Okurken üniversite yıllarım aklıma geldi :1rolleyes:
Yurtta kaldığım dönem en büyük sıkıntım;temizlik ve ders calışamamaydı,
daha sonra üç arkadaş eve çıktık fakat benzer sıkıntılar ev ortamında da
başgösterdi,temizlik,yemek yapımı,kira&fatura takibi,gelen giden misafir derken
bunaldığımı ve hala ders çalışabilecek ortam yakalayamadığımı anladığım noktada tek
başıma eve çıktım ve öğrenciliğimin en rahat dönemini yaşadım.Ev arkadaşlığı benzer
karakterler bir araya geldiğinde ve sorumluluklar paylasıldığında güzel oluyor.
Benim bölümüm diğer arkadaslara göre daha ağırdı ve daha çok ders calışmayı
gerektiriyordu ve aynı zamanda çalısıyordum.Akşam eve bitkin bir halde geliyordum ve
hep aynı tabloyla karsılasıyordum;kalabalık,dagınık,duman altı bir ev,birikmiş
bulaşıklar ve gürültü kafamçokkarıştı Tek başına yaşamak bu anlamda benim için büyük
avantajdı.Tüm yaşananlar iyi birer tecrübeydi,öğreten,büyüten,olgunlaştıran. a.s.