- 6 Ekim 2016
- 1.132
- 563
- 123
- Konu Sahibi Yenibirhayataaa
-
- #81
Kesinlikle öyle. Ben onunla iken yaşadıklarımı değil hissettiklerimi özlüyorum en çok. Yani yine aradığım eksiklik duyduğum kendi güzel hislerim.
Kesinlikle öyle. Ben onunla iken yaşadıklarımı değil hissettiklerimi özlüyorum en çok. Yani yine aradığım eksiklik duyduğum kendi güzel hislerim.Ilk once su kadar uzulmene degmeyecektir emin ol. Evlenseydin de gorseydin nasil bir hayal kirikligi oldugunu.Bu ask dedikleri tamamen kendi hayal urunumuz. Beynimizdeki butun guzellikleri karsimizdakine empoze ediyoruz kendi yalanimiza kendimiz inaniyoruz sonra. Ikincisi ya ne birakiyorsun kendini asil ne kaybettigini gorup basini taslara vurdurtmalisin. Sana sen lazimsin gerisi boş. Derslerine calis meslegin olursa pesinden kosan cok olur
Sevindim :) sıra bende o zaman. Umarım bir sonraki konum geçti bitti olur :)Atlattim tabi ki hic aci bile vermiyor o süreç sadece giden zamanima üzüldüm dedim degmezmis. Yalnız o donemde de evden kendimi disari attim bir sekilde. Once bir kursa gittim. Kurs ortaminda arkadaslar edindim. Sonrasinda is buldum. Is hayati ve yogunlugu iyi geldi. Cabalamayinca gercekten sadece gunlerimiz gidiyor. Bos durunca surekli dusunuyor insan çünkü.
Madem farkettin farki goster. Cok opuyorum en guzel zamanlarini boyle harcama olur muKesinlikle öyle. Ben onunla iken yaşadıklarımı değil hissettiklerimi özlüyorum en çok. Yani yine aradığım eksiklik duyduğum kendi güzel hislerim.
Biz bir ara şirket olarak kişisel gelişim egitimi aldık iş stresinden herkes çok gergindi ve mutsuzdu düşünün bir ofis içinde 16 kadın çalışan var , neyse egitimi veren ekip çokbaşarılı bir ekip ve bize ilk söyledikleri şey önce kendinizi sevin sabah uyanınca aynada seni seviyorum sana güveniyorum gibi kendinizimotive edin gibi şeyler söylediler sonra birine çok mu sinirlendin al kağıdı kalemi eline içinden ne geliyorsa yaz o kagıda ister küfür et ister hakaret et sonra o kagıdî yak dediler . Aslında gerçekten işe yarıyor karşındakine söyliyemediklerini yaz ve yak kendini sev çünkü bu hayatta sen önemlisin sen en başta ailen için önemlisin boşver beşpara etmez insanları bak hayatına.Yaşım genç, aile yapısı olarak da sevgi dolu bir ailede büyüdüm Allaha şükür. Bu nedenle yapılan haksızlıklar ağır geldi belki de bana. Umarım bundan sonra iyi olur herşey.
Biliyordum sizin hikayenizi güç veriyorsunuz bana.Ben 12 yillik evlilik sonrasi terk edildim. Sonrasi bosanma. Uzun surdu toparlanmam. Isime ve kitap okumaya verdim kendimi. Kendime odaklandim o donem. Yukari cikmak icin dibe inmek lazimmis. Dibe vurdum. sonra yavas yavas yikari ciktim. Ben dibe vurdugumda o mutluydu. Ben yukari cikmaya baslarken o dibe vurmaya basladi. Suan enerjini ona akitiyorsun. O da senin enerjinle besleniyor. Enerji akisini kesmen lazim ama biloyorum bu benim dememle olmaz. Merak etme bir sure sonra yukari cikacaksin ama senin de gayretin gerek. Kendinle ilgilenmelisin. Ben o donem kendime yogunlastim. Ic dunyama. Kendimi yeniden kesfetmeye yeniden tanimaya. Hersey guzel olacak merak etme. Ha bu arada bol bol yaz. Gunluk tut mesela. Ben bol bol icimi dokmustum satirlara. Satirlar sacmaliyorsun demiyor. Sevgiyle kal.
Inşallah, çok teşekkür ederim :)Madem farkettin farki goster. Cok opuyorum en guzel zamanlarini boyle harcama olur mu
Beni anladiginiz cumlelerinizden belli. Mutlu oldum. Evet simariklik yapıyorsun diyenler oluyor burda onları da anlıyorum zira yaşamadan önce benimde boyle yazan bir kisiye vereceğim tepki muhtemelen o sekilde olurdu. Ama degil, simariklik değıl. Ben kabullendim bu durumu. Bu bir hastalik. Atlatmaya calisiyorum.sizi çok iyi anlıyorum.Benzer süreçleri biri çok şiddetli olmak üzere 3 kez atlattım. Öncelikle kendinizi suçlamayın, bu bir süreç ve buna ihtiyacınız varmış böyle düşünün.
Eğer ailenizden birileri veya yakın bir arkadaşınız varsa sizi daha erken uyandırmalarını isteyin. Perdeyi muhakkak açın. Dışarı çıkmak veya aktif olmak eğlenmek zorunda değilsiniz. Depresyon bir hastalıktır, şımarıklık değildir.Şuan sadece iyileşmeye odaklanın. Etrafınızda sizi daha da aşağı çeken kimse olmasına izin vermeyin. Şımarıklık ediyorsun,çabala vs diyenleri dinlemeyin çünkü işe yaramıyor sadece size kendinizi suçlu hissettirir veya daha büyük acıları anlatanları umursamayın onlara basit gelse de depresyon zor bir hastalık.Sadece ne kadar önemli olduğunuzu ve iyileşmek istediğinizi hatırlatın kendinize.
Benim size önerim adım adım ilerleyin. Kendinize çok büyük hedefler koymayın.Örneğin tüm odamı toplayayım demeyin. bugün kitaplığımı toplamayayım diyin. Çok bunaldığınızı hissettiğinize duşa girin. Suyun iyileştirici gücü var. Hareketli müzikler dinleyin asla slow veya hüzünlü şeyler dinlemeyin, okumayın haber de okumayın. aklınıza geldikçe dik durmaya çalışın, duruşun psikolojiniz üzerinde etkisi çok fazla.İlacın gücünü küçümsemeyin çok işe yarayabilir ama mucize beklemeyin.Eğer ilaca yeni başladıysanız bir süre kendinizi daha kötü hissettirecektir zamanla geçer. Kendinize sürekli geçeceğini telkin edin. Gerçekten zamanla geçecek. Kendinize koyup başardığınız her küçük şey size iyi gelecek ama en zoru ilk yapmaya çalıştığınız şey olacak.sevdiklerinizle vakit geçirmeye çalışın.Arkadaşınızı çağırın, illa konuşmanıza gerek yok yanınızda olması bile iyi gelecektir. Okulla ilgili yapabileceğiniz her şeyi yapın ama unutmayın sizden önemli değil kaybedeceğiniz en fazla bir dönem veya bir sene olur.
Bu arada size öyle gelmese de gerçekten geçecek. Bide çok uzun yazmışım kusura bakmayın biraz hassas olduğum bir konu :)
Ailemle aynı şehirde yaşamıyorum, kardeşim uniye hazırlanıyor annemin onunla ilgilenmesi gerek. Yani kalk yanıma gel demek istemiyorum bu durumda bencillik olur.Zor bir durum gerçekten.
Size iyi gelecek aile üyeleriniz var mı? Final haftanızda en azından yanınızda olur yorulunca dizine yatar dinlenirsiniz.
Renkli eglenceli bir hayat icin simdi bu sınavları vermeniz gerekli biliyorsunuz. O yüzden zorlayın kendinizi bence, biliyorum cok zor odaklanmak hele mecburiyet varken daha da zor oluyor :) ama kendinize iyi gelecek seyler yapın ve o moral yükseligiyle hemen oturun derse :)
Hayat güzel, ama biz güzel oldugumuz icin güzel. Onu bir farkedin öncelikle. Adam gitse ne olur ki, biri gider biri gelir yahu. Insan unutan bir canlı ne olaylara alışıp normallestiriyoruz di mi ama :) odanı bi toparla öncelikle, zor geliyorsa al eline poseti doldur hepsini kısa süreliğine ortalik bi ferahlasın. :)
Sınavlardan sonra da istersen bir psikologa git, ilacla tedavi dışında bir de terapi alırsan cok rahatlatır gibi duruyor :) üniversitelerin medikososyallerinde de psikolojik danışmanlık servisleri oluyor onu da bir arastır :)
Beni anladiginiz cumlelerinizden belli. Mutlu oldum. Evet simariklik yapıyorsun diyenler oluyor burda onları da anlıyorum zira yaşamadan önce benimde boyle yazan bir kisiye vereceğim tepki muhtemelen o sekilde olurdu. Ama degil, simariklik değıl. Ben kabullendim bu durumu. Bu bir hastalik. Atlatmaya calisiyorum.
Hayal gibi geliyor mesela atlattigim zamanlar. Mesela sürekli düşünmeyen bir beyin. Gezmekten sohbet etmekten zevk alan ben. Yeni insanlar tanımak isteyen ben. Takintilardan, uzuntulerden kurtulmuş bir ben. Hayal gibi. Ama olacak inanıyorum.
Çok teşekkür ediyorum size.
O ışığı birileri bulduysa bende bulabilirim demekki. Aslında benim sorunum hepsinin farkındayım. Geçeceğini de biliyorum, inanıyorum. Yani kabullendim. Bilmiyorum daha mi iyi kötü mü. Problem şu ki herşeyin farkındayım. Ama harekete geçemiyorum. Sevdiğim şeyleri yapmaya kendimi zorladığım zaman zevk alamadigimi ve onu hatirladigimi görüyorum. Bu da beni geri cekiyor.Ben depresyondayken, pskologum, depresyon bir kuyu gibidir. Kuyunun dibinden ışık gözükmez ama bir kaç adım tırmansan, o ışığı görüceksin, demişti.
Kuyunun dibindesin. Çıkışı bulamayacaksın gibi geliyordur.Keşkeler şeytandan. Keşkeleri at sırtından. Yaşandı bitti saygısızca de ve zıpla :) F kendini zorla ve o kuyudan çıkar! çünkü o kuyuya inip insanı o dipten çıkartan babayiğitler sadece filmlerde oluyor.
Sevdiğin şeyleri yaparak, belki bir yürüyüşe çıkarak başlayabilirsin. Ufak ufakta olsa başla. Ama başla.
Sen sebze değilsin. Asla olmadın, olmayacaksında.
Ekleme yapacağım depresyondaki insan kimsenin onu anlamadığını görüp üzülüyor bir de. Ama siz beni anlıyorsunuz bu çok belli. Gerçekten mutlu oldum. Sağolun.Aslında işin en zor kısmını atlatmışsınız. Bu duygusal bir sorun olduğu için insan genelde mantıklı düşünemiyor, kendini suçluyor, yapamadıkları için pişmanlık duyuyor, bu durumun geçebileceğini anlayamıyor.Ama siz bir hastalık olduğunu kabullenmişsiniz, tedavi olmayı kabul ediyorsunuz, inanamasanız da geçeceğini düşünebiliyorsunuz. Yani iyileşmeye başlamışsınız.
Depresyonda olan birine destek olmak çok zor. Diğerlerini anlayabiliyorum. Empati biraz zor bu durumda.İnsan yaşamadan kendini nasıl kapatıyor, nasıl güçsüz hissediyor anlamak zor.
Lütfen bu süreçte mümkün mertebe düzenli ve iyi havandırılmış ortamlarda bulunmaya çalışın. Zor ama yavaş yavaş odanızı toplayın. Zihninizi toplamanıza çok yardımı olur. İlaçlarında saatlerini aksatmamaya çalışın.Kanınızdaki seviyesinin korunması önemli çünkü.
Bu arada doktora gidiyorsunuz,ilaç kullanıyorsunuz, forumda dolaşıyorsunuz yani sebzelikte değilsiniz ve geçecek ben inanıyorum size. O eski halinize döneceksiniz. Yeni insanlarla tanışıp, hayattan tekrar zevk alacaksınız. :)
Anlatıklarında geçtiğin aşamalar var. Farketmeden yavaş yavaş ilerlemişsin. Şimdi daha farkındasın, daha hızlı daha kolay olacak.Ekleme yapacağım depresyondaki insan kimsenin onu anlamadığını görüp üzülüyor bir de. Ama siz beni anlıyorsunuz bu çok belli. Gerçekten mutlu oldum. Sağolun.
Evet çok yol aldım. Yaşadığım olayda kendimi çok sucladigim zamanlar oldu ki bunda eski nisanlimin payı çok büyük. Ailesini aldı geldi isteme oldu nişan oldu, ailesi yanlışlar yaptı seni anlıyorum sen birşey yapmadin dedi. Çok değil 1 ay sonra herşey için beni suçlayarak terketti beni. Ben ona olan sevgimden üzülürken o kendin ettin kendin buldun dedi. Ettiğim de ailesinin garip ve soğuk tavırlarını anlayamamak ve bunu dillendirmek. Her neyse kendimi bir dönem aşırı sucladim. Her gün ağladım vs. Şimdi öyle düşünmüyorum. Bu forumun çok katkısı oldu bana. Biri demişti ki bana buradan sanma ki tek trip atan nazlanan kız sensin, geçinmek isteyen her türlü gecinirdi onun niyeti yokmuş. Bir cümle. Ama gözümü açtı. Ben kendimi suçlarken bunu farkettim. Geçinmek isteyen gecinirdi nisandan sen dir dir ettin deyip donmezdi.
Şimdiki sorun başka. Suçlamıyorum kendimi. Aksine gereksiz bir intikam isteği duyuyorum. Yaşam enerjimi calanlara karşı.
Çok iyi analiz etmişsiniz :) Sanırım böyle. Ve umarım silinir gider yüreğimden de aklımdan da. Hala hislerim var. Ama inanıyorum bitecek.Anlatıklarında geçtiğin aşamalar var. Farketmeden yavaş yavaş ilerlemişsin. Şimdi daha farkındasın, daha hızlı daha kolay olacak.
Kendini suçlamaktan, pişmanlıktan vs. geçmişsin yavaş yavaş sendeki duyguları tükenmeye başlamış. Yakında intikam isteği de geçecek. O senin için sıradan belki sadece acıdığın birine dönüşecek. Sen bu süreçten güçlenmiş olarak çıkacaksın.
Ben kendi adıma konuşursan en dibe indiğim dönem en zor zamanlarımdı. Ondan sonra bir daha o kadar dibe hiç inmedim. Bazen tökezlesem bile nasıl çıkacağımı öğrendim. Artık yaşadıklarımdan korkmuyorum. Hayat bu nasıl acılar getirir ileride bilemiyorum ama her şeyin geçip gidiğini biliyorum artık. :) O kuyunun çıkışını göremediğim zamanlarda bile orda olduğunu biliyorum. Bu hayatta bana en çok güç veren şey de bu. Ayrıca senin dibe vurmak için sebebin var bu bile nimet aslında. Ben sebebsiz dibe vurmuştum. Kendim dahil kimseye neyim olduğunu açıklayamadım, kendimi çok suçladım. Bu süreçte yaşanılan anlaşılamama hissini çok iyi anlıyorum. Zaten sana o yüzden yazdım. Eğer konuşmak istersen her zaman dilerim, her zaman mesaj atabilirsin. :)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?