Herkese iyi akşamlar.
Eşim senelik izinde olduğu için ve bütün arkadaşları annesinin evinin orda olduğu için birkaç günlüğüne oraya gittik. KV ile zaten çok anlaşamıyoruz çünkü sürekli beni eleştirip yönlendirme hevesinde. İstiyor ki her şeye tamam diyip o ne derse onu yapayım. Özellikle çocuğum konusunda doğum yaptigimdan beri psikolojimi alt üst etti artık. Evet çok yardımı dokundu ama bir o kadar da biktirdi. Neyse konuya geleyim. Akşam bebeğimi uyutmaya çalışıyorum. Çok sıcak bir memleketteyiz ve evinde bir tane klima olduğu için o da bizimle aynı odada yatıyor. Bebeğim 12. Ayına girdi. Ben birkaç aydır artık ayağımda sallamadan uyumaya alıştırdim. Ya sütünü içerken, ya yanına yatınca ya da kucağımda dalmasına yakın yatağına koyarak uyutuyorum. Ama bu bile kadına batmış ki bana oraya gittigimizden beri ayağında salla diyor. Güzelce "anne ayağımda salladigimda sabaha kadar 50 kere uyaniyor. Artık o şekilde uyutmuyorum." Dememe rağmen bunu tekrarlıyor.
Saat 9 gibi bebeğimin devam sütünü icirip yatırmaya çalıştım. Evde olmadığımız için zorlandım çünkü evdeyken yatağıma aliyorum, şarkı falan söylüyorum sonra kucagimda iki sallayinca mayisiyor zaten. Ama orda bunu yapabileceğim bir ortam yok. Zaten sürekli ya esniyor ya odaya girip çıkıyor, bebeğin dikkatini çekiyor. Tabi kendi evi diyenler olacaktir, haklısınız ama uyutamadim bir türlü. Bu yine ayağında salla diye tavsiye vermeye basladi. Aynen tırnak içinde yazdığım cümleyi söyledim. Bebeğim dis de çıkardığı için fazlaca huysuz ve ağlıyordu zaten. Sonra ben uyutmaya devam ederken yine susamadi ve bu sefer biraz mama yap diye konusuyor. Henüz içtiği mama midesine yeni inmiş ve tekrar mama yapmamı istiyor. Zaten gerilmisim bebeğin ağlamasından ama sadece dediğim şey "hayır". Bunun üzerine bu bir hisimla yattığı yerden kalktı. Bana söylenmeye başladı ama öyle böyle değil. "Sen anca bu çocuğa gece su içir, yatacağım diye yerinden kalkma. Bu çocuk aç. G.tunu yerden kaldırmıyorsun. Elinden telefon düşmüyor. Sen zaten benim oğlumu kullanarak geldin. O evden kurtulmak için benim oğlumu kullandın. K.hpe. manyak. Tabi sen çocuk psikolojisi okumuşsun. Sen avukatsin. Çok biliyorsun. " Ya sinirden aklimda kalanları yazdım ama bana belki beş defa k.hpe dedi. İnanabiliyor musunuz? Eşim bu arada arkadaşlarıyla dışardaydi. Aradım geldi. Ne oldu diye sordu. Ben de bana söylediklerini anlattım. Dedim iyi de dedim diye devam ediyor. Sonra eşim beni mutfağa gönderdi çocuk ağlıyor diye. Olayı bir daha anlattirdi annesine. Sonra kizdi, bağırdı, ben sana karışma demedim mi diye. Hata senin dedi annesine ama kadın da hiç pişmanlık yok. Sen birşey demedin mi diyenler için, cevap verdim ama asla bu tarz bir hakaret etmedim. Sen insanları eleştirmeyi çok seviyorsun, ben senin söylediğin her şeyi yapmak zorunda mıyım, bebeğim ağlıyor kendi odana gider misin? Falan dedim. Bunun üzerine zaten daha şiddetli devam etti. Senin lafınla mı gideceğim diye söylenmeye başladı tekrar. Ben çocuğumu düşünmüyormusum, gece su icirip, şişirip yatiriyormusum. Ya bu çocuk gece her uyandığında mama yapıp icirmemi bekliyor. Çocuk buyutmekten anladığı tek şey yemek yedirmek. Bu çocuk artık nerdeyse bir yaşında ve gece sürekli beslenmeye ihtiyacı yok. Olsa bile sanane. Ben annesiyim, sen ne karışıyorsun. Gerçekten şoka girdim kadını öyle görünce. O an çıkıp evimize gelecektik, esim eşyaları topla dedi ama bebek çok uykusuzdu. Onu uyuttum, sabaha kadar eşimle uyuyamadık. Biraz konuştuk. Annesinin yaptığının yanlış olduğunu kabul etti, hatasını anladı özür dileyecek falan dedi ama ben gorusmeyecegim artık dedim. Zaten sabah bebek uyanır uyanmaz kalktık. Bu yine sinirle geldi oğlunun yanına, ne canını sikiyorsun, yine bebeği bahane eder "aşkım bugün yemek yapamadım" diye falan söylenmeye başladı. Kadın bunu bile dert edinmiş kendine. Ben bebekle uğraşırken yemek yapamazsam böyle diyormusum. Belki haftada birdir yani bu durum. Her gün bile olabilir yine sanane. Eşim ne sabah sabah başladın sen yine diye çıkisti, geçti mutfağa kapattı çenesini. Eşyalarımızı aldığımız gibi direk çıktık.
Şimdi eşim ben özür diletecegim, gerekeni de söyleyeceğim diyor. Ama ben istemiyorum. Boşuna benim için konuşma, eğer özür dileyecegi varsa kendi dilesin dedim. Ki dilerse bile artık suratına bile bakmak istemiyorum. Her şeyi geçtim de k.hpe nasıl bir laftır ya? Hala sinirim geçmedi iki gundur. Nasıl kinlenmisse ne var ne yoksa döktü kadın ortaya. Bu affedilecek bir şey mi sizce, siz söyleyin.