Bende oğlumdan biraz çektim.
Her kucak yapana koşan bir oğlum var.
Aşırı uysal,kolay kolay ağlamayan,kendi çağında hareketli,evde yaramaz bir çocuk.
2.5 yaşında.
Dayak yediğinde elleriyle yüzünü kapatan,karşılık vermeyi asla bilmeyen oğlum.
Türkiye’ye tatile gittik.
Orda dayak ye,burda dayak ye derken,
Akıllandı. Kendini korumayı öğrendi.
Geçen arkadaşımın oğlu koşarak oğluma sarılmak istedi. Yanaştığı an,oğlum elleriyle itti ve çocuk yere düştü (çok dayak yedi bu çocuktan da)
Çocuk sen ağla. Kötü düştü tabi.
Oğluma sırf bu sebepten tepki vermek istemiyorum.
Belki yanlış ama kendini korumak zorundaydı.
Şimdiler de üzerine yürüyen çocukları iten,onlardan kaçan,eskisi gibi çabuk ısınmayan oğlum var.
Bu bir süreç diyorum. Biraz kendi haline bırakıyorum. Gözlemliyorum şimdilik.