- 22 Eylül 2017
- 2.605
- 2.746
- 133
- Konu Sahibi Cokopremses
-
- #21
Bugüne kadar ben de faydalı olur diye düşünüyordum ama bugün fikirlerim değişmeye ümidim tükenmeye başladı.Ben nedense aile danışmanı işe yarayabilir diye düşündüm. Bazen insanlar evliliğe adapte olamıyorlar o yüzden ilk dönemler sancılı geçebiliyor. Yine de nir değişim olmazsa elbette bu da bir boşanma sebebidir. Mutlu olmadığınız bir evliliği sürdürmenin bir anlamı yok.
Çok teşekkür ederim.Ben insanlarin mutlu olmadıkları yerde durup mutlu olmadıkları şeyler yapmasına üzülüyorum. Bir kere geliyoruz şu hayata ve öyle dayatmalara maruz kalıyoruz ki hayatimiz nesemiz sağlığımız ucup gidiyor. Evlilik güzel tabi ki ama içindeki insanlar mutluysa. Size mengeneye sıkışmış hissi veren evlilik varsin bitsin. Ayrılık konuları hep üzer beni. Evlilik kolay bitmemeli ama adam nazik totosunu kaldırıp yalandan da olsa bir adım atmamış. Siz yine de bir terapiste gidin de içiniz rahatlasin. Yapmadim demezsiniz. Hangi kararı alırsanız alın umarım mutlu olursunuz.
Şu yuva meselesi ne güzel kanıksatılıyor bize...
Evli kalmak birincil görevimiz değil. Evlilik 2 hayatın 1 hayatta birleşmesi aynı zamanda kendi hayatınızı yaşamanızdır. Nasıl arkadaşlık kurduğumuzda ters bir davranışa rastlayınca ilişkiye mesafe koyuyor yahut sonlandırmayı tercih ediyorsak evlilik de bunun gelişmiş hali.
Tamam, bitirmek kolay değildir muhakkak ama hayatın olağan akışına uygun bir eylem, bu bir tabu olmamalı. Esas olan hayatınız, mutluluğunuz.
Bakın ne dedim cümlenin başında; 2 hayatın birleşmesi ve kendi hayatlarımıza devam ediyor olmamız evliliktir. Mutlu değilseniz,sevilmiyorsanız,hayatınız öylesine akıyorsa,ev işleri ve hizmet etmekten başka karşı taraf size hiçbir şey vermiyorsa neyi paylaşacaksınız? Hangi hayatları birleştireceksiniz? Bırakın gitsin allah aşkına
İlk başlarda hiç istemedim çocuk. Sonra birşeyler düzeliyor gibi geldi. Çocuk kararı aldık. Aslında ben aldım galiba. Üç aydır korunmuyoduk ama olmadı. Varmış işte olmamasında bir hayır. Çocuk olsa bu kadar sağlıklı düşünmeyebilirdim. Herşey daha zor olurdu.Ağzınıza sağlık, hepsine katılıyorum
Bir de neye karar verirseniz verin uzunca bir süre çocuk yapmayın bencr
İlk başlarda hiç istemedim çocuk. Sonra birşeyler düzeliyor gibi geldi. Çocuk kararı aldık. Aslında ben aldım galiba. Üç aydır korunmuyoduk ama olmadı. Varmış işte olmamasında bir hayır. Çocuk olsa bu kadar sağlıklı düşünmeyebilirdim. Herşey daha zor olurdu.
Anne olmak çok isterdim ama...
Çok sağolun...Aynen aman diyim size
Vardır bir hikmeti olmamasının ama daha olursunuz canım, olmıcaksınız diye bir şey mi var, ne güzel belli ki cesur bir kadınsınız; daha güzeli olur, inanın
Merhaba. ..siz gayet de aklı başında aklı selim düşünen birisiniz bence...bazen uzak kalmak iyidir aslında ne yaşadığınız i uzak bir açıdan görmeye ve idrak etmeye sebep olur...bence en iyisini yapmışsınız. ..herseyi yaptim demek için de daha sonra vicdanen aile danışmanı çok iyi fikir...bence olmuyorsa olmuyordur çocuğunuzun olmayışı şu an itibariyle büyük şans. ..dilerim zamanla daha iyi olur hersey ama bir ip inceldigi yerden koptugu zaman;bur düğüm de atsan en zayıf yerinden baglasan;İLK ve HER SORUNDA ÖNCE O DÜĞÜM GELİR ELİNE. ..zor olanı idrak etmek zaten canım benim. ..idrak edip kabullenmek. ..sonrası kolay...mutlu olun dilerim...sevgilerDaha önceki konularıma dönüp baktığımda eşimle baya baya sorunlarımız varmış diyorum. Tabi onlar buzdağının görünen kısmıydı.
Cuma gününden beri ailemin yanındayım. Bu gece 4. gece. Dört gündür kavgalıydık zaten bir dışarıda yemek yeme mevzusundan. Konuşmadık hiç dogru düzgün. Perşembe akşamı konuşmayı denedim. Yine olmadı. Karşımda konuşulacak biri olmadığını anladım artık. Sonra "ben yarın gidiyorum" dedim adam tek kelime etmedi yattı uyudu. Ben de ertesi gün birkaç parça eşyanın alıp gittim. Anca gece 11buçukta farketti evde olmadığımı da nerdesin diye aradı. Kaç gün geçti ne bi çıkıp geldi ne barışmak için bir çaba...
Vurdumduymazlığı, rahatlığı, benim düşüncelerime, üzüldüğüm şeylere önem vermeyişi, ciddiye almayışı, inat edişi, hep kendini haklı görmesi yetti artık...
Ayrılmak için ille şiddet veya ihanet mi olması lazım?
Kaç gündür ailemin yanındayım ve onun yaptıklarını gördükçe iyi ki gelmişim diyorum.
Ben bunları hak etmedim. Hiçbir şeyini eksik etmedim. Yemek çamaşır temizlik olsun hep yaptım. Eve ve ona baktığım kadar kendime de baktım hep. Ama olmadı...
Bugün babam aramış. Oğlum akşam buluşalım konuşalım demiş. Gitti akşam. Belki dedim aklı başına gelmiştir. Yok aynı tas aynı hamam. Beni suçlamak tam başka yaptığı birşey yok. Babam da böyle konularda gayet olgun, anlayışlı ve yapıcı bir insandır.
Çok severek evlendim ama karşı taraf aynı hislerde değilmiş demek ki. Aslında o kendini belli etmiş yeterince ama ben görmek istememiştim kendimi kandırmışım...
Kimse istemez yuvası yıkılsın ama bazen yıkılıyor demek ki. Çok çaba gösterdim ama olmadı...
Önümüzdeki pazartesi aile danışmanına gidicez ilk başta kabul etmemişti ama şimdilik etti galiba. Gitsek ne olur ne değişir bilmiyorum. Soğudum artık sanki tekrar ısınabilir miyim bilmiyorum.
Bu arada bir buçuk yıllık evliyiz ve çocuğumuz yok.
Okuyan herkese çok teşekkürler. Morale ve desteğe çok ihtiyacım var.
Hayattan ogrendigim tek bir sey var. Seven sevdigini kaybetmemek icin cabaliyor. Eger cabalamiyor, bir de bitmesi icin ugrasiyorsa ya sevmiyordur ve bu iliskiyi yurutmek degil bitirmek istiyordur ya da kisilik bozuklugu vardir. Seven cunku kusurlariyla seviyor sevdigini, hatta kusurlari gormuyor. Sevmeyene de kusurlar bahane oluyor.Evet haklısınız. O da öyle diyor aslında. Neymiş hemen ailenin evine gidilir miymiş hemen gitmedim aslinda ama o onu anlamıyor. Ben bir çıkış yolu bulamadığım için gittim. Ama o kapının önüne konmayı hakediyormuş
Böyle oturup insanların hayatı üzerine ahkam kesmek istemem ama mutsuz olduğunuzu söylüyorsunuz siz de, ki psikolojik midir bilmem profil fotoğrafınızdan, konuşma şeklinize kadar bunu hissettiriyorsunuz...Ne kadar da güzel anlatmışsınız aslında. İlave birşeye gerek yok.
Hep dedim zaten ben evlenmek için evlenmedim mutlu olmak için evlendim ve mutlu olduğum sürece o evdeyim diye. Ama şöyle ki artık mutlu değilim
Aklı başında olmamak mı daha iyi acaba?Merhaba. ..siz gayet de aklı başında aklı selim düşünen birisiniz bence...bazen uzak kalmak iyidir aslında ne yaşadığınız i uzak bir açıdan görmeye ve idrak etmeye sebep olur...bence en iyisini yapmışsınız. ..herseyi yaptim demek için de daha sonra vicdanen aile danışmanı çok iyi fikir...bence olmuyorsa olmuyordur çocuğunuzun olmayışı şu an itibariyle büyük şans. ..dilerim zamanla daha iyi olur hersey ama bir ip inceldigi yerden koptugu zaman;bur düğüm de atsan en zayıf yerinden baglasan;İLK ve HER SORUNDA ÖNCE O DÜĞÜM GELİR ELİNE. ..zor olanı idrak etmek zaten canım benim. ..idrak edip kabullenmek. ..sonrası kolay...mutlu olun dilerim...sevgiler
O Toto ne ara kalktı bu kadar bilmiyorumHayattan ogrendigim tek bir sey var. Seven sevdigini kaybetmemek icin cabaliyor. Eger cabalamiyor, bir de bitmesi icin ugrasiyorsa ya sevmiyordur ve bu iliskiyi yurutmek degil bitirmek istiyordur ya da kisilik bozuklugu vardir. Seven cunku kusurlariyla seviyor sevdigini, hatta kusurlari gormuyor. Sevmeyene de kusurlar bahane oluyor.
Terapist umarim ise yarar ama terapist iki tarafin da cabaladigi durumlarda ise yarar bence. Oysa esiniz pek caba harcamayan bir tip iliskiyi kurtarmak icin. Cok totosu kalkmis sanirim. Umarim terapist ise yarar, yaramazsa da birakin esinizin totosu asili kalsin oylece, onu bir indiren bulur merak etmeyin. Ilahi adalet deniliyor buna da....
Böyle oturup insanların hayatı üzerine ahkam kesmek istemem ama mutsuz olduğunuzu söylüyorsunuz siz de, ki psikolojik midir bilmem profil fotoğrafınızdan, konuşma şeklinize kadar bunu hissettiriyorsunuz...
Hayırlısı olsun,genceciksiniz yitip gitmeyin.Umarım mutlu olursunuz.
Ama çözümsüz değil ki derdiniz,şükür ki çözümü olan bir derdiniz var neden çaresiz olup mutsuz devam edesiniz ki?Mutsuzum çünkü iliklerime kadar. Büyük bir hayal kırıklığı yaşıyorum. Alt üst oldum. Ve yaşlanmış hissediyorum kendimi
Eşim değişmedi o hep aynıydı. Ben başta görmek istemedim. Sonra gördüm bir süre idare etmeye çalıştım. Sonra da birikince doldum taştım.İletişimsizlik, doğru iletişim kuramama çok zor bir şey.
Sizin de eşinizle aranızda ki sorun bu sanki.
1.5 yılda neler yaşandı da bu noktaya gelindi.
Sürekli vurdumduymaz,anlayışsız birimiydi?
Eğer öyle değildiyse böyle olmasının sebebi ne onu anlamak lazım
Evet mutlaka bir çözümü vardır ama ben ne yapacağımı bilemiyorum. Hangi seçenek doğru ona karar veremiyorum bu da çıkmaza sokuyor.Ama çözümsüz değil ki derdiniz,şükür ki çözümü olan bir derdiniz var neden çaresiz olup mutsuz devam edesiniz ki?
Eşinizi severek evlendiniz sanıyorum,hayal kırıklığı yaşıyorsunuz böyle ummadığınız için.Ama düşünün tek atımlık silah değil ki bu, hayatınızdan çıkanlar olmadan girenler de olmaz derler bir de böyle bakın olaya
Öncelikle ne istiyorsunuz?Evet mutlaka bir çözümü vardır ama ben ne yapacağımı bilemiyorum. Hangi seçenek doğru ona karar veremiyorum bu da çıkmaza sokuyor.
Kastettiğim intihar değil kesinlikle ama kendi kendime diyorum ki şimdi ölsem ve tüm sorunlar da çözüm arayışları da son bulsa.
Eşim değişmedi o hep aynıydı. Ben başta görmek istemedim. Sonra gördüm bir süre idare etmeye çalıştım. Sonra da birikince doldum taştım.
Bizim kavgalarımız hep basit şeylerdi ama iletişim kuramamak daha doğrusu eşimin kendini iletişime kapatmasından dolayı bu hale geldik.
Çok teşekkür ederim. Umarım faydası olurGerçekten zor bir durum kendini çıkmazda hissetmen çok normal.
Bir mesajında terapiste gitmeyi deneyeceğinizi yazmışsın
Bu iyi fikir aslında umarım bir sonuç alırsın,her şey düzelir.
Daha önceki konularıma dönüp baktığımda eşimle baya baya sorunlarımız varmış diyorum. Tabi onlar buzdağının görünen kısmıydı.
Cuma gününden beri ailemin yanındayım. Bu gece 4. gece. Dört gündür kavgalıydık zaten bir dışarıda yemek yeme mevzusundan. Konuşmadık hiç dogru düzgün. Perşembe akşamı konuşmayı denedim. Yine olmadı. Karşımda konuşulacak biri olmadığını anladım artık. Sonra "ben yarın gidiyorum" dedim adam tek kelime etmedi yattı uyudu. Ben de ertesi gün birkaç parça eşyanın alıp gittim. Anca gece 11buçukta farketti evde olmadığımı da nerdesin diye aradı. Kaç gün geçti ne bi çıkıp geldi ne barışmak için bir çaba...
Vurdumduymazlığı, rahatlığı, benim düşüncelerime, üzüldüğüm şeylere önem vermeyişi, ciddiye almayışı, inat edişi, hep kendini haklı görmesi yetti artık...
Ayrılmak için ille şiddet veya ihanet mi olması lazım?
Kaç gündür ailemin yanındayım ve onun yaptıklarını gördükçe iyi ki gelmişim diyorum.
Ben bunları hak etmedim. Hiçbir şeyini eksik etmedim. Yemek çamaşır temizlik olsun hep yaptım. Eve ve ona baktığım kadar kendime de baktım hep. Ama olmadı...
Bugün babam aramış. Oğlum akşam buluşalım konuşalım demiş. Gitti akşam. Belki dedim aklı başına gelmiştir. Yok aynı tas aynı hamam. Beni suçlamak tam başka yaptığı birşey yok. Babam da böyle konularda gayet olgun, anlayışlı ve yapıcı bir insandır.
Çok severek evlendim ama karşı taraf aynı hislerde değilmiş demek ki. Aslında o kendini belli etmiş yeterince ama ben görmek istememiştim kendimi kandırmışım...
Kimse istemez yuvası yıkılsın ama bazen yıkılıyor demek ki. Çok çaba gösterdim ama olmadı...
Önümüzdeki pazartesi aile danışmanına gidicez ilk başta kabul etmemişti ama şimdilik etti galiba. Gitsek ne olur ne değişir bilmiyorum. Soğudum artık sanki tekrar ısınabilir miyim bilmiyorum.
Bu arada bir buçuk yıllık evliyiz ve çocuğumuz yok.
Okuyan herkese çok teşekkürler. Morale ve desteğe çok ihtiyacım var.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?