Tesekkür ederim, haklisin o kismini ben de düsündüm, sonucta kentsel yasam beraberinde yeni kurallari ve yeni kisitlamalari getiriyor. Mesela üst komsunun cocuklari cok gürültü yapiyorsa bile, "cocuk daha onlar" diyemiyor, uyariyoruz. Hali cirpma, temizlik yapmanin bile apartmanca belirlenmis günleri var.
Ben zaten alt kat icin de zor bir durum oldugunu düsünüyorum da, benimki bu binalara tikistirilmaktan zaten bir ton kurala boguluyoruz, cinselligimizi bile istedigimiz gibi yasayamayacak miyiz(?) genel isyaniydi.
Ama elbette bu demek degil ki, kimse alt komsuyu düsünmesin. :) Ay ben de bilemedim ki zaten, sürekli bir gülümseme ile yaziyorum.
Fakat elbette dogru olan, benim özgürlügümün baskalarinin özgürlügünün basladigi yerde bitmesi. Üst komsu biraz daha dikkat eder, arada cidden kacarsa, alt komsu da azicik anlayisli olur, böylece ortak bir nokta bulunmus olur. Hani bazen üst komsunun yüksek sesle müzik dinlemesine neyse ayda bir oluyor, sesimizi cikarmayalim bugünlük dedigimiz gibi.
Ne yapsin alt komsu? Bir mektup kagidina nazikce rahatsiz oldugunu belirtip, mektubu kapatip, kapilarina biraksin.
Bizim de üst komsuyu bazen duydugumuz oluyor, ama bizim durum tabiki rahatsizlik boyutunda degil, ayda yilda bir duyuyoruz, hatta esimle üzülüyoruz: "Cok mu stresli hayatlari acaba? Birbirlerini seviyorlar mi sence?" seklinde sacma diyaloglara giriyoruz aramizda.
Son düzenleme: