yazacaklarım ortaokul, lise ve üniversitede en yakın arkadaşımın yaşadıklarıdır. dolayısıyla ben de bir kısmına şahit oldum.
arkadaşımla aynı şehirde üniv kazandık, aynı evde kaldık. son yılımızda, okulun son döneminde arkadaşım aşık olduğunu söyledi. tipik aşk halleri, gözü kimseyi görmüyor, kulağı kimseyi duymuyordu. beni sevgilisyle tanıştırdı. ilk tanıştığım erkeklerin genelde ellerine, tırnaklarına bakarım. ilk dikkatimi çeken inanılmaz bakımlı, manikürlü tırnaklarıydı. neyse çok titiz herhalde dedim üzerinde durmadım.
bir kaç görüşmeden sonra adamda bazı farklılıklar olduğunu sezdim ama adını bir türlü koyamadım. görünüm tam bir erkek. konuşma şekli de öyle. ama düşünceleri, olaylara bakışı, olayları çözüm şekli kadın gibiydi. sanki bizden yaşça büyük bir abla. adeta bir tasarımcı gibi, kıyafetlerimiz konusunda fikirler veriyor ve bizi eleştiriyordu. mesleği elektronik mühendisliği. demek istediğim mesleğiyle de alakalı değil. biraz garipsesem de herhalde hobisi dedim. bu arada arkadaşımı ailesi istedi, söz, nişan hepsi oldu. nikah tarihi alındı. bıunların hepsi 2.5 ayda gerçekleşti.
bir gün yine o ve arkadaşımla bulışacağız. arkadaşım evden ben okuldan gidicem. erken gitmişim adam da gelmiş. yarım saat kadar beraber oturduk. o arada yan masaya çok yakışıklı, çok düzgün fizikli iki öğrenci geldi. bu sanki bir anlık boşlukla, kumral olanın pazularına bakar mısın ne kadar etkileyici dedi
ben efendim? deyince güldü düğüne kadar kas yapmalıyım benimkinin gözü bunlara takılmasın dedi espiriye vurdu. ama ben o farklılığın homoseksüellikle alakalı olduğunu o an düşündüm!
gecelerce uyku uyuyamadım. en yakın arkadaşım göz göre göre kendini yakacaktı. nasıl söyleyeceğimi bilemedim. sonra bir gece gözümü kararttım. arkadaşımla sohbet esnasında, evlilik için sanki biraz acele ediyorsun gibime geliyor dedim. biraz daha düşünsen, biraz daha zaman geçsei ayakların biraz yere inse falan dedim. arkadaşım tabi neden diye sordu. ıkına sıkına düşüncelerimi söyledim. arkadaşım çıldırdı
o an beni onları kıskanmakla suçladı. hatta daha ileri gitti, nişanlısına göz koyduğumu bile söyledi
o gece beni evden kovdu
ne yaptıysam da görüşmek istemedi. koptuk gitti.
ben bunalıma girdim. neyse düğün günü arkadaşıma mesaj attım. dediğm ki, seni çok seviyorum, inşallah ben yanılmışımdır çok mutlu olursun mutlu olup beni affedersin. affetmesen de ben senin mutluluğunla mutlu olacağım yazdım. arkadaşım hiç cevap yazmadı.
aradan yıllar geçti. ben farklı bir şehire gelin geldim. onların bu arada bir bebekleri olmuş, benim de oldu. bir gün telefonum çaldı. arkadaşım
ben onun sesini duyunca şoka girdim. ağlıyorum, gülüyorum, çığlık atıyorum. o arada beni affettin mi diye sordum. o ağlamaya başladı. sana gelebilir miyim, beni misafir edebilir misin dedi. ben de tabi ki dedim. ama çok mutluydum.
neyse bebeğini alıp bana geldi. bana kocasının gerçekten homoseksüel olduğunu anlattı. evlendikleri gece ve sonrasındaki ilk iki hafta uyumak istediğini, cinselliği ancak kendi zoruyla 3 yıl içinde bir kaç kere yaşadıklarını, tensel temaslardan hiç hoşlanmadığını, ama saatlerce iki arkadaş gibi sohbet edebildiklerini vs anlattı. arkadaşımın kabul etmesi kocasını bir gün evde kendi dantelli iç çamaşırlarını giymiş vaziyette dolanırken yakalamasıyla olmuş.
arkadaşım çok büyük bir travma yaşıyordu, perişan haldeydi. baktım ki ben ona yardım edemiyorum k.validemin tavsiye ettiği bir psikiyatra gittik. önce arkadaşımı yalnız aldı. sonra olayları az çok bilen bir kişi olarak beni de aldı.
konuşmanın sonunda söylediği şeyler özetle şunlar:
hemcinsine ilgi duyan erkeklerin yarıdan fazlası sanılanın aksine hemcinsleriyle fiili ilişki yaşamazlar. buna en büyük etken sahip oldukları ahlaki ve dini değerlerdir. bir kısmı da toplumsal baskıdan çekindikleri için yaşamazlar. bu durumdan kurtulmak isteyenlerin en önce baş vurdukları şey,karşı cinsle ilişki kurma çabaları ve evliliktir. ardından hemen çocuk sahibi olmak isterler. çok iyi insan olabilirler, nazik, şefkatli, yatak dışında evine, karısına, çocuğuna çok ilgili de olabilirler. ama temas söz konusu olduğunda depresifleşirler, bu isteklere cevap vermek istemediklerinden karısını ona ilgi göstermemekle, anlayışsız olmakla suçlarlar. kadınlar da genelde kendilerini suçlu hissederler. eşcinsellikleri bir şekilde karısı tarafından anlaşıldığında bazıları saldırganlaşabilir, bazıları inkar yoluna gider, nadiren de kabul ederler.
eğer evliliği sürdürme kararı alırsanız size ancak kocanızla birlikte gelirseniz yardımcı olabilirm. ama zannetmeyin ki terapiler eşinizi normal bir erkeğe çevirecek ve siz normal karı-kocalar gibi bir evlilik yaşayacaksınız. sadece bu durumu kabullenmenize, ondan tiksinmemenize, aşağılamamanıza yardımcı olabilirim. ilişkiniz iki ev arkadaşı olarak devam eder.
ayrılmayı tercih ederseniz, ben size ve kocanıza ayrı ayrı yardım edebilirim. çocuğunuzla ilgili konularda da bazen birlikte konuşabiliriz dedi.
arkadaşım bunun sebebi ne olabilir diye sordu. psikaytr da çok fazla sebebi olabilir. çocukken uğranmış olabilen cinsel tacizden tutun da, ergenlik döneminde yanlış arkadaşlar, merak vs. ergenlikte böyle eğilimleri anneler babalar farkedip, kabullenip çocuklarını bizlere getirdiklerinde çocuğun olması gereken cinsel kimliğini kazanmasına yardımda çok başarılı oluyoruz. eğer ortada taciz varsa yine başarılı olabiliyoruz. ama aileler bunu farketse bile genelde kabullenmezler, yok sayarlar ve üstünü örterler. çocukları fiili ilişki yaşamaya başlarsa ya da davranışları giderek kadınsallaşırsa o zaman sa genelde evlatlıktan reddetme yoluna giderler. eğer kişi bunu gizleyebilirse, hayatı dışarıdan normal gibi görünür. ancak kendini kamufle etmek için evlilik yaparsa sizdeki gibi ortaya çıkabilir. o zaman da her iki tarafa verecekleri karara göre, ya birlikte, ya tek tek yardımcı olunur. ama biliniz ki geçmez dedi.
arkadaşım önce insanlara ne diyeceğim çekincesiyle evliliğini devam etmeyi düşündü. sonradan ben buna katlanamam deyip ayrılma kararı aldı. bu travmayı atlatması da 2 yılını aldı. şu anda boşanmış durumdalar. arkadaşımve kocası ayrılma sebeplerini aileleri dahil kimseyle paylaşmadı. ex kocası ara sıra oğullarını görüyor.
konu sahibi arkadaşım, sorununuzu dün çok üzülerek okudum. yaşadığınız travmayı çok iyi anlıyorum. bazı arkadaşlar size eşinize sırt döndüğünüzü söyleyip vicdansızlıkla suçlamışlar. hepsine kulak tıkayın. kimse yaşamadan bir konu hakkında fikir, duygu sahibi olamaz. siz insansınız, elbette duygu yoğunluğu yaşayacaksınız. kendinizi lütfen suçlu hissetmeyin, hissettirmelerine izin vermeyin.
bu yorumu size yazmadan önce arkadaşımı arayıp izin aldım. öyle paylaşıyorum.
umarım sizin ve çocuğunuz için en doğru kararı verirsiniz, kendinizi toparlarsınız.
allah yardımcınız olsun canım