Merhaba arkadaşlarım, kardeşlerim, ablalarım
Beni aylardır uyutmayan bir sorunum var ve çevremde kimseden objektif yorum alamadığım için sizlere danışmak istedim.
Benim 1 bucuk sene önce tanıştığım biri var. Daha doğrusu 5-6 senedir o kisiyi tanıyorum ama merhaba merhabaydik. 1 buçuk sene önce iyice tanıştık ve kisa surede sevgili olduk. İlişkinin başında ve iliski surecinde bana birtakım konularda eksik bilgi vermiş veya yalan söylemiş beni kendinden sogutmamak için ama artık ona aşık olduğuma emin olduğu için rahatça itiraf ediyor fikirlerinin aslinda oyle olmadığını. İkimiz de aynı şehirde yaşıyorduk ama benim İstanbula yerlesme hayalim vardı hep. Eger ben orda mutlu olacaksam benim için orda yaşayabileceğini söylemişti o da bana. Yüksek lisanstan da mezun olur olmaz ben istanbulda is başvuruları yaptim ve bir ise başladım orda. Su an home office ama pandemiden sonra yine gideceğim İstanbula. Bir de benim hep cocuk hayalim vardi. 2 cocuk isterdim hep. Erkek arkadaşımla da bu konu geçtiğinde söylemiştim çocukları sevdiğimi o biraz cekimserdi ama yine de çocuksuz hayat olmaz ikisinin arasında çok yas farki olmayacaksa iki tane yapabiliriz derdi bu konuda. Bunlar disinda erkek arkadaşım ağustos ayında Avusturalya'ya taşındı 1 seneligine. Proje bazlı bir is için. Dondugunde direkt evlenmeyi, istanbulda yaşamayı ve 30-35 yas arasi Allah nasip ederse evlat sahibi olmayı planliyorduk. Ailelerimizle de tanıştık ve bu planlarımızdan benim aileme de bahsettik. Ama gel gör ki geçen ay beni yıkıma uğrattı. Avusturalyaya 5 seneligine gitmiş ve bunu en başından beri biliyormuş. Beni bu sürece daha kolay hazırlamak için birden 5 sene diyememiş. "Gel evlenelim isi gücü aileni bırak ve burda yaşayalım, burda şartlar daha iyi mantikli olani secmelisin" diyor. Bunu demekle de kalmıyor "ben cocuk da istemiyorum belki 40tan sonra 1 tane yaparsak yaparız ama olmazsa daha iyi" diyor. "Ama böyle konusmamistik biz en başından beri" diyorum, "ben zaten çok hevesli değildim sana uymaya çalışıyordum ama artık fikrim değişti" diyor. Bir de 5 sene sonra turkiyeye dönünce Karadeniz'de yasamak istedigini söylüyor. "Karadeniz ne alaka?" diyorum, "temiz havada yaşamak artik benim önceliğim, hem napicaz metropolde" diyor. Nerden tutsam elimde kalıyor. Halbuki aslinda o kadar merhametli, o kadar iyi kalpli biri ki... 1 bucuk sene onun o masumluğunu ve şefkatine sahit olmasam neyse diyeceğim ama bu durumu asla anlamlandiramiyorum.
Ben isin içinden çıkamıyorum. Bana söylediği yalanlar, planlarimizi birden altüst etmesi... biliyorum aslında bir daha barışmamam gerekiyor ama çok seviyorum. Burdaki her şeyi bırakıp yanına gitmeye de cesaret edemiyorum çünkü hem tüm hayatım birden değişecek hem de bana hiç güven vermiyor. ya ilerde yine beni yarı yolda bırakırsa diye endişeleniyorum. Ama bir yandan da ya onu unutamazsam ve terk ettim diye pişman olursam diye korkuyorum.
Aileme ya da arkadaşlarıma bu durumu anlattığımda kesinlikle barisma diyorlar ama objektif bakmıyorlar ben üzülüyorum diye onu kotuluyorlar sadece. Siz olayın disindasiniz daha objektif olabilirsiniz bana fikir verin. Iyi kotu her fikre açığım.