bu ara anneliği denizi anlatmak pek meziyet gibi gelmiyor..şöyle mutluyum böyle böyle böyle yaptık vs vs vs ....her gün her an bir yavrumuz bir askerimiz bir insanımız terk ederken tüm güzellikleri....daha ne kadar sürer...bitermi....başka topiklerin eğil,,,,tüm insanlığın konusu olmalı..mutlu mutlu yatağa giremiyorum artık...her göz açışımda acaba ne olmuş diye açarken haber kanalını o korkuyu hissediyorsunuz....adı içinizde o korkunun...gelecek kaygısı,,yarına çıkabilmenin ne derece mtluluğu....mültecileri evelden beri düşünürdüm hep...onlar hakkında kitaplar alıp okumayı...şimdi...şimdi her dakika bir katap...sayfalar dolusu...orada burada ellerinde kucaklarında bebeleriyle gezen yalınayak insanları..yurdum misafirlerini...kucak açılan ama sokaklarda çizgi filmlerdeki kedi fare çekişmesi misali hayata tutunmaya çalışan insanları...
kedi eşittir soğuk...açlık kedi...bilinmezlik kedi...pislik kedi.
dışarı çıktığımda soğuk yaladıysa beni hemen aklımdadır...denize ihtiyacı olanı aldığımd ainsaa nii olan her şeyde...böyle durumlarda oh ne güzel yedik içtik mutluk olduk diyemiyorsun...bir şey var...bir eksiklik..insanlık eksik...
herkse insanlığından ,elinden geleni yapmalı...ama yetmiyor...insanlığa bir el atmaya yetmiyor...yardıma el atan da yardıma muhtaç duruma getiriliyor gibi...gibiyi koyuyorum,sorun olmasın...
her an başımıza bir bomba düşse şaşıramayacak durumda hissediyorum...öyle bir kaos...
deniz....denizim...canım kızım...bir çocuk...öy le tatlı kiii...dünyanın tatlısı...bilinmedik dünyalar kadar kıymetli...nasıl anlıyorum denize azgın soğuk sulara yavrularıyla birlikte kendini atan anneleri...ya beraber batacaklar ya hiç...aile olmak bir olmak işte bu...ölen yavrulara insanlara üzülmedik mi....evlat edinmek için sırada sabırsızlıkla bekleyenler kahroldular...keşke bir yavru gitmeyeydi de banim olaydı diye...haklıydılar kendince...ben de haklıydım...bir tarafım katıldı onlara...bir tarafım da o annelerin yanında oldu...yavrusundan vazgeçemeyen anaların...ölümüne....
anne olunca anladım...diye başlar ya bazı yazılar..gerçekten anlıyorsunuz...bazı bazı siz o anne oluyorsunuz...bazı bazı da kendi anneliğinizi sorguluyorsunuz...oldum mu?mesele olmak değil galiba...mesele çocuk sevince anladım....çocuk sevince...bir canı sevince...
görüyorum...herkes görüyor...her yerdeler...minicik yavrular....her şeyden yoksun...her eksiklikten zengin...ama ha laa ürüyorlar...ürüyorlar...evet ha laa ürüyorlar...nerede...nasıl....NASILl!!
HAYAT ONLARA HA LAA DEVAM EDİYORSA BİZE DE DEVAM ETMELİ Mİ?KİMSEYİ SUÇLAMA YOK YAZDIKLARIMDA...KENDİME Üzülerek sorduğum sorular...nasıll keimesini sadece büyük yazmak istemiştim...sonradan farkedince bir tam, yaklaşık iki, bir buçuk satır büyük harfle olmuş...affouna..
ne dmişim...hayata mutlu mesut devam etmek için bir sebep olabilir mi üremeleri...
saçmaladım mı?