iyi de anne baba olmak da bencillik ki zaten..o çocuk doğmak istiyor mu nereden biliyorsunuz ki,insan kendisi için doğurmuyor mu zaten??kardeş yapmamak bana bencillik gibi geliyor..benim erkek kardeşim var iyikide var..tabiki hayatta kimin öleceği belli olmaz ama anne babaden tek yadiger kardeşler birbirne kalıyor..en iyi arkadaşın en iyi sırdaşın oluyor..kedi köpek gibi kavga edip hiçbir şey olmamış gibi tüm samimiyetinle sadece kardeşinle konuşursun..
iyi de anne baba olmak da bencillik ki zaten..o çocuk doğmak istiyor mu nereden biliyorsunuz ki,insan kendisi için doğurmuyor mu zaten??
kardeşi olunca harika bir hayatı oalcağı ne malum ki ,kardeşsiz olmak mahrum bırakmak bencillik olsun??
Saldım çayıra mevlam kayıra oluyor.Çouklar kendi kendine veya büyük olan küçüğe bakarak ,büyük olanın omuzlarına sorumluluk verilerek büyüyorlar.Eski zamanlarda köylerde aile planlaması yokmuş,her sene bir tane doğuruyorlarmış nerdeyse.Hazır bez yok,çamaşır bulaşık makinası yok,bağ bahçe hayvancılık işleri arasında o yorgunlukla nasıl çocuk büyütüyorlarmış hayret ediyorum.Benim de 2 kardeşim,eşleriyle beraber 4 kardeşim var artık.İnsanın arkadaşa dahi ihtiyacı kalmıyor çoğu zaman.Ya bazilari hic düşünmüyor 7 cocuk büyüyünce ne olacak bakalim
iyi de anne baba olmak da bencillik ki zaten..o çocuk doğmak istiyor mu nereden biliyorsunuz ki,insan kendisi için doğurmuyor mu zaten??
kardeşi olunca harika bir hayatı oalcağı ne malum ki ,kardeşsiz olmak mahrum bırakmak bencillik olsun??
o zaman 2. çocuğu yapmamak bencillik demeyelimkimseye sorulmuyor doğmak istiyor musun diye...Rabbim nezaman isterse ozaman oluyor..bak ben mesela 1.5 yıldır istiyorum olmuyor..kardeşi olmadan harika bir hayatı olacağı ne malum..herşey nasip kader..isteyen yapar istemeyen yapmaz..Allah isteyene versin diyelim..
Üzül diye söylemedim ki öyle hissettim.Ya niye oyle diyorsun simdi benide uzuyon
Annem pek sevgisini gösterebilen birisi değil ve babam öldüğünde de çok küçüktüm zaten çok çalıştığı için pek göremezdim ama benimle mümkün olduğunca ilgilenirdi. Dolayısıyla öldüğünde de büyük bi sevgi açlığına düştüm ve 18 yaşında ilk çıktığım kişiyle evlendim. Başıma çok kötü şeyler bile gelebilirdi bu sebeplerle. Ama çok şükür ki eşimle karşılaşmışım. O bu açlığımı fazlasıyla doyurdu. Yaşadıklarım beni etkilediği için de çocuklarım için fedakarlık yapmam gerektiğini düşündüm. Benim için zor olsa da onlar güzel bi çocukluk geçiriyorlar bence. Ve kimseye ihtiyaçları yok. Tek çocuklu aileler çocuklarını hep bize gönderir ya da bizimkileri çağırırlar çocukları eğlensin diye ama bizim evde surekli oyun falan oynanır hiç boş kalmazlar. Hatta evde tv de yok. Sadece oyun. Gelişimleri için de çok faydalı olduğunu düşünüyorum.enteresan ben hiç öyle bir istek hissetmedim içimde:)
yapı meselesi belki de .. annem babam henüz yaşıyor ama birini kaybetmiş olsam bile yapayalnız kaldığımı düşüneceğimi sanmıyorum..
tek çocuk olarak tek çocuk sahıbı olmayı dusunuyorum, pişman olacagımı da sanmıyorum...Aslında bu aralar o kadar cok düşünüyorum ki tek çocuklu anneler yada tek cocuk isteyenler acaba fikirleriniz ne pişman oldunuz mu yada olurum diye düşündünüz.mu
Aslinda ikinci cocuk cesareti degil benim ki mesela bazi an oluyor öyle bi soguyorum esimden kesinlikle yapmayacam diyorum bazen mesela acaba esim duzelse olurmu diyorum bu defa yaptiklari aklima gelecek yine istemiyorum yada bazen de esim tamamen duzelse olsun dersem olursa budefada ikinci cocuk oldugu icin pisman olursam diyorum yada ben böyle düşüne düşüne olmazsa budefa hepten pisman olursam diye gun boyu hergun istisnasiz bunları düşünüyorumaçılım ben de tek çocukluyum
ben 38 oldum,oğlum da 5,5 . bu şekilde mutluyum,başka bir çocuk için hazır değilim,olacağımı da sanmıyorum.çalışan anneyim,bakıcılarla büyüttüm oğlumu da,çok zorlandım..oğluma verebileiceğim en iyi şartları vermeyi tercih ediyorum.yeni bir bebek sorumluluğu alacağıma ve yetişebileceğime inanmıyorum.bu kadar zorluğu da gerekli bulmuyorum.
bir de eşim pimpirikli adamdır,o yüzden de ,bebekle beraber eşimle ilişkim sıkıntıya girsin de istemem..
yalnız samire ,sizin evlilik ciddi sıkıntılı eski konularından biliyorum,neler atlattın sen,nerden bu 2. çocuk cesareti??
Hic pisman olmadim oyle boyle yasasakta beraber, huzursuz ortama insan baska cocouk dusununemiyorki eger huzursuzluklarim olmasaydi yapardim,bende isterdim iki uc cocuk yapmak ama okadr zorki hem huursuz es hemde kendi piskolojim istemediki zaten yapmayi,35 yasina gircem simdide ben rahata alistim zor geliyor zaten, bir cocouk daha sorumluluk gerektiriyor hem ona huzurlu ortam gerekiyor,herkez hep soyledi yap yap falan ama ben hic pisman olmadim yok duzelir falan yap diyorlardi ama dahada zor olackti benim icin bir cocoukla cektigim sıkintilar, baska cocuk daha olmasi mantiksizdi benim icin,uzuluyordum tabiki ama iste iyi bir aile huzurlu ortam olmayan eve yapamiyorsun,oyle boyle 15 senedir suruyor evliligim suan birazdaha iyiyiz ama isteler var allah kizima uzun omur saglik versinmerhaba tam aradıgım ınsansın:)
bende evlılıgıme guvenmedıgım ve kocama uyuz oldugum için bir cocuk daha yapmamalıyım dıyorum ama kızım kardessız kalırsa buda işime gelmıyor..
siz 13 sene sonra ne düşünüyorsunuz pekı,2.çocuk yapmadıgınız için pısman oldugunuz oluyormu
Evet esim ikinci cocuk olsun diyor ama kizim olduktan sonra daha cok sorunlarımız oldu eger yaparsam hazir ikimizde alismisken ikinci si olsun diyorum yoksa hic olmasın diyorumSamire sorunlu bi evliliğin var biliyorum,ikinci çocuk bence sizi daha çok yıpratır ve kızın sorunların içinde daha çok yıpranır,benim iki çocuğum var ama ikinciyi hiç istemedim aklımın ucuna gelmezdi nasipmiş oldu.
Eşin ikinci diyor hiç destek olmuyor.
Üzül diye söylemedim ki öyle hissettim.
Annem pek sevgisini gösterebilen birisi değil ve babam öldüğünde de çok küçüktüm zaten çok çalıştığı için pek göremezdim ama benimle mümkün olduğunca ilgilenirdi. Dolayısıyla öldüğünde de büyük bi sevgi açlığına düştüm ve 18 yaşında ilk çıktığım kişiyle evlendim. Başıma çok kötü şeyler bile gelebilirdi bu sebeplerle. Ama çok şükür ki eşimle karşılaşmışım. O bu açlığımı fazlasıyla doyurdu. Yaşadıklarım beni etkilediği için de çocuklarım için fedakarlık yapmam gerektiğini düşündüm. Benim için zor olsa da onlar güzel bi çocukluk geçiriyorlar bence. Ve kimseye ihtiyaçları yok. Tek çocuklu aileler çocuklarını hep bize gönderir ya da bizimkileri çağırırlar çocukları eğlensin diye ama bizim evde surekli oyun falan oynanır hiç boş kalmazlar. Hatta evde tv de yok. Sadece oyun. Gelişimleri için de çok faydalı olduğunu düşünüyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?