bu laflardan sonra tekrar barışamam. Eminim barışmak isteyecek bir süre sonra benim onu istemiyor oluşumu hiç kabul edemiyor, ne zaman uzaklaşsam illa konuşmak için uğraşıyor. Ben çok yoruldum, bu şartları bana sunabildiğine inanamıyorum hala.
İşyerinde o yokmuş gibi davranıyorum, tekrar yazarsa ne yapmalıyım, intikam almak istiyorum ama değmeyeceğine inanıyorum bir yandan da. Çok üzgünüm. Hala dediklerine inanamıyorum.
Ben sizinle aynı şeyi düşünmüyorum bence onlar sorgulamadıkları ,irdrlemedikleri,eğitim seviyeleri düşük olduğu için mutlular :))))şunu da eklemeden geçemeyeceğim
burada konu sahibi de okumuş eğitimli ,
konu sahibinin sevgilisi de yakın şartlarda eğitim olarak
dısarıdan bakıldıgında belkş çok modern bir adam ama
üzülerek söylüyorum ki, erkekler için kadının koyunumsusu makbuldur
çevrenızde de dikkat edin
sorgulamayan , irdelemeyen , eğitim seviyesi düşük, gözü çok açılmamış kadınlar daha mutlu
üzgünüm ama bu bir gerçek
Ben de aynı şeyi söylememiş miyim zaten ?Ben sizinle aynı şeyi düşünmüyorum bence onlar sorgulamadıkları ,irdrlemedikleri,eğitim seviyeleri düşük olduğu için mutlular :))))
Ozaman ben size şöyle söyleyeyim bence fikir olarak feminist bir erkek olsa bile sizinle birlikte olunca kendini keşfetmiş gibi geldi..feminizm düşünceleri tepetaklak oldu.sizinle kendini idrak etti.bana kalırsa dürüst davranmış yol verin gitsin.kendinide Hint kumaşı sanmasin.Bu adam bir de Türkiye' nin en iyi üniversitelerinin birinde lisans-yüksek lisans yapıyor ve oldukça iyi bir şirkette çalışıyor. Dışarıdan görseniz bu dediklerinin tam tersi olarak tanıtıyor kendini. Benim en sevdiğim özelliklerinden biri feminist bir erkek olmasıydı güya, yaşadığım şoku anlatamıyorum ki.
Nereden başlamam gerektiğini bilmiyorum o yüzden biraz uzun olacak. Yaklaşık bir senedir bir erkek arkadaşım var, başlarda her şey çok güzeldi. Farklılıklarımız vardı ama hep ortak nokta bulmaya çalışıyordu, beni bir nevi hayalimdeki erkek olduğuna inandırdı. Sevgilim aynı zamanda iş arkadaşım, iş ve akademik yönden yaşıyorduk tartışmalarımızı. Benim akademik olarak ne zaman önemli bir dönemim olsa, mutlaka kavga çıkartıp ilgiyi üzerine topluyordu, bana bir yük de o ekliyordu. Önceleri bunu fark etmedim, fark ettiğimde ise sevgilime söyledim böyle düşündüğümü. Önce çok aşırı tepki verdi, sonra evet bilinçaltımda senin başarılarını kıskanıyor olabilirim çünkü ben senin kadar başarılı uğraşsam da olamam dedi, dikkat edeceğim dedi özür diledi ben de uzatmadım. Ancak bu olay kopma noktamız oldu... Bundan sonra hiç toparlanamadık. Bu arada ben yüksek lisansımı yeni bitirdim, erkek arkadaşım yüksek lisans öğrencisi bu dönem mezun olacak. Aynı şirkette aynı pozisyonlarda çalışıyoruz, sandığı gibi bir ayrılığımız yok o yalnızca 2 senedir çalışıyor ben erken başladım 6 senedir çalışıyorum yaklaşık olarak.
İkimiz de yurtdışında doktora yapmak istiyoruz, bunun için burslara başvurduk, ben kabul aldım o alamadı ve bana daha çok bilenmeye başladı. Herkese gülerken bana soğuk davranıyordu, dışarıya çıktığımızda konuşmuyordu kafasını telefonundan kaldırmıyordu, ben de bir gece iyice sıkıştırdım ve sebebini sordum. Başladı içindekileri boşaltmaya... Ben ortadoğulu bir erkeğim modern olamam, senin bu kadar özgüvenli olmanı kaldıramıyorum. Sen çok başarılısın ben senin kadar başarılı senelerce uğraşsam da olamam çünkü sen dünyaya şanslı gelmişsin, iyi imkanlara sahip bir ailede büyümüşsün, özel okulda okumuşsun, yurtdışında çalışma imkanın olmuş ben hiçbirine sahip değilim ve bu artık benim egoma çok dokunuyor. Ben yanımdaki kadın benden aşağıda olsun isterim çünkü yüksek olursa bunun altında eziliyorum, ben bu baskıya dayanamıyorum artık dedi. Lise mezunu olacak benim evleneceğim kadın, benden az maaş alacak, yükselme riskini göze alamam dedi. Ben şok oldum! Bana feminizm nidaları atıyorken ne oluyordu dedim, o evleneceğim kadın hariç. Ben egosu yüksek bir erkeğim, başka türlü yapamıyorum, sana arkadaş olarak yükselmene destek olurum ama sevgili eş olarak olamam egomu incitiyorsun dedi.
Bu olaydan sonra ben bir süre konuşmadım ama işyerindeki profesyonelliği koruyamadı. Yüzüme bakmadı, beni gördüğü yerde kaçtı, iş ile ilgili sorularıma bile cevap vermedi. O yüzden biraz da benim salaklığımdan tekrar görüşmeye başladık ama eskisi gibi değildik. Dün bütün ipler koptu, çünkü bana bir sürü şartla geldi!
-Ben onun kız arkadaşlarına karışmayacakmışım, hatta benimle konuşurken hayatına biri girerse bile beni ilgilendirmezmiş.
-Benimle iş yeri harici dışarıda görüşmek istemiyormuş.
-Sosyal medyadan onu takip etmemi yasaklamış (!), her yerden çıkarmış geri ekleyemezmişim.
-İşten ayrılınca da benimle görüşmek istemiyormuş.
Peki ben bu şartlar karşısında ne kazanacağım dedim? Benimle işten ayrılana kadar görüşme hakkı kazanacaksın dedi! İnanamadım, şok oldum, daha önce hiç böyle bir ego seviyesi ile karşılaşmamıştım. Eğer kabul etmezsem işte yine huzurumu bozacakmış geçen seferki gibi. Ben 1 ay sonra işten ayrılıyorum, 1 ay idare ederim dedim kesinlikle bu laflardan sonra tekrar barışamam. Eminim barışmak isteyecek bir süre sonra benim onu istemiyor oluşumu hiç kabul edemiyor, ne zaman uzaklaşsam illa konuşmak için uğraşıyor. Ben çok yoruldum, bu şartları bana sunabildiğine inanamıyorum hala.
İşyerinde o yokmuş gibi davranıyorum, tekrar yazarsa ne yapmalıyım, intikam almak istiyorum ama değmeyeceğine inanıyorum bir yandan da. Çok üzgünüm. Hala dediklerine inanamıyorum.
Hayır siz sadece onlar mutlu gibisinden demişsiniz, erkekler için bu kadınlar makbul demişsiniz. Ama onlar makbul bulundukları için değil de eğitimsiz, sorgusuz ve kör oldukları için mutlular anlamında dedim.Ben de aynı şeyi söylememiş miyim zaten ?
Ben ortadoğulu bir erkeğim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?