- 1 Kasım 2017
- 356
- 236
- 103
- 36
- Konu Sahibi violetworld
-
- #1
Hani bir konu acmistim, ailesi beni istemeyen erkek arkadasimla ilgili. (eski konum burada: https://www.kadinlarkulubu.com/forum/threads/ailesi-tanismaya-geliyor-ama.1062398/)
Sonunda net kararimi verdim ve ayrildim. Bana cok kizdi, hep sakin olan birisi "sen kendini kandiriyorsun, dediklerinle yaptiklarin uyusmuyor, cesaretsizsin aslinda, "teamwork" diyordun ama simdi bu lafina guluyorum sadece" dedi, canim cok yandi...
Ailesi geldikten 1 hafta sonra annesini aradim - erkek arkadasimla konusup karar vererek - gorusmemizi rica ettim garip ciksada, gorustuk, sakin normal konustuk ama bana net sekilde beni kabul etmeyeceklerini (bosanmis oldugum icin) ve "gidin evlenin isterseniz ama kalbime tas basarim onu evlatliktan reddederim, bizi yok sayin" dedi, bende hic boyle birsey yapmayacagimizi dedim, herseyin rizayla olmasini istedigimi dedim, bos... "bu seninle son gorusmem, fikrim degismeyecektir" dedi. Bayram esnasiydi diye ellerimle hediye hazirladim, rica ettim kabul etmesini ama etmedi, almadi.
Ablasina yazdim, bayramini tebrik ettim ve sizinle aslinda cok iyi anlasabiliriz, aramizdaki yanlis anlasilmalari asip mutlu aile olabiliriz dedim, ama oyle aci laflar saydirdi ki... hatirlarken bile canim aciyor. Neredeyse kufurler yagdirarak "benim nasil iyi davranmami bekleyebilirsin? gecmisindeki hatanin safligindan oldugunu diyorsun ama saflik degil akilsizsin, simdi onun bedelini bizmi odeyecegiz" dedi bana
Erkek arkadasim (*eski) bu esnada tatildeydi, moralini bozmak istemedim, 3 gun tuttum kendimi. Tatilden dondukten sonra bu is olmaz, ayrilmamiz lazim dedim, oda saydirdi iste... cok kizdi, "hep fikir degistiriyorsun, korkuyorsun, cesaretsizsin" dedi. Guya onun fikri bu: razi olmasalar bile biz evleniyoruz, mutlu-mesut yasiyoruz ve onlarda eninde sonunda mutlulugumuzu gorup teslim oluyorlar. Happy End. Oldu.
Ha, bu arada, ablasiyla ilgili tek laf etmedim, haberi yok olanlardan, denilenlerden. Onemi yokki zaten.
Not. En kalbimi kiran durum su: annesi bize geldiginde "bu is olmayacak" demisti ama ogluna boyle birsey demedigini soyluyor, ve beni tanisma icin cagirdiklarini soyluyor, oyle birsey olmadi, ama annesi "biz onu cagirdik, gelmedi" diyor ve ODA INANIYOR! Cildiracam ya. Neden inaniyor? Guya ben yuzlesmek, ailemin yaninda "evet bende istiyorum" demek istememisim. Ya neden yapayim boyle sey, aptalmiyim ben
Sonunda net kararimi verdim ve ayrildim. Bana cok kizdi, hep sakin olan birisi "sen kendini kandiriyorsun, dediklerinle yaptiklarin uyusmuyor, cesaretsizsin aslinda, "teamwork" diyordun ama simdi bu lafina guluyorum sadece" dedi, canim cok yandi...
Ailesi geldikten 1 hafta sonra annesini aradim - erkek arkadasimla konusup karar vererek - gorusmemizi rica ettim garip ciksada, gorustuk, sakin normal konustuk ama bana net sekilde beni kabul etmeyeceklerini (bosanmis oldugum icin) ve "gidin evlenin isterseniz ama kalbime tas basarim onu evlatliktan reddederim, bizi yok sayin" dedi, bende hic boyle birsey yapmayacagimizi dedim, herseyin rizayla olmasini istedigimi dedim, bos... "bu seninle son gorusmem, fikrim degismeyecektir" dedi. Bayram esnasiydi diye ellerimle hediye hazirladim, rica ettim kabul etmesini ama etmedi, almadi.
Ablasina yazdim, bayramini tebrik ettim ve sizinle aslinda cok iyi anlasabiliriz, aramizdaki yanlis anlasilmalari asip mutlu aile olabiliriz dedim, ama oyle aci laflar saydirdi ki... hatirlarken bile canim aciyor. Neredeyse kufurler yagdirarak "benim nasil iyi davranmami bekleyebilirsin? gecmisindeki hatanin safligindan oldugunu diyorsun ama saflik degil akilsizsin, simdi onun bedelini bizmi odeyecegiz" dedi bana
Erkek arkadasim (*eski) bu esnada tatildeydi, moralini bozmak istemedim, 3 gun tuttum kendimi. Tatilden dondukten sonra bu is olmaz, ayrilmamiz lazim dedim, oda saydirdi iste... cok kizdi, "hep fikir degistiriyorsun, korkuyorsun, cesaretsizsin" dedi. Guya onun fikri bu: razi olmasalar bile biz evleniyoruz, mutlu-mesut yasiyoruz ve onlarda eninde sonunda mutlulugumuzu gorup teslim oluyorlar. Happy End. Oldu.
Ha, bu arada, ablasiyla ilgili tek laf etmedim, haberi yok olanlardan, denilenlerden. Onemi yokki zaten.
Not. En kalbimi kiran durum su: annesi bize geldiginde "bu is olmayacak" demisti ama ogluna boyle birsey demedigini soyluyor, ve beni tanisma icin cagirdiklarini soyluyor, oyle birsey olmadi, ama annesi "biz onu cagirdik, gelmedi" diyor ve ODA INANIYOR! Cildiracam ya. Neden inaniyor? Guya ben yuzlesmek, ailemin yaninda "evet bende istiyorum" demek istememisim. Ya neden yapayim boyle sey, aptalmiyim ben